ჯუანშერი სპარს. ახალგაზრდა ლომი
მოწამე ჯუანშერი, ცხრა კოლაელ ყრმათაგანი (VI). 22 თებერვალი (7 მარტი)

ხარალამპი ბერძ. სიყვარულით მბრწყინავი
მღვდელმოწამე ხარალამპი (202 წ.). 10 (23) თებერვალი
ხარიტონი ბერძ. მადლიანი
მოწამე ხარიტონ რომაელი (166 წ.). 1 (14) ივნისი
მოწამე ხარიტონი. 9 (22) სექტემბერი
ღირსი ხარიტონ აღმსარებლი (დხ. 350 წ.). 28 სექტემბერი (11 ოქტომბერი)
ხვედიოსი
ღირსი ხვედიოსი, ხანცთელი. 5 (18) ოქტომბერი
ხარისიმე იხილე ქარისიმე
ხერიმონი იხილე ქერიმონი
ხრისაგონ იხილე ქრისოგონი
ხრისათნი იხილე ქრისანთე
ხრისოტელი იხილე ქრისოტელი
ხუდიონ იხილე ქუდიონი
ხუსდაზატ იხილე ქუსდაზატ

შალვა
მოწამე შალვა ახალციხელი (1227 წ.). 17 (30) ივნისი
მოწამე შალვა, ქსნის ერისთავი (1661 წ.). 18 სექტემბერი (1 ოქტომბერი)
შილა
მოციქული შილა, სამოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი და 30 ივლისი (12 აგვისტო)
მოწამე შილა (დხ. 375 წ.). 26 მარტი (8 აპრილი)
შიო
შიო მღვიმელი, ათორმეტ ასურელ მამათაგანი (VI ს.). 7 (20) მაისი და ყველიერის ხუთშაბათს; მიცვალება 9 (22) მაისი
ღირსი შიო ახალი, გარეჯელი (1696-1700 წ.). 1 (14) ივნისი
ღირსი შიო საკვირველმოქმედი, ზარზმელი. 5 (18) ოქტომბერი

ქაიხოსრო ირან. თავადი სახელგანთქმული, ცნობილი
მოწამე ქაიხოსრო ქართველი (1558 წ.). 16 (29) ივნისი
ქარისიმე ალერსიანი, მოსიყვარულე
მოწამე ქარისიმე, ღირსი ანთუსას მსახური (III ს.). 22 აგვისტო (4 სექტემბერი)
ქატერი
მოწამე ქატერი მხედარი (დხ. 320 წ.). 3 (16) ნოემბერი
ქერიმონი კმაყოფილი, გახარებული
ღირსი ქერიმონ მეგვიპტელი (IV ს.). 16 (29) აგვისტო
მოწამე ქერიმონი დიაკვანი ალექსანდრიელი (III ს.). 4 (17) ოქტომბერი
ქოთონი
მოწამე ქოთონი (301 წ.). 6 (19) ივლისი
ქრისანთე ოქროსფერი
მოწამე ქრისანთე (283 წ.). 19 მარტი (1 აპრილი)
ქრისტეფორე ბერძ. ქრისტეს მტვირთველი, მაღიარებელი
მოწამე ქრისტეფორე (303 წ.). 19 აპრილი (2 მაისი)
მოწამე ქრისტეფორე (დხ. 250 წ.). 9 (22) მაისი
ნეტარი ქრისტესია, ქრისტეფორედ წოდებული (1771 წ.). 11 (24) მაისი
ქრისტეფორე გურული. 16 (29) აგვისტო
ღირსი ქრისტეფორე რომაელი (VI ს.). 30 აგვისტო (12 სექტემბერი)
ღირსი ქრისტეფორე ოპიზელი, კვირიკეთის მაშენებელი. 5 (18) ოქტომბერი
ქრისტოდულე ქრისტეს მონა
ღირსი ქრისტოდულე, ოსად წოდებული, ფილოსოფოსი (XII ს.). 18 (31) აგვისტო
ქრისოტელ ოქროთი სრული, ოქროსბოლოიანი
მოწამე ქრისოტელ ხუცესი, ბაბილონელი (დხ. 251 წ.). 30 ივლისი (12 აგვისტო)
ქრისოგონი ოქროსაგან შობილი
მოწამე ქრისოგონი რომაელი (დხ. 304 წ.). 22 დეკემბერი (4 იანვარი)
ქსანთიოსი
მოწამე ქსანთიოსი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ქსანთი
მოწამე ქსანთი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III ს.). 7 (20) ნოემბერი
ქსენოფონტი
ღირსი ქსენოფონტი კონსტანტინოპოლელი, პალესტინელი (V-VI ს.). 26 იანვარი (8 თებერვალი)
ქუდიონი
მოწამე ქუდიონი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ქუსდაზატ
მოწამე ქუსდაზატ საჭურისი (344 წ.). 17 (30) აპრილი

ფაბი
მღვდელმოწამე ფაბი, რომის პაპი (250 წ.). 5 (18) აგვისტო
ფაბსტო (ფავსტო) ბედსვიანი
ღირსი ფაბსტო (IV-V ს.). 3 (16) აგვისტო
მოწამე ფაბსტო ხუცი (დხ. 350 წ.). 6 (19) სექტემბერი
მოწამე ფაბსტო (III ს.). 4 (17) ოქტომბერი
მოწამე ფავსტო დიაკონი (დხ. 305 წ.). 21 აპრილი (4 მაისი)
მოწამე ფავსტო (დხ. 218 წ.). 24 მაისი (6 ივნისი)
ფავსტიანე ბედნიერი
მოწამე ფავსტიანე (დხ. 63 წ.). 28 აპრილი (11 მაისი)
ფანტინე
ფანტინე საკვირველთმოქმედი (IX ს.). 30 აგვისტო (12 სექტემბერი)
ფარმუთიოსი (ფარმუთი) აპრილის თვის სახელი იყო ეგვიპტეში
ღირსი ფარმუთიოსი (IV ს.). 11 (24) აპრილი
ფარნაკიოსი (ფარნაკი)
მოწამე ფარნაკიოსი (IV ს.). 24 ივნისი (7 ივლისი)
ფარსმანი
მოწამე ფარსმანი, ცხრა კოლაელ ყრმათაგანი (VI ს.). 22 თებერვალი (7 მარტი)
ფელიქსი ბედნიერი
მოწამე ფელიქსი, მოწამე ფელიციტას ძე (დხ. 164 წ.). 25 იანვარი (7 თებერვალი)
მოწამე ფელიქსი (III ს.). 6 (19) ივლისი
ფელიქსიმე უმეტესად ბედნიერი
მოწამე ფელიქსიმე დიკონი, რომაელი (258 წ.). 10 (23) აგვისტო
ფილაგრე ბერძ. სოფლის მოყვარული
მღვდელმოწამე ფილაგრე, კვიპრელი ეპისკოპოსი (I ს.). 9 (22) თებერვალი
ფილადელფოსი ბერძ. ძმის მოყვარული
მოწამე ფილადელფოსი (251 წ.). 10 (23) მაისი
ფილარეტი ბერძ. კეთილის მოყვარული
მართალი ფილარეტ მოწყალე (792 წ.). 1 (14) დეკემბერი
ფილე (ფილი) ბერძ. მეგობარი
მოწამე ფილე (დხ. 375 წ.). 26 მარტი (8 აპრილი)
ფილეტერ ბერძ. მეგობართ მოყვარული
მოწამე ფილეტერ ნიკომიდიელი (311 წ.). 30 დეკემბერი (12 იანვარი)
ფილიმონი ბერძ. საყვარელი, სასურველი
მოციქული ფილიმონი, სამოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი; 19 თებერვალი (4 მარტი) და 22 ნოემბერი (5 დეკემბერი)
მოწამე ფილიმონი, ცხრა კვიზიკელ მოწამეთაგანი (286-299 წ.). 29 აპრილი (12 მაისი)
მოწამე ფილიმონი (286-287 წ.). 14 (27) დეკემბერი
ფილიპე ბერძ. ცხენთა მოყვარული
მოციქული ფილიპე, შვიდთა დიაკონთაგანი, სამოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი და 11 (24) ოქტომბერი
წმინდა ფილიპე, მოსკოველი მიტროპოლიტი (1569 წ.) 9 (22 იანვარი) და 5 (18) ოქტომბერი
მოწამე ფილიპე, მოწამე ფელიციტას ძე (დხ. 164 წ.). 25 იანვარი (7 თებერვალი)
მოწამე ფილიპე (დხ. 305 წ.). 22 თებერვალი (7 მარტი)
მოციქული ფილიპე, ათორმეტთაგანი. 30 ივნისი (13 ივლისი) და 14 (27) ნოემბერი
მოწამე ფილიპე (დხ. 303 წ.). 17 (30) აგვისტო
ფილიტი ბერძ. საყვარელი, სასურველი
მოწამე ფილიტი (117-138 წ.). 23 მარტი (5 აპრილი)
ფილოგენი (ფილიგონი) ბერძ. შთამომავლობის მოყვარული
წმინდა ფილოგენი, ანტიოქიის ეპისკოპოსი (323 წ.). 20 დეკემბერი (2 იანვარი)
ფილოთეოსი ბერძ. ღმრთის მოყვარე
მოწამე ფილოთეოსი (297 წ.). 29 იანვარი (11 თებერვალი)
ღირსი ფილოთეოზ ხუცი, მცირე აზიელი (XI ს.). 15 (28) სექტემბერი
ფილოლოგი ბერძ. მეცნიერების მოყვარე
მოციქული ფილოლოგი, სამოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი; 5 (18) ნოემბერი
ფილოსოფოსი ბერძ. სიბრძნის მოყვარე
მოწამე ფილოსოფოსი (III ს.). 31 მაისი (13 ივნისი)
ფილოქტიმონე ბერძ. ანგარების მოყვარული
მოწამე ფილოქტიმონე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ფილუმენი ბერძ. სასურველი, საყვარელი
მოწამე ფილუმენი (დხ. 274 წ.). 29 ნოემბერი (12 დეკემბერი)
ფინეზი სპილენძის პირი, ყბა
მართალი ფინეზი (1500 წ. ქ. შ.). 12 (25) მარტი
ფირმინი
მოწამე ფირმინი (IV ს.). 24 ივნისი (7 ივლისი)
ფირმოსი
მოწამე ფირმოსი (IV ს.). 24 ივნისი (7 ივლისი)
ფლაბიანე ლათ. ფლაბიუსის შთამომავალი
წმინდა ფლაბიანე აღმსარებლი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (449-450 წ.). 18 თებერვალი (3 მარტი)
ფლაბიოსი (ფლაბი, ფლაბიუსი) ყვითელი
მოწამე ფლაბიოსი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ფლეგონტი მგზნებარე, ანთებული
მოციქული ფლეგონტი, სამოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი; 8 (21) აპრილი
ფლოროსი (ფლორე, ფლორი, ფლორა) აყვავებული
მოწამე ფლოროსი ილირიელი (II ს.). 18 (31) აგვისტო
ღირსი ფლორი, ამიელი ეპისკოპოსი (VII ს.). 18 (31) დეკემბერი
ფლორენტი აყვავებული
ღირსი ფლორენტი (547 წ.). 23 აგვისტო (5 სექტემბერი)
ფოკა ზღვის ძაღლი
მოწამე ფოკა, მოწამე სუქიასთან წამებულ 16 ქართველთაგანი (100-130 წ.). 15 (28) აპრილი
მღვდელმოწამე ფოკა, წმინდა ნაწილთა აღმოყვანება. 22 ივლისი (4 აგვისტო)
მღვდელმოწამე ფოკა, სინოპელი ეპისკოპოსი (117 წ.). 22 სექტემბერი (5 ოქტომბერი)
მოწამე ფოკა მემტილე (დხ. 320 წ.). 22 სექტემბერი (5 ოქტომბერი)
ფორბინე (ფორვინე) მზრდელი
ღირსი ფორბინე (IV ს.). 5 (18) აპრილი
ფორტუნატე ბედნიერი, კეთილსვიანი
მოციქული ფორტუნატე სამოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი
ფოსტირიოსი (ფოსტირი) გამნათებელი
ღირსი ფოსტირიოსი (VI ს.). 5 (18) იანვარი
ფოტი ნათელი
წმინდა ფოტი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (891 წ.). 6 (19) თებერვალი
მოწამე ფოტი (730 წ.). 9 (22) აგვისტო
მოწამე ფოტი (305-306 წ.). 12 (25) აგვისტო
მოწამე ფოტი, მოწამე ტერენტისა და ნეონილას შვილი. 28 ოქტომბერი (10 ნოემბერი)
ფოტინე (ფოტინი) ნათელი
მოწამე ფოტინე (დხ. 305 წ.). 22 თებერვალი (7 მარტი)
ფრონტასიოსი (ფრონტასი) გამბედავი, კადნიერი, თავხედი
მოწამე ფრონტასიოსი (I ს.). 4 (17) ივნისი
ფრუმენტი პურისა
წმინდა ფრუმენტი ინდოელი (ეთიოპიელი) მთავარეპისკოპოსი (დხ. 380 წ.). 30 ნოემბერი (13 დეკემბერი)
ფსოე
ღირსი ფსოე მეგვიპტელი (IV ს.). 9 (22) აგვისტო
ფულბიანე მოყვითალო
მართლმორწმუნე ფულბიანე, ეთიოპიის მთავარი, ნათლისღებით მათე (I ს.). 16 (29) ნოემბერი
ფუსიკი
მოწამე ფუსიკი სპარსი (344 წ.). 17 (30) აპრილი

უვარო (უვაროსი) მრუდფეხებიანი
მოწამე უვაროსი (დაახ. 307). 19 ოქტომბერი (1 ნოემბერი)
ურბანი (ურვანოსი) ზრდილობიანი
მოციქული ურბანი (ურვანოსი), სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 31 ოქტომბერი (13 ნოემბერი)
მოწამე ურბანი (IV). 23 ივნისი (6 ივლისი)
მოწამე ურვანო (251). 4 (17) სექტემბერი
მოწამე ურვანო, ნიკომიდიას წამებულთაგანი (370). 5 (18) სექტემბერი
ურპასიანე
მოწამე ურპასიანე (დაახ. 295). 9 (22) მარტი
ურიელი ნათელი უფლისა
ურიელი, უხორცო ზეცისა ძალი. 8 (21) ნოემბერი

ტავრიონი ხარისა (თვეს ერქვა მცირე აზიის ქალაქ ქიზიკში)
მოწამე ტავრიონი. 7 (20) ნოემბერი
ტარასი ბერძ. მოუსვენარი
წმინდა ტარასი, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსი (806). 25 თებერვალი (10 მარტი)
მართალი ტარასი. 9 (22) მარტ
ტარაქო (ტარახო) ბერძ. შიშიანობა, მოუსვენრობა
მოწამე ტარახო (304). 12 (25) ოქტომბერი
ტარიჭანი
წმინდა ტარიჭანი (693). 18 (31) მაისი
ტატიონე
მოწამე ტატიონე (305). 24 აგვისტო (6 სექტემბერი)
ტერტიუსი (ტერტი) მესამე
მოციქული ტერტიუსი (ტერტი), სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი; 30 ოქტომბერი (12 ნოემბერი) და 10 (23) ნოემბერი
ტერენტი გამსრესი, დამფშვნეტი, გამლესი
მოწამე ტერენტი (III). 13 (26) მარტი
მოწამე ტერენტი (III). 10 (23) აპრილი
მღვდელმოწამე ტერენტი, იკონიელი ეპისკოპოსი (I). 21 ივნისი (4 ივლისი)
მოწამე ტერენტი. 28 ოქტომბერი (10 ნოემბერი)
მოწამე ტერენტი (III). 28 ოქტომბერი (10 ნოემბერი)
ტვიქიკე (ტვიქიკო) შემთხვევითი
მოციქული ტვიქიკე, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 8 (21) დეკემბერი
ტიბურტი (ტივურტი) ქალაქ ტიბერიიდან
მოწამე ტიბურტი (დაახ. 320). 22 ნოემბერი (5 დეკემბერი)
მოწამე ტიბურტი მოწამე სებასტიანეს მეგობარი (დაახ. 287). 18 (31) დეკემბერი
ტიგრიოს ვეფხვისა
მღვდელმოწამე ტიგრიოს ხუცი (დაახ. 404). 16 (29) ივნისი
ტიმოთე ბერძ. ღმრთისმოსავი, ღმრთისმოშიში
მოციქული ტიმოთე, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 22 იანვარი (4 თებერვალი)
მოწამე ტიმოთე ბაბილა სიცილიელის მოწაფე (III). 24 იანვარი (6 თებერვალი)
ღირსი ტიმოთე სიმვოლელი (795). 21 თებერვალი (6 მარტი)
მოწამე ტიმოთე (დაახ. 286). 3 (16) მაისი
მღვდელმოწამე ტიმოთე, პრუსელი ეპისკოპოსი (351-363). 10 (23) ივნისი
მოწამე ტიმოთე (304-306). 19 აგვისტო (1 სექტემბერი)
მოწამე ტიმოთე დიაკონი (IV). 19 დეკემბერი (1 იანვარი)
ტიმოლაოსი ხალხის პატივისმცემელი
მოწამე ტიმოლაოსი (303). 15 (28) მარტი
ტიმონი პატივცემული
მოციქული ტიმონი, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი; 28 ივლისი (10 აგვისტო) და 30 დეკემბერი (12 იანვარი)
ტიტე ლათ. დარბაისელი, ღირსების დამცველი
მოციქული ტიტე, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი; 25 აგვისტო (7 სექტემბერი)
ღირსი ტიტე საკვირველთმოქმედი (IX). 2 (15) აპრილი
ტიხონი ბერძ. ბედნიერების ღმერთი
წმინდა ტიხონი, ამათუნტელი ეპისკოპოსი (425). 16 (29) ივნისი
ტიხონი, ვორონეჟელი ეპისკოპოსი (1783). 13 (26) აგვისტო
წმინდა ტიხონი, პატრიარქი მოსკოვისა და სრულიად რუსეთისა. 26 სექტემბერი (9 ოქტომბერი)
ტრანკველინე (ფრანკვილინე) მშვიდი
მოწამე ტრანკველინე ხუცი, მოწამე სებასტიანეს მეგობარი (დაახ. 287). 18 (31) დეკემბერი
ტრივიმი
მოწამე ტრივიმი (III). 1 (14) მარტი
ტრიფილე ბერძ. სამფურცლოვანი, სამყურა
წმინდა ტრიფილე, კვიპრელი ეპისკოპოსი (დაახ. 370). 13 (26) ივნისი
ტრიფონი ბერძ. განებივრებული
მოწამე ტრიფონი (250). 1 (14) თებერვალი
წმინდა ტრიფონი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (933). 19 აპრილი (2 მაისი)
ტროადი ქალაქ ტროადან
მოწამე ტროადი (III). 2 (15) მარტი
ტროფიმე ბერძ. გაზრდილი, გამოკვებილი
მოციქული ტროფიმე, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი
მღვდელმოწამე ტროფიმე, ლაოდიკიელი ხუცესი (დაახ. 300). 16 (29) მარტი
მოწამე ტროფიმე (დაახ. 300). 18 (31) მარტი
მოციქული ტროფიმე (დაახ. 67). 15 (28) აპრილი
მოწამე ტროფიმე (IV). 23 ივლისი (5 აგვისტო)
მოწამე ტროფიმე (276). 19 სექტემბერი (2 ოქტომბერი)
ტურვონი შფოთი, გრიგალი
მოწამე ტურვონი (161-180 წწ.). 16 (29) იანვარი

რაბულა ვექილი, ხერხიანი
ღირსი რაბულა (დაახ. 530). 19 თებერვალი (4 მარტი)
რამაზი არაბული
რამაზი, ცხრა კოლაელ ყრმათაგანი (VI). 22 თებერვალი (7 მარტი)
რაჟდენი
პირველმოწამე რაჟდენი, სოფელ წრომს წამებული (457). 3 (16) აგვისტო
რაფაელი ებრაული შეწევნა ღმრთისა
რაფაელი, უხორცო ზეცისა ძალი. 8 (21) ნოემბერი
რეასე
მოწამე რეასე (დაახ. 375). 26 მარტი (8 აპრილი)
რევოკატი გაწვეული
მოწამე რევოკატი (202-203). 1 (14) თებერვალი
რიმა
მოწამე რიმა (I-II). 20 იანვარი (2 თებერვალი) და 20 ივნისი (3 ივლისი)
რიქსე მეფე
მოწამე რიქსე, სიცილიელი, რომაელი, ლუკია ქალწულთან წამებული (301). 6 (19) ივლისი
როდიონი (იროდიონი)
მოციქული როდიონი, სამეოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი, 8 (21) აპრილი და 10 (23) ნოემბერი
როდოპიანე ვარდისფერი
მოწამე როდოპიანე დიაკონი (284-305). 29 აპრილი (12 მაისი)
რომანოზი ბერძნული მტკიცე, მაგარი
მოწამე რომანოზი (297). 29 იანვარი (11 თებერვალი)
კეთილმორწმუნე რუსეთის მთავარი ბორისი, ნათლისღებით რომანოზი (1015). 24 ივლისი (6 აგვისტო) და ნაწილთა აღმოყვანება (1072 და 1115). 2 (15) მაისი
მოწამე რომანოზ რომაელი (258). 10 (23) აგვისტო
ღირსი რომანოზ ტკბილადმგალობელი (V). 1 (14) ოქტომბერი
მოწამე რომანოზ დიაკონი (303). 18 ნოემბერი (1 დეკემბერი)
ღირსი რომანოზ სასწაულთმოქმედი. 27 ნოემბერი (10 დეკემბერი)
რომილე მაგარი
მოწამე რომილე კესარიელი, პალესტინელი (303). 15 (28) მარტი
მოწამე რომილე რომაელი (107-115). 6 (19) სექტემბერი
რუთე (რუფე) ჟღალი, მოწითალო
მოციქული რუფე, სამეოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 8 (21) აპრილი
მოწამე რუფე, ცხრა კვიზიკელ მოწამეთაგანი (286-299). 29 აპრილი (12 მაისი)
მოწამე რუთე, ქალაქის მთავარი (III). 6 (19) ივლისი
რუთინე (რუფინე) ქერისფერი
მოწამე რუფინე (III). 10 (23) მარტი
მოწამე რუფინე დიაკონი, 200 მხედართან ერთად წამებული (დაახ. 310). 7 (20) აპრილი
მოწამე რუთინე, ქალაქის მთავარი (III). 6 (19) ივლისი
რუსტიკე სოფლისა, სასოფლო
რუსტიკე ხუცი (96). 3 (16) ოქტომბერი

ოლიმპი ცა, ღმერთთა სამყოფელი
მოციქული ოლიმპი, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 10 (23) ნოემბერი
მოწამე ოლიმპი (დაახ. 251). 30 ივლისი (12 აგვისტო)
ონისე ბერძნული სარგებლობა
მოწამე ონისე (I). 5 (18) მარტი
ონისიმე სასარგებლო
მოციქული ონისიმე, სამოცდაათთაგანი (დაახ. 109). 4 (17) იანვარი და 15 (28) თებერვალი
მოწამე ონისიმე (251). 10 (23) მაისი
ღირსმოწამე ონისიმე საკვირველთმოქმედი (IV). 14 (27) ივლისი
ონისიფორე სარგებლობის მომტანი
მოციქული ონისიფორე, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი; 7 (20) სექტემბერი და 8 (21) დეკემბერი
მოწამე ონისიფორე (III-IV). 9 (22) ნოემბერი
ონოფრე ეგვიპტური ეგვიპტის ღვთაების "კუროს" კუთვნილი წმინდა ხარი
ღირსი ონოფრე დიდი (IV). 12 (25) ივნისი
ღირსი ონოფრე გარეჯელი, საკვირველმოქმედი (XVIII). 29 სექტემბერი (12 ოქტომბერი)
ორე მეუღლე
ღირსი ორე მონაზონი (დაახ. 390). 7 (20) აგვისტო
ორენტიოსი (ორენტი) მთისა
მოწამე ორენტიოსი (IV). 24 ივნისი (7 ივლისი)
ორესტე (ორესტი) მთისა
მოწამე ორესტი მკურნალი (304). 10 (23) ნოემბერი
მოწამე ორესტე (IV). 13 (26) დეკემბერი
ოსე ებრაული ცხოვრება, შველა, შემწეობა
წმინდა ოსე აღმსარებელი, კორდუბელი ეპისკოპოსი (359). 27 აგვისტო (9 სექტემბერი)
წინასწარმეტყველი ოსე (820 ქ. შ.). 17 (30) ოქტომბერი
ოსტრიქი (ოსტრიხი) მაგარი ხე
მოწამე ოსტრიქი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი

ნაზარი ებრაული ღმრთისადმი შეწირული
მღვდელმოწამე ნაზარი, ქუთათელ-გაენათელი მიტროპოლიტი, (1924). 14 (27) აგვისტო
წმინდა ნაზარი (I). 14 (27) ოქტომბერი
ნათანაელი ებრაული ღმრთის მიერ ბოძებული
მოციქული ნათანაელი, (I). 22 აპრილი (5 მაისი)
ნათან მამამთავართა კვირას
ნაომი (ნაუმი) ებრაული ნუგეში
წმინდა წინასწარმეტყველი ნაომი (VII ს. ქ. შ.). 1 (14) დეკემბერი
მოციქულთასწორი ნაუმი, ოხრიდელი ეპისკოპოსი. 27 ივლისი (9 აგვისტო)
ნარკისი (ნარგიზი) ყვავილი
მოციქული ნარკისი, სამეოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 31 ოქტომბერი (13 ნოემბერი)
ნეონი მცურავი
მოწამე ნეონი (161-180). 16 (29) იანვარი
მოწამე ნეონი (303). 24 აპრილი (7 მაისი)
მოწამე ნეონი (დაახ. 63). 28 აპრილი (11 მაისი)
მოწამე ნეონი (IV). 28 სექტემბერი (11 ოქტომბერი)
მოწამე ნეონი (285). 29 ოქტომბერი (11 ნოემბერი)
ნეოფიტე ახალნერგი
მოწამე ნეოფიტე (303-305). 21 იანვარი (3 თებერვალი)
მოწამე ნეოფიტე, ღირსი ანთუსას მსახური (III). 22 აგვისტო (4 სექტემბერი)
მღვდელმოწამე ნეოფიტე ურბნელი ეპისკოპოსი (VII). 28 ოქტომბერი (10 ნოემბერი)
ნერანგიოსი
მოწამე ნერანგიოსი, მოწამე სუქიასთან წამებულ 16 ქართველთაგანი (100-130). 15 (28) აპრილი
ნერსე
წმინდა ნერსე მთავარეპისკოპოსი. 1 (14) ივლისი
კათალიკოსი ნერსე იშხნის აღმაშენებელი. 5 (18) ოქტომბერი
მღვდელმოწამე ნერსე ეპისკოპოსი, სპარსეთში წამებული (343). 20 ნოემბერი (3 დეკემბერი)
ნესტორი ბერძნული სახლში დაბრუნებული
მღვდელმოწამე ნესტორი, მაგიდიელი ეპისკოპოსი (250). 28 თებერვალი (13 მარტი)
მოწამე ნესტორი (III). 1 (14) მარტი
მოწამე ნესტორი თესალონიკელი (დაახ. 305). 27 ოქტომბერი (9 ნოემბერი)
ნიკანდრი (ნიკანდრე) ბერძნული გამარჯვებული ვაჟკაცი
მოწამე ნიკანდრე (დაახ. 302). 15 (28) მარტი
მოწამე ნიკანდრე (305-311). 5 (18) ივნისი
მღვდელმოწამე ნიკანდრე, მირელი ეპისკოპოსი (I). 4 (17) ნოემბერი
მოწამე ნიკანდრი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
ნიკანორი ბერძნული გამარჯვებათა მხილველი
მოციქული ნიკანორი, სამეოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 28 ივლისი (10 აგვისტო) და 28 დეკემბერი (10 იანვარი)
ნიკიტა ბერძნული გამარჯვებული, ძლევამოსილი
წმინდა ნიკიტა აღმსარებელი აპოლონიადელი მთავარეპისკოპოსი (813-820). 20 მარტი (2 აპრილი)
ღირსი ნიკიტა აღმსარებელი (824). 3 (16) აპრილი
ღირსი ნიკიტა აღმსარებელი ქალკედონელი ეპისკოპოსი (IX). 28 მაისი (10 ივნისი)
ნეტარი ნიკიტა კონსტანტინოპოლელი (XII). 9 (22) სექტემბერი
დიდმოწამე ნიკიტა (დაახ. 372). 15 (28) სექტემბერი
ღირსი ნიკიტა აღმსარებლი (დაახ. 838). 13 (26) ოქტომბერი
ნიკიფორე ბერძნული ძლევაშემოსილი
მოწამე ნიკიფორე (251). 31 იანვარი (13 თებერვალი)
მოწამე ნიკიფორე (დაახ. 257). 9 (22) თებერვალი
მოწამე ნიკიფორე (258). 10 (23) მარტი
წმინდა ნიკიფორე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (ნაწილთა აღმოყვანება) (846). 13 (26) მარტი
ღირსი ნიკიფორე იღუმენი. 9 (22) მაისი
წმინდა ნიკიფორე აღმსარებელი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (828). 2 (15) ივნისი
მოწამე ნიკიფორე (308). 13 (26) ნოემბერი
ნიკოდიმოსი (ნიკოდიმე) ბერძნული მძლეველი, დამმარცხებელი ხალხისა
ღირსი ნიკოდიმე. 13 (26) დეკემბერი
წმინდა ნიკოდიმოსი, სერბელი მთავარეპისკოპოსი (1325). 11 (24) მაისი
მართალი ნიკოდიმოსი გამალიელი, ქრისტეს საიდუმლო მოწაფე (მოიხსენიება მენელსაცხებლე დედათა კვირას, აღდგომიდან მე-3 კვირას). (ნაწილთა პოვნა) 2 (15) აგვისტო
ნიკოლოზი ბერძნული გამარჯვებული, მძლეველი ხალხისა
მოციქულთასწორი ნიკოლოზი, იაპონიის მთავარეპისკოპოსი (1912). 3 (16) თებერვალი
ღირსი ნიკოლოზ აღმსარებელი, სტუდიელი იღუმენი (868). 4 (17) თებერვალი
მოწამე ნიკოლოზ დვალი (1314). 12 (25) თებერვალი
წმინდა ნიკოლოზ კათალიკოსი (1591). 18 თებერვალი (3 მარტი)
მოწამე ნიკოლოზი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
ღირსი ნიკოლოზ ქართველთა მნათობი, აკოლოთიათა აღმწერელი (1308). 3 (16) ნოემბერი
წმინდა ნიკოლოზ საკვირველთმოქმედი - მირონლუკიის მთავარეპისკოპოსი (დაახ. 345). 6 (19) დეკემბერი
ღირსი ნიკოლოზ მონოზონი (IX). 24 დეკემბერი (6 იანვარი)
ნიკონი ბერძნული მძლეველი
მღვდელმოწამე ნიკონი ეპისკოპოსი (251). 23 მარტი (5 აპრილი)
მოწამე ნიკონი (IV). 28 სექტემბერი (11 ოქტომბერი)
მოწამე ნიკონი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
ნიკოსტრატი ბერძნული ძლევამოსილი
მოწამე ნიკოსტრატი, მოწამე სებასტიანეს მეგობარი (დაახ. 287). 18 (31) დეკემბერი
ნიკტოპოლიონე ღამით მშრომელი სახელმწიფო საქმეებზე
მოწამე ნიკტოპოლიონე (დაახ. 320). 3 (16) ნოემბერი
ნილოსი მღვრიე, შავი
მოწამე ნილოსი, მეგვიპტელი ეპისკოპოსი (დაახ. 310). 17 (30) სექტემბერი
ღირსი ნილოს მმარხველი (V). 12 (25) ნოემბერი
ნიტე ბრწყინვალე
მოწამე ნიტე, მოწამე ტერენტი და ნეონილას შვილი. 28 ოქტომბერი (10 ნოემბერი)
ნიფონტი ფხიზელი, მღვიძარეწ
ღირსი ნიფონტი, კვიპრელი ეპისკოპოსი (IV). 23 დეკემბერი (5 იანვარი)
ნოე ებრაული ნუგეში
ნოე მამამთავარი. მამამთავართა კვირას

მაგნე (მაგნი) დიდი
მოწამე მაგნე, ცხრა კვიზიკელ მოწამეთაგანი (286-299). 29 აპრილი (12 მაისი)
მავრიკიოსი (მავრიკიოსი) ბნელი
მოწამე მავრიკიოსი (დაახ. 305). 22 თებერვალი (7 მარტი)
მოწამე მავრიკი, ნიკოპოლს სომხეთისასა წამებულთაგანი (დაახ. 319). 10 (23) ივლისი
მავროსი (მავრი) ბნელი
მოწამე მავროსი, მოწამე კლავდიოსის და ილარიას ძე. 19 მარტი (1 აპრილი)
მოწამე მავროს მხედარი. 7 (20) ივნისი
მათე ებრაული ღმრთის კაცი, ღმრთის ნაჩუქარი
მოციქული და მახარებელი მათე, ათორმეტთაგანი (60). 30 ივნისი (13 ივლისი) და 16 (29) ნოემბერი
მართლმორწმუნე ფულბიანე, ეთიოპიის მთავარი, ნათლისღებით მათე (I). 16 (29) ნოემბერი
მავსიმე (მავსიმა)
ღირსი მავსიმე ასურისა (IV)
მაკარი ბერძნული ნეტარი, ბედნიერი
ღირსი მაკარი, სინასა და რაითას სარკინოზთაგან მოწყვეტილთაგანი (IV-V). 14 (27) იანვარი
ღირსი მაკარი დიდი, ეგვიპტელი (390-391). 19 იანვარი (1 თებერვალი)
ღირსი მაკარი ალექსანდრიელი (394-395). 19 იანვარი (1 თებერვალი)
მოწამე მაკარი (დაახ. 304). 5 (18) თებერვალი
ღირსი მაკარი აღმსარებელი, ანტიოქიელი ხუცესი (363). 19 თებერვალი (4 მარტი)
ღირსი მაკარი აღმსარებელი, პელიკიტელი იღუმენი (დაახ. 830). 1 (14) აპრილი და 18 (31) აგვისტო
მოწამე მაკარი (311-312). 6 (19) სექტემბერი
ღირსი მაკარი ანჩელი მღვდელმთავარი, კლარჯელი მეუდაბნოე. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი მაკარი ოპიზელი, კლარჯელი მეუდაბნოე. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი მაკარი ხანცთელი, კლარჯელი მეუდაბნოე. 5 (18) ოქტომბერი
წმინდა მაკარი მმარხველი, ხახულის მონასტრის წინამძღვარი (XI). 21 დეკემბერი (3 იანვარი)
მაკედონი გრძელი
მოწამე მაკედონი ილირიელი, ფილიტისა და ლიდიას ძე (117-138). 23 მარტი (5 აპრილი)
მაკედონიოსი გრძელი
ღირსი მაკედონიოსი, სირიელი მეუდაბნოე (დაახ. 420). 24 იანვარი (6 თებერვალი)
მაკრობი ხანგრძლივი
მოწამე მაკრობი (IV). 13 (26) სექტემბერი
მალაქია ებრაული ღმრთის მიერ გამოგზავნილი, მოციქული, მახარობელი
წინასწარმეტყველი მალაქია, 12 მცირე წინასწარმეტყველთაგანი (400 წ. ქ. შ.). 3 (16) იანვარი
მალქოს (მალქოზ) მეფე
ღირსი მალქოს ასური (IV). 26 მარტი (8 აპრილი)
მამაი (მამა, მამამზე)
წმინდა მამაი კათალიკოსი (744). 3 (16) მაისი
მამანტი ბერძნული ძიძა
მოწამე მამანტი კესარია-კაბადუკიელი (III). 2 (15) სექტემბერი
მოწამე მამანტი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
მამია (მამუკა) ძუძუმწოვარა
მოწამე მამია (დაახ. 63). 28 აპრილი (11 მაისი)
მანუელი ღმრთის განკარგულება
მოწამე მანუელი, ადრიანოპოლელი ეპისკოპოსი (დაახ. 817). 22 იანვარი (4 თებერვალი)
მოწამე მანუელ სირმიელი (304). 27 მარტი (9 აპრილი)
მოწამე მანუელ სპარსი (362). 17 (30) ივნისი
მარდარი მარდიელი
მოწამე მარდარი სებასტიელი (IV). 13 (26) დეკემბერი
მარდონი მარდიელი
მოწამე მარდონი, ორთა ბევრთა (20 000) მოწამეთა - ნიკომიდიას ტაძარში დამწვართა და ტაძრის გარეთ ვნებულთაგანი (302). 3 (16) სექტემბერი და 28 დეკემბერი (10 იანვარი)
მარი ხელი
ღირსი მარი მგალობელი (დაახ. 430). 25 იანვარი (7 თებერვალი)
მარიავე
მოწამე მარიავე სპარსელი ხუცი (362-364). 9 (22) აპრილი
მარიანე ზღვისა
მოწამე მარიანე დიაკონი. რომაელი. 19 მარტი (1 აპრილი)
მარინე (მარინი) ზღვისა
მოწამე მარინი კესარიელი (260). 7 (20) აგვისტო და 17 (30) მარტი
მოწამე მარინე, რომში წამებულთაგანი (269). 6 (19) ივლისი
მოწამე მარინე (IV). 18 (31) ოქტომბერი
მოწამე მარინი რომაელი (III). 16 (29) დეკემბერი
მარკელე (მარკელი, მარკელაოსი) შემმართებელი, მებრძოლი
მღვდელმოწამე მარკელე, სიცილიელი ეპისკოპოსი (I). 9 (22) თებერვალი
მოწამე მარკელე. 1 (14) მარტი
მოწამე მარკელი, შვიდ მაკაბელ მოწამეთაგანი (1066 წ. ქ. შ.). 1 (14) აგვისტო
მღვდელმოწამე მარკელი აპამიელი ეპისკოპოსი (დაახ. 389). 14 (27) აგვისტო
ღირსი მარკელაოსი, მიქაელ პარეხელის მოწაფე, კლარჯელი მეუდაბნოე. 5 (18) ოქტომბერი
მოწამე მარკელი (IV). 15 (28) ნოემბერი
ღირსი მარკელი, მღვიძარეთა მონასტრის წინამძღვარი (485). 29 დეკემბერი (11 იანვარი)
მარკელინე (მარკელინი)
მღვდელმოწამე მარკელინე, ბელგიაში წამებული (81-96). 3 (16) ივნისი
მღვდელმოწამე მარკელინე, რომის პაპი. 7 (20) ივნისი
მოწამე მარკელინი, მოწამე სებასტიანეს მეგობარი (დაახ. 287). 18 (31) დეკემბერი
მარკიანე მარკოზისა
ღირსი მარკიანე კონსტანტინოპოლელი ხუცი (V). 10 (23) იანვარი
ღირსი მარკიანე კვირინელი (დაახ. 388). 18 (31) იანვარი და 2 (15) ნოემბერი
მოწამე მარკიანე ეგვიპტელი (305-311). 5 (18) ივნისი
მოწამე მარკიანე იკონიელი (258). 13 (26) ივლისი
მოწამე მარკიანე კონსტანტინოპოლელი (730). 9 (22) აგვისტო
მოწამე მარკიანე კონსტანტინოპოლელი წიგნისმკითხველი (დაახ. 355). 25 ოქტომბერი (7 ნოემბერი)
მღვდელმოწამე მარკიანე, სირაკუზელი ეპისკოპოსი (II). 30 ოქტომბერი (12 ნოემბერი)
მარკოზი ლათინური ჭკნობადი
მოციქული მარკოზ მახარებელი, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი; 25 აპრილი (8 მაისი)
მოციქული მარკოზი, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 27 სექტემბერი (10 ოქტომბერი)
მოციქული მარკოზი (ბარნაბას ძმისწული), სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 30 ოქტომბერი (12 ნოემბერი)
ღირსი მარკოზი, სინასა და რაითას სარკინოზთაგან მოწყვეტილთაგანი (IV-V). 14 (27) იანვარი
წმინდა მარკოზი, ეფესოს მთავარეპისკოპოსი (1457). 19 იანვარი (1 თებერვალი)
ღირსი მარკოზი, იოანე ოქროპირის მოწაფე (V). 5 (18) მარტი
მოწამე მარკოზი, არეთუსიელი ეპისკოპოსი (დაახ. 364). 29 მარტი (11 აპრილი)
ღირსი მარკოზ ათენელი (დაახ. 400). 5 (18) აპრილი
მოწამე მარკოზი (IV). 3 (16) ივლისი
მოწამე მარკოზ მწყემსი (IV). 28 სექტემბერი (11 ოქტომბერი)
მოწამე მარკოზი. 27 ოქტომბერი (9 ნოემბერი)
მოწამე მარკოზი, მოწამე სებასტიანეს მეგობარი (დაახ. 287). 18 (31) დეკემბერი
მარონი
ღირსი მარონი, სირიელი მეუდაბნოე (IV). 14 (27) თებერვალი
მარსალი ახოვანი, მებრძოლი
მოწამე მარსალი (დაახ. 63). 28 აპრილი (11 მაისი)
მარტვირი წამებული
მოწამე მარტვირი კონსტანტინოპოლელი (დაახ. 355). 25 ოქტომბერი (7 ნოემბერი)
მარტინე მარსისა
წმინდა მარტინე აღმსარებელი, რომის პაპი (655). 14 (27) აპრილი
წმინდა მარტინე მოწყალე, ეპისკოპოსი (დაახ. 400). 12 (25) ოქტომბერი
მარტინიანე
ღირსი მარტინიანე კესარიელი (პალესტინელი) (V). 13 (26) თებერვალი
მოწამე მარტინიანე რომაელი (დაახ. 67). 11 (24) აპრილი
წმინდა მარტინიანე, შვიდ ეფესელ ყრმათაგანი (დაახ. 250). 4 (17) აგვისტო და 22 ოქტომბერი (4 ნოემბერი)
მარუთი მელოტი, უთმო
ღირსი მარუთი, მესოპოტამიელი ეპისკოპოსი (422). 16 თებერვალი (1 მარტი)
მარციალი
მოწამე მარციალი, მოწამე ფელიციტას ძე (დაახ. 164). 25 იანვარი (7 თებერვალი)
მატათა ღმრთის მიერ მონიჭებული
მოციქული მატათა, ათორმეტთაგანი. 30 ივნისი (13 ივლისი); 9 (22) აგვისტო
მატო
ღირსი მატო ხანცთელი, კლარჯელი მეუდაბნოე. 5 (18) ოქტომბერი
მაქსიანე
მღვდელმოწამე მაქსიანე ხუცი, ბელგიაში წამებული (81-96). 3 (16) ივნისი
მაქსიმე ლათინური უდიდესი
ღირსი მაქსიმე აღმსარებელი (662). 21 იანვარი (3 თებერვალი) მიცვალება 13 (26) აგვისტო
ღირსი მაქსიმე ბერძენი (1556). 21 იანვარი (3 თებერვალი)
მოწამე მაქსიმე (305-311). 6 (19) თებერვალი
მოწამე მაქსიმე ადრიანოპოლელი (305-311). 19 თებერვალი (4 მარტი)
მოწამე მაქსიმე (III). 10 (23) აპრილი
მოწამე მაქსიმე (286). 28 აპრილი (11 მაისი)
მოწამე მაქსიმე. 30 აპრილი (13 მაისი)
მოწამე მაქსიმე (დაახ. 250). 14 (27) მაისი
მოწამე მაქსიმე (დაახ. 251). 30 ივლისი (12 აგვისტო)
მოწამე მაქსიმე, სუსანა ქალწულთან წამებულთაგანი (295-296). 11 (24) აგვისტო
მაქსიმე მხედარი ანტიოქიელი (361-363). 5 (18) სექტემბერი და 9 (22) ოქტომბერი
მოწამე მაქსიმე მარკიანოპოლელი (305-311). 15 (28) სექტემბერი
მოწამე მაქსიმე (III). 28 ოქტომბერი (10 ნოემბერი)
მოწამე მაქსიმე რომაელი (დაახ. 320). 22 ნოემბერი (5 დეკემბერი)
მაქსიმიანე
წმინდა მაქსიმიანე, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (434). 21 აპრილი (4 მაისი)
მოწამე მაქსიმიანე, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
მაქსიმილიანე
წმინდა მაქსიმილიანე, შვიდ ეფესელ ყრმათაგანი (დაახ. 250). 4 (17) აგვისტო და 22 ოქტომბერი (4 ნოემბერი)
მედიმნე პურის საზომია
მოწამე მედიმნე, ნიკომიდიას წამებულთაგანი (370). 5 (18) სექტემბერი
მეთოდე (მეთოდიოსი) ბერძნული მწყობრად მავალი
მოციქულთასწორი მეთოდე, მორავიის მთავარეპისკოპოსი (885) სლოვენთა განმანათლებელი. 11 (24) მაისი და 6 (19) აპრილი
წმინდა მეთოდიოსი, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (847). 14 (27) ივნისი
მღვდელმოწამე მეთოდიოსი, პატარელი ეპისკოპოსი (312). 20 ივნისი (3 ივლისი)
მელასიპი ბერძნული ცხენისათვის მზრუნველი
მოწამე მელასიპი (363). 7 (20) ნოემბერი
მელევსიპე ბერძნული
მოწამე მელევსიპე (161-180). 16 (29) იანვარი
მელეტი ბერძნული მზრუნველი
წმინდა მელეტი, ანტიოქიის მთავარეპისკოპოსი (381). 12 (25) თებერვალი
მოწამე მელეტი სტრატილატი, გალატიელი (დაახ. 218). 24 მაისი (6 ივნისი)
წმინდა მელეტი, კვიპრელი ეპისკოპოსი. 21 სექტემბერი (4 ოქტომბერი)
მელი ვაშლისა
მღვდელმოწამე მელი, სპარსელი ეპისკოპოსი (341). 10 (23) ნოემბერი
მელისენე ფუტკრისა
მოწამე მელისენე, 42 ამორეველ მოწამეთაგანი (დაახ. 845). 6 (19) მარტი
მელიტონი თაფლით დამტკბობი
მოწამე მელიტონი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
მელქისედეკ
წმინდა მელქისედეკ I, სრულიად საქართველოს პირველი კათალიკოს-პატრიარქი. სვეტიცხოვლის განმაახლებელი (XII). 1 (14) ოქტომბერი
მემნონი დამხსომებელი
ღირსი მემნონ მეგვიპტელი საკვირველთმოქმედი. 29 აპრილი (12 მაისი)
მოწამე მემნონი თრაკიელი (304). 20 აგვისტო (2 სექტემბერი)
მენანდრე კაცი ძლიერი
მოწამე მენანდრე ხუცესი (დაახ. 100). 19 მაისი (1 ... კითხვის გაგრძელება »

ლავრენტი ლათინური დაფნის გვირგვინის დამდგმელი
მოწამე ლავრენტი მთავარდიაკონი, რომაელი (258). 10 (23) აგვისტო
ლავროსი (ლავრა) ლათინური დაფნა
მოწამე ლავროსი (II). 18 (31) აგვისტო
ლაზარე ებრაული ღმერთია შემწე
ღირსი ლაზარე (1391). 8 (21) მარტი
წმინდა ლაზარე, სერბეთის კეთილმორწმუნე მთავარი (1389). 15 (28) ივნისი
ლაზარე გალისიელი (1053). 7 (20) ნოემბერი. ნაწილთა აღმოყვანება 17 (30) ივლისი
მართალი ლაზარე, ოთხ დღე საფლავად მდებარე, (ბზობის წინა შაბათს), ნაწილთა აღმოყვანება (898). 17 (30) ოქტომბერი
ღირსი ლაზარე მხატვარი (დაახ. 847). 17 (30) ნოემბერი
ლამპადი გამნათებელი, გამნათი
ღირსი ლამპადი ირინეპოლელი (X). 5 (18) ივლისი
ლაოდიკე ერის მსაჯული
მოწამე ლაოდიკე დილეგის მცველი, გლიკერია ქალწულითან წამებული (დაახ. 177). 13 (26) მაისი
ლარგიოსი (ლარგი) უხვი
მოწამე ლარგიოსი რომაელი. 7 (20) ივნისი
ლევკიოსი (ლევკი, ლეკი) თეთრი
წმინდა ლევკიოს აღმსარებელი ვრუნტისიოპოლელი ეპისკოპოსი (V). 20 ივნისი (3 ივლისი)
მოწამე ლევკი (III). 17 (30) აგვისტო და 14 (27) დეკემბერი
ლეონი ლათინური ლომი
წმინდა ლეონ რომის პაპი (461). 18 თებერვალი (3 მარტი)
ღირსი ლეონი, კატანელი ეპისკოპოსი (დაახ. 780). 20 თებერვალი (5 მარტი)
ლეონიდე ლათინური ლომის ლეკვი
მოწამე ლეონიდე (258). 10 (23) მარტი და 16 (29) აპრილი
მოწამე ლეონიდე (305-311). 5 (18) ივნისი
მოწამე ლეონიდე (XIV). 8 (21) აგვისტო
ლეონტი ლათინური ლომისა
მოწამე ლეონტი, ეპისკოპოსი (დაახ. 817). 22 იანვარი (4 თებერვალი)
მოწამე ლეონტი, ხუცი (დაახ. 817). 22 იანვარი (4 თებერვალი)
მოწამე ლეონტი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
მოწამე ლეონტი (303). 24 აპრილი (7 მაისი)
წმინდა ლეონტი, იერუსალიმელი პატრიარქი (1175). 14 (27) მაისი
მოწამე ლეონტი (70-79). 18 ივნისი (1 ივლისი)
მოწამე ლეონტი, ნიკოპოლს სომხეთისასა წამებულ 45-თთა მოწამეთაგანი (დაახ. 319). 10 (23) ივლისი
მოწამე ლეონტი, პერგიას პამფილიისასა წამებულ ცხრა მოწამეთაგანი (III). 1 (14) აგვისტო
მოწამე ლეონტი (730). 9 (22) აგვისტო
მოწამე ლეონტი (დაახ. 237). 13 (26) სექტემბერი
მოწამე ლეონტი (287 ან 303). 17 (30) ოქტომბერი
ლიბერი (ლივერი) თავისუფალი
წმინდა ლიბერი აღმსარებელი, რომის პაპი (366). 27 აგვისტო (9 სექტემბერი)
ლიკარიონ (ლვიკარიონ) მგლის ლეკვი
მოწამე ლიკარიონ ყრმა, მოწამე მართას და მარიამის ძმა. 6 (19) თებერვალი
ლიმნაიოსი (ლიმნეი) ტბისაი
ღირსი ლიმნაიოსი, ასურელი მეუდაბნოე (V). 22 თებერვალი (7 მარტი)
ლინე (ლინეინ) აყვავებული, მშვენიერი
მოციქული ლინე, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 5 (18) ნოემბერი
ლისიმაქე (ლისიმახოს) შემწყვეტი ბრძოლისა
მოწამე ლისიმაქე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
ლოთი გადასაფარებელი
მართალი ლოთი, მართალი აბრაამ მამამთავრის ძმისწული (2000 წ. ქ. შ.). 9 (22) ოქტომბერი
ლოლიოსი
მოწამე ლოლიოსი (IV). 23 ივნისი (6 ივლისი)
ლონგინოზი ლათინური ხანგრძლივი, გრძელი, შორეული
მოწამე ლონგინოზი (303). 24 აპრილი (7 მაისი)
მოწამე ლონგინოზი (IV). 24 ივნისი (7 ივლისი)
მოწამე ლონგინოზ ასისთავი (I). 16 (29) ოქტომბერი
მოწამე ლონგინოზი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
ლუარსაბი სპარსული წითელი ცხენის პატრონი
წმინდა დიდებული მოწამე, საქართველოს მეფე ლუარსაბი (1622). 21 ივნისი (4 ივლისი)
ლუკა ლათინური მანათობელი, ბრწყინვალე
მოციქული ლუკა მახარებელი, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი; 22 აპრილი (5 მაისი) და 18 (31) ოქტომბერი
მოწამე ლუკა დიაკონი (312). 29 იანვარი (11 თებერვალი)
ღირსი ლუკა ელადელი (დაახ. 946). 7 (20) თებერვალი
წმინდა ლუკა იერუსალიმელი (მუხაიძე), მოწამებრივ აღსრულებული (1277). 12 (25) თებერვალი
მოწამე ლუკა დიაკონი (დაახ. 251). 30 ივლისი (12 აგვისტო)
ღირსი ლუკა (X). 7 (20) სექტემბერი
ღირსი ლუკა ტავრომენილი (800-820). 6 (19) ნოემბერი
ღირსი ლუკა მესვეტე (დაახ. 970-980). 11 (24) დეკემბერი
ლუკიანე ლათინური ნათელი, ბრწყინვალე
მოწამე ლუკიანე, მოწამე სუქიასთან წამებულ 16 ქართველთაგანი (100-130). 15 (28) აპრილი
მღვდელმოწამე ლუკიანე ეპისკოპოსი, ბელგიაში წამებულთაგანი (81-96). 3 (16) ივნისი
მოწამე ლუკიანე, ლუკია ქალწულითან წამებული (301). 6 (19) ივლისი
მოწამე ლუკიანე (II). 7 (20) ივლისი
მოწამე ლუკიანე (IV). 13 (26) სექტემბერი
ღირსმოწამე ლუკიანე, ანტიოქიელი ხუცი (312). 15 (28) ოქტომბერი
ლუკილიანე
მოწამე ლუკილიანე (270-275). 3 (16) ივნისი
ლუკიოსი ლათინური მანათობელი
მოციქული ლუკიოსი, სამოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 10 (23) სექტემბერი
ლუპე მგელი
მოწამე ლუპე თესალონიკელი (დაახ. 306). 23 აგვისტო (5 სექტემბერი) და 26 ოქტომბერი (8 ნოემბერი)

იადორე (იადორი) იას საჩუქარი
მოწამე იადორი (III). 4 (17) თებერვალი
იაკინთე იაგუნდი
მოწამე იაკინთე (108). 3 (16) ივლისი
მოწამე იაკინთე ამასტრიდელი (IV). 18 (31) ივლისი
ღირსმოწამე იაკინთე (დაახ. 262). 24 დეკემბერი (6 იანვარი)
იაკისქოლე (იაკისტოლე) ბახუსის მოწაფე
მოწამე იაკისქოლე (დაახ. 63). 28 აპრილი (11 მაისი)
იაკობი ებრაული ღმრთის მიმბაძველი
მოციქული იაკობი (ძმა უფლისა), სამეოცდაათთაგანი (დაახ. 63). 4 (17) იანვარი, 23 ოქტომბერი (5 ნოემბერი) და ქრისთესშობის შემდგომ კვირას
მოწამე იაკობი (297). 29 იანვარი (11 თებერვალი)
ღირსი იაკობ მმარხველი (VI). 4 (17) მარტი
ღირსი იაკობ ეპისკოპოსი, აღმსარებელი (VIII-IX). 21 მარტი (3 აპრილი) და 24 მარტი (6 აპრილი)
მოწამე იაკობი, სპარსელი ხუცი (დაახ. 380). 10 (23) აპრილი
მოწამე იაკობი, მოწამე სუქიასთან წამებულ 16 ქართველთაგანი (100-130). 15 (28) აპრილი
მოციქული იაკობ ზებედესი - იოანე ღმრთისმეტყველის ძმა, ათორმეტთაგანი (44). 30 აპრილი (13 მაისი) და 30 ივნისი (13 ივლისი)
მოციქული იაკობ ალფესი, ათორმეტთაგანი. 30 ივნისი (13 ივლისი) და 9 (22) ოქტომბერი
მოწამე იაკობი (730). 9 (22) აგვისტო
ღირსი იაკობ მიძნაძორელი, კლარჯელი მეუდაბნოე. 5 (18) ოქტომბერი
იაკობ მონაზონი, ანტონი ჭყონდიდელის მოწაფე. 13 (26) ოქტომბერი
მღვდელმოწამე იაკობ ხუცესი, სპარსეთში წამებული (დაახ. 345). 1 (14) ნოემბერი
ღირსი იაკობ განდეგილი (457). 26 ნოემბერი (9 დეკემბერი)
წმინდა დიდმოწამე იაკობ სპარსი (421). 27 ნოემბერი (10 დეკემბერი)
იაკობ მამამთავარი. მამამთავართა კვირას
იამბლიქო (იამვლიქე) იამბის (ლექსების) მოყვარული
იამბლიქო, შვიდ ეფესელ ყრმათაგანი (დაახ. 250). 4 (17) აგვისტო და 22 ოქტომბერი (4 ნოემბერი)
იანიკიტე უძლეველი
მოწამე იანიკიტე, 45 ნიკოპოლს სომხეთისასა წამებულთაგანი (დაახ. 319). 10 (23) ივლისი
იანუარი (იანუარიუსი) კარის მცველი
მოწამე იანუარიუს რომაელი, მოწამე ფელიციტას ძე (დაახ. 164). 25 იანვარი (7 თებერვალი)
მღვდელმოწამე იანუარიუს ეპისკოპოსი (დაახ. 305). 21 აპრილი (4 მაისი)
მოწამე იანუარიუსი (დაახ. 63). 28 აპრილი (11 მაისი)
იასონი ბერძნული მკურნალი
მოციქული იასონი, სამეოცდაათთაგანი (I). 4 (17) იანვარი და 28 აპრილი (11 მაისი)
მოწამე იასონ რომაელი, მოწამეთა კლავდიოსის და ილარიას ძე. 19 მარტი (1 აპრილი)
იგათრაქსი (იგაფრაქსი) მაგრად შეზღუდული
მოწამე იგათრაქსი (დაახ. 375). 26 მარტი (8 აპრილი)
იეზეკიელი ღმრთის მიერ განმტკიცებული იხილე ეზეკიელი
იერაქსი შევარდენი
მოწამე იერაქსი (166). 1 (14) ივნისი
მოწამე იერაქსი, მოწამე ტერენტისა და ნეონილას შვილი. 28 ოქტომბერი (10 ნოემბერი)
იერემი (ერემო)
მოწამე იერემი (III). 6 (19) აპრილი
იერემია ებრაული ღმრთის მიერ ამაღლებული
ღირსი იერემია, სინასა და რაითას სარკინოზთაგან მოწყვეტილთაგანი (IV-V). 14 (27) იანვარი
მოწამე იერემია (307-309). 16 თებერვალი (1 მარტი)
წინასწარმეტყველი იერემია (VI ს. ქ. შ.). 1 (14) მაისი
იეროთეოზი ღმრთის მიერ განწმენდილი
მღვდელმოწამე იეროთეოზ ხუცესი, ტოტალიტარული რეჟიმის დროს ურწმუნოთაგან წამებულთაგანი (1924). 14 (27) აგვისტო
მღვდელმოწამე იეროთეოზი, ათინელი ეპისკოპოსი (I). 4 (17) ოქტომბერი
იერომიელი
იერომიელი, უხორცო ზეცისა ძალი. 8 (21) ნოემბერი
იერონი საღმრთო, წმინდა
იერონი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
იერონიმე საღმრთო, სახელიანი
ნეტარი იერონიმე სტრიდონელი (420). 15 (28) ივნისი
იესე მამამთავართა კვირას
ივლიანე (იულიანე) მჭელეული ძნა
მოწამე ივლიანე მეგვიპტელი (313). 8 (21) იანვარი
მოწამე ივლიანე სამოსატელი (297). 29 იანვარი (11 თებერვალი)
მოწამე ივლიანე ემესელი (312). 6 (19) თებერვალი
მოწამე ივლიანე კესარია-პალესტინელი (307-309). 16 თებერვალი (1 მარტი)
მოწამე ივლიანე (305-311). 16 (29) მარტი
მოწამე იულიანე დიაკონი, ბელგიაში წამებულთაგანი (81-96). 3 (16) ივნისი
მოწამე იულიანე ტარსელი (დაახ. 305). 21 ივნისი (4 ივლისი)
იულიანე დიაკონი. 21 ივნისი (4 ივლისი)
წმინდა იულიანე, კენომანიელი ეპისკოპოსი (I). 13 (26) ივლისი
მოწამე იულიანე დალმატელი (II). 28 ივლისი (10 აგვისტო)
მოწამე იულიანე კონსტანტინოპოლელი (730). 9 (22) აგვისტო
წმინდა მოწამე ივლიანე ნიკომიდიელი (305-311). 4 (17) სექტემბერი
მღვდელმოწამე იულინე ხუცი, გალატიელი (IV). 12 (25) სექტემბერი და 13 (26) სექტემბერი
მოწამე იულიანე ხუცი (I). 7 (20) ოქტომბერი
ღირსი იულიანე მეუდაბნოე (IV). 18 (31) ოქტომბერი
ივქირიონი
მოწამე ივქირიონი, მოწამე სუქიასთან წამებულ 16 ქართველთაგანი (100-130). 15 (28) აპრილი
ილარი (ილარიოსი) ბერძნული მხიარული
მოწამე ილარი (II). 12 (25) ივლისი
ილარიონი ბერძნული მხიარული, ნათელი
ღირსი ილარიონ ქართველი, ახალი (ყანჩაველი) (XVIII-XIX). 14 (27) თებერვალი
ღირსი ილარიონ ახალი, პელიკიტელი იღუმენი (დაახ. 754). 28 მარტი (10 აპრილი)
ღირსი ილარიონ ახალი, დალმატელი იღუმენი, აღმსარებელი (845). 6 (19) ივნისი
წმინდა ილარიონ თვალელი, გიორგი მთაწმინდელის მოძღვარი (XI). 24 ივლისი (6 აგვისტო)
მოწამე ილარიონი (დაახ. 300). 18 (31) აგვისტო
ნეტარი ილარიონ კათალიკოსი, კლარჯელი მეუდაბნოე. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი ილარიონ პარეხელი, კლარჯელი მეუდაბნოე. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი ილარიონ უბის მამასახლისი, კლარჯელი მეუდაბნოე. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი ილარიონ დიდი (371-372). 21 ოქტომბერი (3 ნოემბერი)
მოწამე ილარიონი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
ღირსი ილარიონ ქართველი, საკვირველთმოქმედი (875). 19 ნოემბერი (2 დეკემბერი)
ილი
მოწამე ილი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
ილია ებრაული ძალი ღმრთისა, ციხე-სიმაგრე
ღირსი ილია დიაკონი შიომღვიმელ მოღვაწეთაგანი. 4 (17) იანვარი
ღირსი ილია ეგვიპტელი მეუდაბნოე (IV). 8 (21) იანვარი
ღირსი ილია, სინასა და რაითას სარკინოზთაგან მოწყვეტილთაგანი (IV-V). 14 (27) იანვარი
მოწამე ილია (307-309). 16 თებერვალი (1 მარტი)
წინასწარმეტყველი ილია თეზბიტელი (IX ს. ქ. შ.). 20 ივლისი (2 აგვისტო)
წმინდა ილია მართალი (1907). 20 ივლისი (2 აგვისტო)
მოწამე ილია (IV). 13 (26) სექტემბერი
მოწამე ილია (დაახ. 310). 17 (30) სექტემბერი
მოწამე ილია, მეგვიპტელი. 19 დეკემბერი (1 იანვარი)
ილიანე მზე
მოწამე ილიანე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
ილირიკე ილირიული
ღირსი ილირიკე. 3 (16) აპრილი
ილიოდორე მზის საჩუქარი
მოწამე ილიოდორე კლავდიოპოლელი (IV). 28 სექტემბერი (11 ოქტომბერი)
მოწამე ილიოდორე პამფილიელი (273). 19 ნოემბერი (2 დეკემბერი)
ინა მძაფრი ნაკადული
მოწამე ინა (I-II). 20 იანვარი (2 თებერვალი) და 20 ივნისი (3 ივლისი)
ინდისი
მოწამე ინდისი, ორთა ბევრთა (20 000) მოწამეთა, ნიკომიდიას ტაძარში დამწვართა და ტაძრის გარეთ ვნებულთაგანი (302). 3 (16) სექტემბერი და 28 დეკემბერი (10 იანვარი)
ინოკენტი მართალი, უდანაშაულო
მოწამე ინოკენტი (III). 6 (19) ივლისი
იოადი კეთილჟამიერი
წინასწარმეტყველი იოადი (X ს. ქ. შ.). 30 მარტი (12 აპრილი)
იოათამი
წმინდა იოათამ ზედგინიძე, მეფისათვის თავდადებული (1465). 30 ოქტომბერი (12 ნოემბერი)
იოაკიმე ბერძნული ღმრთის მიერ დადგინებული
წმინდა და მართალი იოაკიმე, მშობელი ღმრთისა. 9 (22) სექტემბერი
იოანე ღმრთის წყალობა, მადლი
წინასწარმეტყველი და წინამორბედი იოანე ნათლისმცემელი. კრება - 7 (20) იანვარი; თავის პირველად (IV) და მეორედ (452) პოვნა - 24 თებერვალი (9 მარტი); თავის მესამედ პოვნა (დაახ. 850). 25 მაისი (7 ივნისი); შობა - 24 ივნისი (7 ივლისი); თავისკვეთა - 29 აგვისტო (11 სექტემბერი); მუცლადღება - 23 სექტემბერი (6 ოქტომბერი)
ღირსი იოანე გლახაკი (V). 15 (28) იანვარი
მოწამე იოანე ხუცესი, ადრიანოპოლელი (დაახ. 817). 22 იანვარი (4 თებერვალი)
ღირსი იოანე (V-VI). 26 იანვარი (8 თებერვალი)
წმინდა იოანე ოქროპირი, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსი, მსოფლიო მასწავლებელი (407). 30 იანვარი (12 თებერვალი); ნაწილთა აღმოყვანება (438). 27 იანვარი (9 თებერვალი); (მიცვალება) (407). 14 (27) სექტემბერი; (407). 13 (26) ნოემბერი
წმინდა უვერცხლო მოწამე იოანე საკვირველმოქმედი, ალექსანდრიელი (311). 31 იანვარი (13 თებერვალი); ნაწილთა აღმოყვანება (412). 28 ივნისი (11 ივლისი)
ღირსი იოანე წინასწარმეტყველი, ბარსანოფი დიდის მოწაფე (VI). 6 (19) თებერვალი
ღირსი იოანე ჭიმჭიმელი, ფილოსოფოსი (XIII). 10 (23) თებერვალი
ღირსი იოანე, ასურელი მეუდაბნოე (V). 23 თებერვალი (8 მარტი)
ღირსი იოანე ბარსანოფად წოდებული, დამასკელი ეპისკოპოსი (V). 28 თებერვალი (13 მარტი) (აღინიშნება 29 თებერვალს, თუკი წელიწადი ნაკიანია)
წმინდა იოანე ოქროპირ კათალიკოსი (1049). 3 (16) მარტი
მოწამე იოანე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
ღირსი იოანე ხახულელი, ოქროპირად წოდებული (X-XI). 10 (23) მარტი
ღირსი იოანე, საბა განწმენდილის ლავრაში მომწყდართაგანი (796). 20 მარტი (2 აპრილი)
ღირსი იოანე წინამხედველი, ეგვიპტელი (დაახ. 395). 27 მარტი (9 აპრილი)
ღირსი იოანე მანგლელი ეპისკოპოსი (1751). 28 მარტი (10 აპრილი)
ღირსი იოანე ეგვიპტელი მეუდაბნოე (IV). 29 მარტი (11 აპრილი)
ღირსი იოანე კიბისაღმწერელი, სინელი იღუმენი, "კლემაქსი” (649). 30 მარტი (12 აპრილი) და დიდმარხვის მე-4 კვირას
ღირსი იოანე მდუმარე, ყოფილი კოლონიელი ეპისკოპოსი (558). 30 მარტი (12 აპრილი) და 3 (16) დეკემბერი
ღირსი იოანე შავთელ-გაენათელი (XIII). 1 (14) აპრილი და 9 (22) ივნისი
ღირსი იოანე თესალონიკელი, გრიგოლ დეკაპოლელის მოწაფე (დახ. 820-850). 11 (24) აპრილი და 18 აპრილი (1 მაისი)
ღირსმოწამე იოანე პალესტინელი (VII). 12 (25) აპრილი
მოწამე იოანე ლიტველი (1347). 14 (27) აპრილი
მოწამე იოანე ახალი (1526). 18 აპრილი (1 მაისი)
ღირსი იოანე, პალესტინის ძველი ლავრის ... კითხვის გაგრძელება »

თადეოზი ასურული ბრძენი
მოციქული თადეოზი, სამეოცდაათთაგანი (44). 21 აგვისტო (3 სექტემბერი) 4 (17) იანვარი
ღირსი თადეოზი, აღმსარებელი (818). 29 დეკემბერი (11 იანვარი)
თადეოზ სტეფანწმინდელი, 13 ასურელ მამათაგანი (VI). 7 (20) მაისი
თავმასიოსი
მოწამე თავმასიოსი, ცხრა კვიზიკელ მოწამეთაგანი (286-299). 29 აპრილი (12 მაისი)
თალალე აყვავებული ზეთისხილი
ღირსი თალალე სირიელი (დაახ. 460). 27 თებერვალი (12 მარტი)
მოწამე თალალე, მოწამე სუქიასთან წამებულ 16 ქართველთაგანი (100-130). 15 (28) აპრილი
მოწამე თალალე (დაახ. 284). 20 მაისი (2 ივნისი)
თალასი ზღვიური
ღირსი თალასი, ასურელი მეუდაბნოე (V). 22 თებერვალი (7 მარტი)
თალესი
მღვდელმოწამე თალესი, ლაოდიკიელი ხუცესი (დაახ. 300). 16 (29) მარტი
თეაგენი შობა ქალღმერთისა
მოწამე თეაგენი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
თევდორე
ღირსმოწამე თევდორე აჭარელი, მღვდელმონაზონი, ოსმალთაგან წამებული (XVIII-XIX სს.). 17 თებერვალი (2 მარტი)
მოწამე თევდორე მღვდელი - კველთელი (1609). 8 (21) ივნისი
ღირსი თევდორე, (ხანცთელი). 5 (18) ოქტომბერი
თემელი საფუძვლიანი, ძირითადი
მოწამე თემელი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
თემისტოკლე მართლმსაჯულებისათვის ქებული
მოწამე თემისტოკლე (251). 21 დეკემბერი (3 იანვარი)
თეოგენე ბერძნული ღმრთის მიერ შობილი
მღვდელმოწამე თეოგენე, პარიელი ეპისკოპოსი (320). 2 (15) იანვარი
თეოგნი
მოწამე თეოგნი, მოწამე ვასასის შვილი (III). 21 აგვისტო (3 სექტემბერი)
თეოგნიდე
მოწამე თეოგნიდე, ცხრა კვიზიკელ მოწამეთაგანი (286-299). 29 აპრილი (12 მაისი)
თეოგნოსტე ბერძნული ღმრთის მიერ ცნობილი
წმინდა თეოგნოსტე, კიეველი მიტროპოლიტი (1353). 14 (27) მარტი
თეოდორე ბერძნული ნიჭი ღმრთისა
ღირსი თეოდორე სტუდიელი იღუმენი, აღმსარებლი (826). 11 (24) ნოემბერი; ნაწილთა აღმოყვანება (845). 26 იანვარი (8 თებერვალი)
დიდმოწაე თეოდორე სტრატილატი (319). 8 (21) თებერვალი და 8 (21) ივნისი
დიდმოწამე თეოდორე ტირონი (დაახ. 306). 17 თებერვალი (2 მარტი) და დიდმარხვის პირველ შაბათს.
მოწამე თეოდორე, მოწამე მავრიკიოსთან წამებული 70 მხედართაგანი (დაახ. 305). 22 თებერვალი (7 მარტი)
კეთილმორწმუნე მთავარი თეოდორე სმოლენსკელი (ნაწილთა პოვნა) (1463). 5 (18) მარტი
მოწამე თეოდორე, 42 ამორეველ მოწამეთაგანი (დაახ. 845). 6 (19) მარტი
მოწამე თეოდორე (III). 10 (23) აპრილი
ღირსი თეოდორე ტრიქინა. 20 აპრილი (3 მაისი)
მოწამე თეოდორე პერგიელი (II). 21 აპრილი (4 მაისი)
ღირსი თეოდორე სიკიოტი, ანასტასიოპოლელი ეპისკოპოსი (613). 22 აპრილი (5 მაისი) ღირსი თეოდორე განწმენდილი (368). 16 (29) მაისი
მოწამე თეოდორე (დაახ. 218). 24 მაისი (6 ივნისი)
ღირსი თეოდორე საკვირველთმოქმედი ( დაახ. VI). 5 (18) ივნისი
ღირსი თეოდორე სიკეოტი, ანასტასიოპოლელ ეპისკოპოსი (დაახ. IX). 15 (28) ივნისი (ნაწილთა აღმოყვანება)
მღვდელმოწამე თეოდორე - კვირინელი ეპისკოპოსი (310). 4 (17) ივლისი
წმინდა მოწამე თეოდორე (305-311). 4 (17) სექტემბერი
მოწამე თეოდორე, ნიკომიდიას წამებულთაგანი (370). 5 (18) სექტემბერი
წმინდა თეოდორე ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსი (1895). 9 (22) სექტემბერი (ნაწილთა პოვნა და აღმოყვანება)
ღირსი თეოდორე ალექსანდრიელი (474-491). 11 (24) სექტემბერი
მოწამე თეოდორე ალექსანდრიელი. 12 (25) სექტემბერი
წმინდა თეოდორე - ედესელი ეპისკოპოსი (IX). 9 (22) ივლისი
წმიდა თეოდორე გამომეტყველი. 22 სექტემბერი (5 ოქტომბერი)
ღირსი თეოდორე (ნეძვის მაშენებელი), (ოპიზელი). 5 (18) ოქტომბერი
მოწამე თეოდორე, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
მოწამე თეოდორე ანტიოქიელი (IV). 23 ნოემბერი (6 დეკემბერი)
მღვდელმოწამე თეოდორე, ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსი (606). 3 (16) დეკემბერი
ღირსი თეოდორე გამომწერელი, აღმსარებლი (დაახ. 840). 27 დეკემბერი (9 იანვარი)
წმინდა თეოდორე, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსი (დაახ. 686). 27 დეკემბერი (9 იანვარი)
ღირსი თეოდორე კონსტანტინოპოლელი. 30 დეკემბერი (12 იანვარი)
თეოდორიტე ბერძნული ღმრთისაგან მონიჭებული
მღვდელმოწამე თეოდორიტე ანტიოქიელი ხუცი (361-363). 8 (21) მარტი
მოწამე თეოდორიტე, მოწამე სუქიასთან წამებულ 16 ქართველთაგანი (100-130). 15 (28) აპრილი
თეოდოსი ბერძნული ღმრთისაგან მიცემული, შეწირული
ღირსი თეოდოსი დიდი (529). 11 (24) იანვარი
ღირსი თეოდოსი ანტიოქიელი (დაახ. 412). 11 (24) იანვარი
წმინდა თეოდოსი, ჩერნიგოველი მთავარეპისკოპოსი (1696). 5 (18) თებერვალი
მოწამე თეოდოსი (304). 27 მარტი (9 აპრილი)
ღირსი თეოდოსი, კიეველი იღუმენი (1074). 3 (16) მაისი
თეოდოტე ბერძნული ღმრთისმიერ ბოძებული
მოწამე თეოდოტე (305-311). 19 თებერვალი (4 მარტი)
მღვდელმოწამე თეოდოტე, კვირინელი ეპისკოპოსი (დაახ. 326). 2 (15) მარტი
მოწამე თეოდოტე, ცხრა კვიზიკელ მოწამეთაგანი (286-299). 29 აპრილი (12 მაისი)
მოწამე თეოდოტე ანკვირელი (303). 18 (31) მაისი
მოწამე თეოდოტე ანკვირელი (303). 7 (20) ივნისი
მოწამე თეოდოტე (105). 4 (17) ივლისი
მოწამე თეოდოტე, მოწამე მამანტის მამა (III). 2 (15) სექტემბერი
მოწამე თეოდოტე (305-311). 15 (28) სექტემბერი
მოწამე თეოდოტე, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
მოწამე თეოდოტე (303). 7 (20) ნოემბერი
თეოდულე ბერძნული მონა ღმრთისა
ღირსი თეოდულე (V). 14 (27) იანვარი
მოწამე თეოდულე, (307-309). 16 თებერვალი (1 მარტი)
მოწამე თეოდულე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
მოწამე თეოდულე წიგნისმკითხველი (დაახ. 303). 5 (18) აპრილი
მოწამე თეოდულე, მოწამეთა ესპერისა და ზოიას ძე (II). 2 (15) მაისი
მოწამე თეოდულე (70-79). 18 ივნისი (1 ივლისი)
მოწამე თეოდულე, მოწამეთა ტერენტისა, ნეონილას შვილი. 28 ოქტომბერი (10 ნოემბერი)
მოწამე თეოდულე, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
ღირსი თეოდულე კონსტანტინოპოლელი (დაახ. 440). 3 (16) დეკემბერი
მოწამე თეოდულე, 10 კრეტელ მოწამეთაგანი (VII). 23 დეკემბერი (5 იანვარი)
თეონა ბერძნული ღმრთისშეწირული
მოწამე თეონა მოგვყოფილი (303). 5 (18) იანვარი
ღირსი თეონა (IV). 5 (18) აპრილი
მოწამე თეონა (303). 19 აპრილი (2 მაისი)
თეოპემპტე ბერძნული ღმრთის მიერ მოვლენილი
მღვდელმოწამე თეოპემპტე, ნიკომედიელი ეპისკოპოსი (303). 5 (18) იანვარი
თეოპისტე ბერძნული ღმრთისადმი მინდობილი, მორწმუნე
თეოპისტე, დიდმოწამე ევსტათი პლაკიდას შვილი (დაახ. 118). 20 სექტემბერი (3 ოქტომბერი)
თეოპრეპე (თეოპრეპი) ბერძნული ღმრთივმშვენიერი, შესაფერისი
მოწამე თეოპრეპე (117-138). 23 მარტი (5 აპრილი)
მოწამე თეოპრეპი (IV). 22 აგვისტო (4 სექტემბერი)
თეოსტირიქტე ბერძნული დამყარებული ღმერთზე
ღირსი თეოსტირიქტე, სიმვოლელი. 10 (23) ნოემბერი
თეოსტიქე ბერძნული ღვთიური წესი
მოწამე თეოსტიქე, ცხრა კვიზიკელ მოწამეთაგანი (286-299). 29 აპრილი (12 მაისი)
თეოტეკნი ბერძნული ღმრთის მშობადი
მოწამე თეოტეკნი (III-IV). 10 (23) ოქტომბერი
თეოტიქე (თეოტვიქე) ბერძნული ღმრთივბედნიერი
მოწამე თეოტიქე (286-287). 14 (27) დეკემბერი
თეოფანე ბერძნული ღმრთისაგან მოვლენილი
წმინდა თეოფანე დაყუდებული (1894). 10 (23) იანვარი
ღირსი თეოფანე აღმსარებელი (818). 12 (25) მარტი
ღირსი თეოფანე ანტიოქიელი (363). 10 (23) ივნისი
ღირსი თეოფანე აღმსარებლი (დაახ. 300). 9 (22) სექტემბერი
წმიდა თეოფანე კანონმთქმელი. 22 სექტემბერი (5 ოქტომბერი)
ღირსი თეოფანე მოწყალე. 29 სექტემბერი (12 ოქტომბერი)
ღირსი თეოფანე აღმსარებლი, კანონთმთქმელი, ნიკეის ეპისკოპოსი (დაახ. 880). 11 (24) ოქტომბერი
თეოფილაქტე ბერძნული ღმრთივდაცული
ღირსი თეოფილაქტე აღმსარებლი, ნიკომედიელი ეპისკოპოსი (842-845). 8 (21) მარტი
თეოფილე ბერძნული ღმრთისმოყვარე
მოწამე თეოფილე დიაკონი (IV). 8 (21) იანვარი
მოწამე თეოფილე ახალი (784). 30 იანვარი (12 თებერვალი)
მოწამე თეოფილე (288-300). 6 (19) თებერვალი
მოწამე თეოფილე, 42 ამორეველ მოწამეთაგანი (დაახ. 845). 6 (19) მარტი
მოწამე თეოფილე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
ღირსი თეოფილე (IV). 12 (25) ივნისი
მოწამე თეოფილე (IV). 23 ივლისი (5 აგვისტო)
მოწამე თეოფილე დიაკონი (302). 3 (16) სექტემბერი
ღირსი თეოფილე აღმსარებლი (VIII). 10 (23) ოქტომბერი
მოწამე თეოფილე, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
ღირსი თეოფილე (IV). 2 (15) დეკემბერი
თეოფილე დიაკონი, ორთა ბევრთა (20 000) მოწამეთა - ნიკომიდიას ტაძარში დამწვართა და ტაძრის გარეთ ვნებულთაგანი (302). 28 დეკემბერი (10 იანვარი)
თეოქტირისტე ბერძნული ღმრთის მიერ დამკვიდრებული
მოწამე თეოქტირისტე (VIII). 29 თებერვალი (13 მარტი) (თუ წელიწადი მცხრალია 28 თებერვალს)
თეოქტისტე ბერძნული ღმრთის მიერ შექმნილი
ღირსი თეოქტისტე აღმსარებელი, სიკელიის კუკუმოს იღუმენი (800). 4 (17) იანვარი
ღირსი თეოქტისტე, ექვთიმე დიდის თანამმარხველი (467). 3 (16) სექტემბერი
მოწამე თეოქტისტე (304). 2 (15) ოქტომბერი
თესპესი (თესჰესი) ღმრთაებრივი
მოწამე თესპესი (312). 20 ნოემბერი (3 დეკემბერი)
თერაპონტი (თერაპონტე) თაყვანისმცემელი, მსახური
მღვდელმოწამე თერაპონტი, კვიპრელი ეპისკოპოსი (IV). 25 მაისი (7 ივნისი)
მღვდელმოწამე თერაპონტი, სარდიელი ეპისკოპოსი (III). 27 მაისი (9 ივნისი)
თერმე
მოწამე თერმე (დაახ. 375). 26 მარტი (8 აპრილი)
თვირსო კვერთხი ვაზით შემკული
მოწამე თვირსო (III). 17 (30) აგვისტო და 14 (27) დეკემბერი
თიფაილი
მოწამე თიფაილი (98-138). 5 (18) სექტემბერი
სახელი ბერძნული მარჩბივი, ტყუპისცალი
წმინდა თომა, კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (610). 21 მარტი (3 აპრილი)
ღირსი თომა სალოსი (546-560). 24 აპრილი (7 მაისი)
წმინდა მოციქული თომა, ათორმეტთაგანი (I). 30 ივნისი (13 ივლისი) და 6 (19) ოქტომბერი
ღირსი თომა მალეელი (X). 7 (20) ივლისი
ღირსი თომა ... კითხვის გაგრძელება »

ზაბულონი
ზაბულონ მამამთავარი - მამამთავართა კვირას
ღირსი ზაბულონი - წმინდა ნინოს მშობელი. 20 მაისი (2 ივნისი)
ზაქარია ებრ. ღმრთის მიერ დაუვიწყარი; ხსოვნა ღმრთისა
წინასწარმეტყველი ზაქარია, მანგლისმხილველი (დხ. 520 წ. ქ. შ.). 8 (21) თებერვალი
ღირსი ზაქარია მონაზონი. 24 მარტი (6 აპრილი)
წინასწარმეტყველი ზაქარია - მშობელი იოანე ნათლისმცემელისა (I ს.). 5 (18) სექტემბერი
ღირსი ზაქარია ანჩელი მღვდელმთავარი 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი ზაქარია მღვდელმთავარი (ბარეთელთის მაშენებელი) 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი ზაქარია მეგვიპტელი (IV ს.). 5 (18) დეკემბერი
ზაქე
მოწამე ზაქე დიაკონი (303 წ.). 18 ნოემბერი (1 დეკემბერი)
ზევინი (ზევინე)
ღირსი ზევინი, ასურელი მეუდაბნოე (V ს.). 23 თებერვალი (8 მარტი)
ზენონი ბერძ. ღვთიური
ღირსი ზენონი, ბასილი დიდის მოწაფიე (V ს.). 30 იანვარი (12 თებერვალი)
წმინდა ზენონი. 3 (16) მარტი
მოწამე ზენონი, (III ს.). 10 (23) აპრილი
მღვდელმოწამე ზენონი, ვერონიელი ეპისკოპოსი (დხ. 260 წ.). 12 (25) აპრილი
მოწამე ზენონი, (303 წ.). 18 აპრილი (1 მაისი)
მოწამე ზენონი, (დხ. 63 წ.). 28 აპრილი (11 მაისი)
ღირსი ზენონ იყალთოელი, ათცამეტ ასურელ მამათაგანი (VI ს.). 7 (20) მაისი
მოწამე ზენონი (304 წ.). 22 ივნისი (5 ივლისი)
მოწამე ზენონი, (302 წ.). 3 (16) სექტემბერი
მოწამე ზენონი. 6 (19) სექტემბერი
მოწამე ზენონ ხუცესი, (დხ. 310 წ.). 17 (30) სექტემბერი
ღირსი ზენონი, ხანცთელი 5 (18) ოქტომბერი
ზენონი, ორთა ბევრთა (20 000) მოწამეთა - ნიკომიდიას ტაძარში დამწვართა და ტაძრის გარეთ ვნებულთაგანი (302 წ.). 28 დეკემბერი (10 იანვარი)
ზინა ღვთიური
მოციქული ზინა, სამოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი და 27 სექტემბერი (10 ოქტომბერი)
მოწამე ზინა (304 წ.). 22 ივნისი (5 ივლისი)
ზინობი ღვთიური ცხოვრებიანი
მღვდელმოწამე ზინობი, ეგეას ეპისკოპოსი (285 წ.). 30 ოქტომბერი (12 ნოემბერი)
ზოილე ბერძ. ცხოველების მოყვარული
წმინდა ზოილე. 3 (16) მარტი
ზოსიმე ბერძ. ცხოვრების უნარიანი
ღირსმოწამე ზოსიმე მონაზონი (III-IV სს.). 4(17) იანვარი
ღირსი ზოსიმე სირაკუზიელი ეპისკოპოსი (662 წ.). 30 მარტი (12 აპრილი)
ღირსი ზოსიმე (დხ. 560 წ.). 4 (17) აპრილი
წმინდა ზოსიმე II, კუმურდოელი ეპისკოპოსი (XV ს.). 1 (14) მაისი
ღირსი ზოსიმე, ბაბილონელ ეპისკოპოსი (VI ს.). 4 (17) ივნისი
ღირსი ზოსიმე ფინიკიელი (VI ს.). 8 (21) ივნისი
მოწამე ზოსიმე (II ს.). 19 ივნისი (2 ივლისი)
მოწამე ზოსიმე მეუდაბნოე (IV ს.). 19 სექტემბერი (2 ოქტომბერი)
მოწამე ზოსიმე, (IV ს.). 28 სექტემბერი (11 ოქტომბერი)
მოწამე ზოსიმე ქართველი (100-130 წწ.). 15 (28) აპრილი
ღირსი ზოსიმე, სოლოვეცკელი იღუმენი (1478 წ.). 17 (30) აპრილი
ზოტიკე სიცოცხლით სავსე
მოწამე ზოტიკე, (303 წ.). 18 აპრილი (1 მაისი)
მოწამე ზოტიკე, (IV ს.). 22 აგვისტო (4 სექტემბერი)
მოწამე ზოტიკე, (IV ს.). 13 (26) სექტემბერი
მოწამე ზოტიკე (303 წ.). 21 ოქტომბერი (3 ნოემბერი)
ზოტიკე, ათ კრეტელ მოწამეთაგანი (VII ს.). 23 დეკემბერი (5 იანვარი)
ღირსი ზოტიკე ხუცი, ობოლთ მზრდელი (IV ს.). 30 დეკემბერი (12 იანვარი)

ვადიმი (ვადიმე)
ღირსმოწამე ვადიმ არქიმანდრიტი (376). 9 (22) აპრილი
ვათუსი (იხილე ბათუსი)
ვალავარი
ღირსი ვალავარი (IV). 19 ნოემბერი (2 დეკემბერი)
ვალენტი
მოწამე ვალენტი დიაკონი (307-309 წწ.). 16 თებერვალი (1 მარტი)
ვალენტი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
ვალენტინე ძლიერი
მოწამე ვალენტინე (228). 24 აპრილი (7 მაისი)
ვალენტინე ხუცი, რომში წამებულთაგანი (269). 6 (19) ივლისი
მღვდელმოწამე ვალენტინე ეპისკოპოსი (დაახ. 273). 30 ივლისი (12 აგვისტო)
ვალერი (ვალერიუსი) ლათ. მხნე, ახოვანი
ვალერიუსი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
ვალერი, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III). 7 (20) ნოემბერი
ვალერიანე ლათ. ვალერის შვილი
მოწამე ვალერიანე (166). 1 (14) ივნისი
მოწამე ვალერიანე (III). 21 იანვარი (3 თებერვალი)
მოწამე ვალერიანე (IV). 13 (26) სექტემბერი
მოწამე ვალერიანე (დაახ. 320). 22 ნოემბერი (5 დეკემბერი)
ვარადატი
ღირსი ვარადატი, ასურელი მეუდაბნოე (V). 22 თებერვალი (7 მარტი)
ვარახიელი ებრ. ღმრთისაგან კურთხეული
ვარახიელი. უხორცო ზეცისა ძალი 8 (21) ნოემბერი
ვარიფსავა მიუკარებელი
მოწამე ვარიფსავა (II). 10(23) სექტემბერი
ვარლაამი (ვარლამი) ქალდეური ხალხის შვილი
მოწამე ვარლაამი (დაახ. 304). 19 ნოემბერი (2 დეკემბერი)
ვარსი (იხილე ბარსი)
ვარული (იხილე ბარული)
ვასე (ვასოი)
ვასე 42 ამორეველ მოწამეთაგანი (დაახ. 845). 6 (19) მარტი
ვასი (ვასსა) (იხილე ბასე)
ვასილი (იხილე ბასილი)
ვასილიდე (იხილე ბასილიდე)
ვასილისკო (იხილე ბასილისკო)
ვატა
ღირსმოწამე ვატა სპარსელი (IV). 1 (14) მაისი
ვაჩე
მოწამე ვაჩე, ცხრა კოლაელ ყრმათაგანი (VI). 22 თებერვალი (7 მარტი)
ვახტანგი ირან. მგლისტანიანი
ვახტანგ გორგასალი. საქართველოს მეფე (502). 30 ნოემბერი (13 დეკემბერი)
ვახტისი (იხილე ბაქტისი)
ვენდიმიანე (იხილე ბენდიმიანე)
ვენედიმე (იხილე ბენედიმე)
ვერკი
მოწამე ვერკი ხუცესი (დაახ. 375). 26 მარტი (8 აპრილი)
ვიანორე (ვიანორი)
მოწამე ვიანორე (IV). 10(23) ივლისი
ვივიანე ანცი, ცელქი
ვივიანე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დაახ. 320). 9 (22) მარტი
ვიკენტი (იხილე ბიკენტი)
ვირილატე (ვირილატი)
ვირილატე ნიკოპოლს სომხეთისასა წამებულ 45-თთა მოწამეთაგანი 10(23) ივლისი
ვიტალი ლათ. სასიცოცხლო
მოწამე ვიტალი (დაახ. 164). 25 იანვარი (7 თებერვალი)
ღირსი ვიტალი (609-620). 22 აპრილი (5 მაისი)
მოწამე ვიტალი (დაახ. 63). 28 აპრილი (11 მაისი)
ვიტე ქვეყნის მფლობელი
მოწამე ვიტე (დაახ. 303). 16 (29) მაისი
მოწამე ვიტე (დაახ. 303). 15 (28) ივნისი
ვიქტორი (იხილე ბიქტორი)
ვიქტორინე (იხილე ბიქტორინე)
ვლადიმერი რუს. ქვეყნის მპყრობელი
მოწამე (იოანე) ვლადიმერი, სერბეთის მთავარი (1015). 22 მაისი (4 ივნისი)
მოციქულთასწორი ვლადიმერი. ნათლისღებით ბასილი (1015). 15 (28) ივლისი
ვლადისლავი რუს. სლავების მპყრობელი
ვლადისლავ სერბელი (1230-1239). 24 სექტემბერი (7 ოქტომბერი)
ვლასი ბერძ. უბრალო; უხეში
მოწამე ვლასი კესარიელი (III). 3 (16) თებერვალი
მღვდელმოწამე ვლასი, სებასტიელი ეპისკოპოსი (316). 11 (24) თებერვალი
ვუკოლე (იხილე ბუკოლე)

ეგნატე ლათ. არამცოდნე
ეგნატე (ბრიანჩანინოვი) (1867 წ.). 30 აპრილი (13 მაისი)
ღირსი ეგნატე (963-975 წწ.). 27 სექტემბერი (10 ოქტომბერი)
ეგნატე, კონსტანტინოპოლის პატრიარქი (877-878 წწ.). 23 ოქტომბერი (5 ნოემბერი)
მღვდელმოწამე ეგნატე ღმერთშემოსილი (107 წ.). 20 დეკემბერი (2 იანვარი); ნაწილთა აღმოყვანება 29 იანვარი (11 თებერვალი)
ეგუდიელი (იეგუდიელი) დიდება ღმრთისა; ჯილდო ღმრთისა
ეგუდიელი, უხორცოთა ზეცისა ძალი 8 (21) ნოემბერი
ედესიოსი (ედესი) მხიარულება
მოწამე ედესიოსი (306 წ.). 2 (15) აპრილი
ევაგრე (ევაგრი) ბედნიერი ნადირობაში
ღირსი ევაგრე, შიომღვიმელი მოღვაწე 4 (17) იანვარი
ღირსი ევაგრე, შიო მღვიმელის თანამოღვაწე (VI ს.). 4 (17) თებერვალი
მოწამე ევაგრე (დხ. 304 წ.). 5 (18) თებერვალი
ევანგელე (ევანგელი) მახარებელი
მოწამე ევანგელე (III-IV ს.). 7 (20) ივლისი
ევარესტი კეთილსათნოიანი
ევარესტი. ათ კრეტელ მოწამეთაგანი (VII ს.). 23 დეკემბერი (5 იანვარი)
ღირსი ევარესტი (IX ს.). 26 დეკემბერი (8 იანვარი)
ევბული (ევულე) კეთილმრჩეველი
მოწამე ევბული (დხ. 308-309 წწ.). 3 (16) თებერვალი
ევგენი კეთილშობილი
მოწამე ევგენი (III ს.). 21 იანვარი (3 თებერვალი)
ღირსი ევგენი აღმსარებელი, ანტიოქიელი ხუცესი (363 წ.). 19 თებერვალი (4 მარტი)
ევგენი (VI ს.). 12 (25) თებერვალი
მღვდელმოწამე ევგენი, ხერსონის ეპისკოპოსი (IV ს.). 7 (20) მარტი
ევგენი. 33 მელიტინელი მოწამეთაგანი (III ს.). 7 (20) ნოემბერი
მოწამე ევგენი (IV ს.). 13 (26) დეკემბერი
ევგრაფი (ევგრაფო) ბერძ. კარგად დაწერილი
მოწამე ევგრაფი (დხ. 313 წ.). 10(23) დეკემბერი
ევდემოზი (ევდემოსი)
ევდემოზ კათალიკოსი (1642 წ.). 4 (17) ოქტომბერი
ევდოკიმე ბერძ. ჩინებული; სახელოვანი
მართალი ევდოკიმე კაბადოკიელი (IX ს.). 31 ივლისი (13 აგვისტო)
ევდოქი (ევდოქსი; ევდუქსი) კეთილჩინებული
მოწამე ევდოქი. 6 (19) სექტემბერი
მოწამე ევდუქსი მხედარი (დხ. 320 წ.). 3 (16) ნოემბერი
ეველპისტე (ეველპისტი) კეთილსანდომი
მოწამე ეველპისტე (166 წ.). 1 (14) ივნისი
ევილასე (ევილასი) ალერსიანი
მოწამე ევილასე (305-311 წწ.). 6 (19) თებერვალი
ევკარპიოსი (ევკარპი) კეთილნაყოფიერი
მოწამე ევკარპიოსი (დხ. 300 წ.). 18 (31) მარტი
ევკლა (ევკლეი) კეთილჩინებული
ევკლა პერგიას პამფილიისასა წამებულთა ცხრა მოწამეთაგანი (III ს.). 1 (14) აგვისტო
ევლამპი კეთილბრწყინვალე
მოწამე ევლამპი. 5 (18) მარტი
მოწამე ევლამპი (II ს.). 3 (16) ივლისი
მოწამე ევლამპი (303-311 წწ.). 10(23) ოქტომბერი
ევლოგი კეთილჩინებული
ღირსი ევლოგი, ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსი (607-608 წწ.). 13 (26) თებერვალი
მოწამე ევლოგი პალესტინელი. 5 (18) მარტი
ღირსი ევლოგი წინასწარმეტყველი - სალოსი. 1 (14) აპრილი
მართალი ევლოგი უცხოთშემწყნარებელი (IV ს.). 27 აპრილი (10 მაისი)
ევლოგი. ედესელი ეპისკოპოსი (IV ს.). 25 აგვისტო (7 სექტემბერი)
ევმენი (ევმენიოსი) შეწყნარებული
ღირსი ევმენი. გორტინელი ეპისკოპოსი (VII ს.). 18 სექტემბერი (1 ოქტომბერი)
ევნიკიანე კეთილგამარჯვებული
ევნიკიანე. ათ კრეტელ მოწამეთაგანი (VII ს.). 23 დეკემბერი (5 იანვარი)
ევნოიკე კეთილმოდრეკილი
ევნოიკე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ევოდე (ევოდი, ევოდო) კეთილგამოსადეგი
მღვდელმოწამე ევოდე. სამეოცთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი 7 (20) სექტემბერი
მოწამე ევოდი (309 წ.). 1 (14) სექტემბერი
მოწამე ევოდო (დხ. 304 წ.). 22 დეკემბერი (4 იანვარი)
ევპიდი
მოწამე ევპიდი (დხ. 230 წ.). 17 (30) სექტემბერი
ევპოლო კარგი მცურავი
მოწამე ევპოლო მთავარდიაკონი (304 წ.). 11 (24) აგვისტო
ევპორო (ევპორე) მდიდარი
ევპორო. ათ კრეტელ მოწამეთაგანი (VII ს.). 23 დეკემბერი (5 იანვარი)
ევსევი კეთილმსახური
ღირსი ევსევი, სინასა და რაითას სარკინოზთაგან მოწყვეტილთაგანი (IV-V ს.). 14 (27) იანვარი
მოწამე ევსევი (303 წ.). 20 იანვარი (2 თებერვალი)
ღირსი ევსევი, სირიელი მეუდაბნოე (V ს.). 15 (28) თებერვალი
მოწამე ევსევი (303 წ.). 24 აპრილი (7 მაისი)
მოწამე ევსევი (დხ. 63 წ.). 28 აპრილი (11 მაისი)
მღვდელმოწამე ევსევი, სამოსატელი ეპისკოპოსი (380 წ.). 22 ივნისი (5 ივლისი)
მოწამე ევსევი. 21 სექტემბერი (4 ოქტომბერი)
მოწამე ევსევი (III ს.). 4 (17) ოქტომბერი
ევსევონი
ევსევონი, შვიდ მაკაბელ მოწამეთაგანი (1066 წ. ქ. შ.). 1 (14) აგვისტო
ევსელინი (ევსეგნი, ევსეღნი) კეთილდროშიანი
მოწამე ევსელინი (362 წ.). 5 (18) აგვისტო
ევსიქი
ევსიქი. 33 მელიტინელი მოწამეთაგანი (III ს.). 7 (20) ნოემბერი
ევსტათი (ესტატე, ევსტატე) მტკიცედ მდგომი
ევსტათი I, სერბეთის მთავარეპისკოპოსი (დხ. 1285 წ.). 4 (17) იანვარი
ევსტათი, ანტიოქიელი მთავარეპისკოპოსი (337 წ.). 21 თებერვალი (6 მარტი)
ევსტათი აღმსარებელი, ბითვინიელი ეპისკოპოსი (IX ს.). 29 მარტი (11 აპრილი)
მოწამე ევსტათი ლიტველი (1347 წ.). 14 (27) აპრილი
მოწამე ევსტათი (დხ. 316 წ.). 28 ივლისი (10 აგვისტო)
მოწამე ევსტათი მცხეთელი (589 წ.). 29 ივლისი (11 აგვისტო)
დიდმოწამე ევსტათი პლაკიდა (დხ. 118 წ.). 20 სექტემბერი (3 ოქტომბერი)
მოწამე ევსტათი (312 წ.). 20 ნოემბერი (3 დეკემბერი)
ევსტოქი (ევსტოხი) ევსტოქიოსი გონებამახვილი
მოწამე ევსტოქიოსი (IV ს.). 23 ივნისი (6 ივლისი)
მოწამე ევსტოქი (IV ს.). 15 (28) ნოემბერი
ევსტრატი კეთილი მეომარი
ღირსი ევსტრატი სასწაულთმოქმედი (IX ს.). 9 (22) იანვარი
მოწამე ევსტრატი (IV ს.). 13 (26) დეკემბერი
ევსქიმონ (ევსქემონ) კეთილმსახური
ევსქიმონ აღმსარებელი, ლამპსაკიელი ეპისკოპოსი (IX ს.). 14 (27) მარტი
ევტიქი (ევტიხი) ბერძ. ბედნერი
მოწამე ევტიქი (303 წ.). 20 იანვარი (2 თებერვალი)
ევტიქი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ევტიქი, კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსი (582 წ.). 6 (19) აპრილი
მოწამე ევტიქი (დხ. 305 წ.). 21 აპრილი (4 მაისი)
მღვდელმოწამე ევტიქი, მელიტინელი ეპისკოპოსი (I ს.). 28 მაისი (10 ივნისი)
ღირსი ევტიქი (დხ. 540 წ.). 23 აგვისტო (5 სექტემბერი)
მღვდელმოწამე ევტიქი. იოანე ღმრთისმეტყველის მოწაფე (I ს.). 24 აგვისტო (6 სექტემბერი)
ევტიქი. 33 მელიტინელი მოწამეთაგანი (III ს.). 7 (20) ნოემბერი
ევტიქიანე (ევტიხიანე) ბერძ. სვიანი; ბედნიერი
მოწამე ევტიქიანე (დხ. 303 წ.). 17 (30) აგვისტო
მოწამე ევტიქიანე (დხ. 304 წ.). 22 დეკემბერი (4 იანვარი)
ევტროპი (ევსტროპი) ევტროპიოსი კეთიზნიანი
მოწამე ევტროპიოსი ამასიელი (დხ. 308 წ.). 3 (16) მარტი
მოწამე ევტროპი კილიკიელი (287 ან 303 წ.). 17 (30) ოქტომბერი
მოწამე ევტროპიოსი წიგნისმკითხველი კონსტანტინოპოლელი (დხ. 404 წ.). 16 (29) ივნისი
ევფსიქი (ევფსიხი) ევფსიხიოსი გულკეთილი
მოწამე ევფსიხიოსი (362 წ.). 9 (22) აპრილი
მოწამე ევფსიქი (II ს.). 7 (20) სექტემბერი
ევფრასი მხიარული
მოწამე ევფრასი (დხ. 63 წ.). 28 აპრილი (11 მაისი)
ევფროსინე კეთილგონიერი
ღირსი ევფროსინე (IX ს.). 11 (24) სექტემბერი
ეზეკიელი (იეზეკიელი) ღმრთის მიერ განმტკიცებული
წინასწარმეტყველი ეზეკიელი (VI ს. ქ. შ.). 21 ივლისი (3 აგვისტო)
ეზრა
ღირსი ეზრა ანჩელი მღვდელმთავარი. 5 (18) ოქტომბერი
ეთერიოსი ჰაეროვანი
მღვდელმოწამე ეთერიოსი. ხერსონის ეპისკოპოსი (IV ს.). 7 (20) მარტი
ეკდიკიოსი (ეკდიკი) ტანგახდილი
ეკდიკიოსი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ელადი (ელადოსი) ბერძ.
მოწამე ელადოსი (IV ს.). 8 (21) იანვარი
მოწამე ელადი (დხ. 304 წ.). 5 (18) თებერვალი
მღვდელმოწამე ელადი ეპისკოპოსი (VI-VII ს.). 28 მაისი (10 ივნისი)
ელევზოი
ნეტარი ელევზოი. ეთიოპიის მეფე (დხ. 553-555 წწ.). 24 ოქტომბერი (6 ნოემბერი)
ელევსიპე მხედარი
მოწამე ელევსიპე (161-180 წწ.). 16 (29) იანვარი
ელეფთერი ბერძ. თავისუფალი
მოწამე ელეფთერი (IV ს.). 4 (17) აგვისტო
მოწამე ელეფთერი (XIV ს.). 8 (21) აგვისტო
ელეფთერ დიაკონი (96 წ.). 3 (16) ოქტომბერი
მღვდელმოწამე ელეფთერი (II ს.). 15 (28) დეკემბერი
მოწამე ელეფთერი (III ს.). 15 (28) დეკემბერი
ელეაზარი (ელიაზარი) ებრ. შეწევნა ღმრთისა
ელეაზარი. შვიდ მაკაბელ მოწამეთაგანი (1066 წ. ქ. შ.). 1 (14) აგვისტო
ელიაზარი. შვიდ მაკაბელ მოწამეთა მოძღვარი (1066 წ. ქ. შ.). 1 (14) აგვისტო
ელიზბარი
მოწამე ელიზბარი. ქსნის ერისთავი (1661 წ.). 18 სექტემბერი (1 ოქტომბერი)
ელიმე სიჩუმე
მოწამე ელიმე ხუცესი (დხ. 251 წ.). 30 ივლისი (12 აგვისტო)
ელიოზი
ღირსი ელიოზ მონოზონი (IV ს.). 14 (27) ივლისი
ელისე ებრ. ვისიც მხსნელია ღმერთი
წინასწარმეტყველი ელისე (X ს. ქ. შ.). 14 (27) ივნისი
ელპიდიოსი (ელპიდი) სანდო, საიმედო
მღვდელმოწამე ელპიდიოსი ხერსონის ეპისკოპოსი (IV ს.). 7 (20) მარტი
მოწამე ელპიდი (IV ს.). 15 (28) ნოემბერი
ელპიდიფორე იმედის მომტანი
მოწამე ელპიდიფორე. 3 (16) აპრილი
მოწამე ელპიდიფორე სპარსელი (დხ. 341-345 წწ.). 2 (15) ნოემბერი
ემელიანე (ემილიანე) ბერძ. ალერსიანი, მხიარული
ემელიანე აღმსარებლი (IX). 8 (21) იანვარი
ღირსი ემელიანე იტალიელი. 7 (20) მარტი
მოწამე ემელიანე (363 წ.). 18 (31) ივლისი
ემელიანე აღმსარებლი, კვიზიკელი ეპისკოპოსი (813-820 წწ.). 8 (21) აგვისტო
მღვდელმოწამე ემელიანე ეპისკოპოსი (დხ. 300 წ.). 18 (31) აგვისტო
ენუქი (ენოქი)
ენუქი. ხსენება მამამთვართა კვირას
ეპაფრასი საამო
ეპაფრასი, სამოცდაათთაგანი მოციქული (I ს.). 4 (17) იანვარი
ეპაფროდიტე ალერსიანი, მოსიყვარულე
ეპაფროდიტე სამოცდაათთაგანი მოციქული (I ს.). 4 (17) იანვარი; 30 მარტი (12 აპრილი); 8 (21) დეკემბერი
ეპენტი
ეპენტი სამეოცდაათთაგანი მოციქული (I ს.). 4 (17) იანვარი; 30 ივლისი (12 აგვისტო)
ეპიმაქო მებრძოლი
მოწამე ეპიმაქო (დხ. 250 წ.). 31 ოქტომბერი (13 ნოემბერი); ნაწილთა აღმოყვანება. 11 (24) მარტი
ეპიფანე ბერძ. ჩინებული; სახელოვანი
ეპიფანე. კვიპრელი ეპისკოპოსი (40 ... კითხვის გაგრძელება »

დადა ლამპარი, მნათობი
მოწამე დადა (286 წ.). 28 აპრილი (11 მაისი)
მოწამე დადა (IV ს.). 29 სექტემბერი (12 ოქტომბერი)
დავითი ებრ. სატრფიალო, საყვარელი
კეთილმსახური მეფე დავით აღმაშენებელი (1125 წ.). 26 იანვარი (8 თებერვალი)
საკვირველმოქმედი დავით იაროსლაველი. კეთილმორწმუნე მთავრის თეოდორე სმოლენსკელის ძე (1463 წ.) ნაწილთა პოვნა: 5 (18) მარტი
ღირსმოწამე დავითი (VII ს.). 12 (25) აპრილი
კეთილმორწმუნე რუსეთის მთავარი გლები ნათლისღებით დავითი (1072 და 1115 წწ.). 24 ივლისი (6 აგვისტო); ნაწილთა აღმოყვანება 2 (15) მაისი
ღირსი დავით გარეჯელი (VI ს.). 7 (20) მაისი და ამაღლების შემდგომ ხუთშაბათს [გარდამავალია]
დავითი (683 წ.). 18 (31) მაისი
ღირსი დავით გარეჯელი (1696-1700 წწ.). 1 (14) ივნისი
ღირსი დავითი თესალონიკელი (დხ. 540 წ.). 26 ივნისი (9 ივლისი)
ღირსი დავითი (V ს.). 6 (19) სექტემბერი
დიდმოწამე დავითი არგვეთის მთავარი (მხეიძე) (740 წ.). 2 (15) ოქტომბერი
ღირსი დავითი მიძნაძორელი.. 5 (18) ოქტომბერი
მეფე დავითი წინასწარმეტყველი და ფსალმუნთა მთქმელი.. ქრისთესშობის შემდგომ კვირას [გარდამავალია]
დავიკტი (დავიქტი) გამრავლებული
მოწამე დავიკტი (IV ს.). 4 (17) ოქტომბერი
დალმატი ქალაქ დალმატიდან
ღირსი დალმატი (IV-V სს.). 3 (16) აგვისტო
დამიანე დაშოშმინებული, დამშვიდებული
ღირსი დამიანე ასურელი მეუდაბნოე (V ს.). 23 თებერვალი (8 მარტი)
ღირსი დამიანე გარეჯელი. ყოფილი დემეტრე მეფე. "შენ ხარ ვენახის" ავტორი (1157 წ.). 23 მაისი (5 ივნისი)
დამიანე საკვირველთმოქმედი. რომსა შინა წამებული (284 წ.). 1 (14) ივლისი
მოწამე დამიანე უვერცხლო. 17 (30) ოქტომბერი
უვეცხლო და საკვირველთმოქმედი დამიანე რომელი იყო ასიით. 1 (14) ნოემბერი
დანაქტი (დანაქტე) მეფე-ღმერთი
მოწამე დანაქტი წიგნისმკითხველი (II ს.). 16 (29) იანვარი
დანიელი ებრ. მსაჯული ღმრთის მიერ
მოწამე დანიელი (307-309 წწ.). 16 თებერვალი (1 მარტი)
კეთილმორწმუნე მთავარი დანიელ მოსკოველი (1303 წ.). 4 (17) მარტი
დანიელი ნიკოპოლს სომხეთისასა წამებულ 45-თთა მოწამეთაგანი (დხ. 319 წ.). 10 (23) ივლისი
ღირსი დანიელ მესვეტე (489-490 წწ.). 11 (24) დეკემბერი
წინასწარმეტყველი დანიელი (600 წ. ქ. შ.). 17 (30) დეკემბერი
ღირსი დანიელ აღმსარებლი (X ს.). 17 (30) დეკემბერი
დასი
მოწამე დასი (303 წ.). 21 ოქტომბერი (3 ნოემბერი)
მოწამე დასი (VII ს.). 1 (14) ნოემბერი
მოწამე დასი (III ს.). 20 ნოემბერი (3 დეკემბერი)
დაჩი ქართ.
მოწამე დაჩი 9 ყრმა კოლაელი (VI ს.). 22 თებერვალი (7 მარტი)
დემეტრე (დიმიტრი) ბერძ. დემტრას კუთვნილი
მეფე დემეტრე თავდადებული (1289 წ.). 12 (25) მარტი
კეთილმორწმუნე მთავარი დიმიტრი დონელი (1389 წ.). 19 მაისი (1 ივნისი)
მოწამე დიმიტრი დიაკონი (დხ. 306 წ.). 20 ივნისი (3 ივლისი)
მოწამე დიმიტრი (730 წ.). 9 (22) აგვისტო
მოწამე დიმიტრი (I ს.). 11 (24) სექტემბერი
დიმიტრი როსტოველი მიტროპოლიტი (1752 წ.) ნაწილთა პოვნა: 21 სექტემბერი (4 ოქტომბერი)
ღირსი დიმიტრიოს ხანცთელი.. 5 (18) ოქტომბერი
დიდმოწამე დიმიტრი თესალონიკელი (დხ. 306 წ.). 26 ოქტომბერი (8 ნოემბერი)
მოწამე დიმიტრი (397 წ.). 15 (28) ნოემბერი
დიმიტრიანე ნაყოფიერების ღმრთაების კუთვნილი
მოწამე დიმიტრიანე (I ს.). 11 (24) სექტემბერი
დიდიმე (დიდიმი) ბერძ. მარჩბივი, ტყუპისცალი
მოწამე დიდიმე მხედარი (304 წ.). 27 მაისი (9 ივნისი)
მოწამე დიდიმე ასურელი.. 11 (24) სექტემბერი
დიოდორე ნიჭი ღმრთისა
მოწამე დიოდორე (251 წ.). 31 იანვარი (13 თებერვალი)
მოწამე დიოდორე (250 წ.). 3 (16) თებერვალი
მოწამე დიოდორე (258 წ.). 10 (23) მარტი
მოწამე დიოდორე ხუცი (დხ. 302 წ.). 19 მარტი (1 აპრილი)
მოწამე დიოდორე (284-305 წწ.). 29 აპრილი (12 მაისი)
მოწამე დიოდორე (301 წ.). 6 (19) ივლისი
მოწამე დიოდორე ასურელი.. 11 (24) სექტემბერი
დიოდოტე ღმრთის მიერ მონიჭებული
მოწამე დიოდოტე 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III ს.). 7 (20) ნოემბერი
დიომიდე ბერძ. რჩევა ღმრთისა
მოწამე დიომიდე (II ს.). 3 (16) ივლისი
მოწამე დიომიდე მკურნალი (298 წ.). 16 (29) აგვისტო
დიონისე ბერძ. მეღვინეობის ღმერთი. იონისეს კუთვნილი
მღვდელმოწამე დიონისე არეოპაგელი. ათენელი ეპისკოპოსი (I ს.). 4 (17) იანვარი და 3 (16) ოქტომბერი
მოწამეთა ორთა დიონისეთა (258 წ.). 10 (23) მარტი
მოწამეთა ორთა დიონისეთა (303 წ.). 15 (28) მარტი
მოწამე დიონისე (II ს.). 21 აპრილი (4 მაისი)
მოწამე დიონისე (დხ. 362 წ.). 6 (19) მაისი
მოწამე დიონისე (249-251 წწ.). 18 (31) მაისი
მოწამე დიონისე (270-275 წწ.). 3 (16) ივნისი
დიონისე შვიდ ეფესელ ყრმათაგანი (დხ. 250 წ.). 4 (17) აგვისტო და 22 ოქტომბერი (4 ნოემბერი)
მოწამე დიონისე (დხ. 300 წ.). 18 (31) აგვისტო
მღვდელმოწამე დიონისე ალექსანდრიელი ეპისკოპოსი (264-265 წწ.). 5 (18) ოქტომბერი
მოწამე დიონისე ( წ.). 27 სექტემბერი (10 ოქტომბერი)
დიოსკორე ზევსის ძე
მოწამე დიოსკორე (II ს.). 21 აპრილი (4 მაისი)
დისანი (დიხანი)
მოწამე დისან ეპისკოპოსი (362-364 წწ.). 9 (22) აპრილი
დისიდერიოსი
მოწამე დისიდერიოს წიგნისმკითხველი (დხ. 305 წ.). 21 აპრილი (4 მაისი)
დოდო
ღირსი დოდო გარეჯელი (506 წ.) ამაღლების შემდგომი ოთხშაბათი
დომენტი ბერძ. დამწყნარებელი
ღირსი დომენტი (363 წ.). 8 (21) მარტი
ღირსმოწამე დომენტი სპარსი (353 წ.). 7 (20) აგვისტო
დომენტიანე (დომეტიანე) დამამშვიდებელი; დაწყნარებული
ღირსი დომეტიანე, მელიტინელი ეპისკოპოსი (601 წ.). 10(23) იანვარი
დომენტიანე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
მოწამე დომენტიანე (100-130 წწ.). 15 (28) აპრილი
დომნე ბატონი; უფალი
ღირსი დომნე სინასა და რაითას სარკინოზთაგან მოწყვეტილთაგანი. (IV-V ს.). 14 (27) იანვარი
დომნე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
დომნინე ბატონი; უფალი
მოწამე დომნინე თესალონიკელი (IV ს.). 1 (14) ოქტომბერი
დონატე ნაბოძები; ნაჩუქარი
დონატე ეპისკოპოსი (დხ. 387 წ.). 30 აპრილი (13 მაისი)
დორიმენდო ლახვართაზედა ტვირთული მეფე
მოწამე დორიმენდო (276 წ.). 19 სექტემბერი (2 ოქტომბერი)
დოროთე (დოროთეოზი) ბერძ. ღმრთის ნიჭი, საჩუქარი
მღვდელმოწამე დოროთე, ტვირელი ეპისკოპოსი (დხ. 362 წ.). 5 (18) ივნისი
ღირსი დოროთე, აბბა სერიდის სავანის მკვიდრი (620 წ.). 5 (18) ივნისი
დოროთე, ორთა ბევრთა (20 000) მოწამეთა - ნიკომიდიას ტაძარში დამწვართა და ტაძრის გარეთ ვნებულთაგანი (302 წ.). 3 (16) სექტემბერი 28 დეკემბერი (10 იანვარი)
ღირსი დოროთეოზი, მეგვიპტელ მეუდაბნოე (IV ს.). 16 (29) სექტემბერი
დოროთე, 33 მელიტინელ მოწამეთაგანი (III ს.). 7 (20) ნოემბერი
დოსითეოზი ნიჭი ღმრთისმიერი
ღირსი დოსითეოზი (VII ს.). 19 თებერვალი (4 მარტი)
მღვდელმოწამე დოსითეოზ თბილელი (1759 წ.). 12 (25) სექტემბერი

გაბიანე ლათ.
მოწამე გაბიანე ხუცი (295-296 წ.). 11 (24) აგვისტო
გაბრიელი ებრ. სიმტკიცე ანუ ძალი ღმრთისა
ღირსი გაბრიელი (XI ს.) (სერბელი. ბულღარელი). 15 (28) იანვარი
მოწამე გაბრიელ ხუცესი (დხ. 817 წ.). 22 იანვარი (4 თებერვალი)
გაბრიელ (ქიქოძე) იმერეთის ეპისკოპოსი (1896 წ.). 25 იანვარი (7 თებერვალი) და 13 (26) დეკემბერი
მოწამე გაბრიელ მცირე. ნათლისმცემლის უდაბნოში მოღვაწე. ლეკთაგან წამებული (1802 წ.). 17 (30) მარტი
მთავარანგელოზი გაბრიელი. 26 მაისი (8 აპრილი); 13 (26) ივლისი და 8 (21) ნოემბერი
ღირსი გაბრიელ გარეჯელი (1696-1700 წ.). 1 (14) ივნისი
ღირსი გაბრიელ მთაწმინდელი (X ს.). 12 (25) ივლისი
ღირსი გაბრიელ ხანძთელი.. 5 (18) ოქტომბერი
გავედე (გავედა)
მოწამე გავედე (IV ს.). 29 სექტემბერი (12 ოქტომბერი)
გაიოზი ბერძ. მიწიერი
მოწამე გაიოზი მოციქულთასწორი (I ს.). 4 (17) იანვარი და 5 (18) ნოემბერი
მოწამე გაიოზი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
მოწამე გაიოზი (IV ს.). 23 ივნისი (6 ივლისი)
მღვდელმოწამე გაიოზ რომის პაპი (295-296 წწ.). 11 (24) აგვისტო
მოწამე გაიოზი (III ს.). 4 (17) ოქტომბერი
მოწამე გაიოზი (303 წ.). 21 ოქტომბერი (3 ნოემბერი)
გალაქტიონი ბერძ. რძისა
მოწამე გალაქტიონი. 22 ივნისი (5 ივლისი)
მოწამე გალაქტიონი (III ს.). 5 (18) ნოემბერი
გალიკე
მოწამე გალიკე. 3 (16) აპრილი
გამალიელი ნიჭი ღმრთისა
გამალიელი (257 წ.) ნაწილთა პოვნა: 2 (15) აგვისტო
გელასი მოცინარე; მხიარული
მოწამე გელასი ათ კრეტელ მოწამეთაგანი (VII ს.). 23 დეკემბერი (5 იანვარი)
გემელი მარჩბივი; ტყუპისცალი
მოწამე გემელი პაფლაგონიელი (დხ 361 წ.). 10 (23) დეკემბერი
გენადი ბერძ. კეთილშობილი
გენადი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (471 წ.). 31 აგვისტო (13 სექტემბერი)
გერასიმე ბერძ. პატივცემული
ღირსი გერასიმე იორდანელი (475 წ.). 4 (17) მარტი
გერვასი ბერძ. ლახვრითმოსილი
გერვასი (I ს.). 14 (27) ოქტომბერი
გერმანე ლათ. ერთი დედისგან შობილი
გერმანე კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (740 წ.). 12 (25) მაისი
მოწამე გერმანე (II ს.). 7 (20) ივლისი
ღირსი გერმანე გარეჯის მონასტერში ლეკთაგან მოწყვეტილთაგანი (1851 წ.). 12 (25) აგვისტო
მოწამე გერმანე ხუცესი (1924 წ.). 14 (27) აგვისტო
მოწამე გერმანე (308 წ.). 13 (26) ნოემბერი
გერონტი ბერძ. მოხუცებული
მოწამე გერონტი (III ს.). 1 (14) აპრილი
ღირსი გერონტი გარეჯის მონასტერში ლეკთაგან მოწყვეტილთაგანი (1851 წ.). 12 (25) აგვისტო
გიგანტი ვეებერთელა დიდი
მოწამე გიგანტი 33 მელიტინელი მოწამეთაგანი (III ს.). 7 (20) ნოემბერი
გიმნასი
მოწამე გიმნასი (დხ. 304 წ.). 27 სექტემბერი (10 ოქტომბერი)
გიორგი მიწის მოქმედი; ქვეყნის მოქმედი
ღირსი გიორგი ქოზიბელი (VII ს.). 8 (21) იანვარი
მღვდელმოწამე გიორგი (დხ. 817 წ.). 22 იანვარი (4 თებერვალი)
გიორგი ამასტრიდელი ეპისკოპოსი (802-811 წ.). 21 თებერვალი (6 მარტი)
ღირსი გიორგი მაწყვერელი (IX-X ს.). 2 (15) აპრილი
ღირსი გიორგი მალეიელი (IX ს.). 4 (17) აპრილი
ღირსი გიორგი აღმსარებელი. მიტილენელი მიტროპოლიტი (IX ს.). 7 (20) აპრილი
ღირსი გიორგი აღმსარებელი ანტიოქიის ეპისკოპოსი (813-820 წწ.). 19 აპრილი (2 მაისი)
დიდმოწამე გიორგი ძლევაშემოსილი (303 წ.). 23 აპრილი (6 მაისი) და 10 (23) ნოემბერი
ღირსი გიორგი აღმსარებელი (IX ს.). 13 (26) მაისი
გიორგი II მიტილენელი ეპისკოპოსი (IX ს.). 16 (29) მაისი
მოწამე გიორგი ახალი (1515 წ.). 26 მაისი (8 ივნისი)
ღირსი გიორგი მთაწმინდელი (1065 წ.). 27 ივნისი (10 ივლისი)
ღირსი გიორგი ღმერთშემოსილი დაყუდებული. გიორგი მთაწმინდელის მოძღვარი (X ს.). 3 (16) ივლისი
ღირსი გიორგი მაშენებელი. ათონელი. (1033 წ.). 28 ივლისი (10 აგვისტო)
გიორგი კონსტანტინოპოლელი პატრიარქი (683 წ.). 18 (31) აგვისტო
ღირსი გიორგი ლიმნიოტელი (VIII ს.). 24 აგვისტო (6 სექტემბერი)
ღირსი გიორგი (იოანე) აღმსარებელი (მხეიძე) (1962 წ.). 8 (21) სექტემბერი
ღირსი გიორგი ოპიზელი.. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი გიორგი ზარზმელი.. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი გიორგი ხანძთელი (მერჩულე).. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი გიორგი ხახულელი. მწერალი (XI ს.). 19 დეკემბერი (1 იანვარი)
გლები
გლები კეთილმორწმუნე რუსეთის მთავარი. ნათლისღებით დავითი (1015 წ.). 24 ივლისი (6 აგვისტო). ნაწილთა აღმოყვანება: (1072 და 1115 წწ.) 2 (15) მაისი
გლიკერი ტკბილი
გლიკერი ხუცი, ორთა ბევრთა (20 000) მოწამეთა - ნიკომიდიას ტაძარში დამწვართა და ტაძრის გარეთ ვნებულთაგანი (302 წ.). 28 დეკემბერი (10 იანვარი)
გობრონი
დიდმოწამე მიქაელი, რომელსა ეწოდა გობრონი (914 წ.). 17 (30) ნოემბერი
გორაზდი
მოციქულთასწორი გორაზდი, ოხრიდელი ეპისკოპოსი. 27 ივლისი (9 აგვისტო)
გორგიოსი (გორგი) სწრაფი; ჩქარი; მრისხანე
მოწამე გორგიოსი (305-311 წწ.). 5 (18) ივნისი
გორგონი (გორგონიოსი)
მოწამე გორგონიოსი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
გორგონი, ორთა ბევრთა (20 000) მოწამეთა - ნიკომიდიას ტაძარში დამწვართა და ტაძრის გარეთ ვნებულთაგანი (302 წ.). 3 (16) სექტემბერი; 28 დეკემბერი (10 იანვარი)
გორდი
მოწამე გორდი (IV ს.) . 3 (16) იანვარი
გორდიანე
მოწამე გორდიანე (IV ს.). 13 (26) სექტემბერი
გრიგოლი ბერძ. მღვიძარე; ფხიზელი
ღირსი გრიგოლ კრიტელი (დხ. 820 წ.). 5 (18) იანვარი
ღირსი გრიგოლ პეჩორელი. საკვირველთმოქმედი (1093 წ.). 8 (21) იანვარი
გრიგოლი ნოსელი ეპისკოპოსი (394 წ.). 10 (23) იანვარი
გრიგოლ ღმრთისმეტყველი. კონსტანტინოპოლელი მთავარეპისკოპოსი (389 წ.). 25 იანვარი (7 თებერვალი) და 30 იანვარი (12 თებერვალი)
გრიგოლი კვიპრელი ეპისკოპოსი.. 4 (17) მარტი
გრიგოლ დიოლოგოსი. რომის პაპი (604 წ.). 12 (25) მარტი
გრიგოლი (593 წ.). 20 აპრილი (3 მაისი)
ღირსი გრიგოლ სინაიდელი (XIV ს.). 8 (21) აგვისტო
მღვდელმოწამე გრიგოლი დიდი. სომხეთის განმანათლებელი (დხ. 335 წ.). 30 სექტემბერი (13 ოქტომბერი)
ღირსი გრიგოლ ხანძთელი. კლარჯეთის სავანეთა აღმაშენებელი. არქიმანდრიტი (861 წ.). 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი გრიგოლ შატბერდელი.. 5 (18) ოქტომბერი
გრიგოლი ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსი (IX ს.). 5 (18) ნოემბერი
გრიგოლ პალამა. თესალონიკელი მთავარეპისკოპოსი (დხ. 1360 წ.). 14 (27) ნოემბერი მეორე ხსენება გარდამავალია. მოიხსენიება დიდმარხვის მე-2 კვირას
გრიგოლ საკვირველთმოქმედი. ნეოკესარიის ეპისკოპოსი (დხ. 266-270 წწ.). 17 (30) ნოემბერი
ღირსი გრიგოლ დეკაპოლელი (816 წ.). 20 ნოემბერი (3 დეკემბერი)
მოწამე გრიგოლ არქიმანდრიტი. ოსვენციმის ბანაკში აღსრულებული (1942 წ.). 23 ნოემბერი (6 დეკემბერი)
გრიგოლი აკრავანტელი ეპისკოპოსი (VI-VII სს.). 23 ნოემბერი (6 დეკემბერი)
მოწამენი გრიგოლი და მეორე გრიგოლი (VIII ს.). 28 ნოემბერი (11 დეკემბერი)
გრიგოლი ომიორიტელი ეპისკოპოსი (დხ. 552 წ.). 19 დეკემბერი (1 იანვარი)
გუარამი ირან. გამარჯვების გენია
მოწამე გუარამი ცხრა კოლაელ ყრმათაგანი (VI ს.). 22 თებერვალი (7 მარტი)
გური ლეკვი ლომისა
მოწამე გური შვიდ მაკაბელ მოწამეთაგანი (1066 წ. ქ. შ.). 1 (14) აგვისტო
მოწამე გური (299-306 წწ.). 15 (28) ნოემბერი

ბაბილა აღრევა
მოწამე ბაბილა სიცილიელი (III ს.). 24 იანვარი (6 თებარვალი)
მღვდელმოწამე ბაბილა ანტიოქიის ეპისკოპოსი (251 წ.). 4 (17) სექტემბერი
ბაბილა ნიკომიდიელი (305-311 წწ.). 4 (17) სექტემბერი
ბაგრატი ირან. ღმრთის მოცემული
მღვდელმოწამე ბაგრატი ტავრომენელი ეპისკოპოსი (I ს.). 9 (22) ივლისი
ბათუსი (ვათუსი)
მოწამე ბათუს ხუცესი (დხ. 375 წ.). 26 მარტი (8 აპრილი)
ბაკხო (ბაკხუსი; ბაქოსი; ბახუსი) მეღვინეობის ღმერთი
მოწამე ბაკხო (290-303 წწ.). 7 (30) ოქტომბერი
მოწამე ბაკხუსი (დხ. 362 წ.). 6 (19) მაისი
ბაპტოსი ჩაყურყუმალებული
მოწამე ბაპტოსი (202 წ.). 10 (23) თებერვალი
ბარაქისე (ბარიქია; ბარაქიოზი) ღმრთის მიერ კურთხეული
მოწამე ბარაქისე (დხ. 330 წ.). 28 მარტი (10 აპრილი)
მოწამე ბარიქია 33 მელიტინელი მოწამეთაგანი (III ს.). 7 (20) ნოემბერი
ბარბარი უხეში; უცხო
მოწამე ბარბარ მხედარი (დხ. 362 წ.). 6 (19) მაისი
მოწამე ბარბარ ავაზაკყოფილი ხსენების დღე: 6 (19) მაისი
ბართლომე ებრ. თოლომეს (მოხნული მიწის) შვილი
მოციქული ბართლომე ათთორმეტთაგანი (I ს.). 11 (24) ივნისი და 30 ივნისი (13 ივლისი) ნაწილთა აღმოყვანება (VI ს.) 25 აგვისტო (7 სექტემბერი)
ბარნაბა ნუგეშის, ლხენის შვილი
მოციქული ბარნაბა სამეოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი
მოციქული ბარნაბა ათთორმეტთაგანი (I ს.). 11 (24) ივნისი
ბარსანოფი (ბარსონოფი; ბარსონუფი)
ღირსი ბარსანოფი დიდი (VI ს.). 6 (19) თებერვალი
ბარსი (ვარსი)
ბარსი ედესელი ეპისკოპოსი (IV ს.). 25 აგვისტო (7 სექტემბერი)
ბარული (ვარული) მონა ღმრთისა
მოწამე ბარული ყრმა (303 წ.). 18 ნოემბერი (1 დეკემბერი)
ბარუქი კურთხეული
წინასწარმეტყველი ბარუქი (VI ს. ქ. შ.). 28 სექტემბერი (11 ოქტომბერი)
ბარძიმი ქართ.
მოწამე ბარძიმი ცხრა კოლაელ ყრმათაგანი (VI ს.). 22 თებერვალი (7 მარტი)
ბასე (ვასე, ვასი)
მოწამე ბასე (303 წ.). 20 იანვარი (2 თებერვალი)
ბასიანე
ბასიანე ლავდიის ეპისკოპოსი (409 წ.). 10 (23) ივნისი
ღირსი ბასიანე (V ს.). 10 (23) ოქტომბერი
ბასილი (ვასილი) ბერძ. სამეფო
ბასილი დიდი. კესარია-კაბადუკიის მთავარეპისკოპოსი (379 წ.). 1 (14) იანვარი და 30 იანვარი (12 თებერვალი)
მოწამე ბასილი ანკვირიელი (დხ. 362 წ.). 1 (14) იანვარი
ღირსი ბასილი აღმსარებელი (750 წ.). 28 თებერვალი (13 მარტი)
მღვდელმოწამე ბასილი ხერსონის ეპისკოპოსი (IV ს.). 7 (20) მარტი
მღვდელმოწამე ბასილი ანკვირიელი ხუცი (362-363 წ.). 22 მარტი (4 აპრილი)
ღირსი ვასილი ახალი (დხ. 944 წ.). 26 მარტი (8 აპრილი)
მართალი ვასილი მანგაზელი (1600 წ.). 23 მარტი (5 აპრილი)
ღირსი ბასილი აღმსარებელი. პარიის ეპისკოპოსი (754 წ. შემდეგ). 12 (25) აპრილი
ღირსი ბასილი რატიშვილი (XIII ს.). 18 აპრილი (1 მაისი)
მღვდელმოწამე ბასილი ამასიელი ეპისკოპოსი (დხ. 322 წ.). 26 აპრილი (9 მაისი); ნაწილთა პოვნა (IV ს.) 30 აპრილი (13 მაისი)
ვასილი ეპისკოპოსი (XVI ს.). 29 აპრილი (12 მაისი)
ღირსი ბასილი (XI ს.). 27 მაისი (9 ივნისი)
მოწამე ბასილი (III ს.). 6 (19) ივლისი
მოციქულთასწორი ვლადიმერი. ნათლისღებით ბასილი (1015 წ.). 15 (28) ივლისი
ღირსი ბასილი ზარზმელი.. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი ბასილი ხანძთელი.. 5 (18) ოქტომბერი
ღირსი ბასილი მიძნაძორელი.. 5 (18) ოქტომბერი
მოწამე ბასილი (VIII ს.). 28 ნოემბერი (11 დეკემბერი)
ბასილიდე (ვასილიდე) ბერძ. სადედოფლო; დედოფლისა
მოწამე ბასილიდე (303 წ.). 20 იანვარი (2 თებერვალი)
მოწამე ბასილიდე (III ს.). 1 (14) აპრილი
ვასილიდე. ათ კრეტელ მოწამეთაგანი (VII ს.). 23 დეკემბერი (5 იანვარი)
ბასილისკო (ვასილისკო) ბერძ. მეფე
მოწამე ბასილისკო. 3 (16) მარტი
მოწამე ბასილისკო. 22 მაისი (4 ივნისი)
ბაქარი ქართ.
მოწამე ბაქარი ცხრა კოლაელ ყრმათაგანი (VI ს.). 22 თებერვალი (7 მარტი)
ბაქტისი (ვახტისი)
მოწამე ბაქტისი (IV ს.). 18 (31) მაისი
ბენდიმიანე (ვენდიმიანე) მეზვერე; მევენახე
ღირსი ვენდიმიანე ბითვინიელი მეუდაბნოე (დხ. 512 წ.) . 1 (14) თებერვალი
ბენედიმე (ვენედიმე)
მოწამე ვენედიმე. 18 (31) მაისი
ბენედიქტე ლათ. კურთხეული
ღირსი ბენედიქტე (543 წ.). 14 (27) მარტი
ბენიამინი ებრ. შვილი მარჯვენესი
ღირსმოწამე ბენიამინი სინასა და რაითას სარკინოზთაგან მოწყვეტილთაგანი (IV-V სს.). 14 (27) იანვარი
მოწამე ბენიამინ დიაკონი (418-424 წწ.). 31 მარტი (13 აპრილი)
მოწამე ბენიამინ დიაკონი (421-424 წწ.). 13 (26) ოქტომბერი
ბესარიონი ბერძ. ტყიანი; ტყეხშირი
ღირსი ბესარიონ საკვირველთმოქმედი (IV-V სს.). 6 (19) ივნისი
ღირსმოწამე ბესარიონი გარეჯის მონასტერში ლეკთაგან მოწყვეტილთაგანი (1851 წ.). 12 (25) აგვისტო
მოწამე ბესარიონ მთავარდიაკონი (ქართველი) (1924 წ.). 14 (27) აგვისტო
ბითონიოსი (ბათონიოსი) ჯურღმულში ჩაგდებული
მოწამე ბითონიოსი. 3 (16) აპრილი
ბიკენტი (ვიკენტი) მძლეველი, დამძლევი, მჯობნი
მოწამე ბიკენტი (204 წ.). 11 (24) ნოემბერი
ბიქტორი (ვიქტორი) მძლე
მოწამე ბიქტორი (251 წ.). 31 იანვარი (13 თებერვალი)
მოწამე ბიქტორი (258 წ.). 10 (23) მარტი
მოწამე ბიქტორი (დხ. 66 წ.). 20 მარტი (2 აპრილი)
მოწამე ბიქტორი მოწამე სუქიასთან წამებულ 16 ქართველთაგანი (100-130 წწ.). 15 (28) აპრილი
მოწამე ბიქტორი (303 წ.). 18 აპრილი (1 მაისი)
მოწამე ვიქტორი (დხ. 304 წ.). 16 (29) სექტემბერი
მოწამე ბიქტორი (II ს.). 11 (24) ნოემბერი
ბიქტორინე (ვიქტორინე) ძლევამოსილი
მოწამე ბიქტორინე (251 წ.). 31 იანვარი (13 თებერვალი)
მოწამე ბიქტორინე (258 წ.). 10 (31) მარტი
მოწამე ვიქტორინე (დხ. 287 წ.). 18 (31) დეკემბერი
ბიძინა ქართ.
მოწამე ბიძინა (1661 წ.). 18 სექტემბერი (1 ოქტომბერი)
ბოიანი
მოწამე ბოიანი ბულგარეთის მთავარი (დხ. 830 წ.). 28 მარტი (10 აპრილი)
ბონიფანტე კეთილის მოქმედი
მოწამე ბონიფანტე (290 წ.). 19 დეკემბერი (1 იანვარი)
ბორისი სლავ.
კეთილმორწმუნე ბორის მიხეილი ბულგარელი მთავარი. მოციქულთასწორი (907 წ.). 2 (15) მაისი
კეთილმორწმუნე ბორისი ნათლისღებით რომანოზი რუსეთის მთავარი (1015 წ.). 24 ივლისი (6 აგვისტო) ნაწილთა აღმოყვანება (1072 და 1115 წწ.) 2 (15) მაისი
ბუკოლე (ვუკოლე) მწყემსი
ღირსი ვუკოლე სმირნელი ეპისკოპოსი (დხ. 100 წ.). 6 (19) თებერვალი

აარონი ებრ. მთიანი
აარონ მამამთავარი. ხსენება მამამთავართა კვირას.
აბდელაი სპარს.
მოწამე აბდელაი. (344 წ.). 17 (30) აპრილი
აბდია ებრ. მსახური უფლისა
მღვდელმოწამე აბდია. სპარსელი ეპისკოპოსი (418-424 წწ.). 31 მარტი (13 აპრილი)
მოწამე აბდია სპარსელი. (V ს.). 5 (18) სექტემბერი
აბდია წინასწარმეტყველი (IX ს. ქ. შ.). 19 ნოემბერი (2 დეკემბერი)
აბდიესი ებრ. მსახური იესოსი
მოწამე აბდიესი. (362-364 წწ.). 9 (22) აპრილი
აბდიკ სპარს. უარისმყოფელი
მოწამე აბდიკი დიაკონი (დხ. 380 წ.). 10 (23) აპრილი
აბდიფაქსი სპარს.
მოწამე აბდიფაქსი (269 წ.). 6 (19) ივლისი
აბდონ ებრ. მსახური
მოწამე აბდონ სპარსეთის მთავარი (დხ. 251 წ.). 30 ივლისი (12 აგვისტო)
აბელი წუხილი; ფუსფუსი
აბელ მამამთავარი. მამამთავართა კვირას და შობის პირველ კვირას.
აბენიერი
აბენიერი ინდოეთის მეფე (IV ს.). 19 ნოემბერი (2 დეკემბერი)
აბესალომი მამა მშვიდობისა
აბესალომ. ყოველთა წმინდათა კვირას
აბიათარი
აბიათარ მღვდელი (IV ს.). 1 (14) ოქტომბერი
აბიბო
მოწამე აბიბო დიაკონი (დხ. 350 წ.). 6 (19) სექტემბერი
მოწამე აბიბო (322 წ.). 15 (28) ნოემბერი
აბიბოსი ებრ. თავი
მოწამე აბიბოსი (297 წ.). 29 იანვარი (11 თებერვალი)
მოწამე აბიბოსი (დხ. 944 წ.). 26 მარტი (8 აპრილი)
მღვდელმოწამე აბიბოს ნეკრესელი, ათცამეტ ასურელ მამათაგანი (VI ს.). 7 (20) მაისი; 29 ნოემბერი (12 დეკემბერი)
მღვდელმოწამე აბიბოსი (257 წ.). 2 (15) აგვისტო
აბიმი მწვანე თავთავი
აბიმი შვიდ მაკაბელ მოწამეთაგანი (1066 წ. ქ. შ.). 1 (14) აგვისტო
აბო ქართ. სიმტკიცე ღმრთისა; კაცი ღმრთისა
მოწამე აბო თბილელი (786 წ.). 8 (21) იანვარი
აბრაამი ებრ. მამა მრავალთა
მღვდელმოწამე აბრაამი არვილიელი ეპისკოპოსი (344-347 წწ.). 4 (17) თებერვალი
აბრაამი კარიელი ეპისკოპოსი (V ს.). 14 (27) თებერვალი
მართალი აბრაამ მამამთავარი (2000 წ. ქ. შ.). 9 (22) ოქტომბერი
აბრაამ დაყუდებული (დხ. 360 წ.). 29 ოქტომბერი (11 ნოემბერი)
აბუდიმე
მოწამე აბუდიმე (IV ს.). 15 (28) ივლისი
აბუნდი ბარაქიანი; უხვი
მართალი აბუნდი (დხ. 273 წ.). 30 ივლისი (12 აგვისტო)
მოწამე აბუნდი რომში წამებული (258 წ.). 13 (26) აგვისტო
აგაბო ებრ. კალია
აგაბო სამეოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი; 8 (21) აპრილი
ღირსი აგაბო ისმაიტელი (V ს.). 22 ნოემბერი (5 დეკემბერი)
აგლაიოსი ნათლიერი; ბრწყინვალე
მოწამე აგლაიოსი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
აგნი
მოწამე აგნი (დხ. 375 წ.). 26 მარტი (8 აპრილი)
ადამი თიხა (წითელი მიწა)
ღირსმოწამე ადამი (IV-V სს.). 14 (27) იანვარი
ადამი მამამთავარი (?) ხსენება: მამამთავართა კვირას და შობის პირველ კვირას
ადარნასე
მოწამე ადარნასე ცხრა კოლაელ ყრმათაგანი (VI ს.). 22 თებერვალი (7 მარტი)
ადრიანე ლათ. ადრიიდან მოსული
მოწამე ადრიანე (დხ. 308-309 წწ.). 3 (16) თებერვალი
მოწამე ადრიანე (251 წ.). 17 (30) აპრილი
მოწამე ადრიანე (IV ს.). 26 აგვისტო (8 სექტემბერი)
აეტი ბერძ. არწივი; ორბი
მოწამე აეტი (დხ. 845 წ.). 6 (19) მარტი
მოწამე აეტი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ავგუსტინე
ნეტარი ავგუსტინე (430 წ.). 15 (28) ივნისი
ავტონომე თვითმსჯულმდებელი
მღვდელმოწამე ავტონომე იტალიელი ეპისკოპოსი (დხ. 313 წ.). 12 (25) სექტემბერი
ავქსენტი ბერძ. ზრდადი
ღირსი მამა ავქსენტი (დხ. 470 წ.). 14 (27) თებერვალი
ღირსი მამა ავქსენტი (815-820 წწ.). 18 აპრილი (1 მაისი)
მოწამე ავქსენტი (IV ს.). 13 (26) დეკემბერი
ავქტი ლათ. გამრავლებული
მოწამე ავქტი . 7 (20) ნოემბერი
აზა სიშავე; ძლიერება
მოწამე აზა (III ს.). 19 ნოემბერი (2 დეკემბერი)
აზადან სპარს. სმენა
მოწამე აზადან სპარსელი დიაკონი (დხ. 380 წ.). 10 (23) აპრილი
აზარია ებრ. შეწევნა ღმრთისა
აზარია წინასწარმეტყველი (X ს. ქ. შ.). 3 (16) თებერვალი
აზარია წინასწარმეტყველი (600 წ. ქ. შ.). 17 (30) დეკემბერი
აზატი სპარს. საჭურისი
აზატ საჭურისი (დხ. 341 წ.). 14 (27) აპრილი
მოწამე აზატი (344 წ.). 17 (30) აპრილი
მოწამე აზატ საჭურისი (343 წ.). 20 ნოემბერი (3 დეკემბერი)
ათანასე ბერძ. უკვდავი
მოწამე ათანასე (III-IV სს.). 4 (17) იანვარი
ათანასე (373 წ.). 18 (31) იანვარი
ათანასე აღმსარებელი (821 წ.). 22 თებერვალი (7 მარტი)
ღირსი მამა ათანასე (XV ს.). 8 (21) მარტი
მოწამე ათანასე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ღირსი მამა ათანასე დიდი. ალექსანდრიელი მთავარეპისკოპოსი (373 წ.). 2 (15) მაისი
მოწამე ათანასე წიგნისმკითხველი (დხ. 306 წ.). 20 ივნისი (3 ივლისი)
ღირსი მამა ათანასე ათონელი (1000 წ.). 5 (18) ივლისი
მღვდელმოწამე ათანასე ეპისკოპოსი (270-275 წწ.). 22 აგვისტო (4 სექტემბერი)
ათანასე კონსტანტინოპოლის პატრიარქი (1311 წ.). 24 ოქტომბერი (6 ნოემბერი)
ღირსი მამა ათანასე მიდიკიელი (დხ. 814 წ.). 26 ოქტომბერი (8 ნოემბერი)
მოწამე ათანასე (III ს.). 7 (20) ნოემბერი
ათინოგენი ათინას ნაშიერი
მღვდელმოწამე ათინოგენი (დხ. 311 წ.). 16 (29) ივლისი
ათინოდორე ათინას წყალობა
მოწამე ათინოდორე (დხ. 304 წ.). 7 (20) დეკემბერი
აითალა სპარს. ღმრთის მიერ მოყვანილი
მოწამე აითალა დიაკონი (380 წ.). 1 (14) სექტემბერი
მოწამე აითალა დიაკონი (IV ს.). 3 (16) ნოემბერი
მოწამე აითალა (VII ს.). 11 (24) დეკემბერი
აკაკი ბერძ. უწყინარი
მოწამე აკაკი, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
ღირსი აკაკი მელიტინელი ეპისკოპოსი (დხ. 435 წ.). 17 (30) აპრილი
მოწამე აკაკი ასისთავი (303 წ.). 7 (20) მაისი
მოწამე აკაკი ხუცესი (დხ. 100 წ.). 19 მაისი (1 ივნისი)
ღირსი აკაკი მორჩილი _ "კლემაქსში" მოხსენიებული (VI ს.). 7 (20) ივლისი
მოწამე აკაკი (დხ. 321 წ.). 28 ივლისი (10 აგვისტო)
აკაკი აღმსარებელი. მელიტინელი ეპისკოპოსი (III ს.) ნაწილთა პოვნა: 15 (28) სექტემბერი
ღირსი მამა აკაკი სინაელი (VI ს.). 29 ნოემბერი (12 დეკემბერი)
აკეფსიმე სპარს. მქირდავი
მოწამე აკეფსიმე ეპისკოპოსი (IV ს.). 3 (16) ნოემბერი
ღირსი მამა აკეფსიმე (IV ს.). 3 (16) ნოემბერი
მოწამე აკეფსიმე (VII ს.). 11 (24) დეკემბერი
აკვილა ლათ. არწივი; ორბი
მოციქული აკვილა სამეოცდაათთაგანი (I ს.). 4 (17) იანვარი და 14 (27) ივლისი
მოწამე აკვილა (III ს.). 21 იანვარი (3 თებერვალი)
აკვინდინე ბერძ. უსაფრთხო; უსაშიშრო
მოწამე აკვინდინე (303 წ.). 18 აპრილი (1 მაისი)
მოწამე აკვინდინე (IV ს.). 22 აგვისტო (4 სექტემბერი)
მოწამე აკვინდინე (დხ. 341-345 წწ.). 2 (15) ნოემბერი
აკუტიონი ლათ. მეტად მკვეთრი
მოწამე აკუტიონი (დხ. 305 წ.). 21 აპრილი (4 მაისი)
ალექსანდრე ბერძ. მხნე; მამაცი; ხალხის მცველი
მოწამე ალექსანდრე (დხ. 164 წ.). 25 იანვარი (7 თებერვალი)
ღირსი ალექსანდრე მანაზონი, "მღვიძარეთა" სავანის წინამძღვარი (დხ. 430 წ.). 23 თებერვალი (8 მარტი)
მოწამე ალექსანდრე, სებასტიის ტბასა შინა წამებულ 40 მოწამეთაგანი (დხ. 320 წ.). 9 (22) მარტი
მოწამე ალექსანდრე (305-311 წწ.). 13 (26) მარტი
მოწამენი ალექსანდრე და მეორე ალექსანდრე (303 წ.). 15 (28) მარტი
მღვდელმოწამე ალექსანდრე (270-275 წწ.). 15 (28) მარტი
მოწამე ალექსანდრე რომის პაპი (119 წ.). 16 (29) მარტი
მოწამე ალექსანდრე (III ს.). 10 (23) აპრილი
მოწამე ალექსანდრე რომაელი (284-305 წწ.). 13 (26) მაისი
ალექსანდრე იერუსალიმელი ეპისკოპოსი (213-250 წწ.). 16 (29) მაისი
მოწამე ალექსანდრე (დხ. 284 წ.). 20 მაისი (2 ივნისი)
მოწამე ალექსანდრე (დხ. 313 წ.). 10 (23) ივნისი
ღირსი ალექსანდრე მღვიძარეთა სავანის დამაარსებელი (დხ. 430 წ.). 3 (16) ივლისი
მოწამე ალექსანდრე (IV ს.). 9 (22) ივლისი
მოწამე ალექსანდრე ნიკოპოლს სომხეთისასა წამებულ 45-თთა მოწამეთაგანი (დხ. 319 წ.). 10 (23) ივლისი
მოწამე ალექსანდრე პერგიას პამფილიისას წამებულ ცხრა მოწამეთაგანი (III ს.). 1 (14) აგვისტო
მოწამე ალექსანდრე (295-296 წწ.). 11 (24) აგვისტო
მღვდელმოწამე ალექსანდრე კომანელი ეპისკოპოსი (III ს.). 12 (25) აგვისტო
ალექსანდრე (340 წ.). 30 აგვისტო (12 სექტემბერი)
მოწამე ალექსანდრე (IV ს.). 28 სექტემბერი (11 ოქტომბერი)
მოწამე ალექსანდრე ეპისკოპოსი Zv. 22 ოქტომბერი (4 ნოემბერი)
ალექსანდრე გურიისა და სამეგრელოს ეპისკოპოსი (1907 წ.). 26 ოქტომბერი (8 ნოემბერი)
მოწამე ალექსანდრე თესალონიკელი (IV ს.). 9 (22) ნოემბერი
კეთილმორწმუნე მთავარი ალექსანდრე ნეველი (1263 წ.). 23 ნოემბერი (6 დეკემბერი); ნაწილთა აღმოყვანება: (1724) 30 აგვისტო (12 სექტემბერი)
მღვდელმოწამე ალექსანდრე იერუსალიმელი ეპისკოპოსი (251 წ.). 12 (25) დეკემბერი
ალვიანე ბერძ. მდიდარი
მღვდელმოწამე ალვიანე ეპისკოპოსი (304 წ.). 4 (17) მაისი
ალვიპი უდარდელი
ღირსი ალვიპი მესვეტე (VII ს.). 26 ნოემბერი (9 დეკემბერი)
ალიმი
მოწამე ალიმი შვიდ მაკაბელ მოწამეთაგანი (1066 წ. ქ. შ.). 1 (14) აგვისტო
ალფეზი ბერძ. ცვლილება
მოციქული ალფეზი სამეოცდაათთაგანი (I). 26 მაისი (8 ივნისი) da 30 ივნისი (13 ივლისი)
მოწამე ალფეზი (IV). 28 სექტემბერი (11 ოქტომბერი)
მოწამე ალფეზ წიგნისმკითხველი. კესარიელი (303). 18 ნოემბერი (1 დეკემბერი)
ალფიოსი
მოწამე ალფიოსი (251). 10 (23) მაისი
ამბაკუმი (ამბაკო) სიყვარული ღმრთისა
მოწამე ამბაკო რომში წამებული (269). 6 (19) ივლისი
წინასწარმეტყველი ამბაკუმი (ამბაკო) (VI ს. ქ. შ.). 2 (15) დეკემბერი
ამბერკი ბერძ. დაყენებელი
მოწამე ამბერკი (I). 26 მაისი (8 ივნისი)
მოციქულთასწორი ამბერკი იერაპოლის ეპისკოპოსი. საკვირველმოქმედი (დხ. 167). 22 ოქტომბერი (4 ნოემბერი)
ამბროსი ბერძ. უკვდავი; საღმრთო
ამბროსი აღმსარებელი (ხელაია) (1927). 16 (29) მარტი
ღირსი ამბროსი ოპტინელი ხსენების დღე: 10 (23) ოქტომბერი
ამბროსი მედ ... კითხვის გაგრძელება »

"არც ცოდნაა რწმენის გარეშე, არც რწმენაა ცოდნის გარეშე” (სტრ. V.1.3)

”რწმენიდან ცოდნისაკენ” (V.1.1.4).

"რწმენა არის ყურნი სულისა” (V.1.2.1).

”რწმენით ვცხონდებით” (ეფეს. 2,5), თუმცა არა კეთილ საქმეთა გარეშე, არამედ ბუნებითად ვართ რა კეთილისაკენ, საჭიროა მისდამი გულმოდგინების გამომუშავება” (V.1.7.2).


მოციქულიც მოგვიწოდებს, რომ ”ჩვენი რწმენა არ იყოს ადამიანთა სიბრძნეში”, რომლებიც გვპირდებიან, რომ დაგვარწმუნებენ, არამედ ”ღვთის ძალაში”, რაც მტკიცებათა გარეშე მარტოც შემძლეა აცხოვნოს ლიტონი რწმენის გზით” (V.1.9.2).

”ფედრონში (იგულისხმება პლატონის დიალოგი, ე.ჭ.) პლატონი გააცხადებს, რომ საუბრობს ჭეშმარიტების, როგორც "იდეების” შესახებ, ხოლო "იდეა” აზრია ღვთისა, რაც (აზრი, ე.ჭ.) ბარბაროსებმა ღვთის სიტყვად თქვეს” (V.3.16.3).

”...არ ნებავთ (ელინებს, ე.ჭ.), რომ ერწმუნონ კეთილს სიმართლით ანდა ცოდნას საცხოვნებლად, ჩვენ კი თავად, მათეულს საკუთრად მივიჩნევთ, რადგან ყველაფერი ღვთისგანაა” (V.4.19.1).

”...სულიერებს (”პნევმატიკოის”) შევუფარდებთ სულიერ სწავლებებს (”ტა პნევმატიკა”). ამიტომ, ფარულსწავლების სახეს (სიტყვ. ”დაფარულობის სახეს”), ჭეშმარიტად საღვთოს და უსაჭიროესს ჩვენთვის, ჭეშმარიტების ტაძარში (”ენ ტო ადიტო” – სიტყვ. ”შეუვალში”, ”შეუღწეველში”, სუბსტ. ”ტაძარში”, ”სიწმინდეში”) დაკრძალულს, - უზადოდ წმინდა სიტყვას, - ეგვიპტელები მიანიშნებენ მათ მიერ ”ტაძრებად” (”ადიტონ”) წოდებულთა გზით, ხოლო ებრაელები ”კრეტსაბმელით” (შდრ. ებრ. 9,3) (V.4.19.3).

”...ამ წინასწარმეტყველთაგან (იგულისხმება ”ძველი აღთქმის” წინასწარმეტყველებანი, ე.ჭ.) ღვთისმეტყველებაში განსწავული პოეტები (ელინი პოეტები, ე.ჭ.) მინიშნებითად ბევრს ფილოსოფოსობენ. ვამბობ ორფევსს, ლინოსს, მუსეოსს, ჰომეროსს, ჰესიოდეს და ამგვარ ბრძენთ” (V.4.24.1).

"სულიერად” და "მცოდნედ” უწყის (პავლე მოციქულმა, ე.ჭ.) მოწაფე სულიწმიდისა”, ღვთისაგან მონიჭებულისა, რაც სულიწმიდა არის ქრისტეს გონება” (V.4.2.5).

"ამათგან (ცოდვათაგან, ე.ჭ.) განშორებულები საღვთო საქმეებს იაზრებენ და ეზიარებიან "მცოდნეობით საზრდოს” (V.4.26.2).

"მამის "პირისახედ” ითქმის ძე, რომელიც იქმნა ხორცითმტვირთველი გრძნობათა ხუთეულისა, - სიტყვა, ცხადმყოფელი მამისეული თვისებისა” (V.6.34.1).

"მაცხოვარი თქმულია "ღვთის სახელად”, რადგან ძე მოქმედებს, როგორც ჭვრეტს იგი მამის სიკეთეს და ეწოდა მას "ღმერთი მაცხოვარი”, რომელიც არის ყოველთა დასაბამი, რომელიც გამოიხატება” "უხილავი ღვთისაგან”, პირველი და უწინარესი საუკუნეთა. ხოლო მან დასახა მის შედეგად (სიტყვ. "თავის შემდეგ”) ქმნილი ყოველივე” (V.38.6.7).

"მრავალმხრივ უმეტესად სასარგებლოა სიმბოლური განმარტების გვარი, რაც თანაშეგვეწევა მართებულ ღვთისმეტყველებაშიც, ღვთისმსახურებაშიც, წვდომის წარმოჩენაშიც, მოკლესიტყვაობაში გასაწვრთნელადაც და სიბრძნის გამოსავლენადაც” (V.8.46.1).

"ყველაფერი, რაც კი რაღაც საფარველის მიერ ქვე-ჩნდება, უმჯობესსა და უდიდებულეს ჭეშმარიტებას აცხადებს” (V.9.56.5).

"არა მხოლოდ პითაგორელებმა და პლატონმა დაფარეს ბევრი რამ, არამედ ეპიკურელებიც ამბობენ, რომ რაღაცეები მისგანაც (ეპიკურესგან, ე.ჭ.) დაფარულად არის და არ არის ნებადართული ყველამ მოიხელთოს ეს ნაწერები. სტოიკოსებიც ამბობენ, რომ ძენონ-უფროსმა დაწერა რაღაცეები, რომელთა წაკითხვასაც მოწაფეებს იოლად არ ანებებენ, ვიდრე არ გამოცდიან მათ პირველად, ნამდვილად არიან თუ არა ფილოსოფოსები (სიტყვ. "ნამდვილად ფილოსოფოსობენ თუ არა”)” (V.9.58. 1-2).

არც ბარბარული ფილოსოფიის სწავლებანი, არც პითაგორული მითები, არცთუ პლატონის მიერ "პოლიტიკაში” არმენიოსის ძის ეროსის შესახებ, ანდა "გორგიაში” ეაკისა და რადამანთიოსის შესახებ, ან "ფედონში” ტარტაროსის შესახებ, ან "პროტაგორაში” პრომეთესა და ეპიმეთევსის შესახებ, ამათ გარდაც "ატლანტიკოსში” ატლანტებისა და ათენელების ომის შესახებ ნაუწყებნი, - ყოველივე ეს არათუ მარტივად ყოველ სიტყვაში (”სახელში”, ე.ჭ.) ალეგორიულადაა გასაგები, არამედ – რაც კი საზოგადო გონების აღმნიშვნელია; და სწორედ ამათ (ამგვარ აზრებს) ვპოულობთ, ალბათ, სიმბოლოების გზით, საფარველის ალეგორიის ქვეშ გაცხადებულებს” (V.9.58.6).

"ელეატელმა დიდმა პარმენიდემ შემოიტანა სწავლება ორი გზის შესახებ” (V.9.59.6).

"ხედავ, მცოდნეობით ცხოვრებას როგორ აღმერთებენ ელინებიც, თუმცა არკი იციან როგორ უნდა საცნაურყონ იგი?” (V.11.69.6)

"ფრიად საკვირველად თანხმობაში ჩანს ჩვენს მიერ ზემოთქმულთან ევრიპიდე, სცენის ფილოსოფის, რომელიც ამათ მიერ (იგულისხმება: "ამ ლექსების მიერ”, ე.ჭ.) მოასწავებს, - ამასთან, არც ვიცი როგორ, - მამასა და ძეს” (V.11.70.2).

"ევრიპიდე თვით მაცხოვარს ამბობს, არკი იცის...” (V.11.70.4).

"ამგვარად მართებულად (სიტყვ. "არა უმართებულოდ”) იწყებს განმწმედელობით პროცესი ელინურ მისტერიებს, ისევე როგორც ბარბაროსთა შორის – განბანვა. ხოლო ამის შემდეგ არის პატარა მისტერიები, რაღა დანიშნულების მქონენი მოძღვრებისათვის და წინამოსამზადებლად შემდგომთათვის, დიდი მისტერიები კი მაუწყებელია ყველაფერის შესახებ, სადაც უკვე ადგილი აქვს არა სწავლას (სიტყვ, "სადაც აღარ რჩება სწავლა”), არამედ ბუნებისა და მოვლენების ჭვრეტასა და მოაზრებას” (V.11.71.1).

"სახისმეტყველებდა რა მოსე, საღვთო აზროვნებას "ცხოვრების ხედ” უწოდა მან, სამოთხეში დანერგულად; ეს სამოთხე შეიძლება იყოს კოსმოსიც, სადაც აღმოცენდა ყველაფერი, რაც შესაქმისაგან არის. მასში აყვავილდა და ნაყოფი გამოიღო ხორცქმნილმა სიტყვამ და ცხოველყო მან, ვინც კი იგემა მისი სიკეთე, რადგან ხის გარეშე ვერანაირად ვერ მიაღწევდა იგი ჩვენს ცოდნამდე, რამეთუ ჯვარსეცვა (სიტყვ. ჩამოკიდებულ იქნა”) ჩვენი ცხოვრება ჩვენი რწმენისათვის” (V.11.72.2-3; შდრ. წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი: "ღმერთმა ადამი დამკვიდრა სამოთხეში... უკვდავ ნერგთა, - ალბათ, საღვთო აზრთა, - მუშაკად”. საშობაო საკითხავი, პგ. 36, 324).

"ძნელად მოსახერხებელია ღვთის ქვეყანა, რომელსაც (ღმერთს) იდეების ქვეყნად უწოდა პლატონმა, მოსესგან გაიგო რა, რომ "ადგილი” არის იგი, როგორც ყველაფრისა და ყოველივეს გარემომცველი” (V.11.73.3).

"თუკი გნებავს, რომ სხვა სახელით გულისხმაჰყო "მიმსგავსება” (ე.ი. მიმსგავსება, მიბაძვა ღვთისადმი, ე.ჭ.), იპოვი მოსესთან მას წოდებულს "საღვთო შედგომად” (ე.ი. ღვთისადმი შედგომად, კვალში მიყოლად, ე.ჭ.), რადგან ამბობს: "თქვენი უფლის ღვთის უკან იარეთ და დაიცავით მისი მცნებები” (II სჯ. 13,4), ხოლო, ვფიქრობ, რომ ღვთისადმი შედგომილია და მსახურია ყველა სათნო ადამიანი. აქედან გამომდინარე, სტოიკოსებმა ფილოსოფიის მიზნად ბუნების კვალობაზე (სიტყვ. "ბუნებისადმი შედგომილად”) ცხოვრება თქვეს, ხოლო პლატონმა – "მსგავსება ღვთისა”; სტოიკოსი ძენონი, იღებს რა პლატონიდან, ის კი ბარბარული ფილოსოფიიდან, ამბობს, რომ ყველა კეთილი მეგობარია ერთიმეორისა” (V.14.94. 6-95.3).

"ის, რომ ჩვენ ძმები ვართ, როგორც ერთი ღვთისა და ერთი მოძღვრისაგან მყოფნი, ჩანს როგორღაც ამის მთქმელად (სიტყვ. "მწოდებლად”) პლატონიც: "იყავით ყველა, ვინც ხართ ქალაქში, ძმები... შემძერწველმა ღმერთმა ოქრო თანაშეუზავა იმათ შესაქმეს, რომლებსაც თქვენს შორის მოთავეობა ძალუძთ (ამიტომაც ისინი უმეტესად პატივდებულები არიან); ხოლო "თანაშემწეებს” – ვერცხლი; რკინა და სპილენძი კი – "მიწადმოქმედებს” და სხვა "მუშაკებს”... (იხ. პლატონი, რესპუბლიკა, V, 479 e 7)”. ალბათ პლატონი იმ რჩეულ ბუნებას მოასწავებს (სიტყვ. "მკითხაობას”), რომელიც ცოდნას ესწრაფვის, თუ არა ის, რომ სამი ბუნების მინიშნებით სამ მოქალაქეობას, როგორც ივარაუდეს ზოგიერთებმა, აგვიწერს იგი, განაწესებს რა იუდეველთათვის "ვერცხლს”, ელინებისათვის – მესამეს ("რკინას” და "სპილენძს”, ე.ჭ.), ქრისტიანებისათვის კი, რომელთაც შეეზავათ სამეფო ოქრო, სულიწმინდას; და ცხადყოფს რა ქრისტიანთა ცხოვრებას, სიტყვასიტყვით წერს "თეეტეტში”: "ვთქვათ კორიფეების შესახებ...” (V.14.98.1-5).

"დავიდუმებ პლატონის შესახებ, რომელმაც, ჩანს, რომ ებრაული ნაწერებისაგან ცხადყო როგორღაც მამა და ძე” (V.14.102.3).

"ასე რომ, როდესაც ამბობს პლატონი: "ყველაფერი არის ყოვლის მეუფის გარშემო და მის გამოა ყოველივე და იგია ყოველივე კარგის მიზეზი; მეორედ კი (ე.ი. მეორე მხრივ) ყველაფერი არის მეორეთა გარშემო, ხოლო მესამედ – მესამეთა გარშემო” (II წერილი, 312 e 1-4), არა სხვაგვარად მესმის მე ეს, არამედ წმიდა სამების გამჟღავნებად, რადგან "მესამე” არის სულიწმინდა, ძე კი "მეორე”, რომლის მიერ "შეიქმნა ყოველივე” (იოანე 1,3) მამისეული განზრახვით” (V.14.103.1).

"დიახაც, ტრაგედიაც ცისკენ ახედვას გვასწავლის, გაგვაშორებს რა კერპთაგან. სოფოკლეც... პირდაპირ გაჰყვირის სცენაზე: "ჭეშმარიტად ერთია, ერთია ღმერთი, რომელმაც შეჰმზადა ცა და ვრცელი მიწა...” (V.14.112.4-113.2).

"ექსილე ფრიად დიდებულად ამბობს ღვთის შესახებ” (V.14.114.4).

"ჩანს, რომ ჰომეროსიც ამათ (ამ ლექსების) მიერ მამას და ძეს ამბობს...” (V.14.116.1).

"მენანდრე წერილის პარაფრაზირებას ახდენს” (V.14.120.1).

"კიდევ ორფევსი ღვთის შესახებ, რომელსაც უხილავად სახელდებს, ამბობს, რომ მხოლოდ ერთმა ვინმემ შეიცნო იგი, ტომით ქალდეველმა, რომელიც ან აბრაამია ანდა მისი ძეც” (V.14.123.2).

"ელინებმა შეიცნეს ღმერთი არათუ ისე, როგორც ეს ბუნებისეულია, არამედ, როგორც მრავალგზის გვითქვამს, ჭეშმარიტი პერიფრაზის მიხედვით” (V.14.134.1).

"უფალი და ღმერთი ძალით ყველასათვის იქნება ჭეშმარიტად ყოვლისმპყრობელიც, ცოდნის მიხედვით კი არ არის იგი ყველას ღმერთი” (V.14.134.2).

კანონები წმინდა კრებისა, რომელიც შეიკრიბა ღმრთის სიტყვის, სოფიაწმინდის სახელგანთქმულ და სახელოვან ტაძარში და დაამტკიცა მეშვიდე წმინდა და მსოფლიო კრება, ხოლო განხეთქილების მოქმედი და მწვალებელი ცდუნება მოსპო
კანონი 1

წმინდა და მსოფლიო მეშვიდე კრებამ განსაზღვრა, რომ თუ იტალილელი სასულიერო პირნი, ერისკაცნი ან ეპისკოპოსნი, განკვეთით ან შეჩვენებით დასჯილნი მთავაერპისკოპოს იოანე პაპის მიერ, იმყოფებიან აზიასა, ევროპასა ან ლიბიაში, ასეთები კონსტანტინეპოლის წმინდა პატრიარქ ფიტისაგანაც უნდა დაისაჯონ საეკლესიო სასჯელის იმავე ზომით, ე.ი. ან განკვეთით, ან შეჩვენებით, ან უზიარებლობით. და თუ ჩვენმა წმინდა პატრიარქმა ფოტიმ, რომელ სამთავროშიც არ უნდა იყოს, დასაჯოს უზიარებლობით, განკვეთით ან შეჩვენებით სასულიერო პირი, ერისკაცი, ან სამღვდელმთავრო და სამღვდელო დასისაგანი, ასევე განკანონების იმავე სასჯელით უნდა დასაჯოს ისინი იოანე პაპმა და მასთან ერთად მისმა რომის წმინდა ეკლესიამ. ხოლო მისთვის წილხვდომილი პატივი სრულებით ნუ მოაკლდება ნურც რომაელთა ეკლესიის ყოვლადწმინდა საყდარს, ნურც მის საყდრის მპყრობელს, ნურც ახლა და ნურც ამის შემდგომ.


კანონი 2

აქამდე ზოგიერთი მღვდელმთავარი, მონაზვნობაზე ჩამოსული, შემდეგ ისევ ცდილობდა ძალით მღვდელმთავრობის სიმაღლეზე დარჩენას, და, სჩადიოდა რა ამას, ყურადღებას არავინ აქცევდა და არავინ ამხელდა მას. ამ წმინდა და მსოფლიო კრებამ ეს უგულებელყოფა გამოასწორა, უწესო საქმე საეკლესიო წესებს მიუსადაგა და განსაზღვრა, რომ თუ ეპისკოპოსმა ან სხვა საღმდელმთავრო პატივის მქონემ მოისურვოს სამონაზვნო ცხოვრების შედგომა და მონანულის ადგილზე დაწესება, ნუღარ ექნება მას მღვდელმთავრობის პატივი, რადგან სამონაზვნო ჩვეულებათა წესია მორჩილება და მოწაფეობა და არა დამოძღვრა და საყდრისმპყრობელობა. არც სხვების დამწყსვის აღქთმას დებენ ისინი, არამედ თვითონ უნდა იყვნენ სამწყსონი. ამისთვის, როგორც ზემოთ ვთქვით, ვადგენთ, რომ არავინ სამღვდელმთავრო დასში ჩათვლილმა და მწყემსად დადგენილმა არ უნდა ჩამოიყვანოს თავი დამწყსილთა და მონანულთა ადგილზე. ხოლო თუ ვინმე გაბედავს ამის გაკეთებს მას შემდეგ, რაც ცნობილი გახდა დღეს დადგენილი ეს წესი, ამით თვითონ დაამხობს იგი თავის თავს მღვდელმთავრობის ხარისხისა და საყდრისგან და ვეღარ დაუბრუნდება კვლავ თავის ადრინდელ პატივს, რომელიც საქმეებით უარყო მან.


კანონი 3

თუ ვინმე ერისკაცი უგულებელყოფს საღმრთო და სამეფო ბრძანებებს, სასაცილოდ აიგდებს ეკლესიის მოწიწების ღირს წესებს (დაუწერელ დადგნილებებსა და ძველ გადმოცემებს) და სჯულს (დაწერლ კანონებს), და გაბედავს ეპისკოპოსის ცემას ან საპყრობილეში ჩაგდებას დანაშაულის გარეშე, ან რაიმე შეთხზული მიზეზის გამო, შეჩვენებულ იქნეს იგი.

უწმინდეს და უნეტარეს ძმასა და თანამღვდელს უფალ ადრიანეს, ძველი რომი პაპს, უღირსი ეპისკოპოსი ტარასი უფლისა მიერ გახარებ!



მრავალმხრივ და მრავალგვარად გვასწავლის სახარება, სამოციქულო და მამათა მოძღვრება, რომ სამღვდელო დასში მიღებისას ვერცხლისმოყვარეობა არ უნდა გამოვიჩინოთ. სამღვდელო დასისაგანად ხელთდასმისათვის არ უნდა მოვიხვეჭოთ ოქრო, არ უნდა მივიღოთ ვერცხლი. გვსურს თვალსაჩინო გავხადოთ ეს იმ დამოწმებებით, რომლებიც ამოვკრიბეთ საღმრთისმეტყველო წიგნებიდან და მამათა მოძღვრებიდან. ხელთდამსხმელნი სულის მსახურნი არიან და არა სულის გამყიდველნი. სულიერი მადლის უსასყიდლოდ მიმღებთ უსასყიდლოდვე უნდა მისცენ იგი მათ, ვინც უნდა მიიღოს მათგან, როგორც საუფლო ხმისაგან მიღებული თავისუფლების დამამტკიცებელმა.

თუ ვინმე მხილებულ იქნება სულიწმიდის მადლის ოქროზე გაყიდვაში, ასეთს სამღვდელო დასიდან განდევნიან, და თუ მღვდლის სახელს უწოდებენ, ეს წოდება ტყუილია, იმიტომ, რომ საქმით არ დასტურდება, რადგან ”არავის შეუძლია ღმრთისა და მამონას მონება” (მათე 6,24), როგორც ამას სახარება გვასწავლის და გვესმის წინასწარმეტყველის პირით თქმული ღმრთის სიტყვა: ”მღვდელნი ეტყოდეთ გულსა იერუსალიმისასა” (ესაია 40,2), და აგრეთვე მუქარით ნათქვამი: ”თუ დარაჯმა იხილოს მომავალი მახვილი და არ დასცეს საყვირს და ერი არ მოერიდოს და მიეწიოს მახვილი და მიიღოს მათგან სული, მისი (ერის) სისხლი მეთვალყურისგან ავიღო” (ეზეკ. 33,2).

ჩვენ გვეშინია, არ დავისაჯოთ დუმილის გამო, და ვაფრთხილებთ ეკლესიის ყველა წინამძღვარს, რომ გაბედულად ვთქვათ საღმრთო მოციქულისამებრ: ”წმინდა ვართ თქვენი სისხლისაგან” (შეად. საქმე 20,26), ვინც დაარღვევს დადგენილ კანონს და, მით უმეტეს, მათ მაგიერ არ ვაგებთ პასუხს, ვინც საფასურით დაასხამს ხელთ ან ხელთდასხმულ იქნება. დიდი მოციქული პეტრე, რომლის საყდარი თქვენს ძმებრივ სიწმინდეს უპყრია, როგორც სიმონ მოგვს, ისე განკვეთდა მათ. ამის გამო ჩვენ ბეჯითად გითხრობთ ჭეშმარიტებას, როგორც დამცველნი და შემნახველნი წმინდა და ყოვლად ქებული მოციქულების მიერ მოცემული და ჩამოყალიბებული საღმრთო კანონებისა. ხოლო თუ სადმე ვინმე მათ დაარღვევს, მას ზურგს შევაქცევთ და შევიძულებთ.

შენი ძმებრივი მღვდელთმთავრობითი მშვენიერი სიწმინდე წესიერი და საღმრთო განგებით შემკული ასრულებს სასულიერო წოდების წინამძღვრის მოვალეობას, რითაც საყოველთაოდ ცნობილი დიდება აქვს. პირველი მღვდელმთავარი, ჩვენი ქრისტე ღმერთი, წინასწარმეტყველის პირით ამბობს: ”ცოცხალი ვარ მე, რადგან მადიდებელნი ჩემნი ვადიდე” (I მეფ. 2,39). სასულიერო მოღვაწეთათვის სასურველო კაცო, შენ იცი, რომ ყოვლად უსახურია მაკედონიოსისა და მის თანამდგომ ბოროტად მსახურ სულის მოწინააღმდეგეთა ერესი, რადგან ის სულიწმიდას თვლის დაბადებულად და ღმრთისა და მამის მონად, და ამით გმობს წმინდა სულს. ესენი, როგორც თვითონ ფიქრობენ, ამით წმინდა სულს თავის მონად ჰყოფენ. რადგან ყველა უფალი (ბატონი) უფლებამოსილია, რაც გვაქვს, გაყიდოს, იქნება ეს მონა თუ სხვა რამ, რაც შეუძენია. ასევე მყიდველსაც სურს იმისი ბატონ-პატრონი იყოს, რასაც იყიდის და შეიძენს ფულით. ამგვარად, ამ უწესო საქმის თავხედურად მოქმედი დაამდაბლებს სულიწმიდას და თავის თავს იმ ცოდვისმოქმედებს უთანაბრებს, რომლებიც ქრისტეზე ამბობდნენ, ბელზებელის (ეშმაკის მთავრის) ძალით განდევნის ეშმაკებსო, ან, უფრო სწორად რომ ვთქვათ, ემსგავსებიან გამცემ იუდას, რომელმაც ღმრთის მკვლელ ურიებს ვერცხლის ფასად მიჰყიდა ქრისტე, რადგან სულიწმიდა არის ჩვენი ქრისტე ღმერთის თანაარსი, და ასევე, ისინი მამის ნაწილნი არიან უეჭველად, როგორც არის ეს დამტკიცებული. ხოლო რომ არ იყიდება, ცხადია ეს და უცილობელი. არ არის მათში სულიწმიდის მადლი, რაც მღვდლობის სრულყოფილებაა და რომელიც ვერც მიუღიათ და არც აქვთ. გაიხსენონ წმინდა პეტრეს ნათქვამი სიმონის შესახებ: ”არა გაქვს შენ ნაწილი, არც მემკვიდრეობა ამ სიტყვაში, რადგან შენი გული არ არის წრფელი ღმერთის წინაშე” (საქმე 8,21), რადგან თუ მღვდლობის პატივი იყიდება, ზედმეტია ლაპარაკი მათი პატიოსანი მოღვაწეობის, უბიწოებისა და სათნოებით შემკული ქცევის შესახებ. ზედმეტია მათთვის საღმრთო მოცქიულის პავლეს მოძღვრება, რომ საჭიროა, ეპისკოპოსი უნაკლო იყოს, წმინდა, შემკული, მასწავლებელი, განკრძალული, ფრთხილი, მოძღვრებაში სარწმუნო სიტყვის მქონე, რომ შეეძლოს ნუგეშისცემაც სწორი სწავლით და მოწინააღმდეგეთა მხილებაც (შდრ. I ტიმ. 3,2; ტიტე 1,8-9). ეს ყოველივე ზედმეტია მღვდლობის გამყიდველთა და მყიდველთათვის, რადგან ქვემოთ მოყვანილი დამოწმებანი უცხო იქნება ისეთი სამღვდელოსათვის, რომელიც აძლევს და იღებს სასულიერო წოდებას, როგორც ქონებას, სულ ერთია, როდის იქნება ეს მიცემა ან მიღება საფასურისა - ხელთდსხმის დროს, წინ თუ შემდეგ, რადგან ფასის მიღება არის მიღება, როცა არ უნდა მოხდეს ეს. წმინდანები ყოველგვარ საეკლესიო დადგენილებაში საფასურის მიცემას კრძალავენ.



წმინდა მოციქულთა კანონი 29-ე:

თუ რომელიმე ეპისკოპოსი, ან მღვდელი, ან დიაკონი ფასის გაღებით დაიპყრობს ამ პატივს, განიკვეთოს იგიც და მისი ხელთდამსხმელიც, და სრულიად მოიკვეთოს ზიარებისგანაც, როგორც სიმონ მოგვი.



წმინდა მოციქულთა საქმეთაგან

როცა სიმონმა დაინახა, რომ მოციქულების ხელთდასმის შედეგად ადამიანს მიეცემა სულიწმიდა, მოუტანა მათ ფული და უთხრა: მომეცით მეც ეგ ძალაუფლება, რომ დავასხა ხელნი და მიიღონ სულიწმიდა. ხოლო პეტრემ უთხრა: შენი ვერცხლი შენვე გქონდეს წარსაწყმედელად, რადგან გგონია, რომ ფულით შეიძლება ღმრთის ნიჭის მიღება. არ გაქვს შენ წილი, არც მემკვიდრე ხარ ამ ნიჭისა, რადგან შენი გული არ არის წრფელი ღმრთის წინაშე. მოინანიე ეგ შენი ბოროტება, იქნებ გეპატიოს შენ შენი გულისზრახვა, რადგან ნაღველის სიმწარეში მყოფად და უსამართლოებასთან დაკავშირებულად გხედავთ შენ (იხ. საქმე 8, 18-23).



მეფეთა მესამე წიგნიდან

არ შეაქცია ზურგი იერობოამმა ბოროტებას და მიბრუნდა და ხალხის ერთი ნაწილიდან დაადგინა მაღალი ქურუმები და, ვისაც სურდა, უფლებას აძლევდა, გამხდარიყო უმაღლესი მღვდელი მაღალთა შორის. ეს მოქმედება იქცა იერობოამის სახლის ცოდვად, მის დამღუპველად და აღმგველად პირისაგან მიწისა (III მეფ. 13, 33-34).



მეფეთა მეოთხე წიგნიდან

ნეემანი დაბრუნდა ეკლესიასთან. ის და მისი მთელი ბანაკი მოვიდა და დადგა მის წინ და თქვა: ”აი, ახლა გავიგე, რომ არ არის ღმერთი ქვეყანაზე, გარდა ისრაელისა, და ახლა მიიღე ევლოგია (კურთხევა) შენი მონისაგან”. და თქვა ელისემ: ”ცოცხალია უფალი, რომლის წინაშეც ვდგავარ, როგორ მივიღო”, და აიძულებდა, რომ მიეღო და ელისემ არ დაუჯერა. ცოტა ხნის შემდეგ თქვა გიეზიმ, ელისეს ყმამ: ”აი, აერიდა ჩემი უფალი ნეემან ასურს, რომ მიეღო მისი ხელიდან, რაც მოართვა. ცოცხალია უფალი! დავეწევი მას და რაიმეს წამოვიღებ მისგან”. და დაედევნა გიეზი ნეემანს. ცოტა ხნის შემდეგ უთხრა მას ნეემანმა: ”მიიღე ვერცხლის ტალანტი”. და მიიღო გიეზიმ ორი ტალანტი ვერცხლისა ორი ქისით და ორი მოქსოვილი სამოსელი. უთხრა მას ელისემ: ”საიდან მიხვედი, გიეზი?” და უთხრა გიეზიმ: ”არ უვლია შენს მონას აქეთ-იქით”. და უთხრა მას ელისემ: ”ჩემი გული არ დადიოდა შენთან ერთად? მე დავინახე, როგორ მობრუნდა კაცი ეტლიდან შენს მოსაგებებლად. დე, წაიღე ვერცხლი და სამოსელი, შეიძინე ბაღები, ზეთისხილები, ვენახი, ცხვარი, ძროხა, მონები, მხევლები და ნეემანის კეთრიც შენთან და შენს ნათესავებთან იყოს უკუნისამდე”. და გამოვიდა მისგან კეთრით, როგორც თოვლით, შეფრქვეული (IV მეფ. 5,15-26).



წმინდა ბასილი დიდი კესარიელის თარგმანებიდან (კომენტარებიდან) ესაიას წიგნზე

სჯული მისცა დამხმარედ ღმერთმა იმის სათქმელად, რომ ეს ის სიტყვაა, რომლისთვისაც არ მიეცემა ქრთამი. ეს სჯული არ არის მუცლისმეზღაპრეთა სიტყვა, რადგან საცთურად კი არ არის მოგონილი, როგორც ის, არამედ ჭეშმაირტებას ასწავლის. მუცლითმეზღაპრენი მკითხაობენ ვერცხლზე და ეს ნამდვილად დასაცინია, რადგან შემცდარნი ვერცხლს წააგებენ ტყუილების საყიდლად. ეს სიტყვა კი სჯულიერია და არ არის ისეთი, რისთვისაც ქრთამი მიეცემა, რადგან: ”უსასყიდლოდ მიგიღებიეს და უსასყიდლოდ მისცემდითო” (მათე 10,8), ამბობს საღმრთო ხმა. ხედავ, როგორ გამწარდა პეტრე სიმონის ვერცხლის გამო, რომელიც მან სულიწმიდის მადლისთვის შესთავაზა, და უთხრა: ”შენი ვერცხლი შენვე გქონდეს შენს წარსაწყმედელად, რადგან ღმრთის ნიჭის მიღება, შენ გგონია, რომ ფულით შეიძლება” (საქმე 8,20). სახარების სიტყვები არ არის სავაჭრო, როგორც მუცლითმეზღაპრეების სიტყვები, რადგან ვის არ შეუძლია, მისცეს მათ სანაცვლოდ! მოუსინე დავითს, როგორ უღონოდ თვლის თავს და ამბობს: ”რა მივცე უფალს ყოველივე იმის ნაცვლად, რაც მომცა მე?” (ფს. 115,3). არ არსებობს მისთვის ქრთამის მიცემა, ვინც მისმიერი მადლის ღირსი გახდა. მისთვის ღირსეული ძღვენი ერთი რამ არის მხოლოდ: მისგან მონიჭებული წაურთმეველი სიწმინდის საუნჯეთა იმის საკადრისად დაცვა, რომელმა მოგცა შენ ის სიმდოდრე და არ გართმევს მოცემულის ფასს. ის მხოლოდ მოცემულის ღირსეულად დაცვას მოითხოვს.



ბასილი დიდის ეპისტოლიდან მისი ხელქვეითი ეპისკოპოსებისადმი, რომ არ აღასრულონ ხელთდასხმა ფულით

ზოგიერთებს ჰგონიათ, რომ არ სცოდავენ, თუ ხელთდასხმის დროს მაშინვე კი არა, არამედ ხელთდასხმის შემდეგ მიიღებენ ქრთამს. მაგრამ რა დროსაც არ უნდა მიიღოთ, მაინც მიღებაა. გევედრებით ამ ჯოჯოხეთში წარგზავნილი შენაძენისა და შემოსავლისაგან განდგომას, რომ ასეთი მისაღებით არ შეიბღალოთ ხელი და თავი უღირსი არ გახადოთ საიდუმლოთა შემწირველობისა.



იოანე ოქროპირის ცხოვრებიდან*

ჩვენი სიტყვის გაგრძელების მიზეზმა ევსევიმ, ექვსი სხვა ეპისკოპოსის ბრალმდებელმა, მიმართა ყველა ეპისკოპოსს და შესთხოვა ზიარების ნებართვა. ზოგიერთი ეპისკოპოსი მის მიღებას ეწინააღმდეგებოდა, რადგან ის ცილისმწამებელი იყო. ამის პასუხად ის მუდარით ამბობდა: რადგანაც საქმე ორი წლის განმავლობაში უმეტესნაწილად გამოკვლეულია და მიცემულია ვადა მოწმეთათვის, ამიტომ ვთხოვ თქვენს ღმრთისმოყვარეობას, მომცეს ნება, წარმოვადგინო მოწმეები ამჟამად, ამავე წუთს. მართალია, ეპისკოპოსი ანტონინე, რომე ... კითხვის გაგრძელება »

ჩემ საყვარელ ძეს და ღმრთივმშვენიერ თანამწირველ ძმას უფლისა მიერ გიხაროდეს!


უერთგულესო და უგანათლებულესო შვილო ჩემო, შენ ხომ მომწერე მე და მკითხე, თუ რომელ საათზე უნდა გაიხსნას მარხვა აღდგომის დღესასწაულის წინ. შენ იმეორებ ზოგიერთი ზმის ნათქვამს, რომ მამლის ყივილის დროს უნდა გააკეთო ეს, ზოგიერთები კი მწუხრის დროს ამბობენ. რომში მყოფი ძმებიც თვლიან, რომ ეს უნდა მოხდეს მამლის ყივილის დროს. აქ მყოფთა შესახებ კი შენ ამბობ, რომ ისინი ადრე წყვეტენ მარხვას. შენ დროის ზუსტ განსაზღვრას ეძიებ და სრულიად გამოზომილ საათს, რაც ძნელიც არის და არცთუ უხიფათო. ჩვენი უფლის აღდგომის დროის შემდგომ საჭიროა დღესასწაულობისა და სიხარულის დაწყება. ხოლო მანამდე სულები მარხვით რომ უნდა დაიმდაბლონ ადამიანებმა, ეს ერთხმად არის აღიარებული ყველას მიერ. შენ ჩემთვის შეუცდომლად მოგიწერია და დაწვრილებით დაგიმტკიცებია წმინდა სახარებების ცოდნით, რომ მათში არაფერი აღმოჩნდა უფლის აღდგომის ზუსტი დროის შესახებ, რადგანაც მახარებლებმა სხვადასხვანაირად აღწერეს და სხვადასხვა დრო აღნიშნეს მენელსაცხებლე დედათა მისვლა საფლავთან, და თქვეს, რომ ყველა მისულმა უფალი უკვე აღმდგარი ნახა: ”მწუხრი შაბათისა”, როგორც თქვა მათემ (28,1) და ”კვირის პირველ დღეს გარიჟრაჟზე, ჯერ ისევ ბნელოდა” (იოანე 20,1), როგორც იოანე წერს, და ”კვირის პირველ დღესვე, გარიჟრაჟს ადრიანად” (ლუკა 24,1), როგორც ამბობს ლუკა, და ”ადრე განთიადის ჟამს, მზის ამოსვლასთან ერთად” (მარკ. 16,2), როგორც მარკოზი ამბობს. თუ როდის აღდგა, ეს ნათლად არავის უჩვენებია. შაბათის მწუხრზე, რომელიც ერთშაბათად თენდებოდა, მზის ამოსვლამდე (ერთ) შაბათისა საფლავთან მისულებმა რომ ვეღარ იპოვეს უფალი მასში, ეს აღიარებულია. მახარებელთა შორის ვერც ორხმაობას ვხედავთ, ვერც ერთმანეთის საწინააღმდეგო აზრს. ძუნწ ნათქვამად კი შეიძლება ვინმემ მიიჩნიოს ეს საძიებელი საკითხი. ერთხმად ამბობენ ყველანი, რომ იმ ღამეს აღმოხდა საფლავიდან სოფლის სინათლე, ჩვენი ქრისტე ღმერთი. სხვადასხვას ამბობენ ისინი საათის შესახებ. ჩვენ გულისხმიერად და სარწმუნოდ, გულმოდგინედ განვმარტოთ და შევათანხმოთ მათი ნათქვამი. მათეს მიერ ნათქვამია: ”ხოლო მწუხრი შაბათისა, რომელიც თენდებოდა ერთბაშად, მოვიდნენ მარიამ მაგდალინელი და სხვა მარიამ საფლავის სანახავად. და აი, დიდი მიწისძვრა იყო, რადგან უფლის ანგელოზი გადმოვიდა ზეციდან, მოვიდა, გადააგორა ლოდი და დაჯდა ზედ. მისი შესახედაობა ელვასავით იყო, და მისი სამოსელი - თოვლივით სპეტაკი. მისი შიშით მცველები შეძრწუნდნენ და მკვდრებივით გახდნენ, ანგელოზმა კი მიმართა დედაკაცებს და უთხრა: ”ნუ გეშინიათ, ვინაიდან ვიცი, რომ ჯვარცმულ იესუს ეძიებთ, აქ არ არის; იგი აღდგა, როგორც თქვა” (მათე 28, 1-6). ზოგიერთებს ჰგონიათ, რომ ეს მწუხრი სიტყვის ზოგადი მნიშვნელობით ნიშნავს შაბათის მიმწუხრს. ხოლო ვისაც სმენია უბრძნესი კაცების გამოკვლეული, ისინი ამბობენ არა ამას, არამედ გვიან ღამეს. და რომ მწუხრის ეს სახელი წარმოაჩენსო გვიანი და გრძელი დროის გასვლას, და რომ ღამეს ამბობს და არა მიმწუხრს, ეს ცხადია იმ სიტყვიდან, როდესაც ამბობს: ”რომელიც თენდებოდა ერთშაბათად”.

მოვიდნენ არა ნელსაცხებელთა მოსატანად, როგორც სხვები ამბობენ, არამედ საფლავის სანხავად. ნახეს ის მიწისძვრა და ანგელოზი, ლოდზე მჯდომარე, და მოისმინეს მისგან: ”არ არის აქ, აღდგა”.

ასევე, იოანე ამბობს: ერთშაბათს, გარიჟრაჟზე, ჯერ ისევ ბნელოდა, მოვიდა მარიამ მაგდალინელი საფლავთან და ნახა ლოდი, საფლავიდან გადაგორებული” (იოანე 20,1). ამრიგად, იოანე მახარებლის მიხედვით, სანამ ჯერ კიდევ სიბნელე იყო, მაგრამ ახლოს იყო გათენება, მაშინ მოვიდა მარიამი საფლავთან.

ლუკა ამბობს: ”და შაბათს მცნების თანახმად მოისვენეს, ხოლო ერთშაბათს გარიჟრაჟზე, დილაადრიან საფლავთან მოვიდნენ და მოიტანეს მომზადებული სურნელები და ნახეს ლოდი საფლავიდან გადაგორებული” (23,56-24,1). დილაადრიანი გარიჟრაჟი ნიშნავს გათენების წინ საცისკრო ჰაერის აღმონათებას შვიდეულის პირველი დღისას. იმიტომ, რომ გავიდა შაბათი მის ღამესთან ერთად და სხვა დღის დაწყებასთან ერთდ მოვიდნენ ქალები სურნელ-ნელსაცხებელით, საიდანაც ცხადია, რომ უფალი აღმდგარი იყო ამაზე ბევრად ადრე.

ამას მისდევს მარკოზიც და ამბობს, რომ ”იყიდეს სურნელები, რათა მოსულიყვნენ და ეცხოთ მისთვის. და ერთშაბათის ადრე ცისკარს მოვიდნენ საფლავთან, მზის ამოსვლის დროს” (მარკ. 16,1-2). ამან თქვა ”ადრე ცისკრობა”, ეს იგივეა, რაც ”ცისკრად დილაადრიან”, და ზედ დაურთო ”მზის ამოსვლის დროს”, რადგანაც მათი ადრე ადგომა და მგზავრობა, ცხადია, დილაადრიან ცისკარზე და ძალიან ადრე ცისკარზე დაიწყო. ხოლო სვლითა და საფლავთან ყოფნით გაგრძელდა მათი დრო მზის ამოსვლამდე და სწორედ მაშინ უთხრა მათ სპეტაკოსანმა ჭაბუკმა: ”აღდგა, არ არის აქ” (მარკ. 16,6).


კანონი 1

ეს საკითხი თხოულობს ზუსტ გადაწყვეტას, თუ რომელ საათზე, ან რომელი საათის ნახევარზე, ან რომელი საათის თხუთმეტ წუთზე უნდა დავიწყოთ ჩვენი უფლის მკვდრეთით აღდგომის სიხარული. იმათ, ვინც მარხვას გახსნის დილაადრიან და შუაღამეზე ადრე, როგორც სულმოკლეებს და თავშეუკავებლებს, დამნაშავედ ვთვლით მარხვის ადრე შეწყვეტის გამო, ვინაიდან ბრძენი კაცი ამბობს, რომ მცირე ცხოვრებაში ცოტას არ ნიშნავს. ხოლო იმათ, ვინც უფრო მომთმენია, თავდაჭერილი, და თავს შეიკავებს ღამის მეოთხე სახმილავამდე, ე.ი. დილამდე, იმ დრომდე, როდესაც ნავით მიმავალ მოწაფეებს ზღვაზე სვლით გამოუჩნდა ჩვენი მაცხოვარი, შევიწყნარებთ, როგორც მხნეებს და შრომისმოყვარეებს. იმათ კი, ვინც ამ ორ დროს შორის თავისი სურვილის ან შესაძლებლობის მიხედვით განისვენა მარხვისაგან და ნუგეშინისცემულ იქნა, ძალიან არ ვადანაშაულებთ, ვინაიდან მარხვის ექვს დღესაც ყველა თანასწორად და ერთგვარად ვერ გაატარებს. არამედ ზოგნი საზრდოს გარეშე ატარებენ მათ, ზოგნი მარხულობენ მხოლოდ ორ დღეს, ზოგნი - სამსა და ზოგნი - ოთხს, ხოლო ზოგნი - არც ერთს. და პირის ხსნის სიადრე და სისწრაფე შესანდობელია მათთვის, ვინც სრულიად საზრდოს გარეშე გაატარა ეს დღეები და ძალზე დაუძლურებულია. ხოლო ზოგიერთნი არათუ სრულიად საზრდოს გარეშე გადაივლიან ამ დღეებს, არამედ ილხენენ პირველ ოთხ დღეს და ამის შემდგომ, მოიწევა რა დასასრულის ორი დღე, ცხადია, პარასკევი და შაბათი, მხოლოდ ამ ორ დღეს ატარებენ უზმად და ამით დიდი და ბრწყინვალე რამის მოქმედი ჰგონიათ თავი. არა მგონია, მათი ღვაწლი გაუტოლდეს იმათ ღვაწლს, ვინც უმრავლეს დღეებში იღვაწეს შრომით. ეს დავწერე ისე, როგორც მგონია, იმისათვის, რათა რჩევა მივცე ყველს, ვინც ეძიებს ამ საკითხის გარკვევას.


კანონი 2

ხოლო დედობრივი წესით სისხლმდინარე დედებს აქვთ თუ არა ღმრთის სახლში შესვლის ნება, როდესაც ამ მდგომარეობაში არიან, ამის კითხვაც კი ზედმეტი მგონია. რადგანაც ვერ დავიჯერებ, თუმ თუ ღმრთისმოსავნი და მორწმუნენი არიან, როგორ უნდა გაბედონ ბუნებრივ ვნებაში ყოფნის დროს წმინდა ტრაპეზთან მისვლა, ან ქრისტეს ხორცისა და სისხლის შეხება. რადგან თორმეტი წლის განმავლობაში სისხლმდინარე დედაკაცმა თავის განსაკურნებლად მიიზიდა არა მაცხოვარი, არამედ მხოლოდ მისი სამოსლის კალთა. ხოლო ვინც არ უნდა იყოს, და რა ვნებითაც არ უნდა იყოს შეპყობილი, მისთვის ლოცვა, მეუფის ხსენება და მისგან დახმარების თხოვნა არასოდეს არ არის აკრძალული. სიწმინდეთა შეხებისა და წმინდათა წმინდაში შესვლის უფლება კი არა აქვს არავის, თუ სულით და ხორცით მთლიანად წმინდა არ იქნება.


კანონი 3

ქორწინებულები თვითონ უნდა კმაროდენ თავისი თავის მსაჯულად, რადგანაც მათ სმენიათ პავლესგან, რომელსაც დაუწერია: ”რამდენიმე ხნით, ერთმანეთთან შეთანხმებით მათ უნდა შეიკავონ თავი ერთმანეთისაგან, რათა მოიცალონ ლოცვისათვის და შემდეგ ისევ ერთად იყვნენ” (I კორ. 7,5).


კანონი 4

ვისაც შეემთხვევა ღამის უნებლიე თესლის დინება, ისნიც თავისსავე სინდისის სამსჯავროს უნდა წარუდგნენ და თვითონ უნდა განიხილონ, განიკითხავენ თუ არა თავის თავს ამისთვის. როგორც საჭმლის შესახებ ამხილებს განმკითხველი გონება, მოციქული და ამბობს: ”თუ ჭამს - დაისჯება” (რომ. 14,23), ასევე ამ შემთხვევაშიც ყველას, ვინც მიმართავს ღმერთს, უნდა ჰქონდეს კეთილი სინდისი და გამბედაობა თავისი განსჯისამებრ.

შენ ამას გვეკითხები ჩვენ, საყვარელო, ჩვენი პატივისცემის გამო და არა როგორც უმეცარი, რათა ერთი აზრისა და ერთსულოვნებისკენ წარგვმართო, როგორც ვართ კიდევაც ჭეშმარიტებით. ხოლო მე გწერ ამას არა როგორც მოძღვარი, არამედ ისე, როგორც შეგვეფერება ჩვენ ერთმანეთთან სრულიად მარტივი საუბარი: ჩვენ ორივეს ნაფიქრი ჩემს ნათქვამში გავაერთიანე. შენც, ყოვლად გულისხმიერო ჩემო ძეო, განიხილე ეს და მომწერე, თუ სურვილის ღირსად მიიჩნიო, რაც შენი სულისთვის მოსაწონი იქნება.

ჯანმრთელად იყავი, ჩემო საყვარელო ძეო, უფლის მშვიდობით მსახური და ჩემთვის მლოცველი

მათ შესახებ, რომლებსაც ბარბაროსთა დამარბეველი შემოსევების დროს კერპთა შენაწირევი უჭამიათ, ან სხვა რაიმეთი ცდუნებულან



საჭმელი არ შეგვაგინებს ჩვენ, სამღვდელოო პაპა, თუმცა კი ტყვეებმა ჭამეს ის, რაც მისცეს მათ დამტყვევებლებმა, განსაკუთრებით იმიტომ, რომ ყველა ერთხმად ამბობს და იმეორებს, კერპებისათვის არ შეუწირავთ შესაწირავი ბარბაროსებსო, როცა ისინი ჩვენს მხარეში შემოვიდნენ. ხოლო მოციქული ამბობს: "საჭმელი მუცლისათვის და მუცელი საჭმლისათვის, ხოლო უფალი იმასაც და ამასაც განაქარვებს" (I კორ. 6,13). მაცხოვარიც, რომელმაც წმინდა ყო ყველა საჭმელი, ამბობს: "არა შემავალი შეაგინებსო კაცს, არამედ გამომავალი" (მათე 15,11).


თუ ტყვე ქალები მათი ხორცის გახრწნით შეგინებულ იქნენ ბარბაროსთა მიერ და თუ რომელიმე მათგანის ცხოვრება ადრეც განსაკითხავი იყო და ცხოვრობდა როგორც მეძავი, ცხადია წმინდა წერილისამებრ, რომ მეძავის ჩვევები და ქცევა მოსალოდნელია ამთგან ტყვეობის დროსაც. ასეთები ლოცვას მაშინვე არ უნდა ვაზიაროთ. ხოლო ვინც ფრიად სიწმინდით ცხოვრობდა, პატიოსანი და ეჭვისაგან თავისუფალი იყო თავიდან და დიდი ჭირისა და იძულების შედეგად შეგინებულ იქნა, ასეთებისათვის მაგალითად გვყავს მეორე სჯულთა წიგნში მოხსენიებული ქალწული, რომელიც ველზე ნახა კაცმა და იძულებით დაწვა მასთან. ნათქვამია, რომ ”ქალწულს არაფერი უნდა უყონ, რადგანაც მას არ ჩაუდენია სასიკვდილო ცოდვა. თუ კაცი ვინმე აუმხედრდება თავის მოყვარეს და მოკლავს მის სულს, ასევე ეს საქმეც. იყვირა ქალწულმა და შემწე არავინ იყო მისი” (მეორე სჯ. 22,26-27). ეს უკანასკნელნიც ასევე უდანაშაულონი არიან.

ხოლო ანგარება ბოროტი საქმეა. შეუძლებელია ერთ ეპისტოლეში მოხსენიება ყველა საღმრთო წიგნისა, რომელშიც იქადაგება, რომ ავაზაკობას უნდა გავექცეთ და განვაგდოთ იგი ჩვენგან, და რომელშიც ანგარება და სხვისი კუთვნილის მოხვეჭაც განქიქებული და ღმრთის ეკლესიისგან განდევნილია. ხოლო ბარბაროსთა დამარბეველი შემოსევებისა და ასეთი განწირულობის დროს, როდესაც ყოველმხრივ თავში ცემასა და გოდებაში არიან და ყველა ვაებითაა სავსე, ამ დამღუპველი დროის თავის სასარგებლოდ გამოყენება და ქონების მოხვეჭა არის უღმრთო და ღმერთის გამამწარებელ კაცთა დამახასიათებელი, რომლებიც უკიდურეს უღმერთოებამდე არიან მისულნი. ასეთები შეჩვენებით განქიქებულ უნდა იქნენ, რომ მათი საქციელით გამოწვეული რისხვა მთელ ერს არ დაატყდეს თავს. პირველად უნდა დაისაჯნონ ხელისუფლების მქონენი და ასეთი საქმის მოქმედ კაცთა წინამძღოლნი, რადგან მეშინია, როგორც წერილი ამბობს: ”ვაი თუ, წარწყმდეს მართალი უღმრთოსთან ერთად” (დაბ. 18,23). და მოციქული ამბობს: ”სიძვა და ანგარება, რომელთა გამო მოვა ღმრთის რისხვა ურწმუნოთა შვილებზე, ნუ იქნება სახელდებული თქვენს შორის და ნუ ეზიარებით მათ, რადგან ოდესღაც იყავით ბნელნი, ხოლო ახლა ხართ ნათელნი უფლის მიერ. იარეთ ისე, როგორც ნათლის შვილებმა, რადგან ნათლის ნაყოფი სახიერებით, სიმართლითა და სრული ჭეშმარიტებით გამოიცდება, შეიცანით თუ რა არის უფლისათვის მოსაწონი. ნუ ეზიარებით ბნელის უნაყოფო საქმეებს. ამხილეთ ისინი, რადგან მათ მიერ ფარულად ქმნილი სათქმელადაც საძაგელია, ხოლო ყველა მხილებული ნათლის მიერ გამოჩნდება” (ეფეს. 5,6-13). ამას წერს მოცქიული.

თუ პირველი ანგარების გამო ვინმეს სასჯელი ექნება მოხდილი და ცუდი დროის ხელახლა დადგომისთანავე ისევ ანგარებას დაუბრუნდება და თავისი თავისთვის სასარგებლო საქმეებს გააკეთებს სისხლითა და ადამიანთა ჟლეტით, ტყვეთა და ლტოლვილთა მოსპობით, რაღას უნდა ველოდეთ სხვას, თუ არა რისხვის მოტანას ასეთი ანგარების მოღვაწეთაგან თავისთვისაც და მთელი ერისთვისაც!

ზარას აქარმა რომ შესცოდა დაფიცებულზე, ისრაელის მთელ კრებულზე მოიწია ღმრთის რისხვა (შდრ. ისუ ნავესი 7). და აი ერთმა შესცოდა, განა მატო ის ერთი მოკვდა ცოდვაში? ყველა ქონება, რომელიც უცხო იქნება და არა ჩვენი, შეჩვენებულად უნდა ჩავთვალოთ ამ დროს, რადგან აქარმა მოიპარა ნადავლისაგან, და ესენიც ნადავლისაგან იხვეჭენ. აქარმა მტრისა მოიპარა, ესენი კი ძმათაგან ითვისებენ და შეიძენენ თავის დასაღუპავად.

ნურავინ იცთუნებს თავს იმით, რომ იპოვა უცხო რაიმე, რადგან არც ნაპოვნი უნდა გახდეს ანგარების წყარო. მეორე სჯულისაში ნათქვამია: ”თუ იპოვნი შენი ძმის გზააბნეულ ხბოსა და ცხვარს, გაიდევნე ისინი წინ და დაუბრუნე შენს ძმას. თუ ახლოს არ არის შენი ძმა და არც არა იცის რა მან, თავი მოუყარე მათ, მიიყვანე შენთან, სანამ არ მოძებნის მათ შენი ძმა, და მიეცი ისინი მას. ასე მოექეც მის ვირსაც, მის სამოსელსაც, ასევე უყავ ყველაფერს დაკარგულს შენი ძმისას, რაც მან დაკარგა და შენ იპოვნე” (II სჯ. 22,1-3). ამას ამბობს მეორე სჯულისა, ხოლო გამოსლვათა წიგნში ნათქვამია: არა ხოლო თუ ძმის რაიმე ვინმემ იპოვოს, არამედ მტრისაც, ისიც უნდა დააბრუნოს მათი პატრონის სახლში (გამოსლ. 23,4). თუ არ შეიძლება, რომ მშვიდობიან დროში ვინმე ნეტარებას ეძლეოდეს, ზარმაცოობდეს, თავისას არად აგდებდეს და ძმისას და მტრისას იხვეჭდეს, რამდენად უფრო დაუშვებელი და უჯეროა ამის ქმნა ძნელბედობის, მომხვდური მტრისგან ლტოლვის, გაჭირვების გამო საკუთარი ქონების მიტოვების ჟამს.

ზოგნი თავს იცთუნებენ და თავისი დაკარგული ქონების სანაცვლოდ სხვისას, რასაც იპოვნიან, ეპატრონებიან. რადგან მათ თავს ესხმიან ვორადები და გოთები, თვითონ სხვების მიმართ იქცევიან ვორადად და გოთად. ამისთვის ვგზავნით თქვენთან ჩვენს ძმასა და თანაბერს ეფროსინეს, რომ აქაური წესისამებრ მანდაც ასწავლოს, თუ ვისგან შეიძება ბრალდების მიღება, ვინც უნდა დაისაჯოს ლოცვათა უზიარებლობით. მანდედან ამბავი მოგვივიდა, რომ თქვენს ქვეყანაში მოხდა რაღაც ძნელად დასაჯერებელი რამ, რაც უნდა ჩაიდინოს ნამდვილად ურწმუნომ, უღმერთომ და ისეთმა, ვინაც ღმრთის სახელიც კი არ იცის. ისეთ კაცთმოძულეობამდე და უსახურობამდე მიაღწია ზოგმა, რომ ბარბაროსთა ტყვეობიდან გამოქცეულებს თვითონ ატყვევებენ. მიავლინეთ ვინმე მათთან, რომ მეხისტეხა არ დაატყდეთ თავს ამგვარი საქმის ჩამდენთ.

თუ ვინმე დარჩა ბარბაროსთა შორის, მათთან დიდი ხნის ტყვეობის შემდეგ დაივიწყა, რომ პონტოელი იყო და ქრისტიანი, და სრულიად გაბარბაროსებული თავისი ტომის ადამაინებსა და ნათესავებს ხოცავს მახვილით ან ჩამოხრჩობით, და მტრებს უჩვენებს კიდეც გზასა და სახლებს, რომლებიც არ იციან მტრებმა, ასეთებს არ ეძლევათ ნება ეკლესიაში მსმენელებთან დგომისაც კი, და ასე უნდა დარჩნენ მანამ, სანამ რაიმე საერთო გადაწყვეტილებას მიიღებენ ერთად შეკრებილი წმინდანები ან მათი წმინდა სულები.

რომლებმაც მტრის (ბარბაროსთა) თავდასხმის დროს გაბედავს უცხო სახლებში შეჭრა, თუ მათი ასეთი მოქმედება ნამდვილად დადასტურდება, ისინი მსმენელებთან ერთად დგომის ღირსნიც ნუ იქნებიან. ხოლო თუ თავს გაიმართლებენ ან დააბრუნებენ წაღებულს, მაშინ ისინი შეწყნარებულთა წესით შეუვრდებიან.

ვინც ველზე იპოვოს მეზობლის ქონება და მიიხვეჭოს, ან თავის სახლში ბარბაროსთა წასვლის შემდეგ დარჩენილი სხვისი ქონება მიისაკუთროს, თუ ასეთ საქმეში დასმენილნი იქნებიან, მათი მოქმედება ნივთიერი მტკიცებით უნდა დადასტურდეს. ასეთები ასევე შევრდომით დადგებიან. თუ თავს გაიმართლებენ, (და ნაპოვნს დააბრუნებენ), ლოცვის ზიარების ღირსნიც გახდებიან.

ამ მცნების აღმსრულებლებმა ეს უნდა გააკეთონ ყოველგვარი ანგარების გარეშე. [და ამისთვის] არ უნდა მიიღონ არც ვახში, არც ქრთამი, არც პროცენტი, არც რაიმე ამგვარი, რა სახელიც არ უნდა უწოდონ ამას.

შეტირილი ხდება სამლოცველო ტაძრის ბჭის გარეთ, სადაც შემცოდველმა უნდა სთხოვოს შემსვლელ მორწმუნეთ, რომ მათ ილოცონ მისთვის. მსმენელობა ხდება ბჭის შიგნით, სტოაში, სადაც ცოდვილი უნდა იდგეს კათაკმეველთა ლოცვის დაწყებამდე და შემდგომ გამოვიდეს. რადგანაც კანონი ამბობს: წმ. წერილისა და მოძღვრების მოსმენის დროს განიდევნოს და ნუ გახდეს ლოცვის ღირსი.

შევრდომის წესი არის, როდესაც მონანული დგას ტაძრის ბჭის შიგნით და გამოდის კათაკმევლებთან ერთდ. თანამდგომარეთა წესი კი არის, როდესაც მონანული დგას მორწმუნეებთან ერთად და არ გამოდის გარეთ კათაკმეველებთან ერთად. საბოლოო კი არის წმინდა საიდუმლოთა ზიარება.

ღმრთის შექმნილი ყველა და ყველაფერი კეთილია და წმინდა, რადგან ღმრთის სიტყვას არაფერი არასაჭირო და არაწმინდა არ შეუქმნია, ”რამეთუ ქრისტეს სურნელებანი ვართ ცოცხალთა შორის” (II კორინთ. 2,15), პავლე მოციქულის სიტყვისამებრ.


ხოლო რადგან სხვადასხვა და მრავალსახე არის ეშმაკის ისრები და მარტივი გონების პატრონთა აღელვებას ისწრაფვის და აბრკოლებს ძმათა ჩვეულებრივ მოღვაწეობას მათში არაწმინდა და შემაგინებელი ფიქრისა და სურვილის ჩათესვით, მოდი და მცირე სიტყვით ბოროტის საცთური ჩვენი მაცხოვრის მადლით ცხადვყოფთ და მარტივი გონების პატრონები დავიცვათ. ”წმინდათათვის ყოველივე წმინდაა, ხოლო არაწმინდათა სინდისიც და ყოველივე შეგინებულია” (ტიტ. 1,15). მრავალნაირია ეშმაკის ხრიკები, რომელიც გახრწნისა და წარწყმედის მიზეზ ფიქრს თესავს მათში, ვინც წმინდად ითვლება, და ამას აკეთებს შეპარვითა და ტყუილით უფრო, ვიდრე პირდაპირ კვეთებით. იმისთვის, რომ როგორც თავიდან ვთქვით, მოსპოს და ჩამოაშოროს მოღვაწენი სათანადო და საცხოვნებელ წვრთნას, ისეთ საკითხს წამოჭრის მათ შორის, რომელიც ცხოვრებისათვის ვერაფერს სასარგებლოს მოიტანს. ეს არის ფუჭი და უსარგებლო კამათი და ლაპარაკი, რომელსაც გვერდი უნდა აუარო და უგულებელყო. აბა, მითხარი, ო საყვარელო და განკძალულო, რა ცოდვა და უწმუნდურობა აქვს რაიმე ბუნებრივ გამონაყოფს, როგორც ზოგიერთი ბრალად უყენებს ვისმე ცხვირიდან წამოდენილ სისველეს და პირიდან გადმოსულ ნერწყვს? ასევეა მუცლის დაცლა, რომელიც საჭიროა ცოცხალი არსების სიცოცხლისათვის. ადამიანი ღმრთის ხელის შექმნილად გვწამს წმინდა წერილისამებრ და, როგორ შეიძლებოდა, წმინდა ხელიდან რაიმე ბიწიანი გამოსულიყო. და თუ ღმრთის ნათესავი ვართ მოცქიულთა წიგნისამებრ (საქ. 17,28), ჩვენ ჩვენში არაწმინდა არაფერი გვაქვს. მხოლოდ მაშინ შევიგინებით, როცა სულის წარმწყმედ ცოდვას ვმოქმედებთ. ხოლო როცა ბუნებრივი და უნებური გამოყოფა ხდება, მაშინ სხვა პირველხსენებულ ბუნებრივ საჭიროებად უნდა შევრაცხოთ ესეც. ხოლო რადგან ზოგს სურს, მართლად ნათქვამს და უფრო ღმრთის შექმნილს ეწინააღმდეგოს, სახარების სიტყვები მოაქვს: ”არა შემავალნი შეაგინებს კაცსა, არამედ გამომავალნი” (მათე 15,11). არ შეიძლება, რომ მათი ასეთი პირუტყვობის შესახებ არაფერი ვთქვა. უნდა ვამხილო მათი ძიება, რადგან სახარებაზე თავისი უსწავლელობის გამო ძალადობენ. საღმრთო სიტყვა კი ასე ამბობს: ხოლო სხვები ამათ მსგავსად საჭმელის შესახებ გამოთქვამდნენ ეჭვს და იმოწმებდნენ ამ სიტყვებს. მაშინ უფალმა ამავე სიტყვებით დაარღვია წარმოქმნილი კამათიდა განაქიქა საცთურიანი ფიქრი, თქვა რა, რომ "არა შემავალნი შეაგინებენ კაცსა, არამედ გამომავალნი" (მათე 15,11). და დასძენს, თუ საიდან გამომავალი, ცხადია, გულიდან, რადგან იცის, რომ იქ არის ბოროტების ბუდე. ეს არის ვნებული ფიქრი და სურვილი და სხვა ცოდვები. უფრო მოკლედ ამისვე მასწავლებელი მოციქული ამბობს: ”საჭმელი არ წარგვადგენს ჩვენ ღმერთთან” (კორ. 8,8). ვინმემ ესეც უნდა თქვას სამართლიანად, რომ არც ბუნებრივი გამონაყოფი წარმოგვადგენს ჩვენ დასასჯელად. ბავშვიც კი უპასუხებს მკურნალს (იქნებ დაიჯერონ გარეშე მაგალითებით მოკამათეებმა), რომ ცხოველს მიცემული აქვს საჭირო გასავალი, სადანაც გამოიყოფა ჩვენი თითოეული ასოს ზრდისათვის ჭარბი ნივთიერება, თმიდან და თავიდან ჩამოსული სინოტივის ბიწი, მუცელში საზრდოსგან დაგროვებული მონელებული, რაც ზედმეტია, თესლის დინების სინოტიოვე. რა შეცოდებაა ღმრთის წინაშე, ო ღმრთისმოყვარე მოხუცებულო, და საწყენი შემოქმედისთვის, თუ მის შექმნილ ცოცხალ არსებას მეუფის სათნოყოფით აქვს სხეულის მოხსენებული ასოების ასეთი განსავალი. ბოროტი ძალის მხილება საჭიროა და წინ უნდა აღვუდგეთ მას, ამიტომ ვთქვათ ესეც, რომ ცოდვა არ არის მათი სწორად მოხმარება, თუ დამბადებელს შეუქმნია ეს ორგანოები. თუ კითხვის სახით მეტყვიან, რომელს თვლის კანონიერ ხმარებადო, - იმას, რომელიც ღმერთმა ბრძანა, თქვა რა: ”გაიზარდეთ, გამრავლდით და აღავსეთ ქვეყანა” (დაბ. 1,28). ეს მოციქულმა შეიწყნარა და თქვა: ”პატიოსანი არის ქორწინება და საწოლი შეუგინებელი” (ებრ. 13,4), და არ ვთვლი სწორად ნაპარავს, ბილწსა და მრუშობით ქმნილს. ამ ცხოვრებაში ქმედება ორადაა გაყოფილი: უჯეროა კაცის კვლა, მაგრამ ბრძოლაში მოწინააღმდეგეთა ამოწყვეტა კანონიერია და ქების ღირსი. ამიტომ ბრძოლაში მამაცობით გამორჩეული პატივის ღირსიად და მათ სახელზე მათი სიმართლის მქადაგებელი ძეგლები აღიმართება. ერთი და იგივე საქმე ზოგი მიზეზით და ზოგ დროს უჯეროა, ხოლო ზოგი საფუძვლითა და ზოგჯერ საპატიებელია და საქებარიც კი. ასეთივეა თანაცხოვრების საქმეც. ნეტარია ის, ვინც ახალგაზრდობაში შეუღლდება და შვილთა გაჩენისთვის გამოიყენებს თავის ბუნებას. თუ მეძავთა და მრუშთა ბილწ ცხოვრებას შეიტკბობს, მას მოციქულის მიერ აღწერილი სატანჯველი ელის აუცილებლად. ორი გზა არის ამ ცხოვრებაში: ერთი ზომიერი და ერთი საერო, ქორწინების გზას ვამბობ, ხოლო მეორე - ანგელოზისებრი და ზესთა სოფლისა, რომელიც არის ქალწულობა. მათ შორის ვინც ამქვეყნიურისა და ქორწინების გზას აირჩევს, შესაბრალისი არ არის, რადგან იმდენი მადლით ვერ გამდიდრდება, მაგრამ მაინც მადლიანია, რადგან მიიღებს ნაყოფის ოცდამეათედ ნაწილს. თუ ვინმე უბიწო ცხოვრებას და ზესთა სოფელს შეიტკბობს, თუმცა ახალდამწყებისთვის რთულია და ძნელად წარსამართავი ეს გზა, მაგრამ ყოვლად საკვირველი მადლი აქვს, რადგან ასწილად ააყვავებს სრულ ნაყოფს.

ასე რომ, მათმა არაწმინდა და ბოროტმა შეკითხვებმა მიიღეს თავისი ახსნა, თავიდანვე დასაბუთებული და განმარტებული საღმრთო წერილის მიერ.

ხოლო შენ, მამაო, განამტკიცე შენდამი რწმუნებული სამწყსო, სამოციქულოთი დალოცე, სახარებით წარმართე, ფსალმუნით ასწავლე და თქვი: ”მაცხოვნე მე სიტყვისაებრ შენისა” (ფს. 118,25). ხოლო მისი სიტყვა შედგება მისდამი განწმენდილი გულით მსახურებისაგან, რადგან ეს საღმრთო წინასწარმეტყველება იცოდა და თავის ნთქვამს ასე განმარტავდა: ”გული წმინდა დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო (ფს. 50,10), რათა შემწიკვლული ფიქრები და სურვილები არ მაღელვებდნენ მე. და კიდევ ამბობს: ”და სულითა მთავრობისაჲთა დამამტკიცე მე” (ფს. 50,11), რომ თუ ფიქრი და სურვილი ამაღელვებს მე, შენმიერი ძლიერი ძალა, როგორც საფეხური მტკიცე, განმამტკიცებდეს. ამას და ამის მსგავსს გვასწავლიდა წინასწარმეტყველი და ასწავლიდა მათ, რომელნიც ირწმუნებოდნენ ჭეშმარიტებას: ”ვასწავლო უსჯულოს გზანი შენნი” (ფს. 50,12). მიენდე უფალს, რომ დაარწმუნო მათ ასეთი სიბოროტისაგან განშორებაში და იგალობე: უღმერთოებიც შენსკენ მობრუნდებიან. მიეცეს სიმშვიდე და დაწყნარება მათი ფუჭი შრომისაგან ასეთი ბოროტი ჩვეულებითა და ავი ხელოვნებით გამომკითხველებს, ხოლო კეთილ, ჩვეულებრივ მოქალაქეებს - სამეუფო სულით განმტკიცება. ხოლო თქვენ, ვინც მტკიცედ იცით შეუმცდარი ჭეშმარიტება, მოგეცეთ დაურღვევლად და შეურყევლად მასზე დგომა ჩვენი უფლის იესუ ქრისტეს მიერ, რომელთან ერთად მამას დიდება და სიმტკიცე წმინდა სულთან ერთად უკუნითი-უკუნისამდე.

ერეტიკოსები მოვიხსენიეთ, როგორც მკვდრები და ჩვენ შესახებ ვთქვით, რომ გვაქვს საღმრთო წერილი ცხოვნების სულად, როგორც პავლე სწერს კორინთელებს (II კორ. 11,3). მეშინია, რომ ზოგიერთ გულუბრყვილოს თავისი სიმარტივისა და უმეცრების გამო აცთუნებენ ვერაგი და მზაკვარი ადამიანები და ისინი სხვა წიგნებთან ერთდ კითხულობენ აპოკრიფულ წიგნებს, მოტყუებულნი იმით, რომ მათაც იგივე სახელი ჰქვიათ, რაც ჭეშმარიტ წიგნებს, თითქოს შეესატყვისებიან მათ. გთხოვთ, მიჰყვეთ იმ წიგნებს, რომელთა შესახებ იცით, რომ ჭეშმარიტნი არიან. მათ შესახებ მეც გავიხსენებ და დავწერ ეკლესიის საჭიროებისათვის და გამოსაყენებლად. მსურს მათი მოხსენიება და ჩემი გამბედაობის განსამტკიცებლად გამოვიყენებ ლუკა მახარებლის სიტყვათა მაგალითს და მეც ვიტყვი, რომ ზოგიერთებმა ხელი მიჰყვეს აპოკრიფულად სახელდებული წიგნების წერას და მათ აღრევას ღმრთივსულიერ წიგნებში. ეს უკანასკნელნი, დარწმუნებული ვართ ჩვენ, ასე გადმოგვეცა ჩვენი მამებისაგან, რომლებიც დასაწყისიდან თვითმხილველნი იყვნენ და ემსახურებოდნენ სიტყვას. საჭიროდ მიმაჩნია მეც, საკუთარი ძმების ბრძანებით დასაწყისიდანვე ვიცოდე და შემდეგ თანამიმდევრობით აღვწერო, თუ რომელია კანონით მიღებული და საღმრთოდ სარწმუნო წიგნები, რათა თითოეულმა შემცდარმა უარყოს თავისი შემცდენელნი, ხოლო შეუცთომელთ უხაროდეს და უფრო განმტკიცდნენ მათი გახსენებით.


ძველი აღთქმის წიგნი სულ არის ოცდაორი, რადგან ამდენივეა, როგორც ვიცი, ებრაულ ანბანში ასო.

ხოლო რიგი სახელწოდება თითოეულისა შემდეგია: პირველი - დაბადება, შემდეგ - გამოსვლათა, მერმე - ლევიტელთა, ამის შემდეგ - რიცხვთა და მეორე სჯულისა. ამათ მოსდევს - ისუ ნავესი, მსაჯულთა, შემდეგ - რუთი, შემდეგ - მეფეთა ოთხი წიგნი, ამათგან პირველი და მეორე წიგნი ერთ წიგნად არიან აღრიცხულნი და მესამე და მეოთხე - ასევე ერთად. ამათ შემდეგ - ნეშტთა პირველი და მეორე, ასევე ერთ წიგნადაა აღრიცხული ესენიც. შემდეგ ეზრა პირველი და მეორე - ერთი წიგნია ისიც. ამათ შემდეგ ფსალმუნთა წიგნი, შემდეგ - იგავნი. შემდეგ ეკლესიასტე და ქება-ქებათა. ამათთან ერთად არის იობი, შემდეგ თორმეტი წინასწარმეტყველი, ერთ წიგნად აღრიცხული. შემდეგ - ესაია, იერემია და ამთთან ერთად ბარუქი, გოდება და ეპისტოლე. ამათ შემდეგ ეზეკიელ და დანიელ. აქამდე მხოლოდ ძველი აღთქმისანი არიან.

ახალი აღთქმის მოხსენიებასაც ნუ დავიზარებთ. ესენი არიან - ოთხი სახარება: მათესი, მარკოზისი, ლუკასი და იოანესი. მათ შემდეგ - საქმე მოციქულთა და კათოლიკედ წოდებული მოციქულთა შვიდი ეპისტოლე: იაკობისა - ერთი, პეტრესი - ორი, იოანესი - სამი და იუდასი - ერთი. ამათ მოსდევს პავლე მოციქულის 14 ეპისტოლე, რომელთა რიგი ასეთია: პირველი - რომაელთა მიმართ, მეორე - კორინთელთა მიმართ (ორი), შემდეგ გალატელთა და ეფესელთა მიმართ, ამის შემდეგ - ფილიპელთა და კოლასელთა მიმართ, შემდეგ - თესალონიკელთა მიმართ (ორი) და ებრაელთა მიმართ. შემდეგ ტიმოთეს მიმართ (ერთი) და, დასასრულ, ფილიმონის მიმართ (ერთი) და ბოლოს - იოანეს გამოცხადება.

ეს არის ხსნის წყარო. გამაგრილებელია ამ წიგნებში მოცემული სიტყვები. მხოლოდ გვეხარება კეთილმსახურების მოძღვრება. ამათ ნურც რაიმე დაემატება და ნურც გამოაკლდება. ამის გამო უფალი იესუ ქრისტეს სადუკეველებს ამხილებდა და ეუბნებოდა: ”სცდებით, რადგან არ იცით წიგნები” (მათე 22,29). ხოლო ურიებს ასწავლიდა: ”გამოიძიეთ წიგნები, რამეთუ იგინი არიან, რომლენიც მოწმობენ ჩემ შესახებ” (იოან. 5,39).

უმეტესი შეუცთომლობისათვის საჭიროდ მივიჩნიე იმის დამატებაც, რომ არიან სხვა წიგნებიც ამათ გარდა, არადაკანონებული, მაგრამ მამათა მიერ დაწერილი იმათთვის საკითხვად, რომლებიც მომავალში მოვლენ და მოინდომებენ, რომ კეთილმსახურების სიტყვას დაემოწაფონ: სიბრძნე სოლომონისა, სიბრძნე ზირაქისა, ესთერი, ივდითი, ტობისა, მოციქულთა სწავლებად წოდებული წიგნი, და წიგნი, რომელსაც პიმენი (ბერძნ. ”მწყემსი”) ჰქვია. საყვარელნო, არც ზემოჩამოთვლილ კანონიკურ და არც არაკანონიკურ საკითხავთა შორის არ მოიპოვება აპოკრიფულად სახელდებულ წიგნთა სახსენებელი, ისინი მწვალებელთაგან არიან შექმნილნი, რომლებიც წერენ მათ, როცა უნდათ და გვაწვდიან და უმატებენ ხანს, რამდენიც უნდათ, და როგორც ვითომდა ძველს, სარწმუნოდ ხდიან მათ და ამით აცთუნებენ გულუბრყვილოებს.

უფლის ძესა და სასურველ თანამწირველს რუფინიანეს ათანასე უფლისა მიერ გახარებ!

შენ გვწერ, რაც საყვარელმა შვილმა უნდა მისწეროს მამას. ამ წერილით ჩემთვის ახლობელქმნილს გეამბორები, ჩემთვის ყველაზე უფრო სასურველო რუფინიანე. მე, როგორც ძეს, ისეთი გაბედულებით გწერ და შენდამი წერილის მოწერით ვხარობ. ო, გწამდეს, გლოცავ და გევედრები, რომ მუდამ მომწერო ასეთი წერილი, რადგან მცირედ კი არა, დიდად გვახარებ, ამას რომ აკეთებ, რადგან კეთილმოყვარე და საეკლესიო არის ასეთი შეკითხვა და შენს კეთილ მოკრძალებულობას შეშვენის. შენ გვეკითხები იმათ შესახებ, ვინც ჭირისაგან იძულებულია,* მაგრამ ბოროტი მორწმუნეობით არ გახრწნილა და გსურს, რომ მოგწერო, რა ითქვა კრებაზე მათ შესახებ და ყველაფერი, რაც ვიცი.


სასურველო უფალო ჩემო, თავიდან, როცა დაცხრა ეს ძალადობა, გარე მხარეთა ეპისკოპოსების კრება შედგა. იყო კრება ელადაში მცხოვრები მღვდლებისაც, აგრეთვე ესპანელებისა და გალიელთა. როგორც აქ, ასევე ყველგან დაადგინეს, რომ დაცემულებს და უღმრთოებისაკენ გადახრილებს შეენდოთ, თუ მოინანიებენ, მაგრამ სამღვდელო დასთან შეერთების ნება მათ არ ეძლევათ. ხოლო იმათ შესახებ, ვისაც არ სურდა უღმრთოება, მაგრამ ეს ძალით მოეხვია თავს გაჭირვებისა და იძულების გზით, მათ დაადგინეს შენდობაც და სამღვდელო დასში შერაცხვის უფლების მიცემაც, მით უმეტეს, თუ ისინი ჯეროვნად გასცემენ პასუხს, იტყვიან, ეს მოხდა გარკვეული მიზეზით, და დაამტკიცებენ, რომ არ არიან უღმრთოების მიმდევრები. იმის გამო, რომ ვინმე უღმერთო არ დაეყენებინათ მათ ადგილას და არ გაეხრწნათ ეკლესია, მათ ირჩიეს, დამორჩილებოდნენ ძალადობას და ეტვირთათ ეს სიმძიმე, ვიდრე წარეწყმიდათ ერი. როცა ამას ამბობენ, ჩვენთვის დამაჯერებელი უნდა იყოს მათი სიტყვები, რადგან მაგალითად მოჰყავთ უდაბნოში მოსეს ძმა აარონი, რომელიც დაემორჩილა ერის მიერ რჯულის გადასვლას, რასაც ასე ხსნიდა: სჯობს ხალხი დარჩეს კერპთმსახურად, ოღონდ არ დაბრუნდეს ეგვიპტეშიო. ცხადი იყო, უდაბნოში დარჩენით დაცხრებოდნენ უღმერთოებისაგან, ხოლო თუ ეგვიპტეში დაბრუნდებოდნენ, გაამრავლებდნენ და გაზრდიდნენ თავის უღმერთოებას. ამ მიზეზის გამო შენდობა შეიძლებოდა მისი. ასევე შემცდართაც და იძულებით გზასაცდენილთაც უნდა მიეცათ შენდობა. ამის შესახებ შენი კრძალულებისაგან ვიცი, რომ განჩინებები მიიღო შენმა ღმრთისმოყვარეობამაც და ბრალს ნუ დასდებს ამის გამო შეკრებილ მღვდლებს.

ღირსად ჩავთვალე ამის წაკითხვა სამღვდელო დასისთვის და შენს სამწყსოდ მიჩნეული ერისთვის, რომ მათაც იცოდნენ ეს და ბრალი არ დაგდონ შენ ასეთი საქმეების ამგვარად წარმართვის გამო.

მადლობა უფალს, რომელმაც ასე სრულგყო შენ სიტყვითა და ცოდნით.

ესეც უნდა გაუწყოთ, რომ მონანულებს მართებთ, განცხადებულად სახელდებით შეაჩვენონ ევდუქსიოსი და ევზოიოსი - ბოროტად მორწმუნეები, აღიარონ ნიკეის კრების მიერ აღსარებული სარწმუნოება და არც ერთი კრება არ ჩათვალონ ამ კრებაზე უფრო საპატიოდ.

უთხარი შენს ძმობას შენთან ერთდ უფლისმიერი მოკითხვა

-------------------------------------

* ხელნაწერებში არის მინაწერი: შეისწავლე, რომ კერპთაყვანისმცემელთა მიერ იძულებაზე კი არ ლაპარაკობს ეს დიდი მამა, არამედ მწვალებელ არიანელთა მიერ იძულებაზე, რომლებიც კერპთაყვანისმცემელთა მსგავსად აიძულებდნენ და ტანჯავდნენ მართლმადიდებელ ქრისტიანებს.

წიგნი III


საეკლესიო ისტორიის მესამე წიგნი შეიცავს შემდეგს:



I. დედამიწის რომელ მხარეებში იქადაგეს ქრისტეს მოციქულებმა.

II. ვინ იყო რომაელთა ეკლესიის პირველი წინამდგომელი.

III. მოციქულთა ეპისტოლეების შესახებ.

IV. მოციქულთა პირველი მონაცვლეების შესახებ.

V. ქრისტეს შემდეგ იუდეველთა უკანასკნელი ალყის შესახებ.

VI. მათი შემავიწროებელი შიმშილობის შესახებ.

VII. ქრისტეს წინასწარმეტყველებების შესახებ.

VIII. ომის წინა ნიშნების შესახებ.

IX. იოსების შესახებ და მის მიერ დატოვებული თხზულებების შესახებ.

X. როგორ მოიხსენიებს [იგი] წმინდა წიგნებს.

XI. როგორ წინამძღვრობდა იერუსალიმში ეკლესიას იაკობის შემდეგ სვიმონი.

XII. როგორ ბრძანა ვესპასიანემ დავითის შთამომავლების მოძებნა.

XIII. როგორ წინამძღვრობდა ალექსანდრიელებს რიგით მეორე აბილიუსი.

XIV. როგორ გახდა რომაელთა მეორე ეპისკოპოსი ანენკლეტუსი.

XV. როგორ გახდა მის შემდეგ რიგით მესამე კლიმენტი.

XVI. კლიმენტის ეპისტოლის შესახებ.

XVII. დომიციანეს დროინდელი დევნულების შესახებ.

XVIII. იოანეს ეპისტოლისა და "გამოცხადების" შესახებ.

XIX. როგორ ბრძანა დომიციანემ დავითის მოდგმის განადგურება.

XX. ჩვენი მაცხოვრის გვარის ჩამომავალთა შესახებ.

XXI. როგორ წინამძღვრობდა ალექსანდრიის ეკლესიას რიგით მესამე კერდონი.

XXII. როგორ წინამძღვრობდა ანტიოქელებს რიგით მეორე ეგნატე.

XXIII. ამბავი იოანე მოციქულის შესახებ.

XXIV. სახარებათა რიგობითობის შესახებ.

XXV. საღვთო წერილებად აღიარებულთა შესახებ და მათ შესახებ, რომლებიც არ არიან ასეთები.

XXVI. მენანდრე მოგვის შესახებ.

XXVII. ებიონელთა მწვალებლობის შესახებ.

XXVIII. მწვალებლობის მოთავის კერინთეს შესახებ.

XXIX. ნიკოლოზის შესახებ და მათ შესახებ, რომლებმაც მისგან მიიღეს სახელწოდება.

XXX. ქორწინებაში გამოცდილ მოციქულთა შესახებ.

XXXI. იოანეს და ფილიპეს აღსასრულის შესახებ.

XXXII. როგორ ეწამა იერუსალიმის ეპისკოპოსი სვიმონი.

XXXIII. როგორ აკრძალა ტრაიანემ ქრისტიანთა ძებნა.

XXXIV. როგორ წინამძღვრობდა რომაელთა ეკლესიას რიგით მეოთხე ევარესტუსი.

XXXV. როგორ წინამძღვრობდა იერუსალიმში ეკლესიას რიგით მესამე იუსტუსი.

XXXVI. ეგნატესა და მისი ეპისტოლეების შესახებ.

XXXVII. იმ დროს სახელგანთქმული მოციქულების შესახებ.

XXXVIII. კლიმენტის ეპისტოლესა და მასზე მცდარად მიკუთვნებულთა შესახებ.

XXXIX. პაპიასის თხზულებათა შესახებ.


I

ასეთი იყო იუდეველთა მდგომარეობა; მაგრამ როდესაც ჩვენი მაცხოვრის წმინდა მოციქულები და მოწაფეები მთელ მსოფლიოში გაიფანტნენ, როგორც გადმოცემა გვამცნობს თომას წილად ხვდა პართია, ანდრიას კი - სკვითია, იოანეს - ასია, სადაც გაატარა მთელი ცხოვრება და აღესრულა ეფესოში, პეტრემ კი, სავარაუდოდ, უქადაგა გაფანტულებაში მყოფ იუდეველებს პონტოსა და გალატიაში, კაბადოკიის ბითვინიასა და ასიაში; ბოლოს კი ჩავიდა რომში, სადაც თავდაყირა ჯვარს აცვეს, რადგან ითხოვა ამ სახით ვნების ღირსი გამხდარიყო. რა უნდა ითქვას პავლეს შესახებ, რომელმაც აღასრულა ქრისტეს სახარება იერუსალიმიდან ილირიკიამდე და ბოლოს, ნერონის დროს რომში ეწამა? ამას სიტყვასიტყვით გადმოსცემს ორიგენე[1] "შესაქმის" განმარტების მესამე ტომში.


II

პავლესა და პეტრეს მოწამეობის შემდეგ, რომაელთა ეკლესიის ეპისკოპოსობა წილად ერგო პირველად ლინუსს[2]. მის სახელს ახსენებს პავლე რომიდან ტიმოთესადმი მოწერილი ეპისტოლის დასასრულს.


III

აღიარებული არის პეტრეს ერთი ეპისტოლე, რომელსაც ეწოდება მისი პირველი ეპისტოლე. მას როგორც უეჭველს ძველი პრესვიტერებიც იყენებენ თავიანთ ნაწერებში; ეგრეთ წოდებული მეორე ეპისტოლე კი არ არის კანონიკურად მიღებული, თუმცა მრავალი სასარგებლოდ მიიჩნევს და სხვა წერილებთან ერთად ისწავლება. რაც შეეხება იმას, რომ მას მიეწერება "საქმეები", მის სახელს უკავშირდება სახარება, ქადაგებები და ე. წ. "გამოცხადება", მათ საერთოდ არ ვიცნობთ კათოლიკე გადმოცემაში, რადგან მათგან არც ძველთაგან ვინმე, არც ჩვენი დროის რომელიმე საეკლესიო მწერალი მოიხმობს მოწმობებს. თხრობის მსვლელობისას მიზანშეწონილად ჩავთვალეთ სხვადასხვა დროის საეკლესიო მწერალთა მონაცვლეობასთან ერთად მოგვეხსენებია ისიც, თუ რომელ საეჭვო წიგნს იყენებდნენ, რას წერდნენ კანონიკური და აღიარებული წერილების შესახებ, და რას ამბობდნენ ისინი მათ შესახებ, რომლებიც ასეთი არ იყო. ზემოთ ვახსენეთ პეტრეს სახელის მქონე წიგნები, რომელთაგან ვიცი მხოლოდ ერთი ნამდვილი ეპისტოლე ძველ ხუცესთაგან აღიარებული; თოთხმეტი ეპისტოლის პავლესეული ავტორობა კი ცხადი და აშკარაა; უსამართლობაა იმის უცოდინრობა, რომ ზოგიერთები ებრაელთა მიმართ ეპისტოლეს საეჭვოდ მიიჩნევენ, ამბობენ, რომ რომაელთა ეკლესიამ იგი უარყო როგორც არა პავლეს მიერ დაწერილი; მის შესახებ ჩვენამდე ნათქვამს თავის დროზე გადმოვცემთ. არც მის ე. წ. "საქმეები" შემირაცხავს უეჭველთა შორის. მაგრამ რადგან იგივე მოციქული რომაელთა მიმართ ეპისტოლის დასასრულს სახელებს შორის ახსენებს სხვებთან ერთად ჰერმესსაც, ვისაც, როგორც ამბობენ, ეკუთვნის წიგნი "მწყემსი",[3] უნდა ვიცოდეთ, რომ ზოგიერთებისთვის ისიც საეჭვოა, და მათ გამო არ უნდა შეირაცხოს აღიარებულთა შორის. სხვებმა კი ასე განსაჯეს, რომ ის არის ყველაზე აუცილებელი, განსაკუთრებით მათთვის, ვისაც სჭირდება საფუძვლებში განსწავლა. ამიტომ, როგორც ვიცით, ეკლესიებში უკვე იკითხება საჯაროდ, და ვნახე, რომ უძველეს მწერალთაგან ზოგიერთი იყენებდა მას. ეს ითქვა იმისათვის, რომ დაგვედგინა საღვთო წერილები როგორც უეჭველი, ასევე ყველასაგან არაღიარებული.


IV

ის, რომ წარმართებისათვის მქადაგებელმა პავლემ იერუსალიმიდან ილირიკიამდე მრგვლივმოვლით ეკლესიებს ჩაუყარა საძირკველი, ცხადი უნდა იყოს, როგორც მისი სიტყვებიდან, ასევე იმ სიტყვებიდან, რაც ლუკამ მოგვითხრო "საქმეებში"; ასევე პეტრეს ეპისტოლიდანაც, რომელზეც ვთქვით, რომ მისი აღიარებული ნაწერია და რომელსაც პონტოსა და გალატიაში, კაბადოკიაში, ასიასა და ბითვინიაში გაფანტულ ებრაელებს სწერს, ცხადი არის ის, რომ მან ესოდენ მრავალრიცხოვან პროვინციებში წინადაცვეთილებს ახარა ქრისტე და მათ გადასცა ახალი აღთქმის სიტყვები. ადვილი არ არის იმის თქმა, თუ მათგან რამდენი და ვინ გახდა ნამდვილი მოშურნე და დაამტკიცა, რომ შეეძლო დაემწყსა მათ მიერ დაარსებული ეკლესიები, გარდა იმ ჩამონათვალისა, რომელსაც პავლე აკეთებს. რადგან მათგან ათასობით პირი გახდა მისი თანაშემწე და, როგორც თვითონ უწოდებს, თანამებრძოლი. მათი უმრავლესობა მისი წარუშლელი ხსოვნის ღირსი შეიქნა, როდესაც იგი მათ შესახებ მოწმობებს საკუთარი ეპისტოლეებით შეუჩერებლად ჩამოთვლის. არა მხოლოდ იგი, არამედ ლუკაც ჩამოთვლის "საქმეებში" მისთვის ცნობილთ და მათ საბელებით მოიხსენიებს. ამბობენ, რომ ტიმოთე[4] პირველი იყო, ვისაც წილად ხვდა დიოცეზის ეპისკოპოსობა ეფესოში ისევე, როგორც ტიტეს - კრეტის ეკლესიების ეპისკოპოსობა.[5] ლუკა, რომელიც წარმოშობით ანტიოქიიდან იყო, ხელობით კი - ექიმი, დიდი ხნის განმავლობაში თან ახლდა პავლეს, დანარჩენ მოციქულებთანაც საქმიანი ურთიერთობა ჰქონდა, და მათგან მოიპოვა სულთა მკურნალობის მაგალითები, რომლებიც ჩვენ დაგვიტოვა ორ ღვთივშთაგონებულ წიგნში: სახარება, რომელიც, როგორც მოწმობს, დაწერა იმის მიხედვით, რაც მას გადასცეს სათავეში მყოფმა თვითმხილველებმა და სიტყვის მსახურებმა, რომლებთანაც, ყველასთან თანხმობაში ყოფნას თავიდანვე აღნიშნავს; და "მოციქულთა საქმეები", არა მოსმენით, არამედ საკუთარი თვალებით მხილველმა შეადგინა. ამბობენ, რომ პავლეს სჩვევოდა მისი სახარების ხსენება, როდესაც როგორც საკუთარი სახარების შესახებ ამბობს: "ჩემი სახარების მიხედვით" (რომ. 2,16). პავლეს დანარჩენ მიმდევართაგან მოიპოვება მოწმობა მის მიერ გალიაში გაგზავნილ კრესკეზე[6] და ლინუსზე, რომელიც ტიმოთეს მიმართ მეორე ეპისტოლეში მოხსენიებულია როგორც რომში მასთან ერთად მყოფი. უკვე აღვნიშნეთ, რომ იგი იყო პეტრეს შემდეგ რომაელთა ეკლესიის პირველი ეპისკოპოსი. [ნავლე] აგრეთვე მოწმობს კლიმენტიზე (ისიც რომაელთა ეკლესიის მესამე ეპისკოპოსად იქნა დანიშნული),[7] რომ გახდა პავლეს თანაშემწე და თანამებრძოლი. ამასთან იმ არეოპაგელზეც, სახელად დიონისეზე, დაამოწმებს ლუკა "საქმეებში", რომ არეოპაგში ათენელებისადმი პავლეს საჯარო სიტყვა პირველმა მან ირწმუნა, ხოლო ძველთაგან ვინმე სხვა დიონისე, კორონთოს დიოცეზის მწყემსი[8], მოგვითხრობს მის გახდომას ათენში მყოფი ეკლესიის პირველ ეპისკოპოსად[9]. მაგრამ რადგან ჩვენ ჩვენს გზას მივუყვებით, მოციქულთა მონაცვლეობის ჟამზე თავის დროზე ვიტყვით, ახლა კი გადავალთ მომდევნო ამბავზე.


V

ნერონის ცამეტწლიანი მმართველობის შემდეგ, როდესაც გალბა და ოთხ წელიწადნახევრის განმავლობაში მართავდნენ [იმპერიას], გამოჩნდა იუდეველთა წინააღმდეგ ბრძოლებში სახელგანთქმული ვესპასიანე, იქ იგი ჯარისკაცებმა იმპერატორად[10] გამოაცხადეს და იმპერატორი გახდა თვით იუდეაში. ასე რომ, მყისვე გაემგზავრა რომში და იუდეველთა წინააღმდეგ ომის წარმართვა ჩააბარა მის შვილს ტიტუსს. ჩვენი მაცხოვრის ამაღლების შემდეგ იუდეველებმა მის წინააღმდეგ უკვე ჩადენილი დანაშაულის გარდა მისი მოციქულების წინააღმდეგ მრავალი ასეთი შეთქმულება მოაწყვეს. პირველად სტეფანე იქნა მათ მიერ ქვებით მოკლული, მის შემდეგ კი იაკობს, ზებედეს ძეს, იოანეს ძმას თავი მოჰკვეთეს, ყველაფერთან ერთად იაკობი, ჩვენი მაცხოვრის ამაღლების შემდეგ ამ ადგილას* პირველ ეპისკოპოსად არჩეული, ზემოხსენებული სახით აღესრულა, დანარჩენი მოციქულები ათასობით სასიკვდილო შეთქმულებამ განდევნა იუდეის მიწიდან. ისინი წარიგზავნენ ყველა წარმართთან მათი უწყების სასწავლებლად ქრისტეს ძალის შეწევნით, რომელიც ეუბნებოდა მათ: "წადით და მოიმოწაფეთ ყველა ხალხი ჩემი სახელით" (მათ. 28,19). მაგრამ ასევე იერუსალიმში ეკლესიის ერს ქალაქში ომის დაწყებამდე სახელგანთქმული კაცების მიმართ გამოცხადების გზით გადაეცათ წი ... კითხვის გაგრძელება »

რადგან ეძიებთ, ძალისამებრ გეტყვით ქრისტეს მიერ:

შვიდია ნიჭი სულიწმინდისა, როგორც ამბობს ესაია, და შვიდია ეკლესიის საიდუმლო, რასაც მოქმედებს სულიწმინდა. ესენია: ნათლობა, მირონცხება, ზიარება, ხელთდასხმა (ე. ი. მღვდლობა, ე. ჭ.), ქორწინება, სინანული და წმინდა ზეთი (ე. ი. ზეთისკურთხევა, ე. ჭ). მოკლედ გაუწყებ თითოეული მათგანის შესახებ, თუმცა კი საღვთო ლიტურგიის განმარტებისას გაკვრით უკვე ვთქვით მათზე, რამდენადაც ეს შესაძლებელი იყო.




ნათლობის შესახებ:

ამრიგად, ნათლობა კვლავ გვშობს სულიწმინდით, რადგან წარვწყმიდეთ რა თავდაპირველი უვნებო შობა [1], გავხდით ურჯულოებებში მუცლადღებულნი და, როგორც ფსალმუნებს დავითი, ცოდვებში გვშვა ყოველი ჩვენგანი ჩვენმა დედამ (ფს. 50.2).

მირონცხების შესახებ:

მირონცხება შთაგვინერგავს იმ თავდაპირველ ბეჭედს და ხატისებრობას [2], რაც წარვწყმიდეთ ურჩობის მიერ, აგრეთვე - იმ მადლსაც, რაც საღვთო შთაბერვით გვქონდა მიღებული სულში [3]. ამიტომ, მირონცხება ატარებს სულიწმინდის ძალას, გვამდიდრებს მისი კეთილსურნელებით და არის ქრისტეს ნიშნულობა და ბეჭედი.

საღვთო ზიარების შესახებ:

ზიარება გვაერთებს თვით უფალთან და ვეზიარებით ჭეშმარიტად მის ხორცსა და სისხლს. რადგან ჭამის შედეგად მოვკვდით და დავშორდით სამოთხესა და ღმერთს, ზიარების მიერ კვლავ ახლად ვიძენთ მარადიულ ცხოვრებას და ხრწნილების უკუმგდებელნი ვუერთდებით მას, უკვდავს, მოკვდავქმნილს ხორცით ჩვენს გამო.

ხელთდასხმის (=მღვდლობის, ე.ჭ.) შესახებ:

ხელთდასხმა შემოქმედის ძალისა და უფლებრივობის მიმნიჭებელია. ამიტომ, რადგან არცერთი არსთაგანი არ არსებობს შემოქმედის გარეშე, ხოლო მოვიდა კი იგი, რომ კეთილმყოფობისაკენ წავეყვანეთ ჩვენ, მისი ეს ძალა უკუმიიღო მან ჩვენგან [4] და მოგვიბოძა თავისი მღვდლობის მიერ. ამიტომ, არაფერია წმინდა მღვდლის გარეშე. ამასთან, რადგან უფალმა დასაბამში ხილულთა მთავრებად დაგვადგინა ჩვენ, ამჟამად, უმჯობესი სახით, კვლავ მთავრებად დაგვადგენს იგი მღვდლობის, მიერ. ამიტომ ამბობს დავითიც: „დაადგენ მათ მთავრებად მთელ ქვეყანაზე". რადგან ცის კლიტენი მოგვცა მან ჩვენ.

ქორწინების შესახებ:

ქორწინება ღვთის მოწყალების საბოძვარია შვილიერებისათვის, ვიდრე ეს ყოველივე ხრწნადობაში დგას, რამეთუ არ ნებავდა ღმერთს, რომ პირუტყვული, დენადი და შესვრილი შენივთება ყოფილიყო ჩვენში, მაგრამ რადგან ნებსით მოვკვდით, დაგვითმო მან, რომ იმგვარადვე გვემოქმედა მოდგმის მონაცვლეობა, როგორც ეს ცხოველებთანაა (რათა გვცოდნოდა, თუ საღამდე დავედით), და ეს - მანამ, სანამ აღადგენდა და გააუკვდავებდა ჩვენს ბუნებას ის, უხრწნელი, ვინც მოკვდა და აღდგა ჩვენთვის. ამიტომაც აკურთხებს იგი ქორწინებას, რათა კურთხევის გარეშე არ იყოს ჩვენეული სიცოცხლის დასაბამი.

სინანულის შესახებ:

სინანული მოქმედებს დაცემულობიდან ჩვენს კვლავ ზეაღმართვას. ამიტომ, რადგან ნათლობის შემდეგ არ არსებობს სხვა უკუაღმოწოდება მომადლებითად და ბოძებითად, ღვაწლთა და შრომათა გარეშე [5], არამედ - მოქცევისა და ცრემლთა მიერ, ცთომილებათა აღმოთქმითა და ბოროტებათაგან განდგომით, ამიტომ არის მოცემული ეს დიდი ძღვენი, რაშიც შეიყვანგბა, აგრეთვე, მონაზონთა სქემა, ვითარცა წინდი სინანულისა.

წმინდა ზეთის შესახებ:

წმინდა ზეთიც გადმოცემულია, როგორც სამღვდელო საიდუმლო და საღვთო წყალობის სახე, რაც ებოძებათ ცოდვისგან მოქცეულთ გამოსახსნელად და განსაწმენდად. ამიტომაა, რომ ცოდვათაგან გათავისუფლებასაც გვანიჭებს იგი, უძლურებათაგანაც აღვგმართებს და სიწმინდითაც გვავსებს. ყოველივე ეს გადმოგვცა იესო ქრისტემ, ჩვენმა ღმერთმა, და მის მიერ მისმა საღვთო მოწაფეებმა, რადგან ვართ რა ორმაგნი, სულისაგან და სხეულისა, ესეც ორმაგადვე გვებოძა ჩვენ, ისევე როგორც ჭეშმარიტად ორმაგი გახდა იგი ჩვენს გამო [6], იყო რა ჭეშმარიტად ღმერთი და შეირაცხა რა ჭეშმარიტ კაცად, რომ, ერთი მხრივ, სულიწმინდის მადლით გონისეულად განეწმინდა მას ჩვენი სულები, მეორე მხრივ კი გრძნობადთა მიერ, კერძოდ წყლით, ზეთით, პურით, სასმისითა და სხვა დანარჩენთ, რაც განწმენდილია სულიწმინდისგან, - წმინდაეყო ჩვენი სხეულები და მოენიჭებინა მთელსრული [7] ცხონება.



შენიშვნები

1. შდრ. τήν πρώτην άπαθη γέννησιν (ლათ. priore a vitio immuni nativitate). იგულისხმება ჰირველმშობელთა თავდაპირველი (ცოდვამდელი) უვნებო და უცოდველი შექმნილობა, ღვთივქმნილობა.

2. წმინდა მამები ადამიანის თავდაპირველ მდგომარეობას, ჩვეულებრივ, უწოდებენ არა „ხატს" (ει'κών), არამედ „ხატისებრობას" (τό κατ' ει'κόνα). წმ. სვიმეონიც აღნიშნავს, რომ ადამიანმა ცოდვით წარწყმიდა არა ხატი (ει'κών), არამედ ხატისებრობა (τό κατ' ει'κόνα), რასაც კვლავ შთაგვინერგავს მირონცხება (შდრ. καί τό κατ' ει'κόνα έντίθησιν. შდრ, ლათ. თარგ.: et imaginis imponit similitudinem).

3. იგულისხმება შეს. 2. 7: „და შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისა და იქმნა კაცი სულად ცხოველად". ეკლესიის მამათა სწავლებით ამ თავდაპირველი შთაბერვის განახლებაა მაცხოვრისეული შთაბერვა მოწაფეებისადმი, რაზეც გვაუწყებს იოანე მახარებელი: „და ესე ვითარცა თქუა, შთაჰბერა და თქუა: მიიღეთ სულრწმიდაჲ" (ი. 20.22).

4. იგულისხმება, რომ განკაცებულმა ღმერთმა კაცობრივად მიიღო ხელთდასხმა კაცისგან, იოანე ნათლისმცემლისგან, ისევე როგორც მიიღო მან ხელთდასხმა ანუ ქიროტონია (χειροπονία) სულიწმინდისგან. ამის შესახებ წმ. სვიმეონ თესალონიკელი აღნიშნული შრომის 45-ე თავში შემდეგს გვასწავლის;

„თავი 45

რომ მღვდლად და მღვდელთმთავრად იქნა ხელთდასხმული (κεχειροτόνηται) მაცხოვარი სხეულებრივად.

ხოლო ის, რომ ჩვენს მღვდლად და მღვდელთმთავრად იქნა ხელთდასხმული მაცხოვარი, თვით მანვე გაგვიცხადა ეს, რომელიც არის სიტყვა ღვთისა, ჩვენს გამო ხორცშესხმული, მამისგან დამოწმებული და სულით ხელთდასხმული (καί τω Πνεύματι χειροτονηθείς, შდრ. ლათ. et a Spiritu sancto ordinatus est), როგორც იწინასწარმეტყველა ესაიამ: „აღდგება კვერთხი იესეს ძირისგან და ყვავილი ამოვა ძირისგან და განისვენებს მასზე სული ღვთისა" და შემდგომი. იხილე, თუ როგორ მიიღო მან ეს საკვირველი და უბრწყინვალესი ხელთდახხმა (χειροπονία), რომელიც თუმცა კი არის ბუნებით ღმერთი და აქვს მას ყოვლადძლიერება, ყოვლადქმედითობა და სიწმინდე (რადგან ცხოველი, წმინდა და ყოვლადძლიერი სიტყვაა ღვთისა), მაგრამ მაინც ჩვენს გამო სხეულებრივად ხელთდასხმულ იქნა მამისგან (σωματικος κεχειροτόνηται παρά του Πατρός) და ეს - თვით ნათლობისას პირველად, რადგან ერთდროულად იყო იგი ნათელღებულიც და ხელთშეხებულიც, როგორც ხელთდასხმული (χειροπτούμενος ώς χειροτονούμενος), რაც იოანესგან იყო, რომელმაც ხელი დაადო მას და მიიღო მან სულიწმინდა (καί τό Πνευμα δεχόμενος), მაგრამ განსაკუთრებით ხელთდასხმულ იქნა იგი მამისგან, რაჟამს სულიწმინდა გარდამოვიდა ნაცვლად ხელისა, ხოლო თვით მამამ ეს თქვა: „ეს არის ჩემი ძე საყვარელი, რომელიც ვისათნოვე". მეორედ უფრო ბრწყინვალე ხელთდასხმა მიიღო მან ფერისცვალების მთაზე, როდესაც ზესთგაბრწყინდა (ύπερέλαμψεν) საღვთო დიდების სინათლით იგი, ჭეშმარიტების მზედ შერაცხილი, ხოლო იმ ნათლიერი ღრუბლის შუაში იქმნა იგი, რაც მოასწავებდა სულიწმინდას, მარადის მასთან მყოფს, და ღრუბლიდან კი მამამ ხორციელადაც განიკუთვნა იგი, რაჟამს ერთდროულად ემოწმა კიდეც მას, ისათნოვა კიდეც იგი და გააცხადა კიდეც მოძღვრად თავისი ცხოველი სიბრძნე, რადგან კვლავ თქვა: „ეს არის ჩემი ძე საყვარელი, რომელიც ვისათნოვე", და დასძინა: „მისი ისმინეთ". ეს კი მოძღვრებისა არის, რაც თვით ქრისტემაც მისცა მოწაფეებს და უთხრა: „ვინც ისმენს თქვენსას, ჩემსას ისმენს" ხედავ, თუ როგორ იქნა იგი ხელთდასხმული (κεχειροτόνηται, fuit ordinatus) მამის მიერ სულიწმინდაში?" (PG. 155,189-192).

5. იგულისხმება, რომ ნათლობა ადამიანს ეძლევა როგორგ მადლი და საბოძვარი ანუ საჩუქარი, რაც უჭირველად ანუ ყოველგვარი შრომისა და ღვწის გარეშე ათავისუფლებს ადამიანს ყველა ცოდვისგან (როგორც pირველქმნილიsგან, ასევე პიროვნულისგან), მაშინ როცა ნათლობის შემდეგ ჩადენილი ცოდვები მხოლოდ შრომათა და ღვაწლთა მიერ, ცრემლთაღვრითა და ღრმა სინანულით აღიხოცება.

6. განკაცებულ ღმერთს საეკლესიო დოგმატიკა უწოდებს „მრჩობლს" ანუ ორმაგს (διπλους), რითაც აღინიშნება მაცხოვრის ორბუნებოვნება.

7. შდრ. ბერძნ. όλοτέλης რაც კომპოზიტია და ბუკვალურად ნიშნავს „მთელსრულს". რასაც თავისი საღვთისმეტყველო დატვირთვა აქვს.

ეკლესია არის ტაძარი ღვთისა, წმინდა სავანე, სალოცავი სახლი, შესაკრებელი ერისა, ქრისტეს სხეული, სახელი და სძალი მისი; ეკლესია სინანულისა და ლოცვისათვის უხმობს ერს, წმინდაქმნილია იმ წყლით, რომლითაც წმინდად ნათელიღო ქრისტემ, უფლის პატიოსანი სისხლი ესხურა მას, საქორწილოდ მოირთო და აღიბეჭდა სულიწმინდის მირონით, როგორც ამის შესახებ გვაუწყებს საწინასწარმეტყველო სიტყვა: „გადმოღვრილი მირონი არის შენი სახელი; მოვისწრაფით შენი მირონის სურნელისაკენ" (ქება 1.3). აგრეთვე: „როგორც მირონი, რომელიც თავიდან წვერამდე ჩამოდის, - აარონის წვერამდე! მისი სამოსლის ძირამდე ჩამოდის" (ფსალმ. 132.2); სხვაგვარად, ეკლესია არის ცა მიწაზე, რომელშიც ზეციური ღმერთი სახლობს და მიმოდის. ეკლესია სახეობრივად წარმოაჩენს ქრისტეს ჯვარცმას, დაფლვას და აღდგომას. მოსეს „საწამებელ კარავზე" უფრო დიდია იგი, პატრიარქთაგან წინასწარვე გამოისახა და მოციქულთა მიერ დაეფუძნა. მასშია სალხინებელი და წმინდა წმინდათა. ეკლესია წინასწარმეტყველთა მიერ არის წინდაწინ ქადაგებული, მღვდელთმთავართა მიერ შემკული, მოწამეთა მიერ სრულქმნილი და მათ წმინდა ნაწილებზე დასაყდრებული. სხვაგვარად, ეკლესია არის საღვთო სახლი, სადაც საიდუმლო და ცხოველი მსხვერპლი შეიწირება. აქვეა სამღვდელთმსახურო წიაღი და წმინდა გამოქვაბული. აქვეა საფლავი, აგრეთვე, სულისმარგებელი და ცხოველმყოფელი ტრაპეზი. ეკლესიის მარგალიტები უფლის მიერ მოწაფეებისადმი გადაცემული მოძღვრების საღვთო დოგმატებს გულისხმობს.

„კვერი" ანუ „კეტი" (ό σημαντήρ) სახეა სამსჭვალთა, რომელთა მიერ დაემსჭვალა უფლის ხელ-ფეხი. ქვეყნიერების დასასრულამდე გახმიანდა იგი. „სარეკელი" (τό σημαντήριον) მოასწავებს ანგელოზთა საყვირს, რომელიც უხილავ მტერთა წინააღმდეგ საომრად უხმობს ღვაწლშემოსილებს.

ნათლისღების შესახებ ეს განუჩინა და უთხრა მოსეს ღმერთმა: „ჩადი ქვევით, უწამე ერს და განწმინდე ისინი. გაირეცხოს მათი სამოსი, რომ გაემზადნონ და ამოვიდნენ ჩემთან მთაზე" (გამოსვლ 19.10-11). ასევე, ესაია წინასწარმეტყველის პირით ამბობს ღმერთი: „განიბანეთ და განიწმინდეთ: მოუსპეთ თქვენს სულებს ბოროტებანი" (ეს. 1.16); აგრეთვე: „მეწამულიც რომ იყოს თქვენი ცოდვები, თოვლისებრ გავასპეტაკებ" (ეს. 1.18); თავად უფალი ამბობს: „უკეთუ ვინმე არ იშვება წყლისა და სულისაგან, ვერ შეძლებს შესვლას ღვთის სასუფეველში" (იოანე 3.5). მანვე თავის მოციქულებს ეს აუწყა და უთხრა: „მოვლეთ მთელი სამყარო, დაიმოწაფეთ ყოველი ხალხი. მამის, ძისა და სულიწმინდის სახელით ნათელი ეცით" (მათე 18.19).

ნათელღებულნი ვართ ქრისტეს სიკვდილისა და აღდგომის მიმართ, რადგანაც წყალში ჩასვლითა და ამოსვლით ანუ სამგზისი ჩაძირვით სწორედ ქრისტეს სამდღიან დაფლვასა და აღდგომას გამოვხატავთ და ვაღიარებთ, აგრეთვე - იმას, რომ თავად უფალიც მოინათლა იორდანეში იოანეს მიერ.

ნათელღებულისათვის ზეთის ცხება იმ ზეთითვე სრულდება, რომლითაც იცხეს მეფეებმა, მღვდლებმა, წინასწარმეტყველებმა. ქრისტემაც, როგორც მეუფემ და მღვდელმა, ხორცშესხმის საცხებლით მიიღო ცხება. იგი აბრკოლებს ეშმაკს, რომელიც ვეღარ დაგვძლევს მომაკვდინებელი ცოდვის ძალით! ადამის ურჩობამ რომ მოაწია ჩვენზე.

„წყალი" აღნიშნავს საიდუმლოდ ჩენილ საიდუმლო ემბაზს ანუ ემბაზს სული წმინდის ცეცხლისას და წყლისას, იგი განწმენდს ცოდვათა ბიწიერებას, მეორედ შობისაკენ გვიხმობს ჩვენ და ახლად გვშობს საუკუნო ცხოვრებისათვის. ნათლისღების გზით ღვთის შვილნი ვხდებით, რადგანაც თავს ვაღწევთ ეშმაკისეულ მძლავრებასა და დამონებას. მადლი ღვთის ძისა თავისუფლებას გვანიჭებს ჩვენ.

ნათლისღების ჟამს წყლითა და სულით წმინდაგვყო და განგვწმინდა უფალმა, თვით წარგვადგინა ღვთისა და მამის წინაშე და თქვა: „მამაო მართალო, აჰა, მე და შვილნი, რომელნიც მე მიბოძე! შენივე სახელით წმინდაყავ შენგან ბოძებულნი რომ განიწმინდონ და შეგიცნონ შენ - მხოლო ჭეშმარიტი ღმერთი და ის, ვინც მოავლინე - იესო ქრისტე", და დაიმკვიდრონ სასუფეველი ჩემი. ასეთების შესახებ იტყვის მამა: „დავმკვიდრდები მათში და მიმოვივლი მათ შორის, ვიქნები ღმერთი მათთვის, ისინი კი ჩემს წინაშე - განწმენდილი ერი და სამეუფო სამღვდელოება" (II კორ. 6.16: მომდინარეობს ლევ. XXVI 12-დან). სულიწმინდა მტკიცეჰყოფს აღთქმას, რადგანაც მოწმეა ჭეშმარიტი და შეუბღალავი (ά παράγραπτος, irreprehensibilis), რომელიც რწმენით აღგვავსებს ჩვენ. იხილე წმინდა ზედწერილი (έπιγραφή), რამეთუ წმინდა სამებას სიგელის (Λιβελλον) წესით წააწერს სულიწშინდა, როგორც ენა ღვთისა მამისა და „კალამი სწრაფმწერი მწიგნობრისა" (ფსალმ. 44.2), რომელიც არათუ მელნითა და ფურცლით გამოგვისახავს ქრისტეს ნიშს (διαχάρρατον έν τη σημειώσει του Χριστου), არამედ - საცხებელი მირონის მიერ და როგორც ახალ წიგნში, მორწმუნეთა გულის ფიცარზე ქრისტეს ჯვარს ამოტვიფრავს. ამის შესახებ ამბობს წინასწარმეტყველი: „დავწერე ჩემი რჯული, იტყვის ღმერთი, მათ გულებზე და დავნიშნე იგი მათ შუბლებზგ, რომ გამოინიშოს მათ შორის ნათელი ჩემი პირისა და იყვნენ ისინი სახელოვანნი მთელ ქვეყანაზე" (იერ. XXXI.33). ჩვენც დავიმკვიდრებთ მის სასუფეველს, როგორც ჭეშმარიტი შვილები და მემკვიდრეები, თუკი ვიღვაწებთ იმისათვის, რომ მრთელად დავიცვათ წმინდა ნათლისღება და მრთელად - ბეჭედი.

კონქი სახეა ბეთლემის გამოქვაბულისა, სადაც იშვა ქრისტე, აგრეთვე, გამოქვაბულისა, სადაც დაიმარხა იგი, როგორც ამბობს მარკოზ მახარებელი: „იყო გამოქვაბული, კლდეში გამოკვეთილი. და იქ დაასვენეს იესო" (იოან. XI.38; XIX.41,42; შდრ. მარკ. 15.46).

ეკლესია ის ადგილია, სადაც საიდუმლო და წმინდა მსხვერპლი შეიწირება. სიწმინდის შიგნით (ίερατείου) არის გამოქვაბული, სადაც საფლავია უფლის წილ (άντ' αύτου).

საკურთხევლთს კონქი გადასვენებაა (μετάθεσις) ჯვრისა, ხოლო კოშკები (πύργοι) - ნიშანდებანი. ამიტომაც, ორივე მათგანი გონივრულად განალაგეს მღვდელომსახურთა პირისპირ.

წმინდა ტრაპეზი აღნიშნავს საფლავის ადგილს, სადაც დაასვენეს ქრისტე; მასში დევს ჭეშმარიტი და ზეციური პური, საიდუმლო და უსისხლო მსხვერპლი, „რომელიც ცხოვლად შეიწირება. უფლის ხორცი და სისხლი საუკუნო ცხოვრების საჭმელად და სასმელად მიენიჭათ მორწმუნეებს.

ტრაპეზი ტახტია ღვთისა, რომელზეც ზეციერმა და ქერუბიმებზე ამხედრებულმა ღმერთმა განისვენა.

ამავე ტრაპეზზე, საიდუმლო სერობის ჟამს, მოციქულთა შორის ინახიდგა უფალმა, რომელმაც აიღო პური და ღვინო და ეს უთხრა მის მოწაფეებსა და მოციქულებს: „მიიღეთ, ჭამეთ და სვით, რადგანაც ეს არის ხორცი ჩემი და სისხლი ჩემი" (მათ. XXVI.26-28).

რჯულისეულმა ტრაპეზმა ცით მოვლენილი მანანის სახით წინასწარ მოასწავა ქრისტე.

წმინდა ტრაპეზი მონაცვლეა იმ ტრაპეზისა, რომელიც ქრისტეს ჰქონდა მოწაფეებთან;

ტრაპეზის მარგალიტები [1] აღნიშნავს უფლის მიერ მოწაფეებისადმი ნამესაიდუმლოები მოძღვრების საღვთო დოგმატებს.

კიბორიონი ანუ კიდობანი იქაა, სადაც არის ჯვარცმა. იგი მონაცვლეა იმ ადგილისა, სადაც ჯვარს ეცვა ქრისტე. ახლოსაა ის ფუძემაღალი ადგილი უფლის საფლავთან.

ეკლესიაში იმგვარადაა ყველაფერი განწესებული, რომ ერთბაშად გაცხადდეს ქრისტეს ჯვარცმა, დაფლვა და აღდგომა.

კიბორიონი გამოსახავს, აგრეთვე, უფლისმიერი აღთქმის კიდობანს, რომელშიც არის წმინდათა წმინდა და მისი წმინდამყოფელობა. კიდობნის ორივე მხარეს, ღვთის განწესებით, ორი ქერუბიმია გამოქანდაკებული. სიტყვა „კიბ" ნიშნავს კიდობანს, ხოლო „ორიონი" - უფლისმიერ ნათელყოფას ანუ ღვთის ნათელს. [2]

საკურთხეველი არის სალხინებელი, მსგავსი ქრისტეს წმინდა საფლავისა, სადაც სრულდება მსხვერპლშეწირვა ცოდვათა ჩვენთათვის. თვით ქრისტემ საკურთხეველში მსხვერპლად მიუძღვნა თავისი თავი ღმერთსა და მამას, როდესაც ტარიგის მსგავსად შეიწირა მისი სხეული. მან, როგორც მღედელთმთავარმა და ადამიანის შვილმა, შეწირა კიდეც, და თვითვე შეიწირა როგორც საიდუმლო და უსისხლო მსხვერპლი. სიტყვისმიერი მსახურებით წმინდად ემსხვერპლა იგი მორწმუნეებს. მის მიერ ვეზიარეთ საუკუნო და უკვდავ ცხოვრებას.

სწორედ ეს ტარიგი მოასწავა მოსემ, როდესაც მან ეგვიპტეში შეღამების ჟამს კრავის სისხლით უკუმიაქცია სიკვდილის მთესველი ანგელოზი და იხსნა ერი (იხ. გამოსლ. XII.13-20).

„შეღამება" იმას ნიშნავს, რომ სწორედ შეღამებისას დაიკლა ჭეშმარიტი ტარიგი - ქრისტე, რომელმაც თავისი ჯვრით მთელი ქვეყნიერების ცოდვები იტვირთა: „პასექი ჩვენი, რომელიც ჩვენთვის შეიწირა - ქრისტე!" (I კორ. V.7).

საკურთხეველი არის და ითქმის ბაგად და საფლავად უფლისა. საკურთხეველი არის მსგავსება ზეციური და გონისმიერი საკურთხევლისა: აქ მიწის მკვიდრი და ხორციელი მღვდლები სახეობრივად გვიცხადებენ უნივთო და ზენა ძალთა გონისმიერ და ღვთისმსახურ (λειτουργικάς) იერარქიებს, აქვე წარუდგებიან და მარადიულად მსახურებენ ისინი უფალს. ამიტომ, მართებთ, რომ იყვნენ ვითარცა „ალი ცეცხლისა". ღვთის ძემ და ყოველთა მსაჯულმა ზეციურ განწესებათა მსგავსად ამქვეყნიურთა სიმწყობრეც განაჩინა.

ბემა ანუ „მაღალი დასაჯდომელი" არის ფუძემაღალი ადგილი და ტახტი, რომელზეც დაბრძანებულია ყოვლადმეუფე ქრისტე თავის მოციქულებთან ერთად, როგორც თვით ეტყვის მათ: „დასხდებით თქვენც თორმეტ ტახტზე, რათა განსაჯოთ ისრაელის თორმეტი ტომი" (მათე XIX.28).

„ტახტი" აღნიშნავს სარწმუნოების ქადაგებას. უშიშრად ქადაგებდნენ და ასწავლიღნენ მოციქულები, რომლებმაც უფლისგან ქადაგების წილ საზღაურად მიიღეს ზეციური სასუფეველი, სადაც, ცხადია, არ არის დასაჯდომელი. „ტახტი" მოასწავებს, აგრეთვე, ქრისტეს მეორედ მოსვლას, როდესაც დიდებით მოგვეახლება იგი და განიკითხავს ცოცხლებსა და მკვდრებს; საქმეთა მიხედვით მიუზღავს ყველას და განსჯის მთელ სამყაროს, როგორც ამბობს წინასწარმეტყველი: „დასხდნენ ტახტები განსასჯელად, ტახტები - დავითის სახლზე".

„კოსმიტი" (ნათცრ) გულისხმობს რჯულისმიერ და წმიდა კოსმიონს ანუ სამკაულს, რომელიც ავლენს ჯვარცმული ქრისტეს ბეჭედს, შემკულს ჯვრის მიერ.

„ბოძები" (აააარ,) ანუ „მკერდები" (თირზათ), რომლებიც ბემას ანუ „დასაჯდომელს" დანარჩენი ტაძრისაგან გამოყოფენ, ასეთ აზრს შეიცავენ: ბემის ანუ „დასაჯდომელის" გარეთ არის ტაძარი, აგრეთვე, შესასვლელი და ის ადგილი, სადაც დგ ... კითხვის გაგრძელება »

ასეულო ჩემო, მოძღვარი შენი გრიგოლ მოგიძღუანებ ამა სათნოსა საუნჯეს; ხოლო ყოველთა ძღვენთაგან უმჯობესია სულიერ მამის შეგონებანი.

უწყოდე, ოლიმპიადა - ძვირფას ქვათაგან შეჭედილ ოქროთი არ განშვენდებიან დედანი; ხოლო ხატებას ღვთისას ნუ დაიფარავ ფერ-უმარილით - ამ სამარცხვინო საკეკლუცოთი და პირ-სახეს შენსას ნუ წარხოც სხვა რამ მომაკვდინებელ ხატებით. მეწამული და ოქროქსოვილი, ელვარე და ჭრელა-ჭრულა სამოსი მათ დაუტევე, რომელთ ნათელი ცხოვრების არა ჰმოსიათ; ხოლო შენ იღვაწე უბიწოებისათვის, შინაგან თვალის განსაცვიფრებელ, ღირსახეს სილამაზისთვის. დედაკაცში ყოველთა ფერთა მშვენიერია კეთილზნეობა, რომელ მყარია და არა სადა დაუტევებს მას მშვენება ესე.


უწინარესად თაყვანსასცემდე უფალს და მერმედ მეუღლეს შენსას - რომელ თვალია შენის ცხოვრების და წინამძღოლი ზრახვათა შენთა. მას ერთსა ჰყვარებდე, მას ერთსა გულს უხარებდე, და რაც უფრო ნაზი სიყვარული აქუნდეს შენდამი, მით მეტითა პასუხობდე. ერთსულოვნების საკვრელ-ქვეშ დაიცევ ურყევი ერთგულება. იმგვარ თავისუფლების ნებას ნუ მისცემ შენს თავს, რაგვარსაც გაწვევს ქმრის სიყვარული, არამედ - წესისამებრ იქცეოდე; რამეთუ ნაყროვანება ყველაფერშია შესაძლო.

დედაკაცად შობილი, მამაკაცისთვის ჩვეულ მედიდურობას ნუ მიინიჭებ და ნურცა გვარ-ტომობითა აღიმაღლებ თავს, ნურც შესამოსელით გაყოყოჩდები და ნურცა ჭკუა-გონებით იამპარტავნებ. გონება შენი მეუღლეობის კანონსა მორჩილებს; რამეთუ საკვრელი ქორწინებისა ქმრისას და ცოლისას ყოველსავე ერთჰყოფს.

როცა გაგულისებულია ქმარი - დაუთმე მას; ხოლო თუ გადაღლილია, თბილი სიტყვითა და კეთილ-რჩევებით შეეწიე. ლომ-ვეფხვის მომთვინიერებელიც არ ხმარობს ძალას გაავებული ცხოველის დასამორჩილებლად, არამედ ფერებითა და საალერსო სიტყვებით შეაგონებს მას.

რაოდენ მწყრალად არ იყო, ნუროდეს უსაყვედურებ მეუღლეს მოწევნილ ზარალისათვის; რამეთუ შენთვის თავად იგია უმჯობესი მონაგები ყოველთა მოსაგებელზე. ნურც მას უსაყვედურებ ქმარს, ოდეს შედეგი მიზნისამებრ ვერ აღსრულდება. უსამართლობა იქნება ეს, რადგან დემონთა მანქანებით, ხშირად კეთილზრახვანიც ვერ აღწევენ მიზანს. ნურც უძლურებისთვის ყვედრი მეუღლეს შენსას, რადგან მახვილში მუდამ არის ძალა.

ვინც შენს ქმარს არ უყვარს, ნურც შენ შეუქებ მას ეშმაკურ ზრახვით-გულისსატკენად. კეთილშობილ ცოლ-ქმარს, და მით უფრო - ცოლს, ყოველგვარ შემთხვევაში მართებს გულწრფელობა.

საზიაროდ მიითვალე ყოველი ჭირი თუ ლხინი ქმრისა შენისა და ზრუნვაც ყოველი ერთგაქვნდეთ; რამეთუ ამაზედ დაეფუძნება ოჯახი.

შენმა რჩევამაც შესაძლოა ივარგოს; მაგრამ თავი ყოველთვის მამაკაცი უნდა იყოს.

ოდეს იურვის ქმარი შენი, შენც შსწუხდი მისთანა (ჭმუნვაში მეგობართა თანადგომა დარდს განაქარვებს), ხოლო შემდგომ უმალ გახალისდი და განუქარვე მას მჭმუნვარება; რამეთუ დარდში ქმრისათვის ყველაზე საიმედო საყუდელი - ცოლია.

საქმიანობა შენი საქსოვ-სართავი და ღვთის სიტყვის სწავლა იყოს, ხოლო გარეშე საქმის ზრუნვა ქმარს მიანდევი.

სახლიდან ხშირად ნუ გახვალ და ნუ შეერთვი საზოგადო ლხენა-გართობას და უწესო კრებულს - საცა კდემამოსილნიც განიძარცვიან კდემისაგან და სადაცა არის თუალთ-მიდგმა; ხოლო სირცხვილის დაკარგვა - ყოველ ვნებათა დასაბამია.

რიგიან კრებულშიც კეთილგონიერთან სვლას განგიწესებ, რათა გონებაში კეთილი სიტყვა აღგებეჭდოს და მით ვნება რამ აღმოიძირკვო, ანუ სათნოება რამ შეგეძინოს.

შენი სახლია შენთვის ქალაქი. ნუ მისცემ თავს უფლებას გარეშეთ ეჩვენებოდე, ოდენ ხოლო კეთილგონიერნი ნათესავნი, მღვდელნი და ჭაღაროსანნი გხედვიდნენ და უმჯობეს ყმაწვილთა იყვნენ შენთვის ესენი. ნურც თავმაღალთა და ურცხვთა დედაკაცთა ეჩვენები; და ნურც კეთილსათნო მამაკაცთან ნუ გამოსჩნდები, მით უფრო თუ ქმარს შენსას არ სურდეს შინ მათი ნახვა. და ვინ ესრეთ გარგებს შენ, ვითარ მეუღლე შენი კეთილი, დაღათუ ის მხოლო გიყვარს.

ზე გაქუნდეს გული, გარნა ნუ იქნები ქედმაღალ.

ნუ დაეშურები ქორწილ-დღეობათ, სადაც არს მთვრალობა, როკვა, სიცილი და თვალშეუდგამი ხიბლები. ესე ყოველი აუძლურებს და უბიწოთ გაალაღებს, ვითარცა მზის სხივი ცვილს.

ნურც შენ გამართავ ოჯახში ლხენა-ქეიფებს, ნურც ქმრის შინ ყოფნისას და ნურც უმისოდ. დაღათუ სტომაქს საზღვარს დაუდებ, ეგების ვნებებიც დაიოკო. დაუმჭირვებელი სტომაქი მეც მაშინებს და შენს ქმარსაც.

პირსახეზე არც ვნება უნდა დაგთამაშებდეს და არც მრისხანება გითრთოდეს. ყოველი ადამიანისათვის სამარცხვინოა ეს, მით უფრო დედაკაცისათვის.

ყურთა შენთა, არათუ მარგალიტთაგან განაშვენებდე, არამედ სწვრთიდე კეთლსიტყვათა სასმენლად, ხოლო ძვირსიტყვაობისათვის დაიხშე თვალნი გონებისა. ყურნი შენნი განხვნილნიცა და დახშულნიც უბიწოებას ოდენ ისმენდნენ.

ქმრის სიახლოვეს ქალწულებრივი მორცხვობით გეფაკლებოდეს ღაწვნი. უცხოთ ჭვრეტაზე წითლდებოდე, ხოლო ეცადე თავად არვისა სჭვრეტდე, არამედ მიწად დახარე თვალნი.

თუ ენას აღვირს არ ასხამ, მოგიძულებს ქმარი. ენამწარობით ხშირად უდანაშაულოც ბოროტვნებულა. საქმეც რომ ითხოვდეს, მაშინაც დუმილი ჯობია, არამც თუ უადგილოდ სიტყვის წამოსროლა.

მალიად სვლა უბიწოებას არა შვენის. სიარულშიაც გამოსჩანს რაღაცა თავხედური.

ესეც გულისხმაჰყავი: ნუ მიეცემი დაუოკებელ ხორციელ სიყვარულს და ყოველდროს ნუ ეძიებ ცოლ-ქმრული სარეცლის სიამოვნებას; მეუღლესაც შეაგონე წმიდა დღეთა პატივისცემა, რამეთუ დიდებულისა ღმრთისა ხატების მორჩილება ჯერარს კანონით, დაღათუ ძემ ღვთისამ თავადვე მოგვცა კაცთ მოდგმას კანონი ქორწინებისა, რომლის ძლით თაობა გრძელდება; ხოლო ერთნი მიდიან და მეორენი მოდიან და განახლებული თაობა იმ მდინარეს ემსგავსება, რომელიც სიკვდილის მეუფების მიზეზით არცა დგას ერთ ალაგს და მუდამ კი აღვსებულია ახალშობის მიზეზით.

მაგრამ მე რისთვის გითხრა წვრილად ყოველი? რჩევით კი გირჩევ, მაგრამ ამისთვის უკეთეს მრჩევლად გყავს შენ თეოდოსია - გათხოვილ ქალთა შემწედ მოვლენილი იგი ცხოვრების მაგალითია შენთვის სიტყვასა და საქმეში. მან მიგირქვა შენ მამისაგან და ყოველი კეთილიც მანვე განაცხოველა შენში. იგი ღვიძლი დაა უანგარო და ჭეშმარიტების მღაღადებელ არქიეპისკოპოს ამფილოქესი, რომელიც სიქადულია ჩემი და რომელსაცა უმწიკვლო თეკლასთან ერთდ ღმრთისა მიმართ წინავუძღოდი.

დაღათუ ჭაღარამ ჩემმა კეთილგონივრული სიტყვა რამ შეგძინა, მაშინ გაკურთხებ დაიცვა იგი გულის საუნჯეს. ამით მოიხვეჭ კეთილგანწყობას მეუღლისას, რომელიც ზღუდეა შენი. და თუ იგი ამაღლდება, უმეტეს მისსა იდიდები შენც.

აჰა, ჩემი ძღვენი! გარნა თუ უკეთესია საჭირო, მაშინ გლოცავ და იქმენ ვით ყანა ხვავრიელ მოდგმათ-მოდგმათა, რაითა მრავალრიცხოვანება კაცთა უგალობდეს დიდებას უფლისას, რომლისათვისცა ვიშვებით ქვყნად და რომლისკენაც განსვლა იმქვეყნად განგვიჩინა ჩვენ სჯულმა.

მინდოდა რაც შეიძლება მალე გამომეგზავნა წერილი შენი სიწმინდისათვის, მაგრამ მკაცრი პატიმრობის ქვეშა ვარ და აქამდე ვერაფრით მოვახერხე. ახლა კი, როდესაც სახიერმა ღმერთმა ინება და მომივლინა კაციცა და შემთხვევაც, ვისრულებ საწადელს, მოგესალმები და გეხვევი შენ, ჩემს სულიერ მამას, რომელიც ჭეშმარიტად ძალიან მიყვარს. ამა სოფლის მპყრობელთ ხორციელად კი გაგვყარეს, მაგრამ ამით ჩვენი ღმრთისმიერი ერთობა და სიყვარული ვერ დაარღვიეს, პირიქით, უფრო მეტადაც შეგვაკავშირეს. მჯერა, რომ შენს ღირსებასაც ვუყვარვარ მე უღირსი და ურყევად ადგას მართლმადიდებელი და ღმრთის სათნო აღმსარებლობის გზას. ყოველთვის ასეთდ ჩანდი ღმრთისა და კაცთა წინაშე, და არჩიე ჩვენთან ერთდ გაგეყო დევნულება ღმრთისმოშიშების წილ, თუმცა ეს არ სურდათ ძლიერთა ამა სოფლისა, ეშინოდათ მრავლის განდევნა და დატუსაღება, იმედი ჰქონდათ, რომ ამით ქვეყანას დაარწმუნებდნენ, თითქოს მხოლოდ მე ვუპირისპირდები, სხვა კი ყველა მათ მხარესაა. სინამდვილეში ასეთი ბევრია მათ სახელმწიფოში, თუმცა ისინი იმალებიან ან შიშის, ან შემგუებლბის გამო, ასე რომ, შეგვიძლია გავიმეოროთ ღმრთაებრივი დავითის სიტყვები: ”აღვრაცხნე იგინი, და უფროის ქვშისა განმრავლდენ” (ფს. 138,18).


მართლაც, ეს უსჯულოება არც მცირეა და არც დაფარული, არამედ დიდი და თვალსაჩინო იმათთვის, ვისაც გონება უჭრის. მათ, თქვენო მაღალღირსებავ რამდენადაც ხელეწიფებოდათ, გააუკუღმართეს ქრისტეს განგებულება იმით, რომ სახარების მცნების დარღვევა და მემრუშეთა ქორწინება ეკლესიის მხსნელ იკონომიად გამოაცხადეს და ვინც ეს ამბავი არ მოიწონა, ისინი შეაჩვენეს. ერთი მცნების დარღვევით მთელი სახარება ხელყვეს, რამეთუ წერია: ”რომელმან ყოველი ჰსჯული დაიამრხოს და ჰსცთეს ერთითა, იქმნა იგი ყოვლისავე თანა-მდებ” (იაკობ. 2,10), მათ კი დაცემულებს, უფრო სწორად, მემრუშეებსა და მათ დამაქორწინებელებს, აგრეთვე მათ თანამონაწილეებს და ყველას, ვისაც რაიმე ურთიერთობა აქვს მათთან (ყველა ესენი ერთმანეთისგან არაფრით განსხვავდებიან) დამნაშავეებს კი არა, ღმრთის განგების აღმასრულებლებს უწოდებენ. მაშ ტყუის იგი (ღმერთი), ვინც ასეთ ადამიანებს დამნაშავეებად სახელდებს, წმინდანები კი უცხონი ყოფილან ღმრთის განგებულებისათვის, რამეთუ არც ერთ წმინდანს არ შეუბღალავს ღმრთაებრივი კანონი, ხოლო ვინც შებღალა, მას შეუძლებელია წმინდანის სახელი ერქვას. ისინი კი ამ გადახვევას უცვალებელ დოგმატად აქცევენ, ღმრთაებრივ კანონად გვიდგენენ და ანათემას გადასცემენ ყველას, ვინც მათ თანამონაწილე არ უხდება. მაგრამ არც ცაზე და არც მიწაზე არც ერთი წმინდანი არ შეეწევა მრუშობას. ამგვარად, ცხადია, რომ მათ სახარების ერთი მცნების დარღვევით არა მხოლოდ მთელი სახარება ხელყვეს (თანაც საეკლესიო კრების განჩინებით ეს დარღვევა ეკლესიის მხსნელ იკონომიად გამოაცხადეს და დაადგინეს, რომ ყოველი მცნება შეიძლება დავარღვიოთ და ამ დარღვევას იკონომია ვუწოდოთ), არამედ შეაჩვენეს წმინდანები, რომლებიც არ იწონებენ ამ საქციელს, წმინდანებთან ერთდ კი მას არც ღმერთი იწონებს.

თუმცა, რა საჭიროა ამდენი ლაპარაკი იმაზე, რასაც წერილიც ვერ დაიტევს? ჩვენს ეკლესიაში საშინელი ცრუმოძღვრება გამოცხადდა, ეს ბილწი მწვალებლობა, იმის გარდა, რომ სახარებას ხელყოფს, ღმრთაებრივ კანონებსაც არღვევს, რამეთუ უდანაშაულოდ აცხადებს მემრუშეს, რომელსაც ეს კანონები გმობენ. ცხადია, რაკი სახარება არად ჩააგდეს, ღმრთაებრივ კანონებზე ფიქრით თავს აღარ შეიწუხებდნენ. ყოველივე ამის შეხსენება, მამაო, ამისათვის დამჭირდა: რაკი იცი, რომ ეს აშკარა მწვალებლობაა, გაექეცი მწვალებლობასა და მწვალებლებს, ნუ გექნება მათთან ერთობა და ნუ მოიხსენიებ საღმრთო ლიტურგიაზე შენს უწმინდეს მონასტერში, რამეთუ წმინდა მამები დიდ მუქარას უთვლიან იმათაც კი, ვინც ტრაპეზს გაიყოფს მწვალებლებთან. თუ მკითხავ, რატომ მე თვითონ არ ვამბობდი ამას დატუსაღებამდე და რატომ ვიხსენიებდი ბიზანტიის მბრძანებლებს, გეტყვი, რომ მაშინ ჯერ კიდევ არ იყო შემდგარი საეკლესიო კრება, არ იყო გამოცხადებული ეს უღმერთო სწავლება და ანათემა. მაშინ საშიში იყო სრულიად გამოყოფა უსჯულოთაგან, შეიძლებოდა მათთან ურთიერთობას გაქცეოდი და დასაშვები იკონომიის გამო გარკვეულ დრომდე მოგეხსენიებინა კიდეც.

ახლა კი, როდესაც ამ კრებაზე აშკარად გამომჟღავნდა მწვალებლური უსჯულოება, დანარჩენ მართლმადიდებლებთან ერთად შენც თამამად უნდა თქვა სათქმელი, არავითარი ურთიერთობა არ გქონდეს მწვალებლებთან და არავინ მოიხსენიო მათგან, ვინც ამ უსჯულო კრებაში მონაწილეობდა, ან ვინც მათ აზრებს იზიარებს. ჭეშმარიტად შეგფერის, ღირსო მამაო თეოფილე, ვინც ყოველთვის ამართლებდი შენს სახელს (თეოფილე - ღმრთისმოყვარე (ბერძნ.)), ამ საქმეშიც ღმრთისმოყვარედ გამოჩნდე, რამეთუ დიდმა ოქროპირმა ხმამაღლა, ყველასათვის გასაგებად გამოაცხადა ღმრთის მტრებად არა მხოლოდ მწვალებლები, არამედ მათთან ურთიერთობის მქონენიც. და თუ შენებრ მტკიცე კაცი შეცდება, სხვა ვინღა ცხონდეს? თუ ის, ვინც მწვალებლობის სრულ გამომჟღავნებამდე წმინდანივით შეუვალი იყო, ახლა გადაუხვევს სწორ გზას, სხვამ როგორღა გაბედოს ხმის ამოღება? თუ მონაზონი (ანუ მონასტრები და ყველა, ვინც მონასტრებშია), არ შერაცხავს ნაგავად ყოველივეს (ფილ. 3,8), მაშ ერისკაცმა როგორღა მიატოვოს ცოლი, შვილები და ათასი სხვა რამე?

ამიტომ შეგახსენებ, როგორ უმცროსი ძმა, ნუ გავჩუმდებით, რათა ჩვენში სოდომის გმინვა არ დატრიადლეს, ნუ დავინანებთ მიწიერს, რათა ზეციერს არ მოვაკლდეთ, ნუ ჩამოვაგდებთ საცთურს ღმრთის ეკლესიაში, რომელიც, წმ. მამების თქმით, სამი მართლმადიდებლისგანაც შეიძლება შედგებოდეს, რათა ღმრთის სამსჯავროზე არ განვისაჯოთ. მე უღირსი ამას ჩემი თავისთვის როდი ვამბობ - თუმცა კადნიერება კია ამის თქმა, მაგრამ ჭეშმარიტებისათვის სიკვდილი ჩემთვის შეძინება, ცხოვრება და სიხარულია - არამედ ჩვენი ძველი, სულიერი სიყვარულისა და საერთო სარგებლობისათვის: ჭეშმარიტად, თუკი ძე ღმრთისამ მაცხოვარმა და ყოველთა მეუფემ ჩვენთვის შესწირა თავი მსხვერპლად მამასა და ღმერთს, რა არ უნდა დავითმინოთ მისთვის ჩვენ, მეტადრე მონაზვნებმა, ვინც ჯვარს ეცვა სოფლის უარყოფით, ვინც ჭეშმარიტად და არა მხოლოდ სიტყვით დაუტევა ეს სოფელი?

კაცზე გარეგნობის მიხედვით როდი უნდა ვიმსჯელოთ, არამედ საქმეებით, რამეთუ მრავალმა გაიკეთა ნიღაბი და სინამდვილეში ის არ არის, რადაც თავს გვაჩვენებს. ამრიგად, დღეს მონაზვნებმა საქმით უნდა დაამტკიცონ თავიანთი მონაზვნობა, მონაზვნის საქმეები კი ის იქნება, რომ არავითარი სიახლის შეტანა არ დაუშვას სახარებაში, არ მისცეს ერისკაცებს მწვალებლობისა და მწვალებლებთან ერთობის მაგალითი და მათი წარწყმედის გამო პასუხისმგებლობამ არ მოუწიოს. ბევრი ზედემტი ვთქვი ამასობაში, ამის უფლება შენმა სიმდაბლემ მომცა. შენ კი, მამაო, ილოცე და ღმერთს ევედრე ჩემ უძლურისა და ცოდვილისათვის, ვისაც შენ ძალიან უყვარხარ. ჩემთან ერთად დატუსაღებულიც მოგესალმება და ლოცვას გთხოვს.

ტყუილი ყოველთვის თავისივე თავის დამღუპველია. სურს მას ეს თუ არა, იგი უნებლიედ თვითონვე უწყობს ხელს სიმართლის წარმოჩენას.

განვიხილოთ შემდეგი საკითხი: ქრისტე რომ ჯვარს ეცვა, დაეფლა და მკვდრეთით აღდგა, ამას თვით მისი მტრები ასაბუთებენ და აი, როგორ: მათ ხომ მტკიცედ დაბეჭდეს უფლის საფლავი და დააყენეს გაძლიერებული დაცვა, ამიტომაც მაცხოვრის სხეულის მოპარვა შეუძლებელი გახდა; და რადგან მაცხოვრის სხეული არავის მოუპარავს, ხოლო საფლავი მაინც ცარიელი აღმოჩნდა, ეს ნათლად ავლენს რეალობას იმისას, რომ ქრისტე აღდგა. ასე თავისთავად დამტკიცდა სიმართლე.

ან კი როდის მოიპარავდნენ ქრისტეს ცხედარს მოწაფეები, შაბათს? მაგრამ ამ დღეს ხომ კანონით აკრძალული იყო გარეთ გასვლა. დავუშვათ, მათ დაარღვიეს უფლის კანონი, მაგრამ ისედაც შიშით მოცულნი საერთოდ გამოვიდოდნენ კი ამ დღეს სახლიდან? და რისთვის გააკეთებდნენ ამას? ელოდნენ რაიმე გასამრჯელოს ან ჯილდოს? ანდა რისი იმედი უნდა ჰქონოდათ? თავისი სიტყვის ძალის? მაგრამ, ისინი ხომ სრულიად გაუნათლებლები იყვნენ. იქნებ დიდი ქონების? მაგრამ მათ, ხომ უბრალო კვერთხიც არ ჰქონდათ და არც სამოსი და ფეხსაცმელი ებადათ. იქნებ, გვარიშვილობის? მაგრამ, თითოეული მათგანი ხომ ყველაზე მდაბიო ფენის წარმომადგენელი იყო. ან იქნებ სიმრავლის? მაგრამ ისინი ხომ მხოლოდ თერთმეტნი იყვნენ.

გავიხსენოთ ისიც, რომ თუ მოწაფეთა შორის უპირატესი, მსახური ქალის სიტყვებმა შეაშინა, სხვები კი შეპყრობილი მოძღვრის დანახვაზე მაშინვე მიმოიფანტნენ, განა ეს ადამიანები შეძლებდნენ ქვეყნის სხვადასხვა კუთხეში წასულიყვნენ და გაევრცელებინათ აღდგომის შესახებ მათ მიერ შეთხზული ცრუ ქადაგება? ქალის მუქარას განრიდებულნი, შემდგომში განა გაუძლებდნენ ამდენ ცეცხლსა და მახვილს და ყოველ წუთს სიკვდილის საფრთხეს, თუ არ ექნებოდათ სრულად გაცნობიერებული და შეგრძნებული აღდგომის ძალა და სიდიადე?

მოდით ახლა ისევ დავუბრუნდეთ ზემოთქმულს და ვკითხოთ ებრაელებს: "უგუნურნო, მოწაფეებმა როგორ მოიპარეს ქრისტეს სხეული, რეალობა ხომ ნათლად წარმოაჩენს სიმართლეს, იუდეური ტყუილი კი ჩრდილსაც ვერ აყენებს მას. მითხარით, როგორ შეიძლებოდა სხეულის მოპარვა? იქნებ საფლავი არ იყო დაბეჭდილი? იქნებ კარგად ვერ დარაჯობდა მას მრავალრიცხოვანი ჯარისკაცი და იუდეველი, რომელნიც ისედაც ელოდნენ, რომ რაღაც შეიძლება მომხდარიყო და ამის გამო, უფრო მეტად ფრთხილობდნენ?

ან რისთვის უნდა მოეპარათ სხეული? აღდგომის ჭეშმარიტების დასამტკიცებლად? როგორ განიზრახავდნენ ამას შეშინებულნი, ან როგორ გადააგორებდნენ დაბეჭდილ ლოდს ამდენ მცველთა თვალწინ?

ყურადღება მივაქციოთ ებრაელთა საქციელს: ისინი თავად გაებნენ თავის დაგებულ ბადეში. დიახ, პილატესთან რომ არ მისულიყვნენ და არ მოეთხოვათ უფლის სხეულის გაძლიერებული დაცვა, უფრო ადვილად იცრუებდნენ, მაგრამ ახლა უკვე ყველაფერი გაცხადდა. ფაქტია, რომ ვერავინ შეძლებდა შეიარაღებულ, ფხიზელ მცველთაგან უჩუმრად თავის დაღწევას. და კიდევ ერთი ფაქტი: თუ მოწაფეებს ეს მიზნად ჰქონდათ, რატომ არ მოიპარეს სხეული უფრო ადრე, როცა საფლავი დაუცველი იყო და საფრთხეც თითქმის არ ელოდათ. ე.ი. წინა ღამეს? ებრაელები ხომ პილატესთან შაბათს მივიდნენ, პარასკევს ღამით კი საფლავი დაცვის გარეშე იყო. ცხადია, თუ მოპარვა სურდათ, ეს შემთხვევა ხელიდან არ უნდა გაეშვათ.

ანდა რატომ დახვდა პეტრეს და სხვა მოციქულებს სამარხში სურნელოვანი ზეთით გაჟღენთილი დახვეული სუდარა? გახსოვთ, ამ ადგილზე პირველად მარიამ მაგდალინელი მივიდა. როცა იგი უკან დაბრუნდა და მომხდარი სასწაული აუწყა მოციქულებს, ისინი დაუყოვნებლივ გაიქცნენ საფლავთან და დაბლა დადებული თეთრი ტილოები ნახეს. ეს იყო სწორედ აღდგომის ნიშანი, რადგან თუ სხეული მოიპარეს, რა თქმა უნდა, მას შიშველს არ წაიღებდნენ. ეს იქნებოდა მიცვალებულის უპატივცემულობა და თანაც უაზრობა. ამის გამკეთებელნი დროს არ დაკარგავდნენ იმაზე, რომ ჯერ სუდარა მოეხსნათ, შემდეგ იგი საგულდაგულოდ დაეხვიათ და კუთხეში დაედოთ, არამედ უცებ მოიპარავდნენ სხეულს და სწრაფად გაიქცეოდნენ.

ამასთან იოანე მახარებელი წერს, რომ დაკრძალვის დროს მაცხოვარს უხვად აპკურეს სურნელოვანი ზეთი, რომელიც ისე მტკიცედ აწებებს სუდარას სხეულს, როგორც დამდნარი ტყვია ლითონს; ამიტომაც ადვილი არ იქნებოდა მისი მოცილება. და როცა იცი, რომ ტილოები ცალკე დახვეული იხილეს, აღარ დაუჯერო მათ, ვინც ცდილობს დაამტკიცოს, თითქოს სხეული მოიპარეს. ბრიყვი უნდა ყოფილიყო ქურდი, რომ ამდენი დრო ზედმეტად დაეხარჯა. რისთვის დატოვებდა იგი დახვეულ სუდარას? ან როგორ დააღწევდა თავს მცველებს? დაგვიანების შემთხვევაში, ხომ მას ადგილზევე შეიპყრობდნენ.

მაშ, რატომ იდო თეთრი ტილოს ნაწილები და დახვეული სუდარა ცალ-ცალკე? იმიტომ, რომ დავრწმუნებულიყავით, რომ ეს არ იყო აჩქარებული და აღელვებული ადამიანის ნამოქმედარი და საერთოდაც შეუძლებელი იყო აქ ქურდობას ჰქონოდა ადგილი. თვით ებრაელებიც კი მიხვდნენ ამას, ამიტომაც მათ ფული მისცეს მცველებს და უთხრეს: ”თქვით, რომ სხეული მოიპარეს და თქვენს უფროსებთან ჩვენ მოვაგვარებთო საქმეს”. ე.ი. იმ ვერსიის შეთხზვა, თითქოს ”მოწაფეებმა ცხედარი მოიპარეს”, თავისთავად უაზრობაა. და რაკი ყველანი აღიარებენ, რომ სხეული იქ აღარ იყო, ამით კიდევ ერთხელ მტკიცდება სიმართლე; ერთის მხრივ, სხეულის არ ყოფნა და მეორეს მხრივ, საფლავის დაბეჭდვა, მცველთა დაყენება, ტილოებისა და სუდარის ნახვა, აშიშვლებს მათ სიცრუეს და ცხადყოფს აღდგომის ჭეშმარიტებას.

ბევრი კითხულობს, აღდგომის შემდეგ, მაშინვე რატომ არ გამოეცხადა ქრისტე იუდეველებსო? ეს კითხვა არასწორია, რადგან რომ ყოფილიყო რაიმე იმედი იმისა, რომ ისინი ამით აღდგომას ირწმუნებდნენ, უფალი არ დააყოვნებდა და ყველას გამოეცხადებოდა; მაგრამ ეს იმედი არ არსებობდა, რაც აჩვენა ლაზარს აღდგინებამ: მიუხედავად იმისა, რომ ოთხი დღის მკვდარი, უკვე ხრწნადაწყებული მისი ცხედარი აღადგინა მაცხოვარმა, ამის თვითმხილველებმა მაცხოვრისადმი რწმენა კი არ განიმტკიცეს, არამედ პირიქით, აღშფოთდნენ და მოინდომეს ქრისტესა და ლაზარს მოკვლა.

მათ არა თუ დაიჯერეს ეს სასწაული, არამედ სიძულივილითა და ურწმუნოებით დაბრმავებულნი დაირაზმნენ მაცხოვრის წინააღმდეგ. აღდგომილი უფალი მაშინვე რომ გამოცხადებოდა იუდეველებს, ისინი უფრო მეტად განრისხდებოდნენ.

შემდეგ კი იგი, ყოველგვარი ეჭვი რომ გაეფანტა, არა მარტო მოწაფეებს ეჩვენებოდა ორმოცი დღის განმავლობაში და მათთან ერთად ჭამდა და სხვამდა, არამედ გამოეცხადა ხუთას ადამიანს, თომა მოციქულს კი – ნალურსმნალი ადგილები და ლახვრით მიყენებული ჭრილობა უჩვენა.

და როდესაც ამბობენ, რატომ არ მოახდინა იესო ქრისტემ აღდგომის შემდეგ მრავალი დიდი სასწაული, მხოლოდ ჭამდა და სვამდაო, პასუხი ერთია: თვით აღდგომა იყო უდიდესი სასწაული და ამ სასწაულის უდიდესი დამამტკიცებელი საბუთი სწორედ ისაა, რომ იგი ჭამდა და სხვამდა.

აბა ერთხელ კიდევ დავფიქრდეთ, თუ მოციქულებს უფლის აღდგომის არ სჯეროდათ, იმაზე ფიქრსაც კი როგორ გაბედავდნენ, რომ მთელს მსოფლიოში საქადაგებლად წასულიყვნენ. ხომ არ იყო ეს ბოდვა? და თუკი საღ გონებაზე იყვნენ, რასაც მათი ნამოქმედარი ამტკიცებს, განა შეიძლებოდა უტყუარი ზეციური ნიშნისა და ღვთიური ძალის შეწევნის გარეშე ჩაბმულიყვნენ ამდენ ბრძოლაში; ისინი ხომ მხოლოდ თერთმეტნი იყვნენ. ან როგორ უნდა ებრძოლათ ისეთი თავდადებით, რომ მოექციათ მთელი წარმართული სამყარო. ამგვარი სურვილის განხორციელებას ისინი ვერ შეძლებდნენ თუნდაც რომ ჰქონოდათ რაიმე მიზანი და ყოფილიყვნენ მდიდარნი, ცნობილნი, ძლიერნი და განათლებულნი. მაგრამ უმრავლეს მათგანს ხომ მთელი სიცოცხლე ზღვის ნაპირზე ჰქონდა გატარებული, ზოგი კარვებს ამზადებდა, ზოგი მეზვერე იყო. მათგან ფილოსოფიაზე და მაღალ მატერიებზე საუბარი სასაცილო იქნებოდა. ამასთან, თვითონ მათაც თავისი თანამედროვე ყოფიდან მრავლად ჰქონდათ მაგალითი იმისა, თუ რა სავალალოა შედეგი განდიდების მიზნით წამოყენებული ცრუ ქმედებებისა.

ალბათ იცოდნენ, თუ როგორ შეეცადნენ ბევრნი ახალი მოძღვრების შემოტანას. ამასთან არა მარტო თორმეტი კაცით, არამედ გაცილებით უფრო მეტი რაოდენობით. გავიხსენოთ თუნდაც თევდა და იუდა გალილეველის*, წარუმატებელი მცდელობა. ისინი ხომ თავის მრავალრიცხოვან მიმდევრებთან ერთად უკვალოდ გაქრნენ.

ეს მართლაც ჭკუის სასწავლებელი უნდა ყოფილიყო მოციქულთათვის. მაგრამ დავუშვათ, რომ ისინი მოელოდნენ გამარჯვებას; განა შეეჭიდებოდნენ ასეთ საშიშროებას, თუ არ ექნებოდათ მყარი საფუძველი მომავალი კეთილდღეობისა? და რაში უნდა დაენახათ ეს კეთილდღეობა, რა სარგებელზე უნდა ეფიქრათ, თუ წარუძღვებოდნენ ხალხს ჩვეულებრივი ადამიანისკენ და არა აღმდგარისკენ, როგორც ამას მათი მტრები ირწმუნებოდნენ. დღესაც კი მათ, რომელთაც სწამთ ქრისტეს ზეციური მეუფება, უჭირთ შეებრძოლონ ბოროტებას. რის სანაცვლოდ გაუძლებდნენ მოციქულები ამდენ საშინელ სატანჯველს, თუ არ მოხდა აღდგომა და თუ არ ამაღლდა იესო ზეცად? თუნდაც ამ ფაქტების შეთხზვისათვის ისინი ხომ აუცილებლად დაიტეხდნენ თავს ღვთის რისხვას.

ამასთან, მართალია, ქრისტეს სიცოცხლეში მოწაფეებს მისადმი დიდი რწმენა ჰქონდათ, მაგრამ სიკვდილის შემდეგ იგი მალევე განქარდებოდა, უკეთუ მას არ ნახავდნენ აღმდგარს. თუ არა ეს სასწაული, ვერაფერი სხვა ძალა ვერ უბიძგებდა მათ მოსალოდნელ სასტიკ ბრძოლაში ჩასაბმელად. რომ არ აღმდგარიყო ქრისტე, მოწაფეები მისი ერთგულნი კი არ დარჩებოდნენ, პირიქით, თავს მოტყუებულად ჩათვლიდნენ. მან აღუთქვა: "სამი დღის შემდეგ აღვდგებიო”, და შეჰპირდა ცათა სასუფეველს, უთხრა, რომ სული წმიდის მადლს მიიღებდნენ და ქვეყანას მოაქცევდნენ; აგრეთვე, აღასრულებდნენ სხვა და სხვა სასწაულს ღვთიური ძალის გამოვლინებით. თუ უფლის ეს სიტყვები არ შესრულდებოდა, სიცოცხლეში მის მიმართ მოციქულებს რაც არ უნდა დიდი რწმენა ჰქონოდათ, გარდაცვლილს აღარაფერს დაუჯერებდნენ.

და სამართლიანადაც განსჯიდნენ: გვითხრა სამი დღის შემდეგ აღვდგებიო და არ აღდგა; დაგვპირდა სული წმიდას გარდამოგივლენთო და არ გამოგვიგზავნა; როგორღა უნდა ერწმუნათ მისი მომავალში, როცა არ გაუმართლათ აწმყოში?

და რისთვის დასჭირდებოდათ მათ ექადაგათ მისი აღდგომა, თუ მართლაც არ იხილეს იგი აღმდგარი? ზოგიერთი იტყვის, იმიტომ, რომ უყ ... კითხვის გაგრძელება »

სიტყვას, რომელიც ზეციდან ნებაყოფლობით მოივლინა, შეუძლია მორწყოს ჩვენი გულები, თუკი ჩვენც ჩვენი ძალით განვემზადებით არა მხოლოდ ლაპარაკისათვის, არამედ მოსმენისათვისაც, რადგან, როგორც წვიმა მიწის გარეშე ნაყოფს ვერ გამოიღებს და ვერც მიწა წვიმის გარეშე, ასევე ვერც სიტყვა მოიტანს ნაყოფს სმენის გარეშე და ვერც მარტოდენ სმენა - სიტყვის გარეშე. სიტყვა მაშინ ხდება ნაყოფის მომტანი, როცა მას გავცემთ. მსგავსადვე მოგვცემს შედეგს სმენა, როცა შევისმენთ.

მაშასადამე, როცა სიტყვა თავის ძალას გასცემს, თქვენ კი ნებაყოფლობით ყურს მიაპყრობთ, და როცა სმენად მოხვალთ, განიწმინდებით ყოველგვარი შურისა და ყველგვარი ურწუნოებისაგან. უქვენაესი საქმენია შური და ურწმუნოება. თითოეული მათგანი ეწინააღმდეგება სამართლიანობას. შური ეწინააღმდეგება სიყვარულს, ურწმუნოება კი - რწმენას, ისე როგორც მწარე ეწინააღმდეგება ტკბილს, ნათელს - ბნელი, კეთილს - ბოროტი, სიცოცხლეს - სიკვდილი, ჭეშმარიტებას - სიცრუე. ამიტომ, რომლებიც კი სათნოებისადმი დაპირისპირებული უკეთურებით არიან აღსავსენი, როგორღაც მკვდარნი არიან. რაც შეეხება ცილისმწამებლებსა და ურწმუნოებს, მათ სიყვარული სძულთ, ხოლო ყოველივე ამის მოქმედი ღვთის მტერი ხდება.

საყვარელნო ძმანო, აწ სცანით, რომ ცილისმწამებელი და ურწმუნო ადამიანები მტრები არიან სამართლიანობისა. უეჭველად თავი უნდა დავიცვათ მათგან. უერთგულეთ რწმენას და სიყვარულს, რადგან მათი ძალით აღწევდნენ ცხონებას ყველა ისინი, რომლებიც სამყაროს შექმნიდან დღემდე წმინდანნი გახდნენ, სიყვარულის ნაყოფი კი არა მარტო სიტყვებით, არამედ საქმითაც გამოაჩინეს, ე.ი. ღვთისადმი კეთილმსახური მორჩილებით, რადგანაც თავად უფალმა თავისი სიყვარული არა მარტო სიტყვებით გვიჩვენა, არამედ საქმითაც, რამეთუ საკუთარი თავი ჩვენი ცხონებისათვის გამოსასყიდად მისცა. სხვაგვარად, ჩვენ არამარტო სიტყვით შევიქმენით, რა სახითაც დანარჩენი ქვეყანა შეიქმნა, არამედ, ერთდროულად საქმითაც. ღმერთმა ერთი სიტყვის ძალით შექმნა სამყარო არსებობისათვის, ჩვენ კი, მსგავსადვე, საქმის მოქმედებითაც მოგვავლინა, რადგან საკმარისი არ იყო მისთვის ოდენ თქმა ”ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა” (შესაქ. 2,9), არამედ მყისვე საქმენიც მოედევნა სიტყვას, აიღო რა მიწისგან მტვერი და მისგან შექმნა ადამიანი თანამსგავსად მისი ხატისა და მსგავსებისა და შთაჰბერა მას სული სიცოცხლისა, რომ გამხდარიყო ადამი სულად[1] ცხოველად[2].

მაგრამ მას შემდეგ, რაც ადამიანი თავისი ცდომილების გამო სიკვდილისაკენ მიიქცა, საჭირო იყო, რომ ის ხატება[3] ცხონებისათვის აღდგენილიყო მისივე შემოქმედების მიერ. ადამიანის ხატება ხრწნად მიწაში იყო მდებარე, თუმცა ის სუნთქვა, რაც სიცოცხლის სულის სახით არსებობდა, სხეულისაგან განშორებული შეპყრობილ იქნა წყვდიად ადგილას, რაც ჯოჯოხეთად იწოდება. რადგან მოხდა სულის გაყრა სხეულისაგან, სული ექსორია იქმნა ჯოჯოხეთში, სხეული კი მიწად მიიქცა და იყო დიდი უფსკრული ერთმანეთთან შეხვედრისათვის. შორდება რა სული ხორცს, სხეული იხრწნება, ხოლო შეიბორკება რა სული, მისი მოქმედება მინავლდება. როგორც ბორკილებდადებული მეფის ქალაქი ნადგურდება ან დატყვევებული წინამძღოლის ჯარი იფანტება, ან მოკლული მესაჭის გემი იძირება, ამგვარადვე ემართება ბორკილებისაგან[4] დატყვევებულ სულს. მისი სხეული ნადგურდება, როგორც ქალაქი მეფის გარეშე, მისი ნაწილები იშლება, როგორც ჯარში ხდება, როცა წინამძღოლი დაიჭრება და მოკვდება. ასე ემართება გემსაც, როცა მესაჭე მოაკლდება მას.

სული ადამიანს მართავდა სანამ სხეული ცოცხლობდა, როგორც მეფე მართავს ქალაქს, წინამძღოლი ჯარს ან მესაჭე ხომალდს, მაგრამ მაინც ვერ შეძლო ემართა იგი მას შემდეგ, რაც თავადაც შეუძრავად შეკრულ იქნა და ცთომილებაში ჩაეფლო. იმის გამო, რომ სწორ გზას გადაუხვია, განსაცდელი ეწია მას; მიეცა იგი სიძვას, კერპთმსახურებას და სისხლიან მსხვერპლშეწირვას. ამგვარი ბოროტმსახურებით თავისი კაცება დაამხო, ხოლო, როცა ჯოჯოხეთში ჩავიდა, იქ საშინელი განსაცდელისაგან იქნა შეპყრობილი. სხვაგვარად, როგორც მეფე აღადგენს დაცემულ ქვეყანას, წინამძღოლი შემოკრებს გაბნეულ ლაშქარს, მეზღვაური შეაკეთებს დამსხვრეულ ხომალდს, სულიც კიდევ შეეწევა თავის სხეულს, ვიდრე სხეული მიწად მიიქცეოდეს, სანამ თვით იგი შეიბორკება, მაგრამ სული არა ნივთიერი რამ საკვრელით, არამედ ცოდვათაგან შეიბორკა და ამის გამო სამოქმედოდ დაუძლურდა. მაშინ მან თავისი სხეული მიწაში დატოვა და ჩავიდა რა ჯოჯოხეთში, ყველასაგან შეურაცხქმნილი, სიკვდილის სამფლობელოში შევიდა.

გამოვიდა კაცი ამ ქვეყანაში, რომელიც იყო ჭურჭელი უსამართლობისა, სიძვისა, მრუშობისა და სისხლიან მსხვერპლთა, სადაც წარწყმედა სუფევს, რადგან ყველანი მის მოსაკლავად შეთანხმდებიან და ამრიგად, ძლივს შემოსულან უჩინოჰყოფენ. ამდენად, ადამიანი მოაკლდა ყოველგვარ ნუგეშს, შემწეობასა და სიმშვიდეს. სად შეიძლებოდა ადამიანს ეცხოვრა კარგად? ნუთუ დედის საშოში? მაგრამ იქ ჩაკეტილი მცირედით თუ სხვაობდა მკვდრისაგან. ნუთუ მაშინ, როცა დედის რძით იკვებებოდა? მაგრამ არც მაშინ უგრძვნია რაიმე სიხარული. ნუთუ უფრო მაშინ, როდესაც სიჭაბუკეში იყო? მაგრამ მაშინაც განსაცდელები მოიწეოდნენ მასზე ახალგაზრდული სურვილებისაგან. ნუთუ როდესაც მოხუცებულობაში იყო? მაგრამ მაშინ ხომ გლოვას იწყებს ადამიანი სიბერითა და სიკვდილის მოლოდინით გულშეკუმშული, რადგან სხვა რა არის სიბერე, თუ არა სიკვდილის მოლოდინი? ჭეშმარიტად, ყველანი, რომლებიც ამ ცხოვრებაში იშვნენ, სიკვდილს ექვემდებარებიან, ახალგაზრდებიც და მოხუცებულებიც, ბავშვობის და გაფურჩქვნის ხანაში მყოფნიც. სიკვდილის მიერ ხომ არანაირი სხეულებრივი ასაკი არ განირჩევა. ამდენად, რის გამო იტანჯება ადამიანი მწუხარების მიერ? სინამდვილეში სიკვდილის ჭვრეტას მწუხარება მოაქვს, რადგან მკვდარ ადამიანში შეცვლილ პირისახეს ვხედავთ, ჩამქრალ მშვენიერებას, გამხდარ სხეულს, მდუმარე პირს, ცივ კანს, დახუჭულ თვალებს, უმოძრაო ნაწილებს, მიწაზე მწოლარე გვამს, გახრწნილ ხორცს, გაყინულ სისხლძარღვებს, გათეთრებულ ძვლებს, დაშლილ სახსრებს, ყველაფერს ერთად მიწად მიქცეულს, რადგან ადამიანი უკვე აღარ არსებობს. მაშასადამე, ვინ არის ადამიანი? ყვავილი ხანმოკლე, ვამბობ, დედობრივ წიაღში გამოჩენილი, ახალგაზრდობაში აყვავებული, მოხუცებულობაში ჩამქრალი და სიკვდილისაკენ მიქცეული. ყოველივე იმის შემდეგ, რაც ადამიანი სიკვდილს დაემორჩილა და ხრწნილებას მიეცა, მოიხილა ღმერთმა თავისი ქმნილება, რომელიც თავის ხატად და მსგავსად შექმნა და ისე გააკეთა, რომ ყოველმხრივ სიკვდილის სათამაშო არ გამხდარიყო ის. ამისთვის ღმერთმა ზეციდან მოავლინა თავისი მხოლოდშობილი, უსხეულო ძე, რათა ქალწულის წიაღში ხორცი შეესხა და ამგვარად ის, ზუსტად ისევე, როგორც შენ, გახდა ადამიანი, რათა აცხოვნოს ყველა წარწყმედული და ყველა გაბნეული ნაწილი თავისთან შეკრიბოს. რადგან ქრისტემ შეუერთა ადამიანი თავის პირს და შეაკავშირა ის, რაც სიკვდილმა განაშორა სხეულისაგან განყოფით. ივნო ქრისტემ, რათა ვცხონდეთ ჩვენ საუკუნოდ. რადგან, სხვაგვარად რის გამო უნდა მომკვდარიყო ქრისტე, ნუთუ რაიმე სიკვდილის ღირსი ქმნა? რის გამო შეისხა ხორცი დიდებით შემოსილმა? მას შემდეგ, რაც ღმერთი იყო, რატომ გახდა ადამიანი? და როდესაც თვით ზეცაში მეუფებს, რისთვის ჩამოვიდა დედამიწაზე და ქალწულის საშოში ხორცი რისთვის შეისხა? რადგან, გევედრები, სხვა რა იძულება აწვევდა ღმერთს, რომ დედამიწაზე ჩამოსულიყო და ხორცი მიეღო, ბაგაში სახვევებით შეხვეულიყო, დედის რძით გამოკვებილიყო, მონის მიერ მონათლულიყო, ჯვარზე ამაღლებულიყო? რა აუცილებლობამ აიძულა იგი? საკმარისად ცხადია, რომ უფალი ადამიანის გამო ითმენდა ყვედრებას, რათა სიკვდილისაგან გაეთავისუფლებინა ის, როგორც წინასწარმეტყველის პირით ამოიძახა და თქვა: ”დავითმინე, როგორც მშობიარემ” (სიბრძნე ზირაქისა 48,19). ჭეშმარიტად ჯვარზე გაკრულმა ჩვენთვის დაითმინა ტანჯვა, უპატიობა, თვით სიკვდილი და დაფლვა, რადგან ასე ამბობს თავად წინასწარმეტყველის პირით: ”განმაგდე მე სიღრმეებში” (იონა 2,4). ვინ განაგდო იგი, ან ვინ უარყო? აშკარაა, რომ არაკეთილმორწმუნე ხალხმა. იხილეთ ადამიანებო, იხილეთ როგორი საზღაური მიაგო მას ისრაელმა, მიაგო ის, რომ თავისი კეთილისმყოფელი მოაკვდინა. სიკეთის ნაცვლად - ბოროტება, სიხარულის ნაცვლად - მწუხარება, ცხოვრების ნაცვლად - სიკვდილი. ჯვარზე გააკრეს და მოკლეს ის, ვინც მათი მკვდრები აღადგინა, ვინც კოჭლები განკურნა, კეთროვანნი განწმინდა, ბრმებს მხედველობა მიანიჭა. უმზირეთ ადამიანებო, იხილეთ ყოველმა ერმა ახალი საკვირველება, ჯვარზე დაჰკიდეს ის, ვინც დედამიწა განავრცო, ლურსმნებით მიაკრეს ის, ვინც სამყაროს საფუძველი დაამყარა, ის იპყრეს, ვისაც უპყრია ცა, შეკრეს იგი, ვინც გამოიხსნა ცოდვილნი, ძმარი შეასვეს სამართლიანობის სასმელის მომნიჭებელს, ნაღველი მიპყრეს ცხოვრების საზრდოს მომრთმეველს, შემსჭვალეს მისი ხელები და ფეხები, ვინც მათი ხელები და ფეხები განკურნა. განიზრახეს, ძალით დაეხუჭათ მისი თვალები, ვინც მხედველობა მისცა მათ. საფლავს მისცეს იგი, ვინც მკვდარნი აღადგინა თავის ვნებამდეც და ვარზე გაკრულმაც, რადგანაც, როცა უფალი ჯვარზე ევნო, [დაეფლო და აღდგა], საფლავები გაირღვა, ჯოჯოხეთი განეღო, სულნი ზეამოვიდნენ, მკვდრები ცხოვრებაში შევიდნენ და მრავალი მათგანი იხილეს იერუსალიმში. ეს ყველაფერი ჯვრის საიდუმლომ აღასრულა. რომელ ჟამსაც ჩვენმა უფალმა სიკვდილი დათრგუნა, მტრობა დახსნა, ძლიერნი შეკრა და ჯვრისმიერი ძლევის ნიში [5] აღმართა. სხეულით ჯვარზე ეკიდა, რათა ამაღლებული გამოჩენილიყო, ხოლო სიკვდილი მისი ხორცის ფეხით[6] გათელილ იქნა. მაშინ ზეციური ძალები შეძრწუნდნენ, ანგელოზები განცვიფრდნენ, სტიქიონები შეირყა. მთელი ქმნილება შეიძრა, როცა საკვირველი საიდუმლო და საშინელი სახილველი ქვეყნისათვის განცხადდა, მთელი ხალხი კი საიდუმლოს უმეცრებით ქრისტეს წინ მიმორბოდა და დასცინოდა, თუმცა მიწა ირყეოდა და მთები ზანზარებდნენ, ხეობები, ზღვა და ღვთის მიერ ქმნილნი ყოველნი - ამ მშფოთვარებით აღგზნებულიყო. ზეცის მნათობნი შეძრწუნდნენ, მზე განერიდა, მთვარე გაუჩინარდა, თავიანთ სინათლეს მოაკლდნენ ვარსკვლავნი, დღე დაცხრა, შეძრწუნებულმა ანგელოზმა დატოვა ტაძარი, რაჟამს კრეტსაბმელი გაიპო. სიბნელემ მოიცვა ქვეყანა, როცა უფალმა თვალები დახუჭა. ამა ... კითხვის გაგრძელება »

იმათ მსგავსად, რომლებსაც მართებთ, დღიურად უხადონ ბეგარა ბატონს, მაგრამ ვერ ახერხებენ რა ამას, დღითი-დღე იგროვებენ ვალს, შემდეგ კი, თუკი რამ სიმდიდრეს მოიპოვებენ, ერთბაშად და სრულად გაისტუმრებენ ყველაფერს, რაც აქამდე ნაწილ-ნაწილ უნდა გადაეხადათ, - ამგვარადვე ვიქცევი მეც შენი ღირსპატიოსნების წინაშე.

ვალდებული ვარ, რომ უწყვეტად გწერდე, რადგან დაპირება ვალია ქრისტიანისთვის. ამიტომ, რაც განვლილ დროში უნებურად დაგაკელი და ვერ მოგწერე, აწ აღვასრულებ, იმდაგვარად განვავრცობ რა ეპისტოლის მოცულობას, რომ იგი, ჩვეულებრივი წერილის ზომაზე დაყოფილი, მრავალი წერილის ტოლფასად ჩაითვალოს; თუმცა ფუჭად რომ არ ვიყბედო იმაზე, თუ რა სიგრძისაა ნაწერი, ვფიქრობ, კარგი იქნება, ამ ეპისტოლის ხმით გარდასულს მივბაძო, ოდეს პირისპირ ვესიტყვებოდით ურთიერთს.

უთუოდ გახსოვს, რომ ყოველი ჩვენი მსჯელობის საგანი იყო სათნოებითი მოღვაწეობა და ღვთისმოსაობაში თავის გაწვრთნა, როდესაც შენ, მოძღვრული წესით, მუდამ გჩვეოდა ნათქვამზე შეპასუხება, რადგან გამოძიების გარეშე არაფერს შეიწყნარებდი, მე კი, როგორც ასაკით უხუცესი, ცალკეულად განგიმარტავდი ყველაფერ იმას, რასაც მწყობრი მსჯელობის გზით გამოვიკვლევდით.

ნეტამც შესაძლებელი იყოს, მაშინდელივით ხდებოდეს ახლაც, რომ კვლავ შენი გონიერება იწყებდეს მსჯელობას! რა იქნებოდა ამაზე კარგი?! ორმაგ სარგებელს მივიღებდით შენცა და მეც: ერთი მხრივ – ურთიერთმჭვრეტით (ამაზე ტკბილი კი ამ ცხოვრებაში რა არის ჩემთვის?), ხოლო მეორე მხრივ – იმის მადლით, რომ შენი სიბრძნე ხემის მსგავსად ააჟღერებდა ჩემს მხცოვან საკრავს! მაგრამ რადგან ცხოვრება გვაიძულებს შორიშორს ვიყოთ ხორციელად (თუმცა კი სულიერად ერთად ვართ), შენი პირითაც მე ვიტყვი სათქმელს და თუ სადმე საჭიროდ ჩავთვლით, ჩემს მსჯელობას თვით მე შევესიტყვები.

ვფიქრობ, გონივრული იქნება, პირველ რიგში სულისმარგებელი რამ საკითხი განვაწესოთ განხილვის საგნად, შემდეგ კი მის შესახებ მსჯელობას მივყვეთ.

ამრიგად, ძიების წესით გამოვიკვლიოთ:

რა არის აღთქმა ქრისტიანისა?

ალბათ უსარგებლო არ იქნება ამ საკითხის განხილვა, რადგან თუ ზედმიწევნით ჩავწვდებით ზემორე სახელის შინაარსს, ცხადია, დიდ შემწეობასაც მივიღებთ სათნოებითი ცხოვრების გზაზე. ჭეშმარიტად, უთუოდ იმას უნდა ვესწრაფოდეთ უმაღლესი მოღვაწეობის მიერ, რომ რაც გვეწოდება, ვიყოთ კიდეც იმგვარი. მართლაც, თუ ვინმეს სურს, იწოდებოდეს ექიმად ან რიტორად ანდა გეომეტრად, ცხადია, არ დაუშვებს იგი, რომ უსწავლელობის მიზეზით გასაკიცხი გახადოს თავისი წოდება ანდა შემოწმების ჟამს შეუფერებელი აღმოჩნდეს იმ სახელისა, რასაც ატარებს. პირიქით, ვინც მოსურნეა ჭეშმარიტად ჰქონდეს წოდება, უთუოდ საქმით გახდის თავის წოდებას სარწმუნოს, რომ ცრუწოდების სიყალბეში არ ამხილონ იგი. იგივე ითქმის ამჯერადაც: ვეძიებთ რა ქრისტიანის აღთქმის ჭეშმარიტ აზრს, არავის გვინდა დავცილდეთ იმას, რისი აღთქმაცაა ჩვენს სახელში, არ კი მოხდეს ისე, რომ ჩვენზე გამართლდეს მაიმუნის ერთი ამბავი, წარმართთა შორის გავრცელებული:

ამბობენ, რომ ვიღაც სასწაულთმოქმედმა ქალაქ ალექსანდრიაში გაწვრთნა მაიმუნი, რომელსაც მარჯვე ტრიალით მოცეკვავედ უნდა წარმოესახა თავი; შემოაცვა მას მოცეკვავის ნიღაბი, აგრეთვე, საქმის შესაფერისი სამოსელი და განუწესა ქოროც, რომ ბრწყინვალება მისცემოდა მელოდიის რიტმზე მროკავ მაიმუნს, რომელიც ყველაფრით, რასაც კი აკეთებდა და აჩვენებდა, თავის ბუნებას ფარავდა.

შემდეგ, როდესაც თეატრი შეპყრობილი იყო სანახაობის უჩვეულობით, ერთმა ვინმემ, სხვებზე უფრო მოხერხებულმა, სცადა ეჩვენებინა ამ სანახაობით გაშეშებული ხალხისთვის, რომ მაიმუნი იყო მაიმუნი. იმ დროს, როცა გაჰყვიროდა ყველა და ტაშს უკრავდა მაიმუნის როკვას, რომელიც რიტმულად ირხეოდა სიმღერისა და მელოდიის ხმაზე, ამ კაცმა სცენაზე დაყარა ნუგბარი საჭმელი, ყველაფერი, რაც ამგვარ ცხოველებს მსუნაგობას აღუძრავდა. მაიმუნმაც, რაწამს დაინახა ქოროს წინ დაფანტული ნუში, აღარ დაახანა და, დაივიწყა რა ცეკვაცა და ტაშიც, აგრეთვე, თავისი სამოსლის მოხდენილობა, მიიჭრა ხილთან და რაც იპოვა, ხელის გულებში შემოიგროვა, თან, ნიღაბს რომ ჭამაში ხელი არ შეეშალა, ბრჭყალებით სულსწრაფად შემოიგლიჯა და შემოიძრო მოგონილი გამოსახულება, რითაც ერთბაშად სიცილი გამოიწვია მაყურებელში და ასე, ნაცვლად იმისა, რომ ქებისა და გაკვირვების საგანი ყოფილიყო, ტლანქად და სასაცილოდ გამოჩნდა ნიღბის ნაგლეჯებში.

ამრიგად, როგორც ამ მაიმუნისთვის არ აღმოჩნდა საკმარისი მოგონილი გამოსახულება, რომ ადამიანად ჩაეთვალათ იგი, რადგან ჭამაში მსუნაგობამ ამხილა მისი ბუნება, მსგავსადვე ვისაც სარწმუნოების მიერ ჭეშმარიტად არ ჩამოუნაკვთავს თავისი ბუნება, ეშმაკეული საცთური ადვილად ამხელს მას, რომ სხვა არის იგი და არა იმ აღთქმისა, რაც აქვს. ეშმაკის უკეთური სავაჭრო უძღებ ადამიანებს ლეღვისა და ნუშის ნაცვლად ცუდმედიდობას, პატივმოყვარეობას, ანგარებიანობას, გემოთმოყვარეობას და სხვა ამგვარს სთავაზობს, რითაც ადვილად ააშკარავებს მაიმუნის მსგავს სულებს, რომლებიც გარეგნული მიბაძვის გზით ქრისტიანობას ფარისევლობენ, ვნებათა ჟამს კი განიშორებენ გონიერების სიმშვიდისა თუ სხვა რამ სათნოების ნიღაბს.

ამიტომ, საჭიროა შევიცნოთ ქრისტიანობის აღთქმა, რომ იქნებ გავხდეთ კიდეც იმგვარი, რასაც ეს წოდება გულისხმობს, არ კი მოხდეს ისე, რომ ლიტონი აღსარების ანდა მარტოდენ სახელის სამკაულით შემოსახულნი გარედან სხვად ვჩანდეთ, ხოლო მას, დაფარუთა მჭვრეტს, სხვად გამოვუჩნდეთ.

ამრიგად პირველად ის განვჭვრიტოთ, როგორ შეიცნობა ქრისტიანობა თვით სახელიდან გამომდინარე. რა თქმა უნდა, უფრო მეტად ბრძენნი უთუოდ აღმოაჩენენ მასში უფრო უმჯობეს და უდიდებულეს რამ აზრს, - სახელწოდების სიმაღლის სწორად თანაამაღლებულს, ხოლო რასაც საკუთრივ ჩვენ ამ სახელის შესახებ დავიტევთ, შემდეგია:

ქრისტეს სახელი, თუკი მას უფრო ცხადი და გასაგები ენით განვმარტავთ, აღნიშნავს მეფეს. საღვთო წერილი განსაკუთრებული მნიშვნელობით იყენებს ამ სიტყვას და მის მიერ სამეფო ღირსებას წარმოგვიჩენს.

რადგან ღმერთი, წერილის თანახმად, გამოუთქმელია და მიუწვდომელი (აღემატება რა იგი ყოველგვარ წვდომით შემმეცნებლობას), ამის გამო სულიწმინდით ღმერთშემოსილი წინასწარმეტყველები და მოციქულები მრავალი სახელისა და ცნების საშუალებით შეგვეწევიან ჩვენ უხრწნელი ბუნების შეცნობაში, როდესაც ესა თუ ის მათგანი ამა თუ იმ ღვთისმშვენი აზრისკენ წარგვიმართავს გზას. ასე მაგალითად, ყოვლიერებაზე ღვთის ხელმწიფობა მეფობის სახელით ცხადდება, ხოლო ყოველგვარ ვნებასთან, ყველანაირ უკეთურებასთან მისი უზიარებლობა და მათგან თავისუფლება სათნოების სახელებით აღინიშნება, რომელთაგან თითოეული გაიაზრება, როგორც უმჯობესისადმი თქმული. ამიტომ, ყველა ის აღმატებული აზრი, რაც ამგვარ სახელთა მიერ ცხადდება, კერძოდ: სამართლიანობა, სიბრძნე, ძალა, ჭეშმარიტება, სიკეთე, ცხოვრება, ხსნა, უხრწნელობა, უცვლელობა, გარდაუქმნელობა და სხვა, - ყოველივე ეს არის თვით ქრისტე და იგი ითქმის კიდეც ამ სახელებით. ამიტომ, თუ ქრისტეს სახელი გაიგება, როგორც გარემომცველი ყველა სხვა აღმატებული სახელისა, რადგან უფრო აღმატებული აზრი დანარჩენებსაც მოიცავს (და ამის გამო ყოველი სახელი უკვე განიჭვრიტება მეფობის ცნებაში), ამდენად, ალბათ, მიზანშეწონილი უნდა იყოს, რომ ქრისტიანობის განმარტება და წვდომა თანამიმდევრული რამ წესით წარმოვადგინოთ.

მართლაც, თუკი იმ სახელთაგან, რომლებიც უხრწნელ ბუნებას განგვიმარტავენ, სწორედ ყველაზე აღმატებული გვეწოდება ჩვენ (რომლებიც მისდამი რწმენით მასთანვე ვართ შეერთებულნი), სავსებით აუცილებელია, რომ, წესით და რიგით, თანამოსახელენი ვიყოთ, აგრეთვე, ყველა სხვა წოდებისა, რაც აღნიშნულ სახელთან ერთად იმ უხრწნელი ბუნების შესახებ მოიაზრება.

რამდენადაც ქრისტესთან ზიარებით ქრისტიანის სახელს ვფლობთ, ამდენად, უთუოდ გვმართებს, რომ ყველა სხვა აღმატებულ სახელთანაც გვქონდეს ზიარება. ისევე, როგორც ჯაჭვის ზედა რგოლის მოწევა ყველა სხვა მომდევნო რგოლსაც მოზიდავს, ამგვარადვე ერთი სახელის, ქრისტეს, ხელთპრობა თანამომზიდველია, აგრეთვე, ყველა სხვა სახელისა, რომლებიც კი იმ გამოუთქმელ და მრავალსახოვან ნეტარებას განგვიმარტავს და რომლებთანაც აღნიშნული სახელი არის თანაშერწყმული.

ამიტომ, თუ ვინმეს ქრისტეს სახელი აქვს შემოსილი, მაგრამ თავისი ცხოვრებით არ ავლენს იგი სხვა დანარჩენთ, რაც კი ქრისტეს სახელთან ერთად მოიაზრება, ამგვარი ვინმე აყალბებს აღნიშნულ სახელს და, ზემორე მაგალითის მსგავსად, ადამიანის სახის გამომხატველ უსულო ნიღაბს აცმევს იგი მაიმუნს, რადგან, ისევე როგორც არ შეიძლება, რომ ქრისტე არ იყოს სამართლიანობა, სიწმინდე, ჭეშმარიტება და ყოველგვარი უკეთრებისგან გაუცხოება, ასევე არ შეიძლება, რომ ქრისტიანი (რა თქმა უნდა, ჭეშმარიტად ქრისტიანი) არ ავლენდეს თავის თავში ამ სახელებთან ზიარებას.

ამრიგად, ქრისტიანობის არსის განმარტებისას, როგორც დებულებას, ისე ვიტყვით:

"ქრისტიანობა არის საღვთო ბუნების ბაძვა”.

ნურავინ განაქიქებს ამ დებულებას იმის გამო, რომ თითქოს ბევრად აღემატებოდეს და ბევრად ჭარბობდეს იგი ჩვენი ბუნების სიგლახაკეს.

არ ამეტებს ბუნებას ეს დებულება. თუ ადამიანის დასაბამიერ მდგომარეობას განბჭობს ვინმე, საღვთო წერილის მოძღვრების საფუძველზე აღმოაჩენს, რომ არ გადასულა ჩვენი ბუნების საზომს ზემორე დებულება, რადგან ადამიანის თავდაპირველი შემზადება ღვთის მსგავსების მიბაძვით იყო, როგორც ამას სიბრძისმეტყველებს მოსე, ამბობს რა: "შექმნა ღმერთმა ადამიანი, ღვთის ხატისებრ შექმნა იგი” (შესაქ. 1,27), ქრისტიანობის აღთქმა კი – ესაა ადამიანის უკუმიბრუნება დასაბამიერი კეთილხვედრისკენ.

ამრიგად, თუ ადამიანი დასაბამში მსგავსება იყო ღვთისა, არცთუ უჯერო დებულება მოგვიცია, როდესაც განვაჩინეთ, რომ "ქრისტიანობა არის ბაძვა საღვთო ბუნებისა”. დიახ, აგრერიგად დიადია ხსენებული წოდებიდან გამომდინარე აღთქმა.

ვფიქრობთ, დროა განვჭვრიტოთ, არის თუ არა უსაფრთხო ამ სახელის მატარებლისათვის, სხვაგვარად ცხოვრობდეს იგი. ჯობს, მაგალითებით გავაცხადოთ საძიებელი:

ვთქვათ, ისეთ ვინმეს, ვინც იჩემებს მხატვრის ხელობას, ებრძანა მეფის სურათის დახატვ ... კითხვის გაგრძელება »

სამებაო ზეარსო, ზეღმერთო და ზეკეთილო, ქრისტიანთა თეოსოფიის წინამძღოლო, წარგვმართე ჩვენ საიდუმლო სიტყვათა ზეუცნაურო, ზებრწყინვალე და უზენაესი მწვერვალისაკენ, სადაც ღმრთისმეტყველების მარტივი, სრული და უცვლელი საიდუმლონი დაფარულნი არიან იდუმალი დუმილის ზენათელ ნისლში, რომელიც თავის უღრმეს სიბნელეში უმეტესი საჩინოებით ბრწყინავს და, ყოვლად შეუხებელი და უხილავი, ზემშვენიერი ბრწყინვით ავსებს უთვალო გონებით, - ასეთი იყო ჩემი ლოცვა.

ხოლო შენ, საყვარელო ტიმოთე, საიდუმლო ჭვრეტათა მიმართ გულმოდგინე სწრაფვისას გრძნობებიც დაუტევე და გონებისმიერი ქმედებანიც, ყოველივე გრძნობადიც და გონით საწვდომიც, ყოველი არსიც და არარსიც, რათა, რამდენადაც შესაძლებელია, უცნაური გზით ამაღლდე იმასთან ერთობამდე, რაც ყოველგვარ არსსა და ცოდნაზე უმაღლესია, რადგანაც მხოლოდ შენივე თავისა და ყველაფრისაგან მკვეთრი, სრული და წმინდა განდგომით თუ ამაღლდები საღმრთო სიბნელის იმ ზეარსობრივ სხივამდე, ყველაფრისაგან განდგომილი და განთავისუფლებული.

მაგრამ დაუკვირდი, გაუნდობელთაგან არავინ გაიგოს. მე ვგულისხმობ იმათ, რომელნიც ემსჭვალვიან ამქვეყნიურ არსთ და ჰგონიათ, რომ მათ გარდა არა არის რა ზეარსი, არამედ ფიქრობენ, რომ თავიანთი ცოდნით იცნობენ მას, ვინც თავის საფარველად დაიდო ბნელი, ხოლო თუ მათთვის არიან მიუწვდომელნი საღმრთო საიდუმლოებანი, რაღას ვიტყვით უფრო უვიცთა მიმართ, რომელნიც ყოვლის უზენაესს ყველაზე უდარესად სახავენ და ამბობენ, რომ ის არაფრით აღემატება მათ მიერ წარმოსახულ უღმერთო და მრავალსახოვან ფორმებს; თუმცაღა მასში, როგორც ყოვლის მიზეზში, უნდა ჩაგვედო და მისით გვემტკიცებინა არსთა ყოველი დებულება და უფრო მეტი უფლებამოსილებით მისგან, როგორც ყოველ არსზე უზენაესისაგან, უარგვეყო იგივე დებულებანი და კი არ გვეფიქრა, რომ წართქმანი უპირისპირდებიან უკუთქმათ, არამედ ყოველგვარ ნაკლებობაზე უწინარესად და ყოველგვარ დაკლებასა და მიმატებაზე უმაღლესად მიგვაჩნია იგი.

სწორედ ასე ამბობს ღვთაებრივი ბართლომეოსიც, რომ ღმრთისმეტყველება უხვიცაა და უკიდურესად მწირიც, ხოლო სახარება ვრცელიცაა და დიდიც და ფრიად მოკლეც. მე მგონია, ამის ღრმა გააზრებით, ყოვლის კეთილი მიზეზი მრავალსიტყვაც არის და მცირედმეტყველიც და უთქმელიც, თითქოს არც სიტყვა აქვს და არც გონება, რაკიღა ზეარსობრივად აღემატება ყოველს და მხოლოდ მათ გამოუჩნდება დაუფარავად და ჭეშმარიტად, რომელნიც დაუტევებენ ყოველივე წმინდას და არაწმინდას, ყოველი ზეაღსვლით ყველა წმინდა მწვერვალს თავზე ეხვევიან, ქვეოთ ტოვებენ ყოველგვარ საღმრთო ნათელს, ბგერებს და ციურ ხმებს და ნისლში დაინთქმებიან, სადაც, საღმრთო წერილის თქმით, ჭეშმარიტად არის ის, ვინც ყველაზე უზენაესია.

რადგან ღვთაებრივ მოსესაც უბრალოდ როდი ებრძანა, თავდაპირველად თვითონ განწმენდილიყო, მერე კი განშორებოდა განუწმენდელთ, და მხოლოდ ყოველგვარი განწმენდის შემდეგ ესმის მრავალხმიან საყვირთა ხმა, ხედავს მრავალ ნათელს, წმინდად მოელვარესა და მრავალი სხივით ნაფერს. შემდგომ ამისა განეშორება მრავალთ და რჩეული მღვდლებითურთ საღმრთო აღსავალთა მწვერვალს აღწევს. მაგრამ მაინც ვერ სწვდება ღმერთს და მას კი ვერ ხედავს (რადგანაც უხილავია), არამედ იმ ადგილს, სადაც არის. ეს, ჩემი აზრით, იმას ნიშნავს, რომ ხედვითა და გონებით წვდომის ყველა უღვთაებრივესი და უმწვერვალესი საგანი მხოლოდ სავარაუდო აზრია, მხოლოდ ნაკვალევი, რომლითაც მჟღავნდება ის, ვინც ყველაზე უმაღლესია, მისი არსებობა, ყოველგვარ აზროვნებას რომ აღემატება, მისივე უწმინდეს სამყოფელთა გონებრივ მწვერვალზე დამკვიდრებული.

და მაშინ, თვით ხილულთა და მხილველთაგან განშორებული, უმეცრების ჭეშმარიტად იდუმალ ნისლში შედის, სადაც გამორიცხავს შემეცნების ყველა უნარს და ამრიგად სრულიად შეუხებელსა და უხილავში რჩება. ასე რომ, აღარავისთვის არსებობს, აღარც თავისთვის და აღარც სხვისთვის, არამედ მხოლოდ მისთვის, ვინც ყოვლისმიღმურია, და ყოველგვარი შემეცნების გაუქმების შედეგად თავისი უკეთესი ნაწილით უერთდება ყოვლად შეუცნობელს. და სწორედ იმით, რომ არაფერს შეიმეცნებს, ზეგონებრივ შემეცნებას იძენს.



თავი II

როგორ უნდა შევუერთდეთ და ვუგალობოთ ყოველთა მიზეზსა და ყოველთა უზენაესს


ჩვენ გვურს, დავრჩეთ ლოცვად ამ ზენათელ ნისლში და უხილავობითა და უცოდინარობით ვიხილოთ და შევიცნოთ ის, ვინც ხილვასა და შემეცნებაზე უზენაესია, - თვით ამ უხილავობისა და უცოდინარობის მეოხებით. რადგან ესაა ჭეშმარიტი ხილვა და შემეცნება, და ზეარსის ზეარსობრივად შესხმა ყოველივე არსებულისაგან განყენებით, იმათ მსგავსად, ბუნებრივ მასალას რომ აქანდაკებენ და ყველა იმ წამონაზარდს აცლიან, რომლებიც ხელს უშლიან დაფარულის წმინდა სახით ჭვრეტას და მხოლოდ მათი თანდათანობით ჩამოშორების თუ გამოკლების წყალობით ამჟღავნებენ ფარულ მშვენებას.

ჩემი აზრით, გამოკლებას მატების საპირისპიროდ უნდა შევასხათ ქება, რადგან, თუ მატებისას ყველაზე პირველებიდან მოყოლებული, შუათანათა გავლით, უკანასკნელებამდე ჩამოვდიოდით, გამოკლებისას უკანასკნელებიდან პირველებამდე ავდივართ, ყველაფერს ვაშორებთ, რათა ცხადად შევიცნოთ ის უცოდინარობა, ყოვლივე შეცნობადისგან ყოველ არსში დამალული, და ვიხილოთ ის ზეარსი ნისლი, ყველასაგან არსთა ნათელში დაფარული.



თავი III

რანი არიან წართქმითნი ღმრთისმეტყველებანი და რანი - უკუთქმითნი


საღმრთისმეტყველო განწესებებში ვიგალობეთ ის, რაც უსაკუთრესად მიეკუთვნება წართქმით ღმრთისმეტყველებას - როგორ იწოდება საღმრთო და კეთილი ბუნება ერთებად და როგორ სამებად; რა ითქმის მასში მამობად და ძეობად; რისი უწყება ნებავს სულის ღმრთისმეტყველებას; როგორ გამობრწყინდებიან უნივთო და განუყოფელი სიკეთიდან სიკეთის გულისმიერი ნათელნი და როგორ გვევლინებიან თანამარადისნი მასში, თავიანთ თავში და ერთმანეთს შორის წარუვალნი და ნაყოფიერნი; როგორ ეზიარება ზეარსი იესო ადამიანის ჭეშმარიტ ბუნებას; და ბევრი სხვაც, საღმრთო წერილში გადმოცემული, საღმრთისმეტყველო განწესებებში იგალობება. ხოლო წიგნში ”საღმრთოთა სახელთათვის” - როგორ ეწოდება ღმერთს კეთილი, როგორ - არსი, სიცოცხლე და სიბრძნე და ძალი და სხვა მისთანანი, რაც მიეკუთვნება ღმერთის საცნაურ სახელდებას; ხოლო ”სიმბოლურ ღმრთისმეტყველებაში” - რანი არიან გრძნობადთაგან ღმერთზე გადატანილი სახელნი, რას ნიშნავს საღმრთო ხატებანი, რანი არიან საღმრთო სახენი, ნაწილნი და ორგანონი, რანი - საღმრთო ადგილნი და სამკაულნი, რანი - გულის-წყრომანი, მწუხარებანი და მძულვარებანი, მთვრალობანი და ღრეობანი, რანი არიან ფიცნი და რანი - წყევანი, რანი - ძილნი და რანი - ღვიძლნი და ღმერთის სიმბოლურ გამოხატულებათა სხვა წმინდა ხატებანი და სახებანი.

ვგონებ, შენც მიხვდი, რომ ამ უკანასკნელში უფრო მეტს ვლაპარაკობ, ვიდრე პირველში, ვინაიდან საღმრთისმეტყველო განწესებანი და საღმრთო სახელთა განმარტებანი გაცილებით მოკლემეტყველი უნდა ყოფილიყვნენ, ვიდრე სიმბოლური ღმრთისმეტყველება, ვინაიდან რაც უფრო მაღლა ვისწრაფვით, მით უფრო მოკლდება ჩვენი სიტყვები გონით საწვდომთა ჭვრეტისას, ისევე როგორც ამჟამად, როცა ყოველგვარ გონებაზე უზენაეს ნისლში შევდივართ, არამცთუ სიტყვამცირობას, არამედ სრულ უსიტყვობასა და უგონობას ვპოვებთ. იქ, ზემოდან უკანასკნელთა მიმართ ჩამოსვლისას, სიტყვა, ჩამოსვლის კვალდაკვალ, თანდათანობით ვრცელი ხდებოდა, ახლა კი, უზენაესისაკენ აღმასვლისას, თანდათანობით მოკლდება აღმასვლის კვალდაკვალ, ხოლო აღმასვლის დასასრულს სრულიად უხმო ხდება და მთლიანად შეერთვის უთქმელს.

კი მაგრამ, იტყვი შენ, რატომაა, რომ წართქმითი დებულებები ღმერთის შესახებ პირველისაგან გამოგვყავს, ხოლო უარყოფითთ უკანასკნელთაგან ვიწყებთ? იმიტომ, რომ ყოველგვარ დებულებაზე უზენაესის შესახებ რაიმე დებულების მტკიცებისას პირობითი დებულებისათვის უნდა მიგვემართა და ის გვესესხებინა მისგან, რაც ყველაზე მეტად ენათესავება მას. ხოლო უარყოფითი დებულებიდან იმის შესახებ, ვინც ყოველგვარ უარყოფაზე უზენაესია, უნდა გამოგვეკლო ყოველივე ის, რაც ყველაზე მეტად დაშორებულია მისგან. ვინაიდან ღმერთი განა უფრო მეტად არ არის სიცოხლე და სიკეთე, ვიდრე ჰაერი და ქვა? და განა უფრო მეტად არც მემთვრალეობს და არც მრისხანებს, ვიდრე სიტყვით და გონებით მიიწვდომება?



თავი IV

იმისათვის, რომ არც ერთი გრძნობადთაგანი არ არის ის, ვინც ზეაღმატებით ყოველივე გრძნობადის მიზეზია

ამრიგად, ვამბობთ, რომ ყოვლის მიზეზი და ყველაზე უზენაესმყოფი არც უარსოა, არც უსიცოცხლო, არც უსიტყვო, არც უგონო; არც სხეულია, არც სახე, არც ხატი, არც თვისება, არც ოდენობა; არც სიმძიმე აქვს, არც რაიმე ადგილისაა, არც ხილულია, არც გრძნობით შეხებადი; არც შეიგრძნობს, არც შეიგრძნობა; არც უწესრიგობა აქვს, არც ნივთიერ ვნებათაგან აღძრული შფოთი; არც უძალოა, გრძნობად გარემოებაზე დამოკიდებული; არც ნათელი აკლია, არც ცვლილებას, არც ხრწნილებას, არც გაყოფას, არც ნაკლებობას, არც მდინარებას განიცდის და სხვა გრძნობადთაგან არც რა აქვს და არც რაა.

თავი V


იმისათვის, რომ არც ერთი გონით საწვდომთაგანი არ არის ის, ვინც ზეაღმატებით ყოველივე გონით საწვდომის მიზეზია კვლავ


აღმასვლისას ვამბობთ, რომ ღმერთი არც სულია, არც გონება; არც წარმოსახვა აქვს, არც წარმოდგენა, არც სიტყვაა, არც აზროვნება; არც ითქმის, არც გონებით მიიწვდომება; არც რიცხვია, არც წესრიგი, არც სიდიდე, არც სიმცირე, არც სწორობა, არც უწესრიგობა, არც მსგავსება, არც არამსგავსება; არც დგას, არც იძვრის, არც მოსვენებულია; არც ძალა აქვს, ძალაა, არც სინათლე, არც ცხოვრობს, არც სიცოცხლეა, არც არსია, არც მარადისობა, არც დრო, არც გონით შეხებადი; არც ცოდნაა, არც ჭეშმარიტება; არც მეუფება, არც სიბრძნე, არც ერთი, არც ერთობა, არც ღვთაება; არც სიკეთე; არც სულია, როგორც ჩვენ გვესმის; არც ძეობა, არც მამობა, არც სხვა რამ მისთანა, როგორც ჩვენთვის, ისე სხვა არსებათათვის შესაცნობი; არც არარსთაგანია, არც არსთაგანი; არც არსნი იცნობენ, როგორია იგი, არც თვითონ იცის, როგორნი არიან არსნი; არ არის მისთვის სიტყვამ არც სახელი, არც ცოდნა; არც სიბნელე, არც სინათლე, არც მცდარობა, არც ჭეშმარიტება. ვერც ვერაფერს მივუმატებთ, ვერც გამოვაკლებთ, ... კითხვის გაგრძელება »

1. ღრმა, დიდი და საკვირველია საღვთო საიდუმლო, რომელსაც დიდი ხანია მოელოდნენ თვით წმინდა ანგელოზებიც, რადგან ერთგან მაცხოვრის მოწაფემ ქრისტეს შესახებ ნაწინასწარმეტყველებზე თქვა: ”მათთვის გამოცხადებულ იქნა, რომ მათ კი არა, თქვენ გემსახურებოდათ ის, რაც ამჟამად გეუწყათ მახარებელთაგან” (I პეტრე, 1,12). მართლაც, რამდენად ღრმად გაიაზრეს და ჩასწვდნენ ანგელოზები დიდ საღვთო საიდუმლოს, რომ, როდესაც ხორციელად იშვა ქრისტე, ჩვენს გამო მადლობა აღავლინეს: ”დიდება მაღალთა შინა ღმერთსა, ქვეყანასა ზედა მშვიდობა და კაცთა შორის სათნოება” (ლუკა, 2,14).

როგორ არ აღივსებოდნენ სიხარულით, როდესაც წმინდა ქალწულისაგან ქვეყნიერების მხსნელისა და განმათავისუფლებლის შობას ხედავდნენ, ისინი, რომლებიც მაცხოვრის სიტყვით ერთი ცოდვილის მოქცევას ზეიმობენ? ჩვენს გამო როკავს წმინდა სულების გუნდი. რა არის ამის მიზეზი? მხოლოდშობილის განკაცება, მისი ხორციელად შობა, ჩვენდამი გამოხატული წყალობის უსაზღვროება, კაცთმოყვარეობის შეუდარებელი სიდიადე. ნეტარი წინასწარმეტყველი ესაია ამბობს: ”შთანთქავს სიკვდილს სამუდამოდ”. და კვლავ იტყვის: ”მოსწმენდს ყველა ცრემლს ღმერთი ყველა პირისახეს” (ესაია 25,8). ხოლო თუ როგორ მოსწმენდს ცრემლს ყველა სახეს, ან როგორ გამოაცხადებს ძველი წყევლის გაუქმებას და დაარღვევს სიკვდილის აუტანელ ბატონობას, ამას გვასწავლის ბრძენი პავლე: ”და რაკი ყრმანი ხორცისა და სისხლის მოზიარენი არიან, თავადაც ამგვარად ეზიარა მათ, რათა სიკვდილით განექარვებინა სიკვდილის ხელმწიფების მქონე”, - რომელიც არის ეშმაკი, - ”და დაეხსნა ისინი, ვისაც სიკვდილის შიშით მთელი სიცოცხლის მანძილზე მონობის უღელი ედგა” (ებრ. 2,15-15).

2. ამრიგად, რას ნიშნავს, ”ამგვარად ეზიარა მათ”, თუ არა იმას, რომ სრულად მიიღო ხორციელი ბუნება კაცისა, რადგან ჩვენნაირი იშვა წმინდა ღვთისმშობლის მარიამისგან? რადგან ღმერთად მყოფია ბუნებით, და ღვთისა და მამის ჭეშმარიტი სიტყვა (ლოგოსი - მთარგ.), მამის თანაარსი და თანამარადიული და საკუთარი სიმაღლით გამშვენებული, მას, ”როგორც ღვთის ხატს, მიტაცებად არ შეურაცხავს ღვთის სწორად ყოფნა; მაგრამ დაიმცირა თავი თვისი, მონობის ხატი შეიმოსა” წმინდა მარიამისაგან ”და კაცის მსგავსი გახდა. თავი დაიმდაბლა და გახდა მორჩილი სიკვდილამდე” (ფილიპ. 2,6-7). ცხადია, თავი ნებაყოფლობით დაიმდაბლა და საკუთარი სისავსე ყველას მისცა. თავი დაიმდაბლა ჩვენს გამო და არა ვინმეს იძულებით, ხატი მონისა ნებაყოფლობით მიიღო ბუნებით თავისუფალმა. იგი, ყველა ქმნილებაზე აღმატებული, ჩვენნაირი გახდა, სიკვდილს დაექვემდებარა ყოველთა ცხოველმყოფელი. ”მე ვარ პური, რომელი ჩამოველ ზეცით” (იოანე 6,41). ჩვენთან ერთად დაემორჩილა რჯულს, რომელიც ყოველგვარ რჯულზე აღმატებულია და როგორც ღმერთი, თავად არის რჯულმდებელი; დაბადებისა და საწყისის მქონე არსებობა მიიღო მან, რომელიც საუკუნისა და დროის უწინარესია, მეტიც, საუკუნეთა საფუძველდამდებია და შემოქმედი.

3. როგორ გახდა ჩვენნაირი? სხეული მიიღო წმინდა ქალწულისაგან, სხეული არა უსულო, როგორც მიაჩნია ზოგიერთ ერეტიკოსს, არამედ მოაზროვნე სულით განსულიერებული. ასე მოვიდა ქალწულისაგან სრული ადამიანი ცოდვის გარეშე, ნამდვილად და არა მოჩვენებითი, არც წარმოსახვითი; ამასთან არ უარუყვია ღმერთად ყოფნა და არც დაუტოვებია ის, რაც იყო მარად, არის და იქნება - ღმერთი. ამიტომ ღვთისმშობელს ვუწოდებ წმინდა ქალწულს. როგორც ნეტარი პავლე ამბობ: ”ერთი გვყავს უფალი იესო ქრისტე, ვის მიერაც არის ყოველი, და ვის მიერაც ვართ ჩვენ” (I კორინთ. 8,6). ამიტომ არ გავყოფთ ერთ ღმერთსა და ჩვენს მხსნელს ორ ძედ, განკაცებულსა და განსხეულებულ ღვთის სიტყვას. ზოგიერთ ერეტიკოსს და უგუნურს მიაჩნია, რომ ერთმანეთში ვურევთ ღმრთეებას და ადამიანობას და ვფიქრობთ, ღვთის სიტყვა შეიცვალა ხორცის ბუნებად, ან ხორცი შეიცვალა ღმრთეებად. ასე არ ვფიქრობთ, რადგან ღვთის სიტყვა სრულიად უცვლელია. ამიტომ ვამბობთ, რომ მან (ღვთის სიტყვამ) მოაზროვნე სულით განსულიერებული ხორცი წმინდა ქალწულისაგან ნამდვილად თავად შეიერთა; ვამბობთ, რომ ის განხორციელდა და განკაცდა.

4. ამიტომ საკმარისია ჩვენი სარწმუნოების მართალი და უყვედრელი, ბრალის არმქონე აღსარებისთვის წმინდა ქალწულის ღვთისმშობლად აღიარება; ხოლო იმის დამატება, რომ ის ადამიანის მშობელია, არ არის აუცილებელი და არც რაიმე სარგებელი მოაქვს. გვისწავლია ერთი ღმერთის აღიარება და გვწამს იგი განკაცების შემდეგაც, როგორც ამბობს პავლე: ”ერთია ღმერთი და ერთია შუამდგომელი ღმერთსა და ადამიანებს შორის” (I ტიმ. 2,5); რადგან ვამბობთ უცვალებლად ღვთის სიტყვის ადამიანად გახდომას; რამდენადაც (იგი) დამდაბლდა ხორცის ბუნებამდე, წმინდა ქალწულმა შვა საკუთარი თავისა და ჩვენი თანაარსი სხეული; თუმცა ამის გამო ღვთისმშობლად იწოდება, რაც სავსებით ცხადია და ლოგიკიდან გამომდინარე. არა შიშველი ღვთაება შვა წმინდა ქაწულმა, არამედ ხორცთან შეერთებული ღვთის სიტყვა; და სხვგვარად არ შეიძლება გაიაზრებოდეს ღვთისმშობელი, თუ არა ზუსტად ამ სახით, რომლისგანაც განკაცების სრულად აღიარება უნდა მოხდეს. ამგვარადვე ჭეშმარიტი, სარწმუნო გახდება დანარჩენიც: ის, რომ ღვთისმშობელი გახდა წმინდა ქალწული, ჩვენს სისხლთან და ხორცთან თანაზიარი ერთი ქრისტეს პარადოქსულად მშობელი, და ამასთან და ჩვენთან ადამიანური ბუნების მიხედვით მსგავსი, რადგან თავად ღვთისმშობელი მარიამია ხორციელი, რადგან არა მსგავსი არსის არის, როგორც ფიქრობენ ერეტიკოსები, არამედ თანაარსი, ე.ი. ჩვენი არსისაგან, რადგან ნათქვამია: აბრაამის თესლისაგან მიიღო. მსგავსი არსის კი ნიშნავს არა ნამდვილ ადამიანს, არამედ ძე კაცის მსგავსს, როგორც ამბობს დანიელი. მოციქულმა კი არა ჩვენი მსგავსი გვასწავლა, არამედ თქვა: ”ადამიანი იესო ქრისტე, რომელმაც მისცა თავი ყველას გამოსასყიდად” (I ტიმ. 2, 5-6). ხოლო თვით იგი ღმერთთან და მამასთან თანაარსია ღვთაების მიხედვით ისე, როგორც მამები აღიარებენ, რომლებმაც მის შესახებ თქვეს, რომ ის მამის თანაარსია და არა მსგავსი არსი.

5. ამგვარად შეიძლება ზედმეტია და არააუცილებელი, რომ ჩვენ, როდესაც ღვთისმშობელს ვახსენებთ, დავუმატოთ ადამიანის მშობელიც. საკმარისია, როგორც ითქვა, პირველი სახელი, რომელიც მთელი ჩვენი საიდუმლოს აღსარებას შეიცავს და ჭეშმარიტების დამახინჯების მსურველებს სიტყებით თამაშის არანაირ საბაბს უტოვებს. ერეტიკოსებს სჩვეოდათ მართებულად გამოთქმულის გაყალბება. ჩვენ კი ამას არ მივიღებთ, რადგან ვხვდებით, რომ ისინი ცდებიან და უშუალოდ საღვთო წერილს განვმარტავთ. ასე რომ, ჩვენ ვსწვდებით საღვთო წერილის სიტყვების მართებულ და შესაბამის აზრს, ხოლო თუ ისინი არამართებულად იგებენ, რა ვქნათ? მოისმენენ წინასწარმეტყველის სიტყვებს: ”ვაი მათ, ვინც ბოროტებას სიკეთეს არქმევს და სიკეთეს - ბოროტებას” (ესაია 5, 20), მაგრამ არ ეზიარება ნათელი ბნელს, არც ქრისტეს თანხმობა იქნება ბელიართან (II კორინთ. 6). ჩვენ კი მივაბიჯებთ სწორ და სანდო გზაზე, რადგან ამგვარად მივაღწევთ ზენა მოწოდების ჯილდომდე იესო ქრისტეში, რომლის მიერ და რომელთან ერთადაც ვადიდებთ ღმერთსა და მამას და სულიწმინდას უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

ბევრ დიდ მამას აკვირვებს ქალწულება და ის მართლაც გაკვირვებას იმსახურებს, რადგან მისი დამმარხველი ენათესავება ანგელოზებს, ესაუბრება ზეციურ ძალებს და უსხეულო არსებების თვისებით ხასიათდება. ქალწულება – წმინდა ეკლესიის ლამპარია; ქალწულმა დაამარცხა წუთისოფელი, დათრგუნა ვნება, დაიმორჩილა სურვილი და გახდა ევას თანაზიარი. იგი გაექცა მწუხარებას, მიაღწია სიწმინდეს და გათავისუფლდა ტანჯვისაგან, რამეთუ ქალწულებზე არ ვრცელდება განაჩენი, რომელიც ასე გამოითქმის: "განმრავლებით განვამრავლნე მწუხარებანი შენნი და სულთქუმანი შენნი, მწუხარებით ჰშვნე შვილნი. და ქმრისა შენისა მიმართ იყოს მიქცევაჲ შენი. და იგი გეუფლებოდეს შენ” (დაბ. 3,16).

ქალწულობის დაცვა ჭეშმარიტად იმსახურებს გაკვირვებასა და აღფრთოვანებას, რამეტუ ის არის: მონაპოვარი, რომელსაც მონობიდან გაჰყავხარ და თავისუფლებას განიჭებს; ასკეტური სამკაული; ადამიანის ბუნების უმაღლესი ძალის გამოვლინება; გარდაუვალი ტანჯვისაგან გამომხსნელი; ცათა სასუფეველში ქრისტე-სიძესთან ერთად შემყვანი. აი, რაოდენ სადიდებელია ქალწულება! თუმცა, პატიოსანი ქორწინებაც ყოველგვარ მიწიერ საბოძვარზე აღმატებულია, რამეთუ, მრავალნაყოფიერი ხეა – ქალწულობის უდახვეწილესი მშვენება და ფესვი. ის აღმოაცენებს გონიერ და განსულიერებულ ყლორტებს; ასრულებს კურთხევას გამრავლებაზე ”ქუეყანასა ზედა” (დაბ. 1,22); ანუგეშებს ნათესავებს; თანაშემოქმედია კაცობრივი არსებისა და ფერმწერი – ღვთაებრივი ხატებისა. ქორწინებამ უფლისაგან მიიღო კურთხევა და მასზე დგას მთელი ქვეყნიერება. პატიოსნად დაქორწინებულს შეუძლია თქვას: ”აჰა ესერა მე და ყრმანი, რომელნი მომცნა მე ღმერთმან” (ებრ. 2,13). დაარღვიე პატიოსანი ქორწინება და ვეღარ მოიძევ ქალწულობის მშვენებას, რამეთუ სწორედ ქორწინებისაგან და არა სხვაგვარად შეგიძლია დაკრიფო ქალწულობის ყვავილი. როდესაც ამას ვამბობთ, ჩვენ არა გვაქვს შუღლის შეტანის განზრახვა ქალწულობასა და ქორწინებას შორის, არამედ გაკვირვებას გამოვხატავთ და ქედს ვიდრეკთ როგორც ერთის, ისე მეორის წინაშე, რადგან ორივე ერთმანეთისთვის აუცილებელია. რამდენადაც უფალია თითოეული მათგანის განმგებელი, ამიტომ იგი მათ ერთმანეთს არ უპირისპირებს. ქალწულობის დაცვა თუ პატიოსანი ქორწინება, ორივე თანაბრად ღვთის მოშიშთა არჩევანია: კეთილკრძალული ღვთისმოშიშების გარეშე, არც ქალწულობაა უბიწო და არც ქორწინება – პატიოსანი.

ამას იქიდან გამომდინარე ვამბობ, რაც რჯულში სწერია და მადლით არის დამტკიცებული, რაც შეგროვილია ყველგან და ნაპოვნი – არსად, აღსრულებულია კი მხოლოდ უფალში. მხედველობაში მაქვს ქორწინების პირველგამოჩენილი ნაყოფი. რომელი? შენ ახლახან მოისმინე მახარებლის სიტყვები: ”და ვითარცა აღესრულნეს დღენი იგი რვანი წინადაცუეთისა მისისანი, და უწოდეს სახელი მისი იესუ, რომელ-იგი ეწოდა ანგელოზისა მისგან, ვიდრე ყოფადმდე მისა მუცელსა დედისა თჳსისასა. რაჟამს აღესრულნეს დღენი იგი განწმედისა მათისანი სჯულისა მისებრ მოსესისა, აღმოიყვანეს ყრმაჲ იგი იერუსალჱმდ წარდგინებად წინაშე უფლისა, ვითარცა დაწერილ არს სჯულსა უფლისასა, რამეთუ: ყოველმან წულმან რომელმან განაღოს საშოჲ, წმიდა უფლისა ეწოდოს” (ლუკა 2, 21-23). ხომ ხედავ, მხოლოდ უფალზე გაცხადდა როგორც ქორწინების, ისევე, მის საწინააღმდეგოდ თქმული? მხოლოდ უფალზე და სხვა არავისზე აღესრულება ის, რომ ყოველი ჩვილი, მამაკაცის სქესისა, ”რომელმან განაღოს საშოჲ, წმიდა უფლისა ეწოდოს”, - თუმცა, ყველასთან მიმართებითაა ნათქვამი. იმიტომ, რომ ქალწულის ბუნება მამაკაცთან ხორციელი სიახლოვისას, ჯერ განიღება, შემდეგ კი შობს. მაგრამ ასე არ ყოფილა ჩვენი მაცხოვრის შემთხვევაში. მან თავად განაღო ქალწულის საშო, რომელსაც არ განუცდია მსგავსი სიახლოვე და გონებისთვის მიუწვდომლად იშვა. ამიტომ წინასწარმეტყველება იმის შესახებ, რომ ყოველმა ჩვილმა (წულმან) რომელმან განაღოს საშოჲ, წმიდა უფლისა ეწოდოს, ეხება მხოლოდ უფალს. ნუთუ წმინდაა კაენი, რომელმაც სიცოცხლე ბიწიერებაში დაასრულა, თუმცა კი იშვა ყველაზე უწინ დედის მუცლიდან? ნუთუ წმინდაა ესავი, ომისა და სისხლისღვრის მემკვიდრე, იმის გამო, რომ თავის ძმაზე წინ დაიბადა? ნუთუ წმინდაა რუბენი, რომელმაც მამის სარეცელი შებილწა და წყევლა გამოიწვია, რამეთუ ისიც პირველი იშვა მრავალნაყოფიერი საშოდან? არც ერთი მათგანი წმინდა არ არის და ყველა ისინი სასჯელს იმსახურებენ. აქედან, ცხადი ხდება, რომ მხოლოდ უფალს მიეკუთვნება წინასწარმეყველება იმის შესახებ, რომ ყოველი ჩვილი, რომელმან განაღოს საშოჲ, წმიდა უფლისა ეწოდოს, - თანახმად გაბრიელ მთავარანგელოზის ნათქვამისა ქალწულის მიმართ: ” სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ; ამისთჳსცა შობილსა მას წმიდა ეწოდოს და ძე მაღლის” (ლუკა 1,35).

მაგრამ, მაინც ვინმე შეიძლება შემგვედავოს და თქვას, თუკი უფალს მიემართება წინასწარმეტყველება: ”ყოველმან წულმან რომელმან განაღოს საშოჲ, წმიდა უფლისა ეწოდოს”, მაშინ ქალწული ქალწულად ვერ დარჩებაო. ქალწულის საშო გარდაუვლად განიღება, თუკი ეს წინასწარმეტყველება უფალს მიემართება, რამეთუ წმინდა წერილმა განაცხადა: ”ყოველმან წულმან რომელმან განაღოს საშოჲ”. გულისხმა ჰყავ: რაც შეეხება ქალწულებრივ ბუნებას, ქალწულობის ბჭე საერთოდ არ განღებულა, რადგან ასე ინება იმან, ვისაც იგი სულ ახლახან ატარებდა, თანახმად მის შესახებ თქმულისა: ”ბჭე ესე დაჴშულ იყოს, არა განეღოს და არცა ერთი ვინ არა განვიდეს მის მიერ, რამეთუ უფალი ღმერთი ისრაილისაჲ შევიდეს მის მიერ, და იყოს დაჴშულ” (ეზეკ. 44,1).

ამიტომ, რაც შეეხება ქალწულებრივ ბუნებას, ქალწულობის ბჭე საერთოდ არ ყოფილა განღებული, ხოლო რაც შეეხება დაბადებული მეუფის ძლიერებას, არაფერია უფლისთვის დახშული, მისთვის ყოველი კარი ღია. არ არსებობს მისთვის დაბრკოლება, არ არსებობს მისთვის საზღვარი. ამიტომ, ზეციურმა ძალებმა უბრძანეს მიწიერ ძალებს: ”აღახუენით ბჭენი თქუენნი, მთავარნო, ... და შევიდეს მეუფჱ დიდებისა” (ფს. 23,7). ამდენად, მშვენიერია ქალწულობა, - ჭეშმარიტი ქალწულობა, იმიტომ რომ, არსებობს განსხვავება ქალწულობაში: ქალწულებიდან ზოგიერთებს მიერულად და დაეძინათ, ზოგმაც იფხიზლა (იხ. მათ. 25,8). მშვენიერია ქორწინებაც, - ჭეშმარიტი და პატიოსანი ქორწინება, რადგან ზოგი იცავს მას, ზოგიც – არღვევს. მშვენიერია ქვრივობაც და სამართლიანადაც არის ნახსენები პატიოსანი ქალის ცხოვრების სამი წესი.

ქვრივობა, როგორც აღვნიშნე, მშვენიერია, - ჭეშმარიტი ქვრივობა, რომელიც გვირგვინს იმკის უბიწოების ღვაწლისთვის. ასეთია ანა წინასწარმეტყველი, რომელმაც ღრმა მოხუცებულობას მიაღწია და სიჭაბუკით განახლდა, ვითარცა ორბი. შენ მოისმინე ლუკა მახარებლის სიტყვები: ”და იყო ანნა წინაწარმეტყუელი, ასული ფანოელისი, ტომისაგან ასერისა. ესე გარდასრულ იყო დღეთა მრავალთა და ცხორებულ იყო ქმრისა თანა შჳდ წელ სიქალწულითგან თჳსით. და ესე იყო ქურივ ვითარ ოთხმეოც და ოთხის წლის, რომელი არა განეშორებოდა ტაძრისა მისგან მარხვითა და ვედრებითა და მსახურებითა ღამე და დღე” (ლუკა 2, 36-37). ხედავ, როგორ არის განდიდებული საღვთო სახარებაში ქვრივი ანა. ჭეშმარიტად ანა არის ანა [მადლი]. სახელის მნიშვნელობა შეესაბამება მისი ზნეობის დიდებას. დაე, ისმინონ დედაკაცებმა და მიბაძონ სახელოვან ანას, დაე, იგივე გზით ვიდოდნენ, რათა მიაღწიონ ისეთივე გვირგვინებს. არავინ გაიმართლოს თავი ქვრივობის დაცვის სიძნელით, რათა არ განიშოროს თავისგან ერთქორწინების სიწმინდე.

ანა – ქვრივების სამკაულია: სახით – დედაკაცი, ხარისხით – წინასწარმეტველი; ქვროვობაში ცხოვრობს – ცათა სასუფეველს იმკვიდრებს; სხეულით უძლურია, სულით – მხნე; პირსახე ნაოჭიანი აქვს, გონება – წრფელი და ნათელი; სიბერისგან წელში მოხრილა, აზრებით კი ზეაღმართულა; წლებმა დააჭკნო, მაგრამ ყვავის ღვთისმცოდნეობით; მარხულობს – არ ნაყროვანებს; ლოცულობს – გონებაგაუფანტავია; მუდამ ტაძარშია – კარდაკარ არ დაიარება; ფსალმუნებს გალობს – არ უქმსიტყვაობს; წინასწარმეტყველებს – არ მეზღაპრეობს; თავს ღმერთს სწირავს – უწესოებას არ ეძლევა. ანამ გადააჭარბა პავლე მოციქულის მირ ქებულ ქვრივს. როგორ ქვრივს? ისმინე, რას ამბობს პავლე: ”ქურივადმცა შერაცხილ არს ნუ უნაკლულესი სამეოცისა წლისაჲ, ... უკუეთუ შვილნი განზარდნა, უკუეთუ სტუმარნი ისტუმრნა, უკუეთუ წმიდათა ფერჴნი დაჰბანნა, უკუეთუ ჭირვეულთა შეეწია, უკუეთუ ყოველსა საქმესა კეთილსა შეუდგა” (I ტიმ. 5, 9-10). მან აჯობა იმას, ვინც ქებულია მოციქულისგან, - წლებითაც და ცხოვრების წესითაც. განა ყველა ქვრივს არ აჯობა იმან, ვინც წინასწარმეტყველების ღირსიქმნა და სულიწმიდის ჭურჭელი გახდა? ყველას, ვინც ხორცშესხმულ უფალს მოელოდა, მისი მოსვლის ნიშნებზე მიუთითა. მახარებელმა მის შესახებ, როგორც ეს თავად მოისმინე, თქვა: ”ესე მასვე ჟამსა შინა მოიწია და აღუვარებდა ღმერთსა და ეტყოდა მისთჳს ყოველთა, რომელნი მოელოდეს გამოჴსნასა იერუსალჱმს შინა” (ლუკ. 2,38). ხედავ, ანას დიდებას? იგი უფლის დამცველი იქმნა და მის შესახებ მისივე თანდასწრებით იუწყებოდა. ჰოი, სასწაული! ქვრივი, მაგრამ ამხილებდა მღვდელმთავრებსა და მწიგნობრებს, და ამით მთელ ერს სულიერად აძლიერებდა. იგი აკვირდებოდა უფალს და მიანიშნებდა იერუსალიმში მომავალ გამოხსნაზე, მიმართავდა ყველა იქ შეკრებილს და უცხადებდა მათ უფლის ნიშნებს. ახალშობილში ანამ უფალი იცნო, დაინახა შესაწირი და განსაწმენდელი მსხვერპლი, - მისთვის და მასთან ერთად მიძღვნილი, - მაგრამ არ შეუორგულებულა იმით, რომ იგი ასაკით მცირე იყო. მან აღიარა ჩვილი ღმერთად, მკურნალად, ყოვლისშემძლე გამომსყიდველად, ცოდვების შემმუსვრელად.

უგულისხმოდ არ დატოვო ანას მიერ ნათქვამი! მან შეკრებილთ მიმართა, ყველა იქ დამსწრეს უფლის საქმეებზე მიუთითა: ”განა ვერ ხედავთ ჩვილს, როგორ იწევს იგი დედის მკერდისკენ, შემდეგ სხვას ეტმასნება, მერე კვლავ დედას ეკონება მკერდში, ჯერ დედამიწაზე ფეხიც კი არ დაუდგამს, მერვე დღეს წინადაცვეთას იღებს? ნუთუ ვერ ხედავთ ამ ჩვილს? ეს მან შექმნა საუკუნენი, მან დაამტკიცა ცანი, განავრცო ქვეყანა, ნაპირებით შემოზღუდა ზღვა. ეს ჩვილი აღძრავს ქარებს თავისი საუნჯიდან, ამ ჩვილმა განაღო ნოეს დროს წარღვნის მოქლონნი, მან შეჰქმნა წვიმის ნაკადი, იგი განფენს თოვლს, ვითარცა ქათქათა ქსოვილს. ამ ჩვილმა მოსეს კვერთხის მეშვეობით გაათავისუფლა ... კითხვის გაგრძელება »

უფლისა და ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესო ქრისტეს წმინდა ფერისცვალებაზედ. აქ ნაჩვენებია, რომ ფერისცვალების ნათელი შეუქმნელია.

ვუგალობთ და განცვიფრებულვართ კვალად მჩხრეკელნი ღმრთის დიადის-მოქმედებისა (ყველა ხილული ქმნილების შექმნას ვგულისხმობთ). ამ სიდიადეს უგალობენ და ჰკვირობენ გამომეძიებელნი ბერძენნიცა და ელინთანი; ხოლო ჩვენ ამას ვიქმთ შემოქმედის დიდებისათვის, ისინი კი - შემოქმედის დიდების წინააღმდეგ, ვინათგან უბადრუკად ჰმსახურებდნენ ქმნილებას შემოქმედისას. წინასწარმეტყველთა და მოციქულთა და მამათა ხმები ჩვენთვის ნათელია, ოღონდ სარგებელად ჩვენდა, რომელნი ვწვდებით, და საგალობელად სულისა წმიდისა, რომელიც მეტყველებს წინასწარმეტყველთა და მოციქულთა და მამათა პირით. ხმათა ამათ განმარტებას შეუდგნენ ბოროტი წვალების აწინდელი მოთავენიც, მაგრამ მათთვის მინდობილთა საზიანოდ და რწმენის ჭეშმარიტების უარსაყოფად, რამეთუ სულისა წმიდისა ხმას სულისავე წმიდისა წინააღმდეგ მიჰმართავენ. ღმერთშემოსილნი მამანი ჩვენნი მოძღვრებას მაღალს სახარების წყალობისა და მადლის შესახებ მოხუცის ყურსა და გონებასაც უფარდებენ და დაწვრილებით განმარტავენ თავიანთი პირით, ისე რომ ჩვენთვის არა-სრულქმნილთათვის, შესაფარდებლადაც იღვწიან. ვითარცა მეძუძურნი დედანი სიყვარულით უწვრილებენ შვილთა შედარებით მაგარს ჭამადს, რათა ადვილად დაღეჭონ და კეთილად შეირგონ, დიაღ, ხორციელ დედათა პირში სოველდება და რბილდება ჭამადი შვილთა, ასევე ღმერთშემოსილთა მამათა გულში საფიქრალი სარგო საზრდელად ექმნებათ მსმენელთა და სარწმუნოებით მინდობილთა სულებს; ხოლო უკეთურთა და ბოროტად მადიდებელთა პირნი მომაკვდინებელი გესლით ივსებიან, რომელი შეერევა სიტყვათა ცხორებისათა და სიტყვანიცა ესე მომაკვდინებელ ექმნებიან ურცხვინოებით მსმენელთა. ასე რომ ვერიდოთ მათ, რომელნი არა შეიწყნარებენ მამეულ განმარტებებს, არამედ თავით თვისით ცდილობენ, საწინააღმდეგოდ შეატრიალონ მათი ნათქვამი; რომელნი თავს ისე აჩვენებენ, თითქოს ასოებით აღნიშნულ ბგერებზედ ზრუნავენ, წმინდა აზრს კი უგულებეყოფენ. ვერიდოთ უფრორე ვიდრე ვინმე გველს მოერიდება; ვინათგან გველი სხეულს ჰკბენს და მალედ მოაკვდინებს, უკვდავ სულს კი ვერ გაეკარება; ხოლო რომელნი ჩაასობენ კბილებს იმ სულს, მას ღმრთისაგან განაშორებენ, რაიცა არს უკვდავისა სულისა სიკვდილი საუკუნო. ყოვლითა ღონითა ვერიდოთ მსგავსთა მათთა და მივივლტოდეთ მათკენ, რომელნი მოკრძალებით ღვთისმოსავობის და ცხოვნების გზად წარგვმართავენ, ვითარცა მამათაგან გადმოცემულის, მამეულ ადათთა ერთგულების გზად.

აწ ესე შესავალი წარვუმძღვარე თქვენი სიყვარულით სათქმელს, რამეთუ დღეს ვდღესასწაულობთ ქრისტეს წმიდა ფერისცვალებას მთაზედ; ჩემი სიტყვა ეხება მის ნათელს, რომელზედაც დიდი პაექრობა აქვთ გამართული მბრძოლთა ნათლისათა. მაშასადამე, ცოტა შორიდან მოგვაქვს დღეს წასაკითხი სიტყვები სახარებისა - საიდუმლოს (მისტერიის) განსამარტებლად ჭეშმარიტების მიმზიდველობის ძალით: ”და შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესო პეტრე და იაკობ და იოანე, ძმაჲ მისი, და აღიყვანა იგინი მთასა მაღალსა თჳსაგან. და იცვალა მათ წინაშე სხუად ფერად, და განბრწყინდა პირი მისი, ვითარცა მზე” (მათე 17, 1-2). სახარების ამ ადგილის გათვალისწინება აუცილებელია, უპირველესად, იმის გასარკვევად, თუ რომელი დღის შემდეგ ითვლის მოციქული ქრისტესი და მახარებელი მათე ექვს დღეს, რომელთა გასვლის შემდეგ დგება უფლის ფერისცვალების დღე. მაშ, რომელი დღის შემდეგ გადის ექვსი დღე? ეს ის დღეა, როდესაც უფალმა ასწავლა თავის მოწაფეებს და უთხრა: ”რამეთუ მოსლვად არს ძე კაცისაჲ დიდებითა მამისა თჳსისაჲთა” და დასძინა: ”რამეთუ არიან ვინმე აქა მდგომარეთაგანნი, რომელთა არა იხილონ გემოჲ სიკუდილისაჲ, ვიდრემდე იხილონ ძე კაცისაჲ, მომავალი სუფევითა თჳსითა” (მათე 16, 27). მამის დიდებას და თავის სუფევას უხმობს ნათელს საკუთარი ფერისცვალებისას.

ესე ლუკა მახარებელმანცა გვიჩვენა და უფრო ნათლად წარმოგვიდგინა: ”და იყო შემდგომად სიტყუათა მათ ვითარ რვა ოდენ დღე, და წარიყვანნა იესო პეტრე და იაკობ და იოანე და აღვიდა მთასა ლოცვად. და იყო ლოცვასა მას მისსა ხილვაჲ პირისა მისისაჲ სხუა და სამოსელი მისი სპეტაკ და ელვარე” (ლუკა 9, 28-29). მაგრამ როგორ ეთანხმება ერთმანეთს, ერთი მხრივ, აშკარად რვა დღე დაპირებისა და აცხადებას შორის, მეორე მხრივ, ექვსი დღის შუალედი; ისმინეთ და ცანით. რვანი იყვნენ მთაზედ და ექვსნი ჩანდნენ. სამნი ესენი: პეტრე და იაკობ და იოანე, რომელნი იესოსთან ერთად აღვიდენ; იქ ნახეს მის თანავე მყოფნი და მოუბარნი მოსე და ელია; ასე რომ ექვსნი იყვნენ. მაგრამ უფლისა თანა სრულიად უხილავად იყო მამა და იყო სული წმიდა; ერთი - საკუთარის ხმით მოწამე, რომ ესე საყვარელი ძე არს მისი, მეორე - ღრუბლით ნათლიერით თანა-მნათობი, რომლი აჩვენებდა ძის თანმიბუნებებას თვის თანა და მამისა თანა და ერთ-მყოფობას ნათლისას; ამათი სიმდიდრე თანმიბუნებება არს და მბრწყინვალების ერთებრიობა. მაშასადამე, რვანი არიან ექვსნი. არავითარ წინააღმდეგობას არ შეიცავს ექვსის მიმართება რვასთან; ასე რომ არც მახარებელთა სიტყვები გახლავთ შეუთავსებელი, არამედ თითქოს ორთავ მოეცაეთ ჩვენთვის სახე რამ იმ სიტყვებით, რომლებიც მოეკრიბათ მთაზედ საიდუმლოდ და თანა ცხადად მომხდარისთვის. ნეტარ დიდ მწიგნობარს ვისმე განერჩია ღვთაებრივთა მქადაგებელთა ესრეთ ერთურთს შესიტყვება, რომ რვა დღე თქვა ლუკამ, არა საწინააღმდეგო მისა, რომელმან თქვა, ექვსი დღის შემდეგო, არამედ - რათა შემოესაზღვრა ის დღეც, როდესაც სიტყვანი იგი თქმულ იყვნენ, და ის დღეც, როდესაც უფალმან ფერი იცვალა. ამის შესაცნობადვე გვეტყვის მათე, რომლენი გონებიერად და ფრთხილად ვეძიებთ; იგი μετα წინდებულს იხმარს, ”შემდგომის” აღმნიშვნელს, ხოლო ლუკა სიტყვას საგნიდან ახსნის; ვინათგან, არა რვა დღის შემდეგო, იტყვის ვითარცა მათე, - ექვსი დღის შემდეგო, არამედ იქმნენო, ვითარცა რვა დღე. ესრეთ არცარა აღრეულ არს მახარებელთა ნააზრევის დაჰამბვებაში.

მაგრამ ერთურთს შესიტყვებულნი სხვასაც რასმე დიდსა და საიდუმლოს გვიცხადებენ უთანხმოების მოჩვენებით. ჭეშმარიტად, განსაჯეთ სათქმელი, რომელნი გონებით წიაღმავალნი და მიმხვედრნი ხართ უფროისად. რა მიზეზით თქვა ერთმა, ექვსი დღის შემდეგო, ხოლო მეორე გადახდა მეშვიდეს და მერვე ახსენა? იმ მიზეზით, რომ დიდი სასწაული უფლის ფერისცვალების ნათლისა არს მერვის, ანუ მომავლის საუკუნის საიდუმლო და ნათელ-იქმნება იგი შემდგომად სუფევისა, რომელი მოსდევს ექვსთა დღეთა შინა სამყაროს შექმნას, ნათელ-იქმნება შემდგომად ჩვენთა შეგრძნებათა ზღვარს გარდასვლისა ექვსეულად, ვინათგან ხუთი შეგრძნება გვაქვს, ხოლო მათ ემატება შეგრძნება სიტყვისა და იქმნება ექვსეული (ჰექსადა). არა მხოლოდ ზესთა შეგრძნებისა, არამედ ზესთა სიტყვისაცა არს სუფევა ღმრთისა, მონათხრობი ღირსთათვის: სრულიქმნებიან რა ესენი ექვსობით, შემდგომად მშვენიერის უქმობისა, რომლის პატივი განამდიდრებს შვიდეულს, მეტის მოქმედების და ძრაობის მერვისა ძალისაებრ გამობრწყინდება ღმრთისა სუფევა. ღმრთეებრივი სულის ძალითა მით, რომლითაც იხილვება ღირსთათვის სუფევა ღმრთისა, ღმრთეებრი ლუკას თანახმად, უფალი ეჩვენება მოწაფეთა თვისთა და ეტყვის წინასწარ: "არიან ვინმე აქა მდგომარეთაგანნი, რომელთა არა იხილონ გემოჲ სიკუდილისაჲ, ვიდრემდე იხილონ ძე კაცისაჲ, მომავალი სუფევითა თჳსითა." ესე იგი, უხილავთა ხილვის ძალს რომ ანიჭებს, წინასწარ წმიდა-ჰყოფს მხილველთა მომაკვდინებლის და სულის მომსპოლველის ხრწნილებისაგან, რომელი არს ცოდვა; მისი გემოჲსხილვა არს ბოროტების ზრახვის სათავე, რომლისგან წინასწარვე განწმენდილნი არღა იგემებენ სულიერ სიკვდილს და მოსალოდებელის საჩინოების ძალით, მე ვფიქრობ, უმწიკვლოდ გონება-შენახულნივე რჩებიან.

"არიან ვინმე აქა მდგომარეთაგანნი, რომელთა არა იხილონ გემოჲ სიკუდილისაჲ, ვიდრემდე იხილონ ძე კაცისაჲ, მომავალი სუფევითა თჳსითა." ყოველთა ადგილთა არს მეუფე ყოველთა, და ყოველთა ადგილთა არს მისი სუფევა, ასე რომ მოსლვა მისი სუფევისა გულისხმობს და ნათელჰყოფს არა სხვაგნით სხვად ადგილსა მოსლვას, არამედ გამოცხადებას მისას ღმრთეებრივი სულის ძალით, რისთვისაც იტყოდა, მოსრული ძალითაო ("მომავალი სუფევითა თჳსითა").* ძალი ესე არა, მარტივად, შემთხვეულთა ეკუთვნის, არამედ მდგომარეთა უფლისა თანა, ესე იგი მისი რწმენით განძლიერებულთა, პეტრეს, იაკობს და იოანეს თანამოაზრეთა, რომელნი ლოგოსმა პირველ აღიყვანა მაღალს მთაზედ, რათა ჩვენი ბუნებითი სისაწყლე გადაგველახა; რადგან,

თანახმად მსიტყველისა, მისთვის გამოჩნდა ღმერთი მთაზედ, რომ საკუთარის სიმაღლითგან შთამოსულიყო, ხოლო ჩვენ, რომელნი ზომიერად დავაგდებდით ჩვენს ბუნებითს სიგლახაკეს, უნდოდა ავემაღლებინეთ, რაზომცა შეურყეველად ჰგიეს დაუტევნელი. ჩვენება ესრეთი არა გონებითი მისაწვდომობის უნაკლულეს არს, არამედ ბევრად უძლიერეს და უმაღლეს, რამეთუ ღმრთეებრი სულის ძალსა შინა არს. არცა იქმნება, არცა განქარდება, არცა აღიწერება, არცა შეგრძნების ძალს ქვეშეუვრდება ნათელი უფლის ფერისცვალებისა და, თუ ხორციელი სახედველით იხილვება, ისიც მცირედ ხანიერად და მთის ნაკლებად მაღალს მწვერვალზედ, ხოლო, თანახმად მსიტყველისა, მაშინ ხორცითგან სულისკენ გარდავლენან უფლის მესაიდუმლენი შეგრძნებათა გადანაცვლებით, რომელს მათთვის სული იქმს. და ესრეთ იხილეს, იმ გამოუთქმელის ნათლისაგან რაზომცა აამებდა მათ ღმრთეებრი სულის ძალი.

რაიც ვერ საცნაურ-ჰყვეს მკრეხელთა, იგი - უფლის ფერისცვალების ნათელი - იგულვება მოციქულთაგან ხილულად შეგრძნებითი და შემოქმედებითი ძალით. ამის გამო, ვითარცა დაბადებულს ანუ აგებულს, დაამდაბლებენ არა მხოლოდ იმ ნათელს, რომელი არს პატივი და სუფევა ღმრთისა, არამედ დაამდაბლებენ ღმრთეებრი სულის ძალსაც, რომლის მეოხებით საღმრთონი საქმენი ღირსთათვის გამოცხადდებიან. არა შეისმინეს, ანუ არა იწამეს პავლესი, რომლ იტყოდა: რაიცა თვალმან ვერ იხილა და ყურს არ ესმა და ადამიანის გულს არ მოუხდა, ესე განუმზადა ღმერთმან მათ, რომელთა იგი უყვარსთ, და ჩვენ გამოგვიცხადა სულითა თვისითა, ვინათგან სული ღმრთის სიღრმეთაცა ეძიებს. ხოლო დადგა რა მერვე დღე, ვითარცა ითქვა, წარიყვანა უფალმან პეტრე და იაკობ და იოანე და აღვიდა მთაზედ ლოცვად; მარადღე განეშორებოდა ყოველს, თავად მოციქულებსაც, დ ... კითხვის გაგრძელება »

თავი პირველი

1. უხუცესი - რჩეულ ქალბატონს და მის შვილებს, რომლებიც მიყვარს ჭეშმარიტებით, და არა მარტო მე, არამედ ყველას, ვინც შეიცნო ჭეშმარიტება, 2. ჭეშმარიტების გულისთვის, რომელიც მკვიდრობს ჩვენში და ჩვენშივე იქნება უკუნისამდე. 3. მადლი, წყალობა, მშვიდობა ნუ მოგშლოდეთ მამა ღმერთისა და მისი ძის - იესო ქრისტესაგან, ჭეშმარიტებით და სიყვარულით. 4. დიდად გავიხარე, როცა ვპოვე შენს შვილებს შორის ჭეშმარიტებით მოარულნი, როგორც მიგვიღია მცნება მამისგან. 5. ახლა გთხოვ, ქალბატონო, ისე კი არა, თითქოს ახალ მცნებასა გწერდე, არამედ იმას, რაცა გვაქვს დასაბამიდან, რათა გვიყვარდეს ერთმანეთი. 6. სიყვარული კი ისაა, რომ მივსდევდეთ მისი მცნებების გზას; აი, მცნება, რომელიც გსმენიათ დასაბამიდან, რათა მისი გზით იაროთ.


7. რადგანაც მომრავლდნენ მაცთურნი ქვეყნად, რომელნიც არ აღიარებენ ხორციელად მოსულ იესო ქრისტეს. ეს არის მაცთური და ანტიქრისტე. 8. თავს გაუფრთხილდით, რათა არ დაკარგოთ ის, რისთვისაც იღვწოდით, არამედ მივიღოთ სრული საზღაური. 9. ვინც შორდება ქრისტეს მოძღვრებას და არ მკვიდრობს მასში, არა ჰყავს ღმერთი, ხოლო ვინც მკვიდრობს ქრისტეს მოძღვრებაში, მამაცა ჰყავს და ძეც. 10. ვინც თქვენთან მოდის, მაგრამ არ მოაქვს ეს მოძღვრება ნურც შინ მიიღებთ და ნურც მოიკითხავთ. 11. რადგან ვინც მას მოიკითხავს, მის ბოროტ საქმესაც ეზიარება. 12. ბევრი რამ მაქვს თქვენთვის მოსაწერი, მაგრამ არ ვისურვე ქაღალდითა და მელნით, რადგანაც იმედი მაქვს, რომ გეწვევით და პირისპირ გესაუბრებით, რათა სრულ იყოს ჩვენი სიხარული. 13. მოგიკითხავენ შენი რჩეული დისწულნი. ამინ.

თავი პირველი

1. რომელიც იყო დასაბამიდან, რომელიც ვისმინეთ და ჩვენი თვალით ვიხილეთ, რომელსაც ვჭვრეტდით და ჩვენი ხელით ვეხებოდით სიცოცხლის სიტყვას; 2. (რადგან სიცოცხლე ცხად იქმნა, რაც ვიხილეთ და ვმოწმობთ, და გაუწყებთ საუკუნო სიცოცხლეს, რომელიც იყო მამასთან და გამოგვეცხადა ჩვენ). 3. რაც ვისმინეთ და ვიხილეთ, იმას გაუწყებთ, რათა თქვენც ეზიაროთ ჩვენთან ერთად, ხოლო ჩვენ ვეზიარებით მამას და ძეს მისას - იესო ქრისტეს. 4. ამას გწერთ, რათა სრულ იყოს თქვენი სიხარული. 5. ეს არის აღთქმა, რომელიც ვისმინეთ მისგან, და გაუწყებთ თქვენ, რომ ღმერთი არის ნათელი და არ არის მასში არავითარი ბნელი. 6. თუ ვამბობთ, მას ვეზიარებითო და ბნელში კი დავდივართ, ვცრუობთ და არ ვიქცევით ჭეშმარიტების თანახმად.

7. ხოლო თუ ნათელში დავდივართ, როგორც თვითონვეა ნათელში, მაშინ ერთმანეთს ვეზიარებით და მისი ძის - იესო ქრისტეს სისხლი ყოველგვარი ცოდვისგან გაგვწმენდს. 8. თუ ვამბობთ, რომ არა გვაქვს ცოდვა, თავს ვიტყუებთ და ჭეშმარიტება არ არის ჩვენში. 9. თუ ვაღიარებთ ჩვენს ცოდვებს, მაშინ ის, სანდო და მართალი, მოგვიტევებს ცოდვებს და გაგვწმენდს ყოველგვარი უსამართლობისაგან. 10. თუ ვიტყვით, რომ არ შეგვიცოდავს, ცრუდ ვსახავთ მას და მისი სიტყვა არ არის ჩვენში.


თავი მეორე

1. შვილნო ჩემნო, ამას გწერთ, რათა არ სცოდოთ, ხოლო თუ ვინმე შესცოდავს, ქომაგი გვყავს მამის წინაშე - იესო ქრისტე მართალი. 2. ის არის ჩვენი და არა მარტო ჩვენი, არამედ მთელი ქვეყნის ცოდვათა მიმტევებელი. 3. იმით გავიგებთ, რომ შევიცნეთ იგი, თუ დავიმარხავთ მის მცნებებს. 4. ვინც ამბობს, რომ შეიცნო იგი, მაგრამ არ იმარხავს მის მცნებებს, ცრუა და ჭეშმარიტება არ არის მასში. 5. ხოლო ვინც იმარხავს მის სიტყვას, მასში ჭეშმარიტად აღსრულებულა ღვთის სიყვარული; ამით შევიცნობთ, რომ მასში ვართ. 6. ვინც ამბობს, რომ მასში რჩება, ისე უნდა იაროს, როგორც იარებოდა იგი. 7. საყვარელნო, ახალ მცნებას კი არა გწერთ, არამედ ძველ მცნებას, რომელიც გქონდათ დასაბამიდან; ძველი მცნება არის სიტყვა, დასაბამიდან რომ ისმინეთ. 8. თუმცა ახალ მცნებასაც გწერთ, რომელიც ჭეშმარიტია მასშიც და თქვენშიც; ვინაიდან ბნელი გადადის და ჭეშმარიტი ნათელი უკვე ნათობს. 9. ვინც ამბობს, ნათელში ვარო, მაგრამ თავისი ძმა სძულს, ბნელშია დღემდე. 10. ვისაც თავისი ძმა უყვარს, ნათელში მკვიდრობს და საცთური არ არის მასში. 11. ხოლო ვისაც თავისი ძმა სძულს, ბნელშია, ბნელშივე იარება და არ იცის, საით მიდის, რადგანაც ბნელმა დაუვსო თვალი. 12. ამას გწერთ, შვილნო, ვინაიდან მისი სახელით მოგეტევათ თქვენი ცოდვანი. 13. ამას გწერთ, მამანო, ვინაიდან შეიცანით დასაბამიდან მყოფი. ამას გწერთ, ჭაბუკნო, ვინაიდან სძლიეთ ბოროტი. 14. ეს მოგწერეთ, ყრმანო, რადგანაც შეიცანით მამა. ეს მოგწერეთ, მამანო, რადგანაც შეიცანით დასაბამიდან მყოფი. ეს მოგწერეთ, ჭაბუკნო, რადგანაც ძლიერნი ხართ, ღვთის სიტყვა მკვიდრობს თქვენში და სძლიეთ ბოროტი. 15. ნუ შეიყვარებთ ამ ქვეყანას, ნურც ამქვეყნიურს რასმე; ვისაც ეს ქვეყანა უყვარს, მამის სიყვარული არ არის მასში. 16. ვინაიდან ამ ქვეყნად ყველაფერი - გულისთქმა ხორცის, გულისთქმა თვალის და სიამაყე არსებობისა, მამისგან კი არა, ამ ქვეყნისაგან არის. 17. ეს ქვეყანაც გარდავა და მისი გულისთქმაც, ღვთის ნებისმყოფელი კი წარუვალია უკუნისამდე. 18. ყრმანო, უკანასკნელი ჟამია, და, როგორც გსმენიათ, რომ მოდის ანტიქრისტე, აწ უკვე მრავლად არიან ანტიქრისტენი, საიდანაც ვიგებთ, რომ უკანასკნელი ჟამია. 19. ჩვენგან გამოვიდნენ, მაგრამ არ იყვნენ ჩვენგანნი, ვინაიდან ჩვენგანნი რომ ყოფილიყვნენ, ჩვენთანვე დარჩებოდნენ; მაგრამ გამოვიდნენ, რათა ცხადი გამხდარიაო, რომ ყველანი როდი არიან ჩვენგანნი. 20. თქვენ კი ცხება გაქვთ წმიდისგან და იცით ყოველი. 21. იმიტომ კი არ მოგწერეთ, რომ არ იცით ჭეშმარიტება, არამედ იმიტომ, რომ იცით და ისიც გესმით, რომ არცერთი სიცრუე ჭეშმარიტებისგან არ არის. 22. ვინ არის ცრუ, გარდა იმისა, ვინც უარყოფს, რომ იესო არის ქრისტე? ისაა ანტიქრისტე, მამის და ძის უარმყოფელი. 23. ვინც უარყოფს ძეს, აღარც მამა ჰყავს, ხოლო ვინც აღიარებს ძეს, მამაცა ჰყავს. 24. ამრიგად, რაც დასაბამიდან გსმენიათ, დე, დარჩეს თქვენში, რადგან თუ ის, რაც დასაბამიდან გსმენიათ, დარჩება თქვენში, თქვენც დარჩებით ძეში და მამაში. 25. ხოლო აღთქმა, რომელიც მან აღგვითქვა, არის საუკუნო სიცოცხლე. 26. თქვენი მაცთუნებლების გამო მოგწერეთ ეს. 27. თუმცა ცხება, რომელიც მისგან მიიღეთ, კვლავაც თქვენშია, და არ გჭირდებათ, რომ ვინმემ გასწავლოთ, რადგანაც ცხება, ჭეშმარიტი და არა ყალბი, თვითონვე გასწავლით ყველაფერს, ამიტომ რასაც გასწავლით, მასშივე დარჩით. 28. ასე რომ, შვილებო, დარჩით მასში, რათა მისი გამოცხადებისას თამამად ვიყოთ და არ შევრცხვეთ მის წინაშე, როდესაც მოვა. 29. თუკი იცით, რომ მართალია, ისიც იცოდეთ, რომ მის მიერაა შობილი სიმართლის ყველა მოქმედი.


თავი მესამე

1. ნახეთ, როგორი სიყვარული მოგვცა მამამ, რათა ღვთის შვილებად ვიწოდებოდეთ: ქვეყანა იმიტომ არ გვიცნობს, რომ ვერ იცნო იგი. 2. საყვარელნო, ამიერიდან ღვთის შვილები ვართ, მაგრამ ჯერ არ გამჟღავნებულა, რანი ვიქნებით. ვიცით მხოლოდ, რომ, როცა გამომჟღავნდება, მისივე მსგავსნი ვიქნებით, რადგანაც ვიხილავთ მას, როგორიც არის. 3. ყველამ, ვისაც ასე ეიმედება იგი, თავი განიწმიდოს, როგორც ისაა წმიდა. 4. ცოდვის ყოველი ჩამდენი ურჯულოებასაც სჩადის, და ცოდვა არის ურჯულოება. 5. თქვენ იცით, რომ იმიტომ გამოჩნდა იგი, რათა ეტვირთა ჩვენი ცოდვები, და რომ მასში არ არის ცოდვა. 6. არცერთ მათგანს, ვინც მკვიდრობს მასში, არ შეუცოდავს: არცერთ შემცოდეს არ უხილავს და არ შეუცვნია იგი. 7. შვილებო, ნურავინ გაცთუნებთ; სიმართლის მოქმედი მართალია, როგორც ის არის მართალი. 8. ცოდვის ჩამდენი ეშმაკისაგან არის, რადგანაც დასაბამიდან ეშმაკი სცოდავს; მიტომაც მოგვევლინა ძე ღვთისა, რომ დაერღვია ეშმაკის საქმენი. 9. ღვთისაგან შობილი არავინ სცოდავს, ვინაიდან მასში რჩება ღვთიური თესლი, და არ შეუძლია სცოდოს, რადგანაც ღვთისაგან არის შობილი. 10. ამით იცნობიან ღვთის შვილნი და ეშმაკის შვილნი: ვინც არ იქმს სიმართლეს და ვისაც არ უყვარს თავისი ძმა, ღვთისაგან არ არის იგი. 11. რადგანაც ეს არის უწყება, რომელიც გსმენიათ დასაბამიდან, რათა გვიყვარდეს ერთმანეთი. 12. ისე კი არა, როგორც კაენს, რომელიც ბოროტისაგან იყო და მოკლა თავისი ძმა; მერედა, რისთვის მოკლა? იმიტომ, რომ ბოროტი იყო მისი საქმე, ხოლო მისი ძმისა - მართალი. 13. ნუ გიკვირთ, ძმანო, თუ ქვეყანას სძულხართ. 14. ჩვენ ვიცით, რომ სიკვდილიდან გადავედით სიცოცხლეში, რადგანაც გვიყვარს ძმები; ვისაც არ უყვარს, სიკვდილში რჩება. 15. ყველა, ვისაც სძულს თავისი ძმა, კაცისმკვლელია; თქვენ კი იცით, რომ არცერთ კაცისმკვლელს არ აქვს საუკუნო სიცოცხლე, თვით მასშივე დამკვიდრებული. 16. იმით შევიცანით სიყვარული, რომ მან თავისი სული დადო ჩვენთვის; ჩვენც გვმართებს ძმებისათვის სულის დადება. 17. ვისაც სიმდიდრე არ აკლია ამ ქვეყნად, მაგრამ გაჭირვებული ძმის შემყურე გულს იხშობს მისთვის, როგორღა დაემკვიდრება მასში ღვთის სიყვარული? 18. შვილებო, გვიყვარდეს, მაგრამ არა სიტყვით და ენით, არამედ საქმითა და ჭეშმარიტებით. 19. ამით შევიცნობთ, რომ ჭეშმარიტებისაგან ვართ და მის წინაშე დავიმშვიდებთ გულს. 20. რადგან თუ ჩვენი გული გვგმობს, ღმერთი ხომ გულზე უმეტესია და იცის ყოველი. 21. საყვარელნო, თუ ჩვენი გული არა გვგმობს, პირნათელნი ვართ ღვთის წინაშე. 22. ამიტომ, რასაც ვითხოვთ, მივიღებთ მისგან, ვინაიდან ვიმარხავთ მის მცნებებს და ისე ვიქცევით, როგორც მას მოსწონს. 23. მისი მცნება კი ისაა, რომ გვწამდეს მისი ძის იესო ქრისტეს სახელით და, როგორც გვამცნო, გვიყვარდეს ერთმანეთი. 24. თუ ვიმარხავთ მის მცნებებს, ის ჩვენში რჩება, ჩვენ კი - მასში; ხოლო იმას, რომ ჩვენში რჩება, მის მიერვე მოცემული სულით შევიცნობთ.


თავი მეოთხე

1. საყვარელნო, ყველა სულს ნუკი ენდობით, არამედ გამოსცადეთ, ღვთისაგან არიან თუ არა, რადგანაც მომრავლდნენ ცრუწინასწარმეტყველნი ქვეყნად. 2. ამით იცნობთ ღვთის სულს: ყოველი სული, რომელიც აღიარებს იესო ქრისტეს, ხორციელად მოსულს, ღვთისაგან არის. 3. ხოლო ყოველი სული, რომელიც არ აღიარებს იესო ქრისტეს, ღვთისაგან კი არ არის, არამედ ესაა სული ანტიქრისტესი, ვისზედაც გსმენიათ, მოვაო, და მოვიდა კიდეც ქვეყნად. 4. თქვენ ღვთისაგან ხართ, შვილებო, და სძლიეთ მათ, რადგანაც ის, ვინც თქვენშია, მეტია იმაზე, ვინც არის ქვეყნად. 5. ისინი ქვეყნისანი არიან, ამიტომ ქვეყნისას იტყვიან და ქვეყანაც უსმენს მათ. 6. ჩვენ კი ღვთისაგან ვართ; ვინც იცნობს ღმერთს, ის გვისმენს, ხოლო ვინც ღვთისაგან არ არის, არ გვისმენს ჩვენ. ამით შევიცნობთ სულს ჭეშმარიტებისას და სულს ცთომისას. 7. საყვარელნო, გვიყვარდეს ერთმანეთი, რადგანაც სიყვარული ღვთისაგან არის; ვისაც უყვარს, ღვთისგანაა შობილი და იცნობს ღმერთს. 8. ვისაც არ უყვარს, ვერ შეუცვნია ღმერთი, რადგანაც ღმერთი სიყვარულია. 9. ღვთის სიყვარული იმით გამოგვეცხადა, რომ ღმერთმა თავისი მხოლოდშობილი ძე მოავლინა ამ ქვეყნად, რათა მისი წყალობით ვცხონდეთ. 10. სიყვარული ისაა, რომ ჩვენ კი არ შევიყვარეთ ღმერთი, არამედ მან შეგვიყვარა ჩვენ, და მოავლინა თავისი ძე ჩვენი ცოდვების მალხინებლად. 11. საყვარელნო, თუკი ასე შეგვიყვარა ღმერთმა, ჩვენც უნდა გვიყვარდეს ერთმანეთი. 12. ღმერთი არავის არასოდეს უხილავს; თუ ერთმანეთი გვიყვარს, ღმერთი ჩვენში მკვიდრობს და მისი სიყვარული სრულყოფილებას აღწევს ჩვენში. 13. იმით შევიცნობთ, რომ მასში ვმკვიდრობთ, ხოლო ის - ჩვენში, რომ თავისი სულისაგან მოგვცა ჩვენ. 14. ჩვენ ვიხილეთ და ვმოწმობთ, რომ მამამ მოავლინა ძე ქვეყნის მაცხოვრად. 15. ვინც აღიარებს, რომ იესო არის ძე ღვთისა, ღმერთი მასში მკვიდრობს, ხოლო ის - ღმერთში. 16. ჩვენ შევიცნეთ და ვიწამეთ სიყვარული, რომელიც აქვს ღმერთს ჩვენდამი. ღმერთი სიყვარულია და სიყვარულის მკვიდრი ღმერთში მკვიდრობს, ღმერთი კი - მასში. 17. ამის წყალობით სიყვარულმა იმნაირ სრულყოფილებას მიაღწია ჩვენში (რათა გულდანდობილნი ვიყოთ განკითხვის დღეს), რომ ისეთივენი ვართ, როგორიც ისაა ამ ქვეყნად. 18. სიყვარულისთვის უცხოა შიში, რადგანაც სრულქმნილი სიყვარული აძევებს შიშს; ვინაიდან ში ... კითხვის გაგრძელება »

თავი პირველი

1. სიმონ-პეტრე, იესო ქრისტეს მონა და მოციქული, - მათ, ვინც ჩვენსავით მიიღო იგივე ძვირფასი რწმენა, ჩვენი ღვთისა და მაცხოვრის იესო ქრისტეს სიმართლით, 2. მადლი და მშვიდობა გიმრავლოთ ღვთისა და ჩვენი უფლის იესოს შემეცნების წყალობით. 3. რაკიღა მისმა საღვთო ძალამ მოგვანიჭა ყველაფერი, რაც ცხოვრებისა და ღვთისმოსაობისთვის გვჭირდება, მისი შემეცნების მეოხებით, ვინც თავისი დიდებისა და სათნოებისაკენ გვიხმო, 4. რომელთაგანაც გვებოძა დიადი და ფასდაუდებელი აღთქმანი, რათა ამ ქვეყნად გულისთქმის ხრწნილებისაგან განრიდებულნი საღმრთო ბუნების თანაზიარნი გახდეთ. 5. ამიტომ თქვენც გულმოდგინედ ეცადეთ, რომ თქვენს რწმენას სათნოებაც ზედ მიუსართოთ, სათნოებას კი - შემეცნება, 6. შემეცნებას - თავშეკავება, თავშეკავებას - მოთმინება, ხოლო მოთმინებას - ღვთისმოსაობა,

7. ღვთისმოსაობას - ძმათმოყვარეობა, ძმათმოყვარეობას კი - სიყვარული. 8. თუ ყოველივე ეს თქვენშია და მრავლდება, უქმად და უნაყოფოდ არ დარჩებით ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს შემეცნებისას. 9. ხოლო ვის სულშიც ეს არ არის, თვალდავსილია ან ბეცი, რადგანაც დაივიწყა, რომ უკვე განწმენდილია თავისი უწინდელი ცოდვებისაგან. 10. ამიტომ, ძმანო, უფრო გულმოდგინედ ეცადეთ განამტკიცოთ თქვენი მოწოდება და რჩეულობა, რადგანაც თუ ასე მოიქცევით, არასოდეს წაიბორძიკებთ. 11. ვინაიდან ასე უფრო ფართოდ გაიღება თქვენს წინაშე ჩვენი უფლისა და მაცხოვრის იესო ქრისტეს საუკუნო სასუფევლის კარი. 12. ამიტომაც გამუდმებით შეგახსენებთ ამას, თუმცაღა იცით და მტკიცედაც ადგახართ აწინდელ ჭეშმარიტებას. 13. მართებულად მიმაჩნია, ვიდრე ამ კარავში ვარ, შეხსენებით გამოგაფხიზლოთ. 14. რადგანაც ვიცი, რომ მალე უნდა დავუტევო ჩემი კარავი, როგორც მაუწყა ჩვენმა უფალმა იესო ქრისტემ. 15. ასე რომ, ვეცდები ჩემი წასვლის შემდეგაც ყოველთვის იხსენებდეთ ამას. 16. ვინაიდან თავშესაქცევი იგავებით როდი გაუწყეთ ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მოსვლა და ძალმოსილება, არამედ მისი სიდიადე საკუთარი თვალით ვიხილეთ. 17. რადგანაც მამა ღმერთისაგან მიიღო პატივი და დიდება, როდესაც მისწვდა ესოდენ დიდმშვენიერი დიდების ხმა: ეს არის ძე ჩემი საყვარელი, რომელშიაც კეთილად გამოვჩნდი მე. 18. და ეს ხმა, ზეცით ჩამოსული, ჩვენც ჩაგვესმა, როცა მასთან ერთად ვიყავით წმიდა მთაზე. 19. ეგეც არ იყოს, ხელთა გვაქვს უმტკიცესი წინასწარმეტყველური სიტყვა, და კარგად იქცევით, ისე რომ ესწრაფით მას, როგორც ბნელში მანათობელ ლამპარს, ვიდრე ირიჟრაჟებდეს და თქვენს გულებში ამობრწყინდებოდეს ცისკრის ვარსკვლავი. 20. უწინარეს ყოვლისა, უნდა იცოდეთ, რომ წერილის არცერთი წინასწარმეტყველება თავისით არ განიმარტება. 21. რადგანაც წინასწარმეტყველება არასოდეს კაცის ნებით არ წარმოთქმულა, არამედ სული წმიდის კარნახით წარმოსთქვამდნენ მას ღვთის წმიდა კაცნი.


თავი მეორე

1. იყვნენ ცრუ წინასწარმეტყველნიც ხალხში, ისევე, როგორც თქვენში იქნებიან ცრუმოძღვარნი, რომელნიც შემოიღებენ წარმწყმედ მწვალებლობას, უარყოფენ მათ გამომსყიდველ უფალს და მალე თვითონვე წარიწყმედენ თავს. 2. ბევრი გაჰყვება მათ თავაშვებულებას და მათი წყალობით დაიგმობა ჭეშმარიტების გზა. 3. ანგარებით აღძრულნი ცრუ სიტყვებით მოგისყიდიან, მაგრამ არ დაახანებს მათი სასჯელი და არ სძინავს წარწყმედას მათსას. 4. რადგან თუ ღმერთმა არ დაინდო შემცოდე ანგელოზები, არამედ ბნელეთის ბორკილებით შეკრა და ჯოჯოხეთში ჩაყარა ისინი განკითხვის დღემდე დასამარხავად; 5. თუ არც ძველი ქვეყანა დაინდო, არამედ იხსნა მხოლოდ სიმართლის ქადაგი - ნოე, რვა სულთან ერთად, როცა წარღვნა მოუვლინა უღმრთოთა ქვეყანას; 6. თუ გასწირა სოდომისა და გომორის ქალაქები, ფერფლად აქცია და მომავალ უღმერთოთა ნიმუშად დადო ისინი, 7. ხოლო მართალი ლოტი ურჯულოთა უგვანი ქცევით გაწამებული, იხსნა, 8. (ვინაიდან მათ შორის მცხოვრები ეს ალალ-მართალი ყოველდღე იტანჯებოდა თავისი მართალი სულით, როცა ხედავდა და ისმენდა მათ ურჯულოებას), - 9. მაშასადამე, იცის ღმერთმა, როგორ დაიხსნას ღვთისმოსავნი განსაცდლისაგან, უკეთურნი კი განკითხვის დღისათვის შემოინახოს განსასჯელად; 10. უპირატესად კი ბილწ ხორციელ ვნებებს აყოლილნი, უფლებათა შეურაცხმყოფელნი, თავხედნი, კადნიერნი და დიდებათა ურიდად მგმობნი. 11. მაშინ როდესაც თვით ანგელოზნი, მათზე უფრო ძლიერნი და ძალმოსილნი, მკრეხელურად არ განსჯიან მათ უფლის წინაშე. 12. ისინი კი, როგორც უგონო პირუტყვნი, მათივე ბუნებით დასაჭერად და გასაწყვეტად გაჩენილნი, გმობენ იმას, რაც არ ესმით და თავიანთი ხრწნილებით გაიხრწნებიან. 13. ასე მიიღებენ უსამართლობის საზღაურს, ნეტარებად რომ შეურაცხავთ ყოველდღიური განცხრომა; შესვრილნი და შებილწულნი თავიანთი სიცრუით ტკბებიან, როცა ილხენენ თქვენთან ერთად. 14. მათი თვალები სავსეა სიმრუშით და უძღები ცოდვით; გულხარბნი და ანგარების მოყვარენი აცთუნებენ უმტკიცო სულებს; ესენი არიან ძენი წყევლისა. 15. წრფელი გზა რომ დაუტევეს, შეცდნენ და შეუდგნენ ბალაამის, ბოსორის ძის, კვალს, რომელმაც შეიყვარა უსამართლობის საზღაური. 16. მაგრამ თავისი ურჯულოების მამხილებლად ექცა უტყვი სახედარი, რომელიც კაცის ხმით ამეტყველდა და ალაგმა წინასწარმეტყველის სიშლეგე. 17. ესენი არიან უწყლო წყარონი, ქარიშხლით დევნილი ღრუბლები, რომელთათვისაც გამზადებულია მარადიული უკუნი. 18. ვინაიდან თავიანთი მაღალფარდოვანი ფუჭსიტყვაობით ხორციელ გულისთქმათა სიბილწეში იტყუებენ იმათ, რომელნიც ოდნავ ჩამორჩნენ საცთურში დანთქმულთ. 19. თავისუფლებას აღუთქვამთ მათ, თვითონ მონები ხრწნილებისა. ვინაიდან ვინც რისაგან არის ძლეული, მისივე მონაა. 20. რადგან თუ ჩვენი უფლისა და მაცხოვრის იესო ქრისტეს შემეცნების წყალობით ამქვეყნიური ბილწებისგან განრისხებულნი კვლავ იმავე ბილწებით ისვრებიან და დაიძლევიან, მათთვის ეს უკანასკნელი ყოფა უწინდელზეც უარესია. 21. უჯობდათ საერთოდ არ შეეცნოთ გზა სიმართლისა, ვიდრე შეცნობის შემდეგ უკუქცეულიყვნენ მათთვის მიცემული წმიდა მცნებისგან. 22. სწორედ მათზე თქმულა მართალი ანდაზა: ძაღლი მიუბრუნდა თავის ნარწყევს და ნაბანი ღორი კვლავ წუმპეში ჩაგორდა.
თავი მესამე

1. ამას უკვე მეორე წერილსა გწერთ, საყვარელნო, და ორივეში შეხსენებით ვაღვიძებ თქვენს წმიდა აზრს, 2. რათა გახსოვდეთ წმიდა წინასწარმეტყველთა მიერ იმთავითვე თქმული სიტყვები და უფლისა და მაცხოვრის მცნებანი გადმოცემულნი თქვენი მოციქულების მიერ. 3. უპირველეს ყოვლისა, იცოდეთ, რომ უკანასკნელ დღეებში მოვლენ მგმობელნი, თავიანთი გულისთქმისამებრ მოარულნი, 4. და იტყვიან: სად არის აღთქმა მისი მოსვლისა? ვინაიდან მას შემდეგ, რაც მამებმა მიიძინეს, ყველაფერი უცვლელად რჩება შექმნის დასაბამიდან. 5. რადგანაც საკუთარი ნებასურვილით ივიწყებენ, რომ ცა და მიწა თავდაპირველად წყლისაგან და წყალთა შუა შეიქმნა ღვთის სიტყვით. 6. ამიტომაც მაშინდელი სამყარო წყლით წაირღვნა და დაიღუპა. 7. ახლანდელ ცასა და მიწას კი ცეცხლისათვის ინახავს იგივე სიტყვა, რათა განკითხვის დღეს მოსრას უღვთონი. 8. ისიც იცოდეთ, საყვარელნო რომ ერთი დღე უფლისათვის როგორც ათასი წელი, და ათასი წელი, როგორც ერთი დღე. 9. არ აყოვნებს უფალი აღთქმის აღსრულებას, როგორც ზოგიერთს ჰგონია, არამედ სულგრძელია თქვენს მიმართ, რადგანაც ვისიმე დაღუპვა კი არა სურს, არამედ ის, რომ ყველა მოიქცეს სინანულად. 10. ხოლო უფლის დღე მოვა როგორც მპარავი, და მაშინ ზათქით გადავლენ ცანი, კავშირნი მხურვალებით დაიშლებიან და ცეცხლს მიეცემა მიწა და ყოველი საქმე მისი. 11. მაგრამ თუ ყოველივე ეს დაიშლება, როგორი უნდა იყოს თქვენი ყოფა წმიდა ქცევითა და ღვთისმოსაობით, 12. რაკიღა ნატრობთ და მოელით, როდის მოვა დღე უფლისა, როცა ცეცხლმოდებული ცანი დაიშლებიან და დადნებიან ალმოდებული სტიქიონები? 13. ხოლო ჩვენ, აღთქმისამებრ, მოველით ახალ ცათა და ახალ მიწას, სადაც დამკვიდრდება სიმართლე. 14. ამიტომ, საყვარელნო, რაკიღა ამას ელით, ეცადეთ მშვიდობით წარსდგეთ მის წინაშე, შეურყვნელნი და შეუბილწველნი. 15. ჩვენი უფლის სულგრძელობა დასახეთ ხსნად, როგორც ჩვენმა საყვარელმა ძმამ - პავლემაც მოგწერათ მისთვის ბოძებული სიბრძნით. 16. ამასვე გწერთ ყველა წერილში, სადაც ზოგი რამ ისე ძნელი გასაგებია, რომ უმეცარნი და უმტკიცონი სხვა წერილების მსგავსად ამახინჯებენ მათ, რათა წარიწყმიდონ თავიანთი თავი. 17. ხოლო თქვენ, საყვარელნო, რაკიღა წინასწარ იცით ეს, ფრთხილად იყავით, რათა არ ჩაგითრიოთ უკეთურთა ცთომილებამ და არ გიღალატოთ თქვენმა სიმტკიცემ. 18. არამედ იზარდეთ ჩვენი უფლისა და მაცხოვრის იესო ქრისტეს მადლითა და შემეცნებით. დიდება მას აწ და მარადის. ამინ.

თავი პირველი

1. პეტრე, მოციქული იესო ქრისტესი, პონტოსა და გალატიაში, კაპადოკიასა, ასიასა და ბითვინიაში განთესილ ხიზნებს, 2. უფლის წინასწარცოდნითა და სულის სიწმიდით მორჩილებისა და იესო ქრისტეს სისხლის პკურებისათვის რჩეულთ, - მადლი და მშვიდობა გიმრავლოთ! 3. კურთხეულია ღმერთი და ჩვენი უფლის - იესო ქრისტეს მამა, რომელმაც თავისი მრავალმოწყალებისამებრ ხელახლა გვშობა ცოცხალი სასოებისთვის, იმის წყალობით, რომ მკვდრეთით აღადგინა იესო ქრისტე. 4. რათა დაიმკვიდროთ უხრწნელი, წმიდა და უჭკნობი სამკვიდრო, ცაში გამზადებული თქვენთვის, 5. რომელნიც ღვთის ძალისა და რწმენის წყალობით დაცული ხართ ცხონებისათვის, რაც მზადაა გამოცხადდეს უკანასკნელ ჟამს 6. და რასაც შეჰხარით, თუმცა ამჟამად, ცოტა არ იყოს, შეჭირვებულნი იქნებით სხვადასხვაგვარი განსაცდელით,


7. რათა თქვენი რწმენის გამოცდა, გაცილებით უფრო ფასეული, ვიდრე გამოცდა ოქროსი, თავისი ხრწნადობის მიუხედავად ცეცხლში რომ გამოიცდება, - საქები, სადიდებელი და სასახელო აღმოჩნდეს თქვენთვის, როდესაც გამოგეცხადებათ იესო ქრისტე, 8. რომელიც არ გინახავთ და გიყვართ, ვერც ახლა ხედავთ, მაგრამ გწამთ და ენით უთქმელი და დიდი სიხარულით ხარობთ, 9. რადგანაც ამით აღწევთ თქვენი რწმენის საბოლოო მიზანს: სულების ხსნას. 10. სწორედ ამ ხსნას იკვლევდნენ და იძიებდნენ წინასწარმეტყველნი, რომელნიც გიწინასწარმეტყველებდნენ თქვენთვის განკუთვნილ მადლს. 11. და არკვევდნენ, რა დროს და რა ვითარებას მიანიშნებდა მათში დამკვიდრებული სული ქრისტესი, როცა წინასწარ უმოწმებდა მათ ქრისტეს ვნებას და ვნების შემდგომ დიდებას. 12. მათთვის გამოცხადებულ იქნა, რომ თვითონ მათ კი არა, თქვენ გმსახურებდათ ის, რაც ამჟამად გეუწყათ მახარებელთაგან, ცით მოვლენილი სული წმიდის მიერ, და რისი წვდომაც სურთ ანგელოზებს. 13. მაშ, მოისარტყლეთ თქვენი გონების წელი, იფხიზლეთ და სრული იმედი გქონდეთ მადლისა, რომელიც მოგენიჭებათ იესო ქრისტეს გამოცხადებით. 14. როგორც შვილნი მორჩილებისა, ნუ მიეცემით თქვენს უწინდელ, უმეცრების დროინდელ ვნებებს. 15. არამედ წმიდა იყოს თქვენი ყოველი ქცევა, როგორც წმიდაა თქვენი მხმობელი. 16. ვინაიდან დაწერილია: „წმიდანი იყავით, რადგანაც მე წმიდა ვარ". 17. თუკი მამას უწოდებთ მას, ვინც პირუთვნელად განსჯის ყველას, თანახმად მისი საქმისა, მოშიშებით გალიეთ თქვენი ხიზნობის ყავლი. 18. რაკიღა იცით, რომ ხრწნადი საფასით - ოქრო-ვერცხლით როდი ხართ გამოსყიდულნი მამათა მიერ მოცემული ამაო ცხოვრებისაგან, 19. არამედ უმანკო და უბიწო ტარიგის - ქრისტეს ძვირფასი სისხლით, 20. ქრისტესი, რომელიც ჯერ კიდევ ქვეყნის შექმნამდე იყო წინასწარ განჩინებული, მაგრამ მხოლოდ უკანასკნელ დროს გამოჩნდა თქვენთვის, 21. რომელთაც მის მიერ იწამეთ ღმერთი, მკვდრეთით რომ აღადგინა იგი და მისცა დიდება, რათა ღვთის რწმენა და სასოება გქონდეთ. 22. ჭეშმარიტებისადმი მორჩილებით განიწმიდეთ თქვენი სულები უპირფერო, ძმური სიყვარულისთვის და წმიდა გულით მხურვალედ გიყვარდეთ ერთმანეთი, 23. როგორც ხრწნადი კი არა, არამედ უხრწნელი თესლის - ღვთის ცოცხალი და წარუვალი სიტყვის მიერ ხელახლა შობილთ. 24. ვინაიდან ყოველი ხორცი ბალახსა ჰგავს და ყოველი დიდება კაცისა - მინდვრის ყვავილს; გახმა ბალახი და დასცვივდა მისი ყვავილიც. 25. ღვთის სიტყვა კი წარუვალია. სწორედ ესაა სიტყვა, თქვენ რომ გეხარათ.


თავი მეორე

1. მაშ, განიშორეთ ყოველგვარი უკეთურება, ყოველგვარი ზაკვა, პირფერობა, შური და ყოველგვარი ავსიტყვაობა. 2. როგორც ახალშობილმა ყრმებმა შეიყვარეთ სუფთა სულიერი რძე, რათა მისი მეოხებით იზარდოთ ხსნისთვის. 3. ვინაიდან იგემეთ, რომ ტკბილია უფალი, 4. რომელსაც მიეახლეთ, როგორც ცოცხალ ლოდს, კაცთაგან უარყოფილს, ღვთის მიერ კი რჩეულსა და ფასდაუდებელს. 5. როგორც ცოცხალი ქვები, თქვენც აშენდით სულიერ სახლად, წმიდა სამღვდელოებად და სულიერი მსხვერპლის მწირველად, იესო ქრისტეს მეშვეობით სასურველად რომ უჩანს ღმერთს. 6. რადგანაც წერილი ამბობს: „აჰა, მე დავდებ სიონში ქვაკუთხედ ლოდს, რჩეულსა და უძვირფასესს, და არ შერცხვება მისი მორწმუნე". 7. ამრიგად, ის ფასდაუდებელია თქვენთვის, ანუ მორწმუნეთათვის, ურწმუნოთათვის კი „ქვა, რომელიც დაიწუნეს მშენებლებმა, მაგრამ კუთხის თავად დაიდვა: ქვა ფეხწამოსაკრავი და კლდე საცთური" 8. მათთვის, ვინც ეურჩება სიტყვას, და ვისთვისაც ეს ხვედრი იყო გამიზნული. 9. ხოლო თქვენა ხართ რჩეული მოდგმა, სამეფო სამღვდელოება, წილხვედრი ხალხი, რათა ყველას აუწყოთ მისი სიქველე, ვინც სიბნელიდან გამოგიხმოთ, რომ გეხილათ მისი საოცარი ნათელი. 10. ოდესღაც არა ხალხი, ხოლო აწ ღვთის ხალხი, ოდესღაც არა შეწყალებულნი, ხოლო აწ შეწყალებულნი. 11. საყვარელნო, გევედრებით როგორც მწირთა და მსხემთ, თავი შეიკავეთ ხორციელ გულისთქმათაგან, რომელნიც აღიძვრიან სულის წინააღმდეგ. 12. კეთილად მოიქეცით წარმართთა შორის, რათა, ნაცვლად იმისა, რომ ბოროტმოქმედებად გსახავდნენ და დრტვინავდნენ თქვენზე, თქვენი კეთილი საქმის შემყურეთ ადიდონ ღმერთი მოხილვის დღეს. 13. ღვთის გულისათვის, დაემორჩილეთ კაცთა ყოველგვარ ხელმწიფებას, გინდა მეფეს, როგორც უზენაეს მბრძანებელს, 14. გინდაც მთავრებს, როგორც მის მიერ წარმოგზავნილთ ბოროტმოქმედთა დასასჯელად და კეთილის მოქმედთა საქებად. 15. ვინაიდან ღმერთმა ისე ინება, რომ კეთილი საქმით ვუკრავდეთ პირს უგუნურ კაცთა უმეცრებას. 16. როგორც იქცევიან თავისუფალნი: ბოროტების დასაფარავად როდი იყენებენ თავისუფლებას, არამედ არიან, როგორც ღვთის მონები. 17. პატივი ეცით ყველას, გიყვარდეთ საძმო, ღვთის შიში გქონდეთ და პატივი მიაგეთ მეფეს. 18. მსახურნო, გულმოშიშებით დაემორჩილეთ ბატონებს, არა მარტო კეთილთა და ლმობიერთ არამედ მკაცრთაც. 19. რადგანაც მადლი ის არის როცა ვინმე, უსამართლოდ ტანჯული, ღვთის წინაშე არ ღალატობს სინიდისს და უდრტვინველად იტანს გასაჭირს. 20. მართლაცდა, თუკი შეცოდებისათვის გცემენ და ითმენთ, ვითომ რა საქები საქციელია? ხოლო თუ სიკეთის ქმნისათვის გაწამებენ და ითმენთ, ეს კი მადლია ღვთის წინაშე. 21. ამისთვისა ხართ ხმობილნი, ვინაიდან ქრისტეც ჩვენთვის ევნო და დაგიტოვათ მაგალითი, რათა მისდიოთ მის კვალს. 22. არც შეუცოდავს და არც დასჩენია ზაკვა მის ბაგეს, 23. ვისაც ჰგმობდნენ და სანაცვლოდ არავის ჰგმობდა, აწამებდნენ და არ იმუქრებოდა, არამედ თავის თავს ანდობდა მართლად გამკითხეს; 24. ვინც ჩვენი ცოდვები თავისი სხეულით აზიდა ძელზე, რათა ცოდვისგან თავდახსნილთ სიმართლით გეცხოვრათ; და ვისი წყლულებითაც განიკურნეთ. 25. ვინაიდან გზადაბნეული ცხვრებივით იყავით, ახლა კა დაუბრუნდით მწყემსსა და თქვენი სულების ზედამხედველს.


თავი მესამე

1. ასევე ცოლებიც დაემორჩილეთ ქმრებს, რათა თვით ისინიც კი, რომელნიც ეურჩებიან სიტყვას, შეძენილ იქნენ თავიანთი ცოლების ქცევით, სიტყვის გარეშე, 2. როცა იხილავენ თქვენს უბიწო და ღვთისმოშიშ ქცევას. 3. დაე, თქვენი სამშვენისი ნუ იქნება გარეგნული იერი: თმაწნულობა, ოქროს სამკაულები თუ მორთულ-მოკაზმული სამოსი, 4. არამედ გულის ფარული სიწმიდე, უხრწნელი სამკაული მშვიდი და თვინიერი სულისა, რაც ესოდენ ძვირფასია ღვთის წინაშე. 5. ასე იმკობდნენ თავს ოდესღაც ღვთისმოსავი წმიდა ქალები, რომლებიც ემორჩილებოდნენ თავიანთ ქმრებს. 6. ასე დაემორჩილა სარაც და ბატონი უწოდა აბრაამს, ვისი შვილებიცა ხართ, როცა კეთილ საქმეს აკეთებთ და არაფრის შიში არ გაკრთობთ. 7. და, თქვენც, ქმრებო, სათუთად მოეპყარით ცოლებს, როგორც უმყიფეს ჭურჭელს, და პატივი ეცით, როგორც სიცოცხლის მადლის თანამემკვიდრეთ, რათა ლოცვა არ დაგიბრკოლდეთ. 8. და ბოლოს, ყველანი თანამოაზრენი, თანამლმობნი, ძმათმოყვარენი, შემწყნარეაელნი და თავმდაბალნი იყავით. 9. ნუ მიაგებთ ბოროტს ბოროტის წილ, ნურც გინებას გინების წილ, არამედ აკურთხეთ წინააღმდგომნი, ვინაიდან იმისთვისა ხართ ხმობილნი, რომ კურთხევა დაიმკვიდროთ. 10. რადგან ვისაც სურს უყვარდეს სიცოცხლე და იხილოს კეთილდღეობა, ნუ მისცემს ენას ბოროტის თქმის ნებას და ნურც მისი ბაგენი იტყვიან ზაკვას; 11. ერიდოს ბოროტს, აკეთოს სიკეთე, ეძიოს მშვიდობა და ელტვოდეს მას. 12. რადგანაც უფლის თვალი მიპყრობილია მართალთა მიმართ, მისი ყური კი - მათი ლოცვა-ვედრების მიმართ, ხოლო მისი სახე რისხვით დაჰყურებს ბოროტმოქმედთ. 13. ვინ შეგამთხვევთ ბოროტს, თუ კეთილს ესწრაფით? 14. მაგრამ, კიდევაც რომ ევნოთ სიმართლისათვის, ნეტარნი ხართ; მაშ, ნუ შიშობთ მათი შიშით და ნურცა ძრწით. 15. არამედ უფალი ქრისტე წმიდა-ყავით თქვენს გულში და მარადჟამ მზად იყავით, რომ თვინიერად და მოწიწებით მიუგოთ ყველას, ვინცა გთხოვთ თქვენი სასოების ახსნას. 16. წრფელი იყოს თქვენი სინიდისი, რათა თვით იქაც კი, სადაც ბოროტი სიტყვით გახსენებენ როგორც ბოროტმოქმედთ, შერცხვენილნი დარჩნენ ისინი, ვინც გმობენ თქვენს კეთილ ქცევას ქრისტეში. 17. ვინაიდან, თუ ნებავს ღმერთს, უმჯობესია კეთილ საქმეთათვის ევნოთ, ვიდრე ბოროტთათვის. 18. რადგან ერთხელ ქრისტეც ჩვენი ცოდვებისათვის ევნო, მართალი - არამართალთათვის, რათა მივეყვანეთ ღმერთთან; მოკვდა ხორცით და გაცოცხლდა სულით, 19. რომლითაც მივიდა საპყრობილეში მყოფ სულებთან და უქადაგა მათაც, 20. გაკერპებულნი რომ ურჩობდნენ ჯერ კიდევ მაშინ, როცა ნოეს დროს მოელოდნენ ღვთის სულგრძელობას, ვიდრე იგებოდა კიდობანი, რომლითაც ცოტა, ესე იგი, მხოლოდ რვა სული გადაურჩა წარღვნას. 21. ეს იყო ხატება ნათლისღებისა, რაც ამჟამად გიხსნით (არა ჭუჭყის ჩამორეცხვა ხორციდან, არამედ წრფელი სინიდისის სწრაფვა ღვთის მიმართ) იესო ქრისტეს მკვდრეთით აღდგომის წყალობით, 22. რომელიც ცად ამაღლების შემდეგ დაჯდა მამის მარჯვნივ და დაემორჩილნენ მას ანგელოზნი, ხელმწიფებანი და ძალნი.


თავი მეოთხე

1. ამრიგად, რაკი ქრისტე ჩვენთვის ევნო ხორციელად, თქვენც აღიჭურვეთ იმავე აზრით, ვინაიდან ხორციელად ვნებული აღარა სცოდავს. 2. რათა კაცთა გულისთქმით კი არა, ღვთის ნებით გალიოთ სიცოცხლის დარჩენილი დღენი. 3. რადგან თქვენთვის ისიცა კმარა, რომ წარსულში წარმართთა ნებისამებრ იქცეოდით, უწმინდურებას, ბილწ გულისთქმათ, მემთვრალეობას, ნაყროვანებას, განცხრომასა და უკეთურ კერპთმსახურებას თავმიცემულნი. 4. ამიტომაც უკვირთ, რომ მათთან ერთად არ მონაწილეობთ იმავე გარყვნილებაში, და გგმობენ კიდეც. 5. მალე აგებენ პასუხს მის წინაშე, ვინც ... კითხვის გაგრძელება »

თავი პირველი

1. იაკობი, მონა ღვთისა და უფალ იესო ქრისტესი, თორმეტ განთესილ ტომს, - გიხაროდეთ. 2. ყველაფერი სიხარულად შერაცხეთ, ჩემო ძმანო, როცა სხვადასხვა განსაცდელში ვარდებით. 3. რაკიღა იცით, რომ გამოცდა თქვენი რწმენისა დასაბამს აძლევს მოთმინებას; 4. მოთმინების საქმე კი სრულყოფილი უნდა იყოს, რათა თვითონაც სრულქმნილი იყოთ და უზადონი, ყოველგვარი ნაკლის გარეშე. 5. ხოლო თუ რომელიმე თქვენგანს აკლია სიბრძნე, დაე, სთხოვოს ღმერთს, ყოვლის უხვად და უშურველად გამცემს, და მიეცემა. 6. მაგრამ, დე, სთხოვოს რწმენით, ყოველგვარი ეჭვის გარეშე, რადგან მეჭველი ზღვის ტალღასა ჰგავს, ქარით ღელვილსა და მიმოტაცებულს.

7. ნუ ეგონება ამნაირ კაცს, თითქოს რაიმეს მიიღებს ღვთისგან. 8. ორგული კაცი უმტკიცოა ყველა მისეულ გზაზე. 9. დე, თავმდაბალი ძმა იქადოდეს თვისი სიმაღლით, 10. ხოლო მდიდარი - თვისი სიმდაბლით, რადგანაც მინდვრის ყვავილივით გადავა იგი. 11. რადგანაც ამოდის მზე და მცხუნვარება გაახმობს მდელოს, დაჭკნება მისი ყვავილი და განქარდება მისი მშვენება; ასე დაჭკნება მდიდარიც მისეულ გზაზე. 12. ნეტა მას, ვინც გაუძლებს საცდურს, რადგან განსაცდელგამოვლილი მიიღებს სიცოცხლის გვირგვინს, ღმერთმა რომ აღუთქვა თავის მოყვარეთ. 13. ნურავინ იტყვის განსაცდელში: ღვთისაგან გამოვიცდებიო; ვინაიდან ღმერთი არ ცდუნდება ბოროტით და არც თვითონ აცდუნებს ვინმეს. 14. არამედ ყველა საკუთარი გულისთქმით ცდუნდება და წარიტაცება. 15. ხოლო შემდეგ გულისთქმა ჩასახავს და შობს ცოდვას, ჩადენილი ცოდვა კი სიკვდილსა შობს. 16. ნუ შეცდებით, ჩემო საყვარელო ძმანო. 17. ყოველი კეთილი საბოძვარი და ყოველი კეთილი ნიჭი ზეგარდმო გადმოდის ნათელთა მამისაგან, ვისთვისაც უცხოა ცვალებადობა და ცვლილების ჩრდილი. 18. მან ინება და დაგვბადა ჩვენ ჭეშმარიტების სიტყვით, რათა ვყოფილიყავით როგორც პირველნაყოფი მის მიერ შექმნილთა შორის. 19. მაშ, ჩემო საყვარელო ძმანო, ყოველი კაცი მარდი იყოს სასმენად, წყნარი - სათქმელად და ზანტი - გულის წყრომად. 20. რადგანაც გულისწყრომა კაცისა როდი შეიქმს ღვთის სიმართლეს. 21. ამიტომ განიშორეთ ყოველგვარი მწიკლოვანება, ყოველგვარი ბოროტება და თვინიერებით შეიწყნარეთ ნერგი სიტყვისა, რომელსაც შეუძლია იხსნას თქვენი სული. 22. მაშ, იყავით სიტყვის აღმსრულებელნი და არა მხოლოდ მსმენელნი თავის მოსატყუებლად. 23. რადგან ვინც სიტყვას ისმენს და არ ასრულებს, იმ კაცსა ჰგავს, თავის ბუნებრივ სახეს რომ უმზერს სარკეში. 24. დაინახავს თავის თავს, წავა და მყისვე ავიწყდება, როგორია მისი იერი. 25. მაგრამ ვინც გულმოდგინედ აკვირდება თავისუფლების სრულყოფილ რჯულს და კიდევაც მკვიდრდება მასში, არა როგორც გულმავიწყი მსმენელი, არამედ საქმის აღმსრულებელი, ნეტარია თავისი მოქმედებით. 26. თუ რომელიმე თქვენგანს ღვთისმოსავი ჰგონია თავი, მაგრამ ლაგამს კი არ ამოსდებს ენას, არამედ აცდუნებს თავის გულს, ფუჭია მისი ღვთისმოსაობა. 27. წმიდა და უმწიკვლო მსახურება ღვთისა და მამის წინაშე ისაა, რომ გაჭირვებაში მიხედო ქვრივ-ობლებს და ამ ქვეყნისაგან შეურყვნელად დაიცვა თავი.


თავი მეორე

1. ძმანო ჩემნო, დაე, თქვენი რწმენისათვის, რომლითაც გწამთ ჩვენი დიდების უფალი იესო ქრისტე, უცხო იყოს მიკერძოება. 2. რადგან თუ თქვენს სინაგოგაში შემოვა ოქროსბეჭდიანი და ბრწყინვალე სამოსით მოსილი კაცი, და შემოვა გლახაკიც ჭუჭყიანი სამოსით, 3. შეხედავთ ბრწყინვალე სამოსით მოსილს და ეტყვით: აქ დაბრძანდითო, გლახაკს კი - მანდ დადექი, ანდა: ჩემს ფერხთით დაჯექიო, 4. განა თქვენშივე არ განიკითხავთ მათ და უკეთური ზრახვით განმკითხველი მსაჯულნი არა ხართ? 5. ისმინეთ, ჩემო საყვარელო ძმანო: განა ამ ქვეყნის გლახაკნი არ აირჩია ღმერთმა რწმენით მდიდრებად და სასუფევლის მკვიდრებად, რომელიც აღუთქვა თავის მოყვარეთ? 6. თქვენ კი შეურაცხყავით გლახაკი. განა მდიდარნი არ გმძლავრობენ თქვენ და არ მიგათრევენ სამსჯავროებში? 7. განა ისინი არა ჰგმობენ იმ კეთილ სახელს, რომლითაც თქვენ იწოდებით? 8. თუ წერილის მიხედვით ასრულებთ სამეფო რჯულს: „გიყვარდეს მოყვასი შენი, ვითარცა თავი შენი", კარგს შვრებით. 9. მაგრამ თუ გარეგნობის მიხედვით ასხვავებთ ხალხს, ცოდვას სჩადიხართ და მხილებულნი იქნებით რჯულის მიერ, როგორც დამრღვევნი. 10. რადგან ვინც იცავს მთელ რჯულს და მხოლოდ ერთში სცოდავს, ყველაფერში შემცოდეა, 11. რაკი ვინცა თქვა, არ იმრუშოო, ისიცა თქვა: არა კაც ჰკლა. ამიტომ, თუ არ იმრუშებ, მაგრამ კაცს მოკლავ, მაინც რჯულის დამრღვევი ხარ. 12. მაშ, ისე ილაპარაკეთ და ისე მოიქეცით, როგორც თავისუფლების რჯულით განსასჯელნი. 13. რადგანაც მსჯავრი უწყალო იქნება მისთვის, ვისთვისაც უცხო იყო გულმოწყალება; მოწყალება მსჯავრზე უმძლავრესია. 14. რას გამოელის, ძმანო ჩემნო, ვინც ამბობს, რწმენა მაქვსო, მაგრამ არა აქვს საქმე? შესძლებს კია ეს რწმენა, რომ იხსნას იგი? 15. თუკი ძმა ან და შიშველია და ლუკმა პური არ გააჩნია, 16. ხოლო რომელიმე თქვენგანი ეტყვის: მშვიდობით იარე, გათბი და გაძეხი, მაგრამ იმას კა არ მისცემს, რაც ხორცს სჭირდება, რას გამოელის? 17. ასევე რწმენაც, საქმის გარეშე, თავისთავად მკვდარია. 18. მაგრამ მავანი იტყვის: „შენა გაქვს რწმენა, მე კი მაქვს საქმე". მიჩვენე შენი რწმენა საქმის გარეშე და მე ჩემს საქმეთაგან გიჩვენებ ჩემს რწმენას. 19. შენ გწამს, რომ ღმერთი ერთია? კეთილი და პატიოსანი. ეშმაკებსაც სწამთ და ძრწიან კიდეც. 20. შენ კი, ამაო კაცო, გნებავს იცოდე, რომ საქმის გარეშე რწმენა მკვდარია? 21. განა საქმით არ გამართლდა მამაჩვენი აბრაამი, როცა თავის ძეს ისააკს მსხვერპლად სწირავდა? 22. ხომ ხედავ, რომ რწმენა შეეწია მის საქმეს, საქმემ კი სრულყო რწმენა. 23. და აღსრულდა წერილი, რომელიც ამბობს: „ერწმუნა აბრაამი ღმერთს, რაც სიმართლედ შეერაცხა" და ღვთის მეგობრად იწოდა იგი. 24. როგორც ხედავთ, კაცი საქმით მართლდება და არა მხოლოდ რწმენით. 25. განა საქმითვე არ გამართლდა მეძავი რახაბიც, როცა მიიღო მსტოვარი და სხვა გზით წარავლინა შინ? 26. ვინაიდან როგორც სხეული მკვდარია სულის გარეშე, ასევე რწმენაც მკვდარია საქმის გარეშე.


თავი მესამე

1. ძმანო ჩემნო, ბევრი თქვენგანი ნუ გახდება მოძღვარი: იცოდეთ, რომ მით უფრო დიდ სასჯელს მივიღებთ. 2. რადგანაც ყველანი ბევრს ვცოდავთ; ვინც არა სცოდავს სიტყვით, იგია სრულქმნილი. კაცი, რომელსაც ძალუძს დაიურვოს თავისი ხორცი. 3. აჰა, ჩვენ ლაგამით ვიურვებთ ცხენებს, რომ დაგვემორჩილონ, და ჩვენს ნებაზე ვათამაშებთ მათ სხეულს. 4. თვით ხომალდებსაც, ესოდენ დიდსა და მძლავრი ქარიშხლით ატორტმანებულ ხომალდებსაც, პატარა საჭით იქით მიაქცევს მესაჭე, საითაც ნებავს. 5. ასევე ენაც რა პატარა ასოა და რამდენს იქადის, ერთი ციცქნა ალი კი რამხელა ტყესა ჰბუგავს. 6. ენაც ალია, უსამართლობის სამყარო; ენას ისეთი ადგილი უჭრავს ჩვენს ასოებს შორის, რომ ბილწავს მთელ სხეულს, ალად აქცევს დაბადების ჩარხს და თვითონაც აალებულია გეენისაგან. 7. რადგანაც მხეცთა და ფრინველთა, ქვეწარმავალთა და ზღვის ცხოველთა მთელი ბუნება თვინიერდება და მოთვინიერებულია კაცის ბუნებით. 8. ენის მოთვინიერება კი კაციშვილს არ შეუძლია; ესაა აღვირახსნილი ბოროტება, მომაკვდინებელი გესლით აღვსილი. 9. ენით ვაკურთხებთ ღმერთსა და მამას და ენითვე შევაჩვენებთ ღვთის ხატად შექმნილ კაცთაც. 10. ერთსა და იმავე ბაგეთაგან გამოვა კურთხევაცა და წყევლაც; არ უნდა იყოს ეს, ძმანო ჩემნო, ასე. 11. განა ერთი და იმავე წყაროს თვალიდან მოჩუხჩუხებს ტკბილი და მწარე წყალი? 12. განა შეიძლება, ძმანო ჩემნო, ლეღვის ხემ ზეთისხილი მოისხას, ვაზმა კი - ლეღვი? ასევე შეუძლებელია ერთი წყაროდან დიოდეს მლაშე და მტკნარი წყალი. 13. ვინაა თქვენს შორის ბრძენი და გონიერი? გვიჩვენოს ეს კეთილი ქცევით და ბრძნული სიმშვიდით. 14. ხოლო თუ გულში მწარე შური და შუღლი გიძევთ, ნუ იქადით და გვიყალბებთ ჭეშმარიტებას. 15. არ არის ეს ზეგარდმო გადმოსული სიბრძნე, არამედ მიწიერია, მშვინვიერი და ეშმაკეული. 16. ვინაიდან სადაც არის შური და შუღლი, იქვეა შფოთი და ყოველი ბოროტი საქმე. 17. ხოლო ზეგარდმო გადმოსული სიბრძნე, უწინარეს ყოვლისა, წმიდაა, მერე - მშვიდი, თვინიერი, მორჩილი, მოწყალებითა და კეთილი ნაყოფით სავსე, მიუკერძოებელი და უთვალთმაქცო. 18. სიმართლის ნაყოფი მშვიდობით ითესება მშვიდობისმყოფელთათვის.


თავი მეოთხე

1. საიდან იღებენ დასაბამს თქვენი ბრძოლები და ცილობანი, თუ არა თქვენსავ ასოებში ურთიერთმბრძოლი ვნებებისაგან? 2. გსურთ და არა გაქვთ, კლავთ და გშურთ, მაგრამ საწადელს ვერ აღწევთ; იბრძვით და ომობთ, მაგრამ ვერ იხვეჭთ, იმიტომ, რომ არ ითხოვთ. 3. ითხოვთ და ვერ იღებთ, იმიტომ, რომ ბოროტად ითხოვთ, რათა თქვენივე ვნებები დაიცხროთ. 4. მემრუშენო, ნუთუ არ იცით, რომ ამ ქვეყნის სიყვარული მტრობაა ღვთისა? ამიტომ ვისაც სურს ამ ქვეყნის მოყვარე იყოს, ღვთის მტრად იქცევა. 5. იქნებ გგონიათ, რომ ამაოდ ამბობს წერილი: „სულს, რომელიც მკვიდრობს ჩვენში, შურამდე სურს". 6. მაგრამ მით უფრო მეტ მადლს იძლევა. ამიტომაც თქმულა: „ქედმაღალთ მუსრავს ღმერთი, მდაბალთ კი მადლით მოსავს". 7. მაშ, დაემორჩილეთ ღმერთს, წინ აღუდექით ეშმაკს და უკუიქცევა თქვენგან. 8. მიუახლოვდით ღმერთს და მოგიახლოვდებათ; განიბანეთ ხელები, ცოდვილნო, და განიწმინდეთ გულები, ორგულნო. 9. იტანჯეთ, იგლოვეთ და ივაგლახეთ; დაე, თქვენი სიცილი გლოვად იქცეს, სიხარული კი - მწუხარებად. 10. დაიმდაბლეთ თავი უფლის წინაშე და აგამაღლებთ თქვენ. 11. ნუ იტყვით, ძმანო, ერთურთის ძვირს; ვინც ძმის ძვირს იტყვის და განსჯის ძმას, რჯულის ძვირს იტყვის და განსჯის რჯულს; ხოლო თუ რჯულს განსჯი, რჯულის აღმსრულებელი კი არა ხარ, არამედ მსაჯული. 12. ერთია რჯულმდებელი და მსაჯული, რომელსაც ძალუძს თქვენი ცხონებაც და წარწყმედაც; შენ კი ვინა ხარ, რომ განსჯი მოყვასს? 13. ამრიგად, თქვენ, რომელნიც ამბობთ: დღესა თუ ხვალ ამა და ამ ქალაქში წავალთ, ერთ წელიწადს დავრჩებით იქ, ვივაჭრებთ და მოვიგებთო, 14. მაგრამ ის კი არ იცით, რა გელით ხვალ, ვინაიდან რა არის თქვენი სიცოცხლე? ნისლი, რომელიც წამით ჩანს და მსწრაფლ განქარდება, 15. ნაცვლად იმისა, რომ გეთქვათ: თუ უფალი ინებებს, ვიცოცხლებთ და ამასა და ამას ვიზამთო, - 16. თქვენი ქედმაღლობის გამო იქადით; მაგრამ ყოველგვარი სიქადული ბოროტებაა. 17. ამიტომ ვისაც სიკეთის ქმნა შეუძლია ... კითხვის გაგრძელება »

თავი ოცდამეხუთე

1. ფესტუსი მოვიდა სამთავროში და სამი დღის შემდეგ კესარიიდან ავიდა იერუსალიმს. 2. მაშინ მღვდელმთავრები და იუდეველი დიდებულები პავლესადმი წარდგენილი სარჩელის გამო ეახლნენ. 3. შეევედრნენ და სთხოვეს, იერუსალიმში გამოეძახებინა პავლე, რათა გზაში ჩასაფრებოდნენ და მოეკლათ. 4. მაგრამ ფესტუსმა პასუხად თქვა, რომ პავლეს კესარიაში დარაჯობდნენ და მალე თვითონაც იქ აპირებდა ჩასვლას. 5. ვისაც შეუძლია, დასძინა მან, წამომყვეს და თუ ამ კაცს რაიმე დანაშაული მიუძღვის, ბრალი დასდოსო. 6. რვა თუ ათი დღე დაჰყო მათთან და კესარიაში დაბრუნდა. მეორე დღეს კი სამსჯავრო ტახტზე დაჯდა და პავლეს მოყვანა ბრძანა. 7. როცა მოვიდა, გარს შემოერტყნენ იერუსალიმიდან ჩამოსული იუდეველნი, რომელთაც მრავალი მძიმე ბრალდება წაუყენეს პავლეს, თუმცა მათი დამტკიცება კი არ შეეძლოთ. 8. ხოლო მან თავის გასამართლებლად თქვა: არც იუდეველთა რჯულის, არც ტაძრისა და არც კეისრის წინაშე არ შემიცოდავს. 9. ფესტუსს იუდეველთა მომადლიერება უნდოდა და პასუხად უთხრა პავლეს: იქნებ იერუსალიმს ასვლა გინდა, რომ იქ განისაჯო ჩემს წინაშე ამ ბრალდების გამო? 10. პავლემ მიუგო: კეისრის სამსჯავროს წინაშე ვდგავარ, სწორედ იქ, სადაც უნდა განვისაჯო, იუდეველთათვის კი ცუდი არაფერი მიქნია, როგორც თავად მოგეხსენება. 11. თუ უსამართლოდ მოვიქეცი და ისეთი რამ ჩავიდინე, რომ სიკვდილს ვიმსახურებ, არ გავექცევი სიკვდილს. ხოლო თუ ისინი ტყუილად მდებენ ბრალს, არავის შეუძლია მათ მიმცეს ხელში. კეისრის მსჯავრს მოვითხოვ. 12. მაშინ ფესტუსი თავის მრჩევლებს მოეთათბირა და მიუგო: კეისრის მსჯავრს მოითხთვ და კეისართანვე წახვალ. 13. რამდენიმე დღის შემდეგ მეფე აგრიპა და ბერნიკე მივიდნენ კესარიაში ფესტუსის მოსაკითხავად. 14. და რაკი კარგა ხანს დარჩნენ იქ, ფესტუსმა პავლეს საქმე გააცნო მეფეს და უთხრა: არის ერთი კაცი, ფელიქსის მიერ პატიმრად დატოვებული, 15. რომელსაც, იერუსალიმში ჩემი ყოფნისას, იუდეველთა მღვდელმთავრებმა და უხუცესებმა უჩივლეს და მისი დასჯა მთხოვეს. 16. მაგრამ მე მივუგე, რომ რომაელებს არა სჩვევიათ სასიკვდილოდ გასცენ ვინმე, სანამ ბრალდებულს პირისპირ არ წარუდგებიან ბრალმდებელნი, და სანამ მას ბრალდებისაგან თავის მართლების საშუალება არ მიეცემა. 17. ხოლო როდესაც ისინი აქ მოვიდნენ, დაუყოვნებლივ, მეორე დღესვე, დავჯექი სამსჯავრო ტახტზე და იმ კაცის მოყვანა ვბრძანე, 18. ვის წინააღმდეგ აღმდგარმა ბრალმდებლებმაც ვერ წამოაყენეს ვერცერთი ისეთი ბრალდება, მე რომ მოველოდი. 19. სამაგიეროდ ედავებოდნენ თავიანთი სარწმუნოებისა და ვიღაც მიცვალებული იესოს გამო, ვისზედაც პავლე ამტკიცებდა, ცოცხალიაო. 20. რაკი ამ საქმის გარჩევა გამიძნელდა, ვუთხარი მას: ხომ არ გინდა იერუსალიმში წახვიდე და იქ განისაჯო-მეთქი? 21. მაგრამ პავლემ მოითხოვა, რომ ავგუსტუსის მსჯავრამდე გვეცლია; ამიტომ, ვიდრე კეისართან გავგზავნიდი, ვბრძანე საპყრობილეში გვყოლოდა იგი. 22. მაშინ აგრიპამ უთხრა ფესტუსს: მეც მინდა ამ კაცს მოვუსმინო. მან კი მიუგო: ხვალვე მოუსმენ მას. 23. მეორე დღეს, როცა აგრიპა და ბერნიკე დიდი ზარ-ზეიმით მობრძანდნენ და ათასისთავებსა და წარჩინებულ მოქალაქეებთან ერთად შევიდნენ სამსჯავროში, ფესტუსის ბრძანებით მოიყვანეს პავლე. 24. და თქვა ფესტუსმა: მეფეო აგრიპა და აქ დამსწრენო, თქვენ ხედავთ იმას, ვის გამოც იერუსალიმში და აქაც მრავალი იუდეველი მომადგა ყვირილით: სიცოცხლის ღირსი არ არისო. 25. მაგრამ მე მივხვდი, რომ სიკვდილის ღირსი არაფერი ჩაუდენია, და რაკი თვითონვე მოითხოვა ავგუსტუსის მსჯავრი, გადავწყვიტე მასთან გამეგზავნა. 26. თუმცა მის გამო დაბეჯითებით ვერაფერს მივწერ იმპერატორს: ამიტომაც მოვიყვანე თქვენთან, უწინარეს ყოვლისა კი შენს წინაშე, მეფეო აგრიპავ, რათა განკითხვის შემდეგ ის მაინც ვიცოდე, რა მივწერო. 27. რადგანაც უაზრობად მიმაჩნია პატიმარი გავუგზავნო და ის კი არ ვაუწყო, რას სდებენ ბრალად.


თავი ოცდამეექვსე

1. აგრიპამ უთხრა პავლეს: ნება გეძლევა შენსავე თავზე ილაპარაკო. მაშინ პავლემ ხელი გაიწოდა და თავის დასაცავად თქვა: 2. მეფეო აგრიპა, ბედნიერი ვარ, რომ დღეს შემიძლია შენს წინაშე ვიმართლო თავი ყველაფერში, რაშიაც ბრალს მდებენ იუდეველნი. 3. მით უმეტეს, რომ იცნობ იუდეველთა ყველა ჩვეულებასა და სადავო საკითხს. ამიტომაც გთხოვ დიდსულოვნად მისმინო. 4. სიყრმიდანვე მე ჩემს ხალხს შორის ვცხოვრობდი იერუსალიმში, და ეს იცის ყველა იუდეველმა. 5. იმთავითვე მიცნობდნენ, თუკი მოწმობა სურთ, რომ ჩვენი სარწმუნოების მკაცრი მოძღვრების თანახმად, ვცხოვრობდი როგორც ფარისეველი. 6. ახლა კი სამსჯავროს წინაშე ვდგავარ იმის გამო, რომ იმედი მქონდა აღთქმისა, რომელიც ღმერთმა მისცა ჩვენს მამებს, 7. და რომლის აღსრულების იმედიცა აქვს ჩვენს თორმეტ ტომს, დღედაღამ გულმოდგინედ რომ მსახურებენ ღმერთს. სწორედ ამ იმედის გამო მდებენ ბრალს, მეფეო აგრიპა, იუდეველნი. 8. ნუთუ დაუჯერებლად მიაჩნიათ, რომ ღმერთი აღადგენს მკვდრებს? 9. თუმცა მე თვითონაც მეგონა, რომ ყოველნაირად წინ უნდა აღვდგომოდი იესო ნაზარეველის სახელს. 10. ასედაც ვიქცეოდი იერუსალიმში: მღვდელმთავართაგან უფლებამოსილმა მრავალი წმიდა ჩავყარე საპყრობილეში, და, როცა მათ ხოცავდნენ, ვეთანხმებოდი ამას. 11. მრავალგზის ვაწამებდი სინაგოგებში, ვაიძულებდი ეგმოთ და, გამძვინვარებული, სხვა ქალაქებშიაც ვდევნიდი მათ. 12. სწორედ ამ მიზნით დამასკოს მიმავალმა მღვდელმთავართა ხელმწიფებითა და ბრძანებით, 13. შუადღისას, მეფეო, გზაზე ნათელი ვიხილე ზეცით, რომელიც აღემატებოდა მზის ბრწყინვალებას და მეც მომიცვა და ჩემი მხლებლებიც. 14. ყველანი მიწაზე დავემხეთ და ჩამესმა ხმა, რომელმაც ებრაულად მითხრა: საულ, საულ, რად მდევნი მე? გაგიჭირდება წიხლვა დეზისა. 15. მე მივუგე: ვინ ხარ, უფალო? ხოლო მან მითხრა: მე ვარ იესო, რომელსაც შენ სდევნი. 16. მაგრამ წამოდექ და ფეხზე დადექი, ვინაიდან იმისთვის მოგევლინე, რომ დაგადგინო მსახურად და იმის მოწმედ, რაც იხილე და რასაც გამოგიცხადებ, 17. რათა გაგარიდო ხალხსა და წარმართთ, რომლებთანაც ახლა მიგავლენ, 18. იმისათვის, რომ თვალი აუხილო მათ, რათა სიბნელიდან - სინათლის, სატანის ხელმწიფებიდან კი ღვთისკენ მოიქცნენ და, ამრიგად, ჩემდამი რწმენით, მიიღონ ცოდვათა მიტევება და წილი განწმედილთა შორის. 19. ამიტომაც არ ვეურჩე, მეფიო აგრიპა, ზეციურ ხილვას, 20. არამედ თავდაპირველად დამასკელებსა და იერუსალიმელებს, შემდეგ კი იუდეველთა მთელ ქვეყანასა და წარმართებსაც ვუქადაგებდი მონანიებას და ღვთისკენ მოქცევის სინანულის ღირს საქმეთა აღსრულებით. 21. ამიტომ შემიპყრეს იუდეველებმა ტაძარში და მოკვლა დამიპირეს. 22. მაგრამ, ღვთის შეწევნით, დღემდე ვდგავარ, ვუმოწმებ დიდსა თუ მცირეს და არაფერს ვამტკიცებ, გარდა იმისა, რასაც წინასწარმეტყველნი და მოსე ამბობდნენ, რომ ასე უნდა მომხდარიყო; 23. რომ უნდა ვნებულიყო ქრისტე და პირველი აღმდგარიყო მკვდრეთით, რათა ეუწყებინა ნათელი ხალხისა და წარმართებისთვის. 24. ასე რომ იცავდა თავს, ფესტუსმა ხმამაღლა შესძახა: შმაგობ, პავლე, მეტისმეტ ცოდნას გაუშმაგებიხარ! 25. ხოლო მან თქვა: კი არა ვშმაგობ, მძლეთამძლეო ფესტუს, არამედ ჭეშმარიტებისა და კეთილგონიერების სიტყვებს ვამბობ. 26. ვინაიდან იცის ეს მეფემ, ვის წინაშეც თამამად ვლაპარაკობ. ვერ დავიჯერებ, რომ მისთვის აქედან დაფარული იყოს რაიმე, ვინაიდან ეს სადღაც გადაკარგულში როდი მომხდარა. 27. გწამს, მეფეო აგრიპა, წინასწარმეტყველთა სიტყვები? ვიცი, რომ გწამს. 28. ხოლო აგრიპამ პავლეს უთხრა: ცოტაც და ქრისტიანად მაქცევ. 29. პავლემ კი თქვა: ღმერთმა ინებოს, რომ, ცოტადაც და ბევრადაც, მარტო შენ კი არა, არამედ ყველა, ვინც დღეს მისმენს, ისეთი გახდეს, როგორიც მე ვარ, ცხადია, ამ ბორკილების გარეშე. 30. ეს რომ თქვა, მეფე და მმართველი, ბერნიკე და მათთან მსხდომნი წამოიშალნენ, 31. განზე გავიდნენ და ერთმანეთს ეუბნებოდნენ: ეს კაცი, თავისი ქცევით, არც სიკვდილს იმსახურებს და არც ბორკილებსო. 32. ხოლო აგრიპამ უთხრა ფესტუსს: შეიძლებოდა გაგვეთავისუფლებინა ეს კაცი, კეისრის მსჯავრი რომ არ მოეთხოვა.


თავი ოცდამეშვიდე

1. როდესაც გადაწყდა ხომალდით გავეგზავნეთ იტალიაში, პავლე და ზოგიერთი სხვა პატიმარი ავგუსტუსის რაზმის ასისთავს ჩააბარეს, სახელად იულიუსს. 2. ავედით ადრამიტიულ ხომალდზე, ასიის სანაპიროსთვის რომ უნდა ჩაევლო, და გავემგზავრეთ. ჩვენთან იყო თესალონიკელი არისტარქე მაკედონელი. 3. მეორე დღეს მივადექით სიდონს. იულიუსმა კაცთმოყვარეთბა გამოიჩინა პავლეს მიმართ და ნება დართო მოენახულებინა მეგობრები, რათა მათგან შემწეობა მიეღო. 4. როცა კვლავ ავუშვით აფრა, კიპროსისკენ გავწიეთ პირქარის გამო. 5. კილიკიისა და პამფილის გასწვრივ ცურვით გავლიეთ ზღვა და ლიკიის მირაში ჩავედით, 6. სადაც ასისთავმა ნახა იტალიაში მიმავალი ალექსანდრიული ხომალდი და მასზე გადაგვსხა. 7. რამდენიმე დღის განმავლობაში ნელა მივცურავდით ქარის გამო, რომელიც წინსვლას გვიშლიდა, და ძლივსძლივთბით მივაღწიეთ კნიდოსს, მერე კი სალმონთან ჩავუარეთ კრეტეს. 8. რის ვაივაგლახით რომ გავცდით მას, მივადექით „კეთილ ნავსადგურად" წოდებულ ადგილს, რომლის მახლობლადაც მდებარეობს ქალაქი ლასეა. 9. მაგრამ რაკი საკმაო ხანმა განვლო და ცურვა გაძნელდა, ვინაიდან მარხვა უკვე გასული იყო, პავლემ ურჩია მათ: 10. როგორც ჩანს, ხალხო, მგზავრობა ძნელი და სახიფათო იქნება არა მარტო ტვირთისა და ხომალდისათვის, არამედ ჩვენი სიცოცხლისთვისაც. 11. მაგრამ ასისთავი მესაჭესა და ხომალდის პატრონს უფრო ენდობოდა, ვიდრე პავლეს სიტყვებს. 12. და რაკი ნავმისადგომი გამოსაზამთრებლად მოუხერხებელი იყო, უმრავლესობამ გზის გაგრძელება არჩია, რათა როგორმე მიეღწიათ კრეტეს ნავსადგურ ფენიქსისათვის, რომელიც, ერთის მხრივ, სამხრეთ-დასავლეთის, მეორეს მხრივ კი ჩრდილო-დასავლეთის ქარებისკენაა მიქცეული, და იქ გამოეზამთრებინათ. 13. დაჰბერა სამხრეთის ქარმა და რაკი ეგონათ, ეგ არის, ნატვრა აგვიხდაო, ღუზა აუშვეს და კრეტეს გასწვრივ გაცურეს. 14. მაგრამ სულ მალე კუნძულის მხრიდან ამოვარდა გრიგალი, ეგრეთ წოდებული ევროკლიდონი; 15. ეძგერა ხომალდს და რაკი მან წინააღმდეგობა ვერ გაუწია ტალღების სათამაშოდ ვიქეცით. 16. გვერდით რომ ჩავუქროლეთ პატარა კუნძულს, კლავდად სახელდებულს, ძლივს შევინარჩუნეთ ნავი; 17. ზემოთ რომ ამოათრიეს, ყოველნაირად ეცადნენ ბა ... კითხვის გაგრძელება »

თავი ოცდამეერთე

1. მათ რომ დავშორდით, პირდაპირ გავცურეთ და კოსს მივადექით, მეორე დღეს კი - როდოსს, ხოლო იქიდან - პატარას. 2. ფინიკიისაკენ მიმავალი ხომალდი ვნახეთ, ზედ ავედით და გავცურეთ. 3. გამოჩნდა კიპროსი, რომელიც მხარმარცხნივ მოვიტოვეთ, სირიისაკენ გავემართეთ და მივადექით ტიროსს, ვინაიდან იქ უნდა გადმოეტვირთათ ხომალდი. 4. მოწაფეები მოვინახულეთ და შვიდი დღე დავყავით იქ; ხოლო ისინი, სულით აღძრულნი, იერუსალიმში ასვლას უშლიდნენ პავლეს. 5. იმ დღეებმა რომ განვლო, გამოვედით და გავწიეთ. ყველამ ცოლშვილითურთ გამოგვაცილა ქალაქგარეთ. ზღვის პირას მუხლი მოვიყარეთ და ვილოცეთ. 6. ერთმანეთს დავემშვიდობეთ; ჩვენ ხომალდზე ავედით, ისინი კი სახლში დაბრუნდნენ. 7. გავლიეთ გზა და ტიროსიდან პტოლემაიდაში ჩავედით, მოვიკითხეთ მოწაფეები და ერთი დღე დავყავით მათთან. 8. მეორე დღეს კი გამოვედით და კესარიას მივაღწიეთ, სადაც ფილიპე მახარებლის, ერთ-ერთი შვიდთაგანის სახლში შევედით და იქ დავდექით. 9. ხოლო მას ოთხი ასული ჰყავდა და ოთხივე წინასწარმეტყველი იყო. 10. კარგა ხანს დავყავით მისას; ჩვენს იქ ყოფნაში იუდეიდან ჩამოვიდა ერთი წინასწარმეტყველი, სახელად აგაბოსი. 11. ჩვენთან მოვიდა, პავლეს სარტყელი აიღო, ხელ-ფეხი შეიკრა და თქვა: კაცს, ვისიცაა ეს სარტყელი, ასე შეკრავენ იერუსალიმს და წარმართებს მისცემენ ხელში. 12. ეს რომ გავიგონეთ, ჩვენც და იქაურებმაც თხოვნა დავუწყეთ პავლეს, არ ასულიყო იერუსალიმს. 13. მან კი მოგვიგო: ამას რას სჩადით? ტირილით მიურვებთ გულს? არამცთუ შესაკვრელად, საიმისოდაც მზადა ვარ, რომ იერუსალიმში თავი შევწირო უფალ იესოს სახელს. 14. რაკი ვერ დავიყოლიეთ, დავშოშმინდით და ვთქვით: დე, იყოს უფლის ნება! 15. და იმ დღეების შემდეგ იერუსალიმს ასასვლელად გავემზადეთ. 16. თან მოგვყვებოდნენ კესარიელი მოწაფეები, რომლებსაც უნდა დავებინავებინეთ ერთი ძველი მოწაფის - მნასონ კიპროსელის სახლში. 17. იერუსალემში რომ ავედით, სიხარულით მიგვიღეს ძმებმა. 18. მეორე დღეს პავლე ჩვენთან ერთად ეწვია იაკობს და იქვე მოვიდა ყველა უხუცესიც. 19. პავლემ მოიკითხა ისინი და დაწვრილებით უამბო ყველაფერი, რაც ღმერთმა მისი მსახურებით აღასრულა წარმართებს შორის. 20. ხოლო მათ, ეს რომ მოისმინეს, ადიდეს ღმერთი და თქვეს: ხომ ხედავ, ძმაო, რამდენი ათასი მორწმუნეა იუდეველთა შორის, და ყველანი გულმხურვალედ იცავენ რჯულს. 21. შენზე გაიგეს, რომ მოსესაგან განდგომას ასწავლი წარმართთა შორის მცხოვრებ იუდეველებს, და ამბობ, რომ არ უნდა წინადასცვითონ თავიანთ შვილებს და არც ადათ-წესებს მისდიონ. 22. მერედა, რა ვქნათ? უთუოდ შეიყრება ხალხი, შენს მოსვლას რომ გაიგებს. 23. ისე მოიქეცი, როგორც ჩვენ გირჩევთ: აქა გვყავს ოთხი კაცი, რომლებმაც აღთქმა დადეს. 24. წაიყვანე ისინი, მათთან ერთად განიწმინდე და გაიღე მათი ხარჯი, რომ თმა შეიკვეცონ; ამრიგად, ყველა მიხვდება, რომ რაც შენზე გაუგიათ, სულ ტყუილია, და რომ შენ კვლავინდებურად იცავ რჯულს. 25. ხოლო რაც შეეხება წარმართებს, რომლებმაც ირწმუნეს, ჩვენ ვიმსჯელეთ მათზე და მივწერეთ, რომ ეკრძალონ კერპთათვის შენაწირს, სისხლს, დამხრჩვალს და სიძვას. 26. მაშინ პავლემ წაიყვანა ისინი, მეორე დღეს მათთან ერთად განიწმინდა, მერე კი შევიდა ტაძარში და გამოაცხადა, როდის დასრულდებოდა განწმენდის დღეები, როცა თვითეული მათგანისათვის უნდა შეწირულიყო შესაწირავი. 27. შვიდი დღე რომ მიიწურა, ასიელმა იუდეველებმა, რომლებმაც ტაძარში დაინახეს იგი, ააბორგეს მთელი ხალხი, ხელი დაადეს მას 28. და შესძახეს: კაცნო ისრაელიტნო, გვიშველეთ! ეს კაცი ყველგან და ყველას წინაშე ქადაგებს ხალხის, რჯულისა და ამ ადგილის წინააღმდეგ; თანაც, ბერძნებიც შეიყვანა ტაძარში და შებღალა ეს წმიდა ადგილი. 29. (ვინაიდან ამაზე უწინ მასთან ერთად ტროფიმე ეფესელი დაენახათ ქალაქში და ეგონათ, რომ პავლემ ტაძარში შეიყვანა იგი). 30. შეიძრა მთელი ქალაქი და შეიყარა ხალხი; შეიპყრეს პავლე, ტაძრიდან გამოათრიეს და მყისვე დაიხშო კარი. 31. როდესაც მოკვლა დაუპირეს, ათასისთავამდე მიაღწია ხმამ, მთელი იერუსალიმი ამბოხდაო. 32. დაუყოვნებლივ წამოიყვანა ჯარისკაცები და ასისთავები და მათკენ გამოეშურა. ათასისთავისა და ჯარისკაცების დანახვაზე ხალხმა თავი ანება პავლეს ცემას. 33. მაშინ ათასისთავი მიუახლოვდა და წამოაყენა იგი, ბრძანა ორმაგი ჯაჭვით შეეკრათ და თან ხალხს ეკითხებოდა, ვინ არის, ან რა ჩაიდინაო? 34. ხალხში ერთნი ერთს გაჰყვირთდნენ, მეორენი კი - მეორეს. და რაკი ამ ღრიანცელში დანამდვილებით ვერაფერი გაიგო, ათასისთავმა მისი ციხეში წაყვანა ბრძანა. 35. კიბეზე რომ შედგა ფეხი, ჯარისკაცები, ხალხის სიმრავლის გამო, იძულებულნი შეიქნენ ხელში აეყვანათ პავლე. 36. ვინაიდან ზღვა ხალხი მოსდევდა და მოსძახოდა: სიკვდილი მაგას! 37. ციხეში რომ შეჰყავდათ, პავლემ ათასისთავს უთხრა: შეიძლება ერთი რამ გკითხო? ხოლო მან თქვა: ბერძნული იცი? 38. განა შენ არა ხარ ის ეგვიპტელი, ამას წინათ რომ აამბოხა და უდაბნოში გაიყვანა ოთხი ათასი სიკარიელი? 39. პავლემ მიუგო: მე ვარ იუდეველი კაცი, ტარსოსელი, კილიკიის არცთუ უმნიშვნელო ქალაქის მოქალაქე. გევედრები, ნება მიბოძე ხალხს დაველაპარაკო. 40. ნებართვა რომ მიიღო, პავლე კიბის თავზე დადგა, ხელით ანიშნა ხალხს და როცა სრული სიჩუმე ჩამოვარდა, ებრაულად მიმართა მათ:


თავი ოცდამეორე

1. კაცნო, ძმანო და მამანო! ისმინეთ ჩემი თავისმართლება თქვენს წინაშე. 2. როდესაც გაიგონეს, რომ ებრაულად ელაპარაკებოდა მათ, უფრო დიდი სიჩუმე ჩამოვარდა. მან კი განაგრძო: 3. მე ვარ იუდეველი კაცი, კილიკიის ტარსოსში შობილი, ამ ქალაქში გამალიელის ფერხთით აღზრდილი და მამათა რჯულში ზედმიწევნით განსწავლული, ღვთის ისეთივე მოშურნე, როგორც დღეს ხართ ყველანი. 4. სასიკვდილოდ ვდევნიდი ამ გზაზე დამდგართ, ბორკილებს ვადებდი და საპყრობილეში ვყრიდი კაცებსაც და ქალებსაც. 5. რაშიაც მღვდელმთავარიც დამემოწმება და ყველა უხუცესიც, რომლებმაც წერილები გამატანეს დამასკოში მყოფი ძმებისთვის, და წავედი, რომ იქაურებიც შებორკილნი ჩამომეყვანა იერუსალიმს, რათა გვეწამებინა ისინი. 6. მოხდა ისე, რომ, როცა გზად მიმავალი ვუახლოვდებოდი დამასკოს, ანაზდეულად დიდმა ნათელმა მომიცვა ზეცით. 7. მიწაზე დავემხე და ჩამესმა ხმა, რომელმაც მითხრა: საულ, საულ, რად მდევნი მე? 8. მივუგე: ვინა ხარ, უფალო? ხოლო მან მითხრა: მე ვარ იესო ნაზორეველი, რომელსაც შენ დევნი. 9. ჩემმა მხლებლებმაც იხილეს ნათელი, მაგრამ ჩემი მოსაუბრის ხმა არ სმენიათ. 10. მე ვუთხარი: რა ვქნა, უფალო? უფალმა კი მითხრა: ადექი და შედი დამასკოში, სადაც გეუწყება ყველაფერი, რისი ქმნაც ნაბრძანები გაქვს. 11. რაკი იმ ნათლის დიდებისაგან ვეღარაფერს ვხედავდი, ჩემმა მხლებლებმა ხელი ჩამკიდეს და ისე მიმიყვანეს დამასკოში. 12. ვინმე ანანია, კაცი ღვთისმოსავი რჯულის წესით და ყველა დამასკოელი იუდეველისგან პატივდებული, 13. მოვიდა ჩემთან, გვერდით დამიდგა და მითხრა: საულ, ძმაო, აგეხილოს თვალი; და იმწამსვე დავინახე იგი. 14. ხოლო მან მითხრა: ჩვენი მამების ღმერთმა წინასწარ აგირჩია შენ, რათა შეიცნო მისი ნება, იხილო მართალი და მის ბაგეთაგან ისმინო სიტყვა. 15. რადგანაც შენ იქნები მისი მოწმე ყოველი კაცის წინაშე იმის გამო, რაც იხილე და ისმინე. 16. მაშ, რაღას უცდი? ადექი, ნათელ იღე, ჩამოირეცხე შენი ცოდვები და მოუხმე უფლის სახელს. 17. ხოლო იერუსალიმში დაბრუნების შემდეგ ტაძარში ვლოცულობდი და ექსტაზში ჩავვარდი. 18. ვიხილე უფალი, რომელმაც მითხრა: სასწრაფოდ გაეცალე იერუსალიმს, რადგანაც არ მიიღებენ შენს მოწმობას ჩემს შესახებ. 19. მე ვუთხარი: უფალო, მათ იციან, რომ მე საპყრობილეში ვყრიდი და სინაგოგებში ვცემდი შენს მორწმუნეთ, 20. ხოლო როდესაც იღვრებოდა შენი მოწამის - სტეფანეს სისხლი, მეც იქ ვიდექი, ვიწონებდი მის მოკვლას და მისი მკვლელების სამოსს ვდარაჯობდი. 21. მითხრა: წადი, რადგანაც შორს, წარმართებთან წარგგზავნი შენ. 22. ამ სიტყვამდე უსმენდნენ მას, მერე კი ხმა აიმაღლეს და თქვეს: აღიგავოს მიწის პირისაგან ასეთი კაცი, ვინაიდან სიცოცხლის ღირსი არ არის! 23. და ვიდრე ასე ყვიროდნენ, მოსასხამებს იქნევდნენ და მტვრის ბუქს აყენებდნენ ჰაერში, 24. ათასისთავმა ბრძანა ციხეში შეეყვანათ და შოლტის ცემით დაეკითხათ, რათა გაეგოთ, რატომ ყვიროდნენ მის წინააღმდეგ ასე გაშმაგებით. 25. როცა ღვედებით დააბეს, პავლემ იქვე მდგომ ასისთავს უთხრა: ნუთუ უფლება გაქვთ გაუსამართლებლად გაამათრახოთ რომის მოქალაქე? 26. ეს რომ გაიგონა, ასისთავი მივიდა ათასისთავთან და უთხრა მას: რას აპირებ? ეს კაცი რომაელი ყოფილაო. 27. ათასისთავი მივიდა და ჰკითხა: მითხარი, მართლა რომაელი ხარ? მიუგო: დიახ. 28. ათასისთავმა თქვა: მე იმდენი ფული დავხარჯე, რომ რომის მოქალაქეობა მიმეღო. ხოლო პავლემ უთხრა: მე კი რომაელად დავიბადე. 29. მყისვე დაეხსნენ, ვისაც მისი დაკითხვა სურდა, და თვით ათასისთავსაც შეეშინდა, როცა გაიგო, რომ თურმე რომის მოქალაქე შეაბორკინა. 30. მეორე დღეს მოისურვა დანამდვილებით გაეგო, რას სდებდნენ ბრალად იუდეველნი, ბორკილები შეხსნა და მღვდელმთავრებისა და მთელი სინედრიონის შეკრება ბრძანა; გამოიყვანა პავლე და მათ წინაშე დააყენა.


თავი ოცდამესამე

1. პავლემ მზერა მიაპყრო საკრებულოს და თქვა: კაცნო, ძმანო, დღემდე წრფელი სინიდისით ვმოქალაქეობდი ღვთის წინაშე. 2. მღვდელმთავარმა ანანიამ კი უბრძანა მის გვერდით მდგომთ თავ-პირი დაელურჯებინათ მისთვის. 3. მაშინ პავლემ უთხრა მას: ღმერთი დაგალურჯებს შენ, თეთრად შეფეთქილო კედელო! აქ იმისთვის ზიხარ, რომ რჯულის თანახმად განმსაჯო და ურჯულოდ კი ბრძანებ ჩემს გვემას. 4. ხოლო იქ მდგომებმა თქვეს: ღმერთის მღვდელმთავარს აგინებ? 5. უთხრა მათ პავლემ: არ ვიცოდი, ძმებო, რომ ეგ მღვდელმთავარი იყო, რადგანაც დაწერილია: შენი ხალხის მთავრის აუგს ნუ იტყვი. 6. როდესაც მიხვდა პავლე, რომ შეკრებილთა შორის ზოგი სადუკეველია, ზოგი კი - ფარისეველი, ხმამაღლა შესძახა სინედრიონში: კაცნო, ძმანო, მეც ფარისეველი ვარ, ფარისევლის ძე. და აქ იმისთვის ვისჯები, რომ მკვდრეთით აღდგომის იმედი მაქვს. 7. ეს რომ თქვა, ფარისევლებსა და სადუკეველებს შორის დავა ატყდა და ორად გაიყო კრებული. 8. ვინაიდან სადუკეველები ამტკიცებენ, რომ არც აღდგომა არსებობს, არც ანგელოზი და არც სული, ფარისევლები კი აღიარებენ ყოველივე ამას. 9. ატყდა ერთი ღრიანცელი; ფარისეველთა ... კითხვის გაგრძელება »

თავი მეთექვსმეტე

1. ასე მიაღწია დერბეს და ლისტრას. და, აჰა, იყო იქ ერთი მოწაფე, სახელად ტიმოთე, იუდეველი მორწმუნე ქალისა და ბერძენი მამის შვილი, 2. რომელსაც ემოწმებოდნენ ლისტრელი და იკონიელი ძმები. 3. პავლემ მოისურვა მისი წაყვანა; წაიყვანა და იქაურ იუდეველთა გამო წინადასცვითა მას, ვინაიდან ყველამ იცოდა, რომ მამამისი ბერძენი იყო. 4. ქალაქებში გავლისას პავლე და სილა ასწავლიდნენ მათ, რომ დაეცვათ იერუსალიმელ მოციქულთა და უხუცესთა მიერ დადგენილი წესები. 5. ეკლესიები კი მტკიცდებოდნენ რწმენით და მრავლდებოდნენ ყოველდღიურად. 6. ფრიგია და გალატელთა ქვეყანა რომ მოიარეს, სულმა წმიდამ აუკრძალა ასიაში ექადაგათ სიტყვა. 7. მისიას რომ მიაღწიეს, ბითვინიაში დააპირეს წასვლა, მაგრამ სულმა არ დართო ნება. 8. მისიას გასცდნენ და ტროაში ჩავიდნენ. 9. პავლემ ჩვენება იხილა ღამით: ერთი მაკედონელი კაცი წარუდგა და ვედრებით ეუბნებოდა, მაკედონიაში ჩამოდი და დაგვეხმარეო. 10. ამ ჩვენების შემდეგ სასწრაფოდ გადავწყვიტეთ მაკედონიაში წასვლა, რადგანაც მივხვდით, რომ ღმერთმა გვიხმო, რათა იქ გვეხარებინა. 11. ტროადან გემით გავედით და პირდაპირი სვლით მივადექით სამოთრაკეს, ხოლო მეორე დღეს - ნეაპოლისს, 12. იქიდან კი - ფილიპეს, მაკედონიის ამ მხარის მთავარ ქალაქ-კოლონიას, სადაც დავყავით რამდენიმე დღე. 13. შაბათ დღეს ქალაქგარეთ, მდინარის პირას გავედით, სადაც სამლოცველო გვეგულებოდა; დავსხედით და გამოველაპარაკეთ იქ თავშეყრილ ქალებს. 14. ყურს გვიგდებდა ერთი თიატირელი ქალი, სახელად ლიდია, ძოწეულით მოვაჭრე და ღვთისმოშიში, რომელსაც უფალმა გაუხსნა გული, რათა ჩაებეჭდა პავლეს სიტყვები. 15. თავის სახლეულთან ერთად რომ მოინათლა, შეგვეხვეწა: თუ უფლის მორწმუნედ შემრაცხეთ, მოდით, ჩემს სახლში დარჩითო, და დაგვიყოლია. 16. მოხდა ისე, რომ სამლოცველოში მიმავალთ შემოგვხვდა ერთი მხევალი, რომელსაც ჰქონდა პითონის სული და თავისი მისნობით დიდძალ მოგებას აძლევდა თავის ბატონებს. 17. პავლეს და ჩვენ აგვედევნა და მოგვძახოდა: ეს კაცები უზენაესი ღმერთის მონები არიან, ხსნის გზას რომ გვაუწყებენო. 18. ასე იქცეოდა მრავალი დღის მანძილზე. თავგაბეზრებული პავლე მიუბრუნდა სულს და უთხრა: იესო ქრისტეს სახელით გიბრძანებ გამოხვიდე მაგისგან. და გამოვიდა იმწამსვე. 19. როდესაც მისმა ბატონებმა დაინახეს, რომ მოგების იმედი გაუქარწყლდათ, შეიპყრეს პავლე და სილა და მოედანზე მიიყვანეს მთავრებთან, 20. რომლებსაც უთხრეს: ეს კაცები იუდეველები არიან და აშფოთებენ ჩვენს ქალაქს; 21. გვინერგავენ ზნე-ჩვეულებებს, რომელთა არც მიღება და არც აღსრულება არ შეგვშვენის ჩვენ, რომაელებს. 22. მაშინ აღდგა ხალხი მათ წინააღმდეგ, მთავრებმა კი ტანსაცმელი შემოახიეს და მათი გაჯოხვა ბრძანეს. 23. ნაცემ-ნაბეგვნი საპყრობილეში ჩაყარეს და დილეგის მცველს უბრძანეს, ფხიზლად სჭეროდა თვალი. 24. ეს ბრძანება რომ მიიღო, მცველმა შიდა საკანში შეყარა ისინი და ფეხზე ბორკილები დაადო. 25. შუაღამისას პავლე და სილა ლოცულობდნენ და უგალობდნენ ღმერთს; დანარჩენი პატიმრები კი ყურს უგდებდნენ. 26. უცებ საშინლად იძრა მიწა, ისე, რომ საპყრობილე საძირკვლითურთ შეირყა, მყისვე გაიღო ყველა კარი და ბორკილები დასცვივდა ყველა პატიმარს. 27. გამოეღვიძა დილეგის მცველს და საპყრობილის ყველა კარი ღია რომ ნახა, ხმალი იშიშვლა და თავის მოკვლა დააპირა, რადგანაც ეგონა, პატიმრები გაიქცნენო. 28. მაგრამ პავლემ ხმამაღლა გამოსძახა და უთხრა: თავს ბოროტს ნურას აუტეხ, ვინაიდან ყველანი აქა ვართო. 29. მან კი სანთელი მოითხოვა, შიგნით შევარდა და აცახცახებული ფეხქვეშ ჩაუვარდა პავლეს და სილას; 30. გარეთ გამოიყვანა ისინი და უთხრა: ბატონებო, რა უნდა ვქნა, რომ ვცხონდე? 31. ხოლო მათ უთხრეს: იწამე უფალი იესო და ცხონდები შენცა და შენი სახლიც. 32. და უქადაგეს ღვთის სიტყვა მასაც და მთელს მის სახლსაც. 33. ღამითვე შინ წაიყვანა ისინი, წყლულები მობანა და მაშინვე მოინათლა შინაურებთან ერთად. 34. მერე შინ მიიპატიჟა, სუფრა გაუწყო და მთელ თავის სახლეულთან ერთად ხარობდა, რომ იწამა ღმერთი. 35. გამთენიისას მთავრებმა მსახურები გაუგზავნეს და შეუთვალეს, ის კაცები გაუშვიო. 36. დილეგის მცველმა ეს ამბავი შეატყობინა პავლეს და უთხრა: მთავრებს თქვენი გაშვება უბრძანებიათ; მაშ, გამოდით და წადით მშვიდობით. 37. მაგრამ პავლემ შეუთვალა მათ: ჩვენ, რომაელი მოქალაქეები, მთელი ხალხის თვალწინ გაუსამართლებლად გაგვჯოხეს და საპყრობილეში ჩაგვყარეს, ახლა კი მალულად სურთ ჩვენი გაშვება? ეგრე კი არა, არამედ მოვიდნენ და თვითონვე გამოგვიყვანონ. 38. მსახურებმა ეს სიტყვები მთავრებს გადასცეს, მათ კი შეეშინდათ, როცა გაიგეს, რომაელები ყოფილანო. 39. მივიდნენ, ბოდიში მოუხადეს, საპყრობილედან გამოიყვანეს და სთხოვეს, ქალაქს გასცლოდნენ. 40. საპყრობილედან გამოსულნი ლიდიასთან მივიდნენ, მოინახულეს ძმები, ანუგეშეს და გზას გაუდგნენ.


თავი მეჩვიდმეტე

1. ამფიპოლისი და აპოლონია გადაიარეს და თესალონიკეში ჩავიდნენ, სადაც იყო იუდეველთა სინაგოგა. 2. პავლე, ჩვეულებისამებრ, შევიდა მათთან და სამ შაბათს ელაპარაკებოდა წერილიდან; 3. უხსნიდა და უმტკიცებდა, რომ ქრისტე უნდა ვნებულიყო და აღმდგარიყო მკვდრეთით; ეს არის იესო ქრისტე, რომელსაც მე გახარებთო. 4. ზოგმა მათგანმა ირწმუნა და შეუერთდა პავლეს და სილას, ისევე, როგორც მრავალი ღვთისმოშიში ბერძენი და არცთუ ცოტა დიდგვაროვანი ქალი. 5. მაგრამ შეშურდათ იუდეველებს, მოედნიდან მოიყვანეს ვიღაც უკეთური კაცები, შეყარეს ბრბო და აბორგებდნენ ქალაქს; იასონის სახლს მიადგნენ და მოითხოვეს ხალხის წინაშე გამოეყვანათ ისინი. 6. რაკიღა მათ ვერ მიაგნეს, იასონი და ზოგიერთი ძმა ქალაქის მთავრებთან მიათრიეს და თან ყვიროდნენ: ქვეყნის ამრევნი აქაც მოსულან; 7. იასონმა კი შეიფარა ისინი, თუმცა ყველანი ეურჩებიან კეისრის განკარგულებებს და სხვას ამბობენ მეფედ, იესოს. 8. აღაშფოთეს ამის გამგონე ხალხი და ქალაქის მთავარნი. 9. მაგრამ მათ ჩვენება ჩამოართვეს იასონსა და სხვა ძმებსაც და გაუშვეს ისინი. 10. მაშინ ძმებმა იმ ღამესვე გაამგზავრეს პავლე და სილა ბერეას, სადაც ჩასვლისთანავე შევიდნენ იუდეველთა სინაგოგაში. 11. ესენი თესალონიკელებზე უფრო კეთილშობილნი იყვნენ: მთელი გულმოდგინებით მიიღეს სიტყვა და ყოველდღე არჩევდნენ წერილს, ასეა თუ არა ესო. 12. მრავალმა მათგანმა ირწმუნა, და მათ შორის იყვნენ ბერძნებიც: ბევრი წარჩინებული კაცი თუ ქალი. 13. მაგრამ, როცა თესალონიკელმა იუდეველებმა შეიტყვეს, რომ პავლემ ბერეაშიც იქადაგა ღვთის სიტყვა, იქაც მივიდნენ და აღძრეს და აღაშფოთეს ხალხი. 14. მაშინ ძმებმა დაუყოვნებლივ გაგზავნეს პავლე ზღვისაკენ, სილა და ტიმოთე კი იქვე დარჩნენ. 15. პავლეს მხლებლებმა ათენამდე მიაცილეს იგი, მიიღეს ბრძანება სილასა და ტიმოთეს მიმართ, რომ სასწრაფოდ ხლებოდნენ მას, და უკანვე გაბრუნდნენ. 16. ვიდრე პავლე ათენში ელოდა მათ, აღშფოთდა მისი სული, როცა იხილა, რომ მთელი ქალაქი კერპებით იყო სავსე. 17. ამაზე ელაპარაკებოდა სინაგოგებში იუდეველებს და მორწმუნეებს, გარეთ კი - იმათ, ვისაც ყოველდღე ხვდებოდა მოედანზე. 18. ზოგიერთი ეპიკურელი და სტოელი ფილოსოფოსი შეეკამათა; ერთნი ამბობდნენ: ნეტა რისი თქმა სურს ამ ყბედსო, მეორენი კი გაიძახოდნენ: ეტყობა, უცხო ღვთაებების მქადაგებელიაო, რაკიღა იესოსა და აღდგომას ახარებდა მათ. 19. ხელი ჩასჭიდეს, არეოპაგში მიიყვანეს და უთხრეს: იქნება გაგვაგებინო, რა არის ეგ ახალი მოძღვრება, შენ რომ ქადაგებ? 20. ვინაიდან რაღაც უცნაური რამ ჩაგვესმის ყურში: გაგვაგებინე, რას ნიშნავს ეს? 21. ხოლო ათენელებსა და იქ მცხოვრებ უცხოელებს ისე არაფერი ეხალისებოდათ, როგორც რაიმე სიახლეზე ლაპარაკი ან მისი მოსმენა. 22. დადგა პავლე შუა არეოპაგში და თქვა: ათენელებო, ყველაფერი, რასაც ვხედავ, იმას მოწმობს, რომ ძალზე მორწმუნენი უნდა იყოთ. 23. ვინაიდან, როცა ქალაქი დავიარე და დავათვალიერე თქვენი ტაძრები, ვნახე ერთი სამსხვერპლოც, რომელსაც აწერია: „უცნობ ღმერთს"! მეც სწორედ იმას გახარებთ, ვისაც შეუცნობლად ეთაყვანებით. 24. ღმერთი, სამყაროსა და ყოველივე სამყაროულის შემოქმედი, ცისა და მიწის უფალი, ხელთქმნილ ტაძრებში როდი მკვიდრობს. 25. და არ მოითხოვს მსახურებას კაცთა ხელით, თითქოს რაიმე სჭირდებოდეს, არამედ ყველას თვითონ ანიჭებს სიცოცხლეს, სუნთქვას და ყოველივეს. 26. ერთი სისხლისაგან შექმნა მან კაცთა მთელი მოდგმა, რათა დამკვიდრებულიყვნენ მთელი დედამიწის ზურგზე, და დააწესა მათი დამკვიდრების ჟამნი და ზღვარნი. 27. რათა ეძიათ ღმერთი, იქნებ როგორმე შევიგრძნოთ ან მივაკვლიოთო, თუმცა შორს როდია თვითეული ჩვენგანისაგან. 28. ვინაიდან მასში ვცოცხლობთ, ვიძვრით და ვარსებობთ; როგორც ამბობდა ზოგიერთი თქვენი პოეტი: მისი მოდგმა ვართ. 29. ამრიგად, რაკი ღვთის მოდგმა ვართ, ნუ ვიფიქრებთ, თითქოს ღმერთი ოქრო-ვერცხლს ჰგავდეს, ან კიდევ კაცის ხელოვნებით თუ შთაგონებით ნაქანდაკარ ქვას. 30. ასე რომ, ღმერთმა უგულებელყო უმეცრების დრონი და ახლა ყველგან უბრძანებს ყველა კაცს, რომ მოინანიონ. 31. ვინაიდან დაადგინა დღე, როცა სიმართლით განიკითხავს ქვეყნიერებას მისგანვე წინასწარ არჩეული კაცის მიერ, ვისითაც მისცა რწმენა ყველას იმის წყალობით, რომ მკვდრეთით აღადგინა იგი. 32. მკვდრეთით აღდგომა რომ გაიგონეს, ზოგიერომა დაცინვა დაუწყო, ზოგი კი ამბობდა: ამას სხვა დროს მოვისმენთ შენგანო. 33. ასე გამოვიდა პავლე მათგან. 34. ზოგიერთი კი მიემხრო და ირწმუნა; მათ შორის იყო დიონისე არეოპაგელი და, სხვებთან ერთად, ერთი ქალიც, რომელსაც დამარისი ერქვა სახელად.


თავი მეთვრამეტე

1. შემდგომ ამისა პავლე გამოვიდა ათენიდან და კორინთოს ჩავიდა, 2. სადაც ნახა ერთი იუდეველი, სახელად აკვილა, წარმომავლობით პონტოელი, და მისი ცოლი პრისკილა, ახლად რომ ჩამოსულიყვნენ იტალიიდან, ვინაიდან კლავდიუსს ებრძანებინა ყველა იუდეველს დაეტოვებინა რომი; და დაუახლოვდა მათ. 3. რაკი ერთი ხელობა ჰქონდათ, მათთან დარჩა და საქმეს მიჰყო ხელი; ხოლო ხელობით მეკარვენი იყვნენ. 4. ყოველ შაბათს ქადაგებდა სინაგოგაში და არწმუნებდა იუდეველებსა და ბერძნებს. 5. მაგრამ, როცა მაკედონიიდან ჩამოვიდნენ სილა და ტიმოთე, პავლემ მთლიანად ქადაგებას მიუძღვნა თავი, რათა ემოწმებინა იუდეველთათვის, რომ სწორედ იესოა ქრისტე. 6. მაგრამ, რაკი ისინი ეურჩებოდნენ და გმობდნენ, თავისი ტანსაცმელი ჩამოიბერ ... კითხვის გაგრძელება »

თავი მეთერთმეტე

1. მოციქულებმა და იუდეაში მყოფმა ძმებმა გაიგეს, რომ წარმართებმაც მიიღეს ღვთის სიტყვა. 2. და როცა პეტრე ავიდა იერუსალიმს, წინადაცვეთილებმა ყვედრება დაუწყეს 3. და ეუბნებოდნენ: წინადაუცვეთელი ხალხის სახლში შეხვედი და მათთან ერთად ჭამეო. 4. მაგრამ პეტრემ თავიდან დაიწყო, ყველაფერი დალაგებით უამბო და უთხრა მათ: 5. ქალაქ იოპეში ყოფნისას ვლოცულობდი და ექსტაზში ვიხილე ხილვა: ზეციდან ეშვებოდა რაღაც უცხო ჭურჭელი, ვეება ტილოს მსგავსი, და ოთხივე წვერით გამოკრული ჩემამდე დაეშვა. 6. ჩავხედე და დავინახე დედამიწის ბინადარი ყოველგვარი ოთხფეხი, მხეცები, ქვეწარმავლები და ცის ფრინველები. 7. და მომესმა ხმა, რომელმაც მითხრა: ადექი, პეტრე, დაკალი და ჭამე! 8. მე კი ვთქვი: არა, უფალო, რადგანაც არასდროს მიჭამია რაიმე ბილწი და უწმინდური. 9. მეორედაც მომიგო ზეციდან ხმამ: რაც წმიდა-ყო ღმერთმა, შენ ნუ მიიჩნევ უწმინდურად. 10. ასე განმეორდა სამჯერ და ყველაფერი კვლავ ამაღლდა ზეცად. 11. და, აჰა, მაშინვე კესარიიდან ჩემთან გამოგზავნილი სამი კაცი მოადგა იმ სახლს, სადაც მე ვიყავი. 12. სულმა მითხრა, რომ უყოყმანოდ გავყოლოდი მათ. ეს ექვსი ძმა მეახლა და იმ კაცის სახლში მივედი. 13. მან გვიამბო, როგორ იხილა შინ ანგელოზი, რომელიც დადგა და უთხრა მას: იოპეში გაგზავნე ხალხი და უხმე სიმონს, პეტრედ წოდებულს; 14. ის გეტყვის სიტყვებს, რითაც ცხონდებით შენცა და მთელი შენი სახლიც. 15. ლაპარაკი რომ დავიწყე, სული წმიდა გადმოვიდა მათზე, ისევე, როგორც ჩვენზე თავდაპირველად. 16. მაშინ გამახსენდა სიტყვა უფლისა, რომელმაც თქვა: იოანე წყლით ნათლავდა ხალხს, თქვენ კი სულით წმიდით მოინათლებით. 17. თუკი ღმერთმა ისეთივე ნიჭი უბოძა მათ, როგორც ჩვენ, რომლითაც ვირწმუნეთ უფალი იესო ქრისტე, მე ვინ ვიყავი, რომ შემძლებოდა წინ აღვდგომოდი ღმერთს? 18. ეს რომ მოისმინეს, დამშვიდდნენ, ადიდეს ღმერთი და თქვეს: ეტყობა, ღმერთმა წარმართთაც მისცა სინანული სიცოცხლისთვისო. 19. ხოლო სტეფანეს გამო მომხდარი დევნილობის შედეგად გაფანტულებმა ფინიკიას, კიპროსსა და ანტიოქიას მიაღწიეს, მაგრამ იუდეველთა გარდა არავის ეუბნებოდნენ სიტყვას. 20. თუმცა მათ შორის კიპროსელები და კირენელებიც იყვნენ. რომლებიც ანტიოქიაში შესვლისას ბერძნებსაც ელაპარაკებოდნენ და ახარებდნენ მათ უფალ იესოს. 21. და იყო ხელი უფლისა მათთან, ასე რომ, ბევრმა ირწმუნა და მოიქცა უფლის მიმართ. 22. ამ ამბავმა იერუსალიმის ეკლესიასაც მიაღწია და ანტიოქიაში წარგზავნეს ბარნაბა. 23. როცა მივიდა, იხილა მადლი ღვთისა, გაიხარა და ყველას შეაგონებდა, წრფელი გულით დამკვიდრებულიყვნენ უფალში. 24. ვინაიდან კეთილი კაცი იყო, სულით წმიდითა და რწმენით აღსავსე. და შეემატა დიდძალი ხალხი უფალს. 25. მერე ტარსოსს გაემართა სავლეს საძებნად, იპოვა და ანტიოქიაში ჩამოიყვანა. 26. მთელ წელიწადს იკრიბებოდნენ ეკლესიაში და ასწავლიდნენ დიდძალ ხალხს; ასე რომ, მოწაფეებს პირველად ანტიოქიაში ეწოდათ ქრისტიანები. 27. იმხანად იერუსალიმიდან ანტიოქიაში ჩავიდნენ წინასწარმეტყველნი. 28. წამოდგა ერთი მათგანი, სახელად აგაბოსი და განაცხადა სულით, რომ დიდი შიმშილობა ჩამოვარდებოდა მთელ ქვეყანაში, რაც ახდა კიდეც კლავდიუსის დროს. 29. მაშინ მოწაფეებმა, ვისაც რა შეეძლო, გადაწყვიტეს დახმარება გაეგზავნათ იუდეაში მყოფი ძმებისთვის. 30. ასეც მოიქცნენ, და გაუგზავნეს უხუცესებს ბარნაბასა და სავლეს ხელით.


თავი მეთორმეტე

1. იმხანად მეფე ჰეროდემ ბოროტი ზრახვით აღმართა ხელი ეკლესიის ზოგიერთ წევრზე. 2. და მახვილით მოაკვლევინა იაკობი, იოანეს ძმა. 3. რაკი დაინახა, რომ ამით აამა იუდეველებს, პეტრეს შეპყრობაც ბრძანა (უფუარობის დღეები იყო). 4. როგორც კი შეიპყრო, საპყრობილეში ჩასვა და ჯარისკაცთა ოთხ ათეულს უბრძანა მისი დარაჯობა, რადგანაც აპირებდა ნაპასექევს ხალხის წინაშე გამოეყვანა. 5. ასე რომ, პეტრეს დარაჯობდნენ საპყრობილეში, ეკლესია კი გულმხურვალედ ლოცულობდა მისთვის ღვთის მიმართ. 6. იმ ღამეს, როცა ჰეროდემ მისი გამოყვანა დააპირა, პეტრეს ორ ჯარისკაცს შორის ეძინა, ორმაგი ჯაჭვით შეკრულს, კართან მდგარი მცველები კი საპყრობილეს დარაჯობდნენ. 7. და, აჰა, წარმოსდგა ანგელოზი უფლისა და ნათელმა მოიცვა მთელი საკანი; ფერდში წაჰკრა პეტრეს, გააღვიძა და უთხრა: ადექი ჩქარა! და ხელებიდან დასცვივდა ჯაჭვი. 8. ანგელოზმა თქვა: სარტყელი მოირტყი და ჩაიცვი შენი ხამლები. ასეც მოიქცა. მან კი უბრძანა: მოისხი შენი მოსასხამი და მომყევი. 9. გავიდა და პეტრეც გაჰყვა, მაგრამ არ იცოდა, რომ ცხადი იყო, რასაც იქმოდა ანგელოზი, არამედ ეგონა სიზმარს ვხედავო. 10. პირველსა და მეორე საგუშაგოს რომ გასცდნენ, ქალაქში შესასვლელ რკინის ბჭეს მიადგნენ, თავისით რომ გაიღო მათ წინაშე, და როცა გამოსულებმა ერთი ქუჩა გაიარეს, მყისვე გაშორდა მას ანგელოზი. 11. გონს რომ მოეგო, პეტრემ თქვა: ახლა კი ვხედავ ჭეშმარიტად, რომ უფალმა მოავლინა თავისი ანგელოზი, რომელმაც დამიხსნა ჰეროდეს ხელიდან და ყოველივე იმისაგან, რასაც მოელოდნენ იუდეველნი. 12. ამ ფიქრით მიადგა მარკოზად წოდებული იოანეს სახლს, სადაც მრავალნი შეკრებილიყვნენ და ლოცულობდნენ. 13. როდესაც პეტრემ ჭიშკარზე დააკაკუნა, მისაყურადებლად გამოვიდა ერთი მხევალი, სახელად როდე. 14. პეტრეს ხმა რომ შეიცნო, სიხარულისაგან ჭიშკარიც კი არ გაუღია, არამედ შინ შევარდა და შეკრებილთ შეატყობინა, ჭიშკართან პეტრე დგასო. 15. მათ უთხრეს, ხომ არ შეიშალეო, ის კი თავისას გაიძახოდა. მაშინ თქვეს: მისი ანგელოზი იქნებაო. 16. პეტრე კი განაგრძობდა კაკუნს. როცა გაუღეს, დაინახეს და სახტად დარჩნენ. 17. ხოლო მან ხელით ანიშნა, ჩუმად იყავითო, და უამბო მათ, როგორ გამოიყვანა უფალმა საპყრობილედან; მერე თქვა: ეს ამბავი იაკობს და ძმებსაც შეატყობინეთო; გამოვიდა და სხვაგან წავიდა. 18. განთიადისას ჯარისკაცებს შორის განგაში ატყდა: პეტრე რა იქნაო? 19. ჰეროდემ ბევრი ეძება, მაგრამ ვერ მიაგნო. მაშინ დაჰკითხა მცველები და მათი დახოცვა ბრძანა. მერე კი იუდეიდან კესარიაში ჩავიდა და იქ დარჩა. 20. ჰეროდე გულმწყრალად იყო ტიროსელთა და სიდონელთა მიმართ. ამიტომაც ისინი ერთად მივიდნენ, გადაიბირეს ბლასტოსი, მეფის მესაწოლე, და ზავი ითხოვეს, ვინაიდან მათი ქვეყანა ჰეროდეს სამეფოდან იღებდა სარჩოს. 21. დათქმულ დღეს სამეფო სამოსით მოსილი ჰეროდე ტახტზე დაჯდა და სიტყვით მიმართა მათ. 22. ხალხი კი ღაღადებდა: ღმერთის ხმა გვესმის და არა კაცისაო. 23. მაგრამ უფლის ანგელოსმა ანაზდეულად დაამხო იგი, რადგანაც დიდება არ მიაგო ღმერთს, და მატლებისაგან შეჭმულმა სული განუტევა. 24. ღვთის სიტყვა კი იზრდებოდა და ფრთებს შლიდა. 25. თავიანთი მსახურება რომ აღასრულეს, ბარნაბა და სავლე იერუსალიმიდან კვლავ ანტიოქიაში დაბრუნდნენ და თან ჩაიყვანეს იოანე, ვისაც მარკოზადაც უხმობდნენ.


თავი მეცამეტე

1. ხოლო ანტიოქიის ეკლესიაში იყვნენ წინასწარმეტყველნი და მოძღვარნი: ბარნაბა და სიმონი, რომელსაც ერქვა ნიგერი, ლუციუს კირენელი, ჰეროდე მეოთხედმთავრის ძუძუმტე მანაენი და სავლე. 2. უფალს რომ მსახურებდნენ და მარხულობდნენ, უთხრა მათ სულმა წმიდამ: გამომირჩიეთ ბარნაბა და სავლე იმ საქმისათვის, რისთვისაც ვუხმე მათ. 3. მაშინ, მარხვას და ლოცვას რომ მორჩნენ, ხელი დაადეს მათ და გაუშვეს. 4. ხოლო ისინი, სულის წმიდის მიერ მივლინებულნი, სელევკიაში ჩავიდნენ და იქიდან კიპროსისკენ გაცურეს. 5. სალამინში ყოფნისას ღვთის სიტყვას ქადაგებდნენ იუდეველთა სინაგოგებში და იოანეც თან ჰყავდათ მსახურებისას. 6. როცა მთელი კუნძული მოიარეს პაფოსამდე, შეხვდნენ ერთ მოგვს, იუდეველ ცრუწინასწარმეტცელს, სახელად ბარიესოს, 7. რომელიც პროკონსულ სერგიუს პავლიუსს, გონიერ კაცს ახლდა. მან უხმო ბარნაბასა და სავლეს, რადგანაც სურდა მოესმინა ღვთის სიტყვა. 8. მაგრამ მათ წინ აღუდგა მოგვი ელიმა, რადგანაც ასე ითარგმნება მისი სახელი, და ცდილობდა რწმენისაგან მიექცია პროკონსული. 9. ხოლო სავლე, იგივე პავლე, აღივსო სულით წმიდით, შეხედა მას 10. და უთხრა: ეჰა, სავსეთ ყოველგვარი მზაკვრობით და უკეთურობით, ეშმაკის ძეო და ყოველგვარი სიმართლის მტერო, როდემდის უნდა ამრუდო უფლის წრფელი გზანი? 11. აჰა, ახლა შენზეა უფლის ხელი: დაბრმავდები და დრომდე ვეღარ იხილავ მზეს. მაშინვე თავს დაატყდა წყვდიადი და უკუნეთი, აქეთ-იქით აწყდებოდა და ეძებდა გამძღოლს. 12. როცა პროკონსულმა დაინახა, რაც მოხდა, ირწმუნა, უფლის მოძღვრებით განცვიფრებულმა. 13. პაფოსიდან წამოსული პავლე და მისი მხლებლები პამფილიის პერგეში ჩავიდნენ, იოანე კი ჩამოსცილდა მათ და იერუსალიმში დაბრუნდა. 14. ხოლო ისინი პერგედან პისიდიის ანტიოქიას მიადგნენ, შაბათ დღეს შევიდნენ სინაგოგაში და დასხდნენ. 15. რჯულისა და წინასწარმეტყველთა კითხვას რომ მორჩნენ, სინაგოგის წინამძღვრებმა კაცის პირით შეუთვალეს: კაცნო, ძმანო, თუ სამოძღვრო სიტყვა რამ გაქვთ ამ ხალხისათვის სათქმელი, თქვით. 16. წამოდგა პავლე, ხელით ანიშნა ხალხს, დაჩუმდითო, და თქვა: მისმინეთ! 17. ამ ხალხის, ისრაელის ღმერთმა გამოარჩია ჩვენი მამები, აამაღლა ეს ხალხი ეგვიპტის მიწაზე ყოფნისას და ზეშემართული მკლავით გამოიყვანა იქიდან. 18. ორმოციოდე წელიწადს ასაზრდოებდა მათ უდაბნოში. 19. ქანაანის მიწაზე შვიდ ხალხს გაავლო მუსრი და ისრაელს დაუმკვიდრა მათი ქვეყანა. 20. შემდგომ ამისა, თითქმის ოთხას ორმოცდაათი წლის მანძილზე აძლევდა მათ მსაჯულებს წინასწარმეტყველ სამუელამდე. 21. მერე ითხოვეს და მისცა ღმერთმა მათ საული, ძე კისისა, ბენიამინის ტომიდან, და მეფობდა იგი ორმოც წელიწადს. 22. ხოლო მისი გადაყენების შემდეგ მეფედ დაუსვა მათ დავითი, ვისაც თავად უმოწმა სიტყვით: „ვპოვე დავითი, ძე იესესი, ჩემი გულით ნანატრი კაცი, რომელიც მთლიანად აღასრულებს ჩემს ნებას". 23. სწორედ მისი თესლისგან ღმერთმა აღთქმისამებრ აღუდგინა ისრაელს მაცხოვარი იესო, 24. ვის მოსვლამდეც იოანე წინასწარ უქადაგებდა მთელ ხალხს ნათლისღებას სინანულისას. 25. ხოლო თავისი სარბიელის დასასრულს იოანე ამბობდა: ვინც თქვენ გგონივართ, ის არა ვარ; არამედ, აჰა, მოდის ჩემს შემდეგ ის, ვის წინაშე იმის ღირსიც არა ვარ, რომ ხამლი შევუხსნა ფეხზე. 26. კაცნო, ძმანო, აბრაამის მოდგმის ძენო და ღვთისმოშიშნო თქვენს შორის: აჰა, მოგევლინათ ხსნის სიტყვა. 27. ვინაიდან იერუსალიმელებმა და მათმა მთავრებმა ვერ იცნეს იგი, განსაჯეს და, ამრიგად, აღასრულეს წინასწარმეტყველთ ... კითხვის გაგრძელება »

თავი მეექვსე

1. ხოლო იმ დღეებში, როცა იზრდებოდა მოწაფეთა რიცხვი, ელინისტებს შორის დაიწყო დრტვინვა ებრაელთა წინააღმდეგ, ვინაიდან მათი ქვრივები უგულებელყოფილნი იყვნენ ყოველდღიური მსახურებისას. 2. მაშინ თორმეტმა მოციქულმა მოუწოდა მოწაფეთა სიმრავლეს და თქვა: არ შეგვფერის ზურგი ვაქციოთ ღვთის სიტყვას და ტაბლებს ვემსახუროთ. 3. მაშ, აირჩიეთ, ძმანო, თქვენს შორის შვიდი სარწმუნო, სულით წმიდითა და სიბრძნით აღსავსე კაცი, და მათ მივანდოთ ეს მსახურება. 4. ხოლო ჩვენ ლოცვასა და სიტყვის მსახურებას მივუძღვნათ თავი. 5. მოეწონა ეს სიტყვა მთელ კრებულს და აირჩიეს სტეფანე, რწმენითა და სულით წმიდით აღსავსე კაცი, ფილიპე და პროხორე, ნიკანორი და ტიმონი, პარმენი და ნიკოლაოსი, ანტიოქელი პროზელიტი, 6. რომლებიც წარადგინეს მოციქულთა წინაშე; ილოცეს და ხელი დაადეს მათ. 7. იზრდებოდა ღვთის სიტყვა და უჩვეულოდ მრავლდებოდა მოწაფეთა რიცხვი იერუსალიმს; და მღვდელთაგანაც ბევრი დაემორჩილა რწმენას. 8. ხოლო სტეფანე, რწმენითა და მადლით აღვსილი, დიად ნიშებს და სასწაულებს ახდენდა ხალხში. 9. მაშინ ადგნენ ზოგიერთნი ეგრეთწოდებულ ლიბერტინთა, კირენელთა და ალექსანდრიელთა სინაგოგიდან, აგრეთვე კილიკიელთა და ასიელთაგან, და დავა დაუწყეს სტეფანეს. 10. მაგრამ ვერ შესძლეს წინ აღდგომოდნენ სიბრძნეს და სულს, რომლითაც ლაპარაკობდა იგი. 11. მაშინ წააქეზეს რამდენიმე კაცი და ათქმევინეს: ჩვენ გვსმენია, როგორ გმობდა მოსეს და ღმერთსო. 12. და აღძრეს ხალხი, უხუცესნი და მწიგნობარნი, თავს დაესხნენ, მოიტაცეს და სინედრიონში მიიყვანეს. 13. წარმოადგინეს ცრუ მოწმენი, რომლებმაც თქვეს: ეს კაცი ერთავად ამ წმიდა ადგილისა და რჯულის ძვირს ამბობს. 14. რადგანაც მისგან გაგვიგონია, რომ იესო ნაზორეველი დაანგრევს ამ ადგილს და შეცვლის წეს-ჩვეულებებს, მოსემ რომ მოგვცა ჩვენ. 15. მას უყურებდა ყველა, ვინც იჯდა სინედრიონში, და ხედავდა მის სახეს, როგორც სახეს ანგელთზისას.


თავი მეშვიდე

1. მაშინ მღვდელმთავარმა უთხრა: ნუთუ მართლა ასეა ეს? 2. ხოლო მან თქვა: კაცნო, ძმანო და მამანო, მისმინეთ: ღმერთი დიდებისა ეჩვენა მამას ჩვენსას აბრაამს შუამდინარეთში ყოფნისას, ხარანში მის დასახლებამდე, 3. და უთხრა მას: გამოდი შენი ქვეყნიდან და შენი სანათესათდან და წადი იმ ქვეყანაში, რომელსაც მე გიჩვენებ. 4. მაშინ გამოვიდა ქალდეველთა ქვეყნიდან და ხარანს დასახლდა, ხოლო მამამისის სიკვდილის შემდეგ ღმერთმა გადმოასახლა ამ ქვეყანაში, სადაც ახლა თქვენ სახლობთ. 5. ტერფის ოდენა მიწაც კი არ მიუცია იქ სამკვიდროდ, მაგრამ აღუთქვა, რომ მის მემდეგ სამკვიდრებლად მისცემდა მასაც და მის თესლსაც, თუმცა ჯერ კიდევ არ ჰყავდა შვილი. 6. და უთხრა ღმერთმა, რომ მისი თესლი ხიზნად იქნებოდა უცხო ქვეყანაში, დამონებული და დაბეჩავებული ოთხას წელიწადს. 7. „მაგრამ მე განვსჯი იმ ხალხს, რომელიც მას დაიმონებს, თქვა ღმერთმა; ამის შემდეგ კი გამოვა იქიდან და ამ ქვეყანაში მემსახურება მე". 8. და მისცა მას წინადაცვეთის აღთქმა; შეეძინა ისააკი და წინადასცვითა მას მერვე დღეს, ხოლო ისააკმა - იაკობს, იაკობმა კი - თორმეტ მამამთავარს. 9. მამამთავრებს შურდათ იოსებისა და ეგვიპტემი გაყიდეს იგი; მაგრამ ღმერთი იყო მასთან. 10. განარიდა იგი ყველა გასაჭირს და მისცა მას მადლი და სიბრძნე ფარაონის, ეგვიპტელთა მეფის წინაშე, რომელმაც ეგვიპტისა და მთელი თავისი სახლის გამრიგედ დაადგინა იგი. 11. ჩამოვარდა შიმშილობა და დიდი გაჭირვება მთელს ეგვიპტესა და ქანაანში, და ვეღარ შოულობდნენ საზრდოს ჩვენი მამები. 12. ხოლო იაკობმა გაიგო, რომ ეგვიპტეში არის პური, და გაგზავნა პარველად ჩვენი მამები. 13. მეორედ კი გამოეცნაურა იოსები თავის ძმებს, და შეიტყო ფარაონმა იოსების გვარი. 14. გაგზავნა იოსებმა ხალხი და მოიხმო მამამისი იაკობი და მთელი თავისი საგვარეულო, სამოცდათხუთმეტი სული. 15. ჩავიდა იაკობი ეგვიპტეში, სადაც აღესრულა ისიც და ჩვენი მამებიც. 16. გადმოასვენეს ისინი სიქემს და დაკრძალეს სამარხში, ვერცხლის ფასად რომ ეყიდა აბრაამს ემორ სიქემელის ძეთაგან. 17. როდესაც მოახლოვდა აღთქმის აღსრულების ჟამი, ღმერთმა რომ მისცა აბრაამს, გამრავლდა და გაძლიერდა ხალხი ეგვიპტეში 18. იმ დრომდე, როცა ეგვიპტეში აღდგა სხვა მეფე, რომელიც არ იცნობდა იოსებს. 19. ის მზაკვრობდა ჩვენი მოდგმის მიმართ, ავიწროებდა ჩვენს მამებს და აიძულებდა გადაეყარათ თავიანთი ახალშობილნი, რომ არ ეცოცხლათ. 20. ამ დროს დაიბადა მოსე; უყვარდა იგი ღმერთს და სამი თვე იზრდებოდა მამამისის სახლში. 21. ხოლო როდესაც გადააგდეს, ფარაონის ასულმა აიყვანა და შვილივით გაზარდა იგი. 22. განისწავლა მოსე ეგვიპტელთა მთელი სიბრძნით და იყო ძლიერი სიტყვით და საქმით. 23. ხოლო როცა ორმოცი წლისა შესრულდა, თავისი ძმების, ისრაელის ძეთა სანახავად გაუწია გულმა. 24. დაინახა, რომ ერთს ჩაგრავდნენ, გამოესარჩლა, განგმირა ეგვიპტელი და ჩაგრულის შური იძია. 25. ეგონა გაუგებდნენ ძმები, რომ ღმერთი მისი ხელით იხსნიდა მათ, მაგრამ ვერ გაუგეს. 26. მეორე დღეს გამოჩნდა მათ შორის, როცა ერომანეთში ჩხუბობდნენ, ზავისკენ მოუწოდა და უთხრა მათ: კაცნო, ძმები ხართ, რატომ შეურაცხყოფთ ერთმანეთს? 27. მაგრამ მოყვასის შეურაცხმყოფელმა ხელი ჰკრა მას და უთხრა: ვინ დაგაყენა შენ ჩვენს მთავრად და მსაჯულად? 28. იქნებ ჩემი მოკვლაც გწადია, როგორც მოჰკალი გუშინ ეგვიპტელი? 29. ამ სიტყვების გაგონებისას გაიქცა მოსე და მადიამის მხარეში გადაიხვეწა, სადაც შეეძინა ორი ვაჟი. 30. ორმოცი წელი რომ გავიდა, ეჩვენა მას უფლის ანგელოზი ცეცხლმოდებული მაყვლოვანის ალში. 31. გაოგნდა ამ ჩვენების შემყურე მოსე, ხოლო როცა სამზერად მიუახლოვდა, უფლის ხმა შემოესმა: 32. „მე ვარ შენი მამების ღმერთი, ღმერთი აბრაამისა, ისააკისა და იაკობისა". შეძრწუნებულმა მოსემ ვეღარ გაბედა შეხედვა. 33. უთხრა მას უფალმა: „გაიძრე ხამლები ფეხზე, ვინაიდან ეგ ადგილი, სადაც დგახარ, წმიდა მიწაა. 34. ხილვით ვიხილე ჩემი ხალხის გაჭირვება ეგვიპტეში, ვისმინე მისი გმინვა და ჩამოველ მის დასახსნელად; ახლა კი წადი, ეგვიპტეში წარგგზავნი შენ". 35. ეს მოსე, რომელიც მათ უარყვეს და უთხრეს: ვინ დაგაყენა შენ ჩვენს მთავრად და მსაჯულადო, სწორედ ეს წარგზავნა ღმერთმა მთავრად და მხსნელად ანგელოზის ხელით, მაყვლოვანში რომ ეჩვენა მას. 36. მან გამოიყვანა ისინი და მოახდინა სასწაულები და ნიშები ეგვიპტის ქვეყანაში, მეწამულ ზღვაზე და უდაბნოში ორმოცი წლის მანძილზე. 37. ეს არის მოსე, რომელმაც უთხრა ისრაელის ძეთ: უფალი ღმერთი თქვენს ძმათაგან აღგიდგენთ ჩემნაირ წინასწარმეტყველს: მას უსმინეთ. 38. ეს არის, ვინც იყო უდაბნოს საკრებულოში, სინას მთაზე მასთან მოსაუბრე ანგელოზსა და ჩვენს მამებთან ერთად; ვინც მიიღო სიტყვანი სიცოცხლისა, რათა მოეცა ჩვენთვის; 39. ვისი მორჩილებაც არ ისურვეს ჩვენმა მამებმა, არამედ განუდგნენ და ეგვიპტისაკენ მიიქცნენ თავიანთი გულით. 40. და უთხრეს აარონს: შეგვიქმენი ღმერთები, რომლებიც გვიწინამძღვრებენ: ვინაიდან არ ვიცით, რა შეემთხვა მოსეს, რომელმაც გამოგვიყვანა ეგვიპტის ქვეყნიდან. 41. შექმნეს იმ დღეებში ხბო. მსხვერპლი შესწირეს და შეჰხაროდნენ მათივე ხელით ქმნილს. 42. მაშინ ღმერთმა პირი იბრუნა მათგან და ციური ლაშქრის სამსახურს მიანება ისინი, როგორც წერია წინასწარმეტყველთა წიგნში: „სახლო ისაელისა, თუ მოგიტანიათ ჩემთვის მსხვერპლი და ძღვენი უდაბნოში ორმოც წელიწადს? 43. თქვენ მიიღეთ მოლოხის კარავი და ვარსკვლავი თქვენი ღმერთის რაიფანისა, ხატებანი, რომელნიც შეჰქმენით, რათა თაყვანი გეცათ მათთვის; ამიტომაც გადაგასახლებთ ბაბილონს მიღმა". 44. მოწმობის კარავი ჩვენს მამებთან იყო უდაბნოში, როგორც უბრძანა მოსეს მასთან მოლაპარაკემ, შეექმნა იგი მის მიერ ხილული ხატის მსგავსად. 45. ჩვენმა მამებმა მიიღეს იგი და იესოსთან ერთად შედგანეს იმ ხალხების სამკვიდრებელში, რომლებიც განდევნა ღმერთმა ჩვენი მამების წინაშე; ასე იყო დავითის დრომდე. 46. მან ჰპოვა მადლი ღვთის წინაშე და ითხოვა, რომ ეპოვა იაკობის ღმერთის სავანე. 47. სახლი კი სოლომონმა აუგო მას. 48. მაგრამ უზენაესი ხელთქმნილ ტაძრებში როდი მკვიდრობს, როგორც ამბობს წინასწარმეტყველი: 49. „ცა ტახტია ჩემი და მიწა - ჩემი ფეხის კვარცხლბეკი, ამბობს უფალი, როგორ სახლს ამიგებთ, ან რა ადგილს მომიჩენთ განსასვენებლად? 50. განა ჩემმა ხელმა არ შექმნა ყოველივე ეს?" 51. ქედფიცხელნო, გულითა და ყურით წინადაუცვეთელნო, გამუდმებით რომ ეურჩებით წმიდა სულს, თქვენცა და თქვენი მამებიც. 52. რომელ წინასწარმეტყველთაგანს არ დევნიდნენ თქვენი მამები? მათ დახოცეს წინასწარმაუწყებელნი მართლის მოსვლისა, ვისი გამცემნი და მკვლელები ახლა თქვენ გახდით. 53. თქვენ, რომელთაც მიიღეთ რჯული ანგელოზთა ბრძანებით, მაგრამ არ შეინახეთ იგი. 54. ამას რომ ისმენდნენ, გულზე სკდებოდნენ და კბილებს ილესავდნენ მასზე. 55. ხოლო მან, სულით წმიდით აღვსილმა, ცას ახედა და იხილა დიდება ღვთისა და ღვთის მარჯვნივ მდგომი იესო. 56. მაშინ თქვა: აჰა, ვხედავ გახსნილ ცას და კაცის ძეს, ღვთის მარჯვნივ მდგომს. 57. ხოლო ისინი ხმამაღლა აყვირდნენ, ყურები დაიცვეს და ერთად მისცვივდნენ მას. 58. ქალაქგარეთ გაიყვანეს და ქვები დაუშინეს; მოწმეებმა კი თავიანთი სამოსი ფერხთით დაუწყვეს ერთ ჭაბუკს, რომელსაც ერქვა სავლე. 59. ქვებს რომ უშენდნენ, სტეფანე ღაღადებდა და ამბობდა: უფალო იესო, მიიბარე ჩემი სული. 60. მუხლი მოიყარა და შესძახა: უფალო, ნუ მიუთვლი მათ ამას ცოდვად. ესეცა თქვა და სული განუტევა.


თავი მერვე

1. ხოლო სავლე იწონებდა მის მოკვლას. იყო იმ დღეს იერუსალიმის ეკლესიის დიდი დევნა და ყველანი, მოციქულების გარდა, იუდეისა და სამარიის სხვადასხვა მხარეს მიმოიფანტნენ. 2. ღვთისმოშიშმა კაცებმა დაკრძალეს სტეფანე და გულმდუღარედ დაიტირეს იგი. 3. სავლე კი არბევდა ეკლესიას, იჭრებოდა სახლებში, ძალით გამოჰყავდა კაცები და ქალები და საპყრობილეში ჰყრიდა მათ. 4. ხოლო მიმოფანტულნი დადიოდნენ და ახარებდნენ სიტყვას. 5. ასე, ფილიპე ჩავიდა სამარიელთა ქალაქში და უქადაგებდა მათ ქრისტეს. 6. ხალხი ერთსულოვნად უგდებდა ყურს, რასაც ამბობდა ფილიპე, უსმენდა და ხედავდა სასწაულებს, რომლებსაც ახდენდა იგი. 7. ვინაიდან მრავალთაგან, ვინც უწმინდურ სულებს შეეპყროო ყვირილით. გამოდიოდნენ ისინი და მრავალი დავრდომილი და კოჭლი იკურნებოდა. 8. და იყო დიდი სიხარული იმ ქალაქში. 9. იმავე ... კითხვის გაგრძელება »

თავი პირველი

1. პირველი წიგნით გადმოვეცი ყოველივე ის, თეოფილე, რითაც დაიწყო იესომ თავისი საქმე და სწავლა. 2. ამ დღემდე, როცა ამაღლდა ზეცად, მას შემდეგ, რაც სულით წმიდით მისცა მცნებანი მოციქულებს, რომლებიც ამოირჩია, 3. და რომლებსაც, მრავალი სარწმუნო ნიშნით, ცოცხლად წარუდგა თავისი ვნების შემდეგ; ორმოცი დღე ეჩვენებოდა და ღვთის სასუფეველზე ესაუბრებოდა მათ. 4. შეკრიბა ისინი და უბრძანა: ნუ გაშორდებით იერუსალიმს, არამედ ელოდეთ აღთქმას მამისას, რომელიც ისმინეთ ჩემგან. 5. ვინაიდან იოანე წყლით ნათლავდა ხალხს, ხოლო თქვენ, არცთუ მრავალი დღის შემდეგ, სულით წმიდით მოინათლებით. 6. შეკრებილნი კი ეკითხებოდნენ: უფალო, ნუთუ ამ ხანებში აღუდგენ სამეფოს ისრაელს?


7. და უთხრა მათ: თქვენი საქმე არ არის დროთა და ვადათა ცოდნა, თავისი ხელმწიფებით რომ დაადგინა მამამ. 8. არამედ მიიღებთ ძალას, როცა სული წმიდა გადმოვა თქვენზე, და იქნებით ჩემი მოწმენი იერუსალიმში, მთელს იუდეასა და სამარიაში, ქვეყნის კიდემდე. 9. ეს რომ თქვა, მათ თვალწინ ამაღლდა და ღრუბელმა აიტაცა მათ თვალთაგან. 10. და ვიდრე ისინი ცას შეჰყურებდნენ, მისი ამაღლებისას, აჰა, წარუდგა მათ ორი კაცი თეთრი სამოსით, 11. რომლებმაც უთხრეს მათ: კაცნო გალილეველნო, რას დამდგარხართ და შეჰყურებთ ცას? ეს იესო, თქვენგან რომ ამაღლდა ზეცად, ისევე მოვა, რთგორც ზეცად აღმავალი იხილეთ იგი. 12. მაშინ ისინი დაბრუნდნენ იერუსალიმში, მის მახლობლად, შაბათის სავალ მანძილზე მდებარე მთიდან, რომელსაც ჰქვია ზეთისხილისა. 13. შინ შესვლისთანავე ავიდნენ ზედა თვალში, სადაც იყვნენ პეტრე და იაკობი, იოანე და ანდრია, ფილიპე და თომა, ბართლომე და მათე, იაკობ ალფესი, სიმონ ზელოტე და იუდა იაკობისა, 14. გამუდმებით რომ ლოცულობდნენ ერთსულოვნად, ქალებთან და მარიამთან, იესოს დედასა და მის ძმებთან ერთად. 15. იმ დღეებში დადგა პეტრე შეკრებილ ძმებს შორის (იქნებოდა სულ ასოცამდე კაცი) და თქვა: 16. კაცნო, ძმანო! უნდა აღსრულებულიყო წერილი, რაც დავითის პირით იწინასწარმეტყველა სულმა წმიდამ იუდაზე, წინ რომ წაუძღვა იესოს შემპყრობთ. 17. ვინაიდან ჩვენს შორის იყო შერაცხილი და ხვდა წილი ამ მსახურებისა. 18. მაგრამ მან უსამართლობის სასყიდლით იყიდა მიწა, დაცემული შუაზე გასკდა და გადმოცვივდა მთელი მისი შიგანი. 19. ეს ცნობილი გახდა იერუსალიმის ყველა მკვიდრისთვის, ასე რომ, ამ მიწას მათ საკუთარ ენაზე ეწოდება აკელდამა, ანუ სისხლის მიწა. 20. ხოლო ფსალმუნთა წიგნში წერია: „დე, დარჩეს ოხრად მისი სახლ-კარი, არ იყოს მასში საცხოვრებელი"; და „სხვამ მიიღოს პატივი მისი". 21. ამიტომაც საჭიროა, რომ ერთი იმ კაცთაგანი, რომელნიც მუდამ თან გვახლდნენ მთელი იმ ხნის მანძილზე, როცა ჩვენს შორის დადიოდა უფალი იესო, 22. იოანეს ნათლისცემიდან მოყოლებული იმ დღემდე, როცა ამაღლდა ჩვენგან, - შემოგვიერთდეს და ჩვენთან ერთად იყოს მისი აღღგომის მოწმე. 23. და დააყენეს ორნი: იოსები, ბარაბად წოდებული, რომელსაც იუსტუსი შეარქვეს, და მატთია. 24. ილოცეს და თქვეს: უფალო, ყველას გულთამხილავო, გვიჩვენე ამ ორთაგან ერთი, რომელიც ამოირჩიე. 25. რომ მიიღოს ადგილი ამ მსახურებისა, რასაც გამოაკლდა იუდა, რათა მისულიყო თავის ადგილას. 26. და უყარეს მათ წილი; შეხვდა წილი მატთიას და შეირაცხა წილი მატთიას და შეირაცხა თერთმეტ მოციქულს შორის.


თავი მეორე

1. ორმოცდაათობის დღე რომ სრულდებოდა, ყველანი ერთად იყვნენ. 2. ანაზდად იგრგვინა ზეცით, თითქოს გრიგალი აგუგუნდაო, და აავსო მთელი სახლი, სადაც ისინი ისხდნენ. 3. და მოევლინა მათ ენები, თითქოს ალისანი, და სათითაოდ მოეფინა ყოველ მათგანს. 4. ყველანი აღივსნენ სულით წმიდით და სხვადასხვა ენებზე ალაპარაკდნენ, როგორც სული ამეტყველებდა მათ. 5. ხოლო იერუსალიმში იყვნენ იუდეველნი, ღვთისმოსავი კაცნი ყველა ხალხისაგან, როძლებიც არიან ცის ქვეშ. 6. ეს ხმა რომ გაისმა, შემოკრბა მთელი ხალხი და შეძრწუნდა, ვინაიდან თვითეული ისმენდა, როგორ მეტყველებდნენ ისინი მის საკუთარ ენაზე. 7. უკვირდა ყველას და განცვიფრებულნი ეუბნებოდნენ ერთმანეთს: განა ყველა ესენი, ვინც ლაპარაკობენ, გალალეველნი არ არიან? 8. როგორღა ვისმენთ სათითაოდ ჩვენს საკუთარ ენას, რომელშიც ვიშვით? 9. პართელნი და მიდიელნი, ელამიტები და შუამდინარეთის, იუდეის, კაპადოკიის, პონტოსა და ასიის მკვიდრნი, 10. ფრიგიისა და პამფილიის, ეგვიპტისა და კირენეს მომიჯნავე ლიბიის მხარის მცხოვრებნი, რომით მოსულნი, 11. იუდეველნი და პროზელიტნი, კრიტელნი და არაბნი ვისმენთ, როგორ ღაღადებენ ისინი ჩვენი ენით ღვთის სიდიადეს. 12. უკვირდა ყველას და გაოგნებულნი ეუბნებოდნენ ერთმანეთს: რას მოასწავებს ეს? 13. სხვები კი დაცინვით ამბობდნენ, მაჭრით გამტყვრალანო. 14. ხოლო პეტრე, დადგა თერთმეტთან ერთად, ხმა აიმაღლა და უთხრა მათ: კაცნო იუდეველნო და იერუსალიმის ყოველო მკვიდრო! ცნობილი იყო ეს თქვენთვის და ყური უგდეთ ჩემს სიტყვებს: 15. ესენი მთვრალები როდი არიან, როგორც თქვენ ფიქრობთ, ვინაიდან დღის მესამე საათია. 16. არამედ ეს ითქვა იოველ წინასწარმეტყველის მიერ: 17. „და იქნება უკანასკნელ დღეებში, ამბობს ღმერთი, მივაფენ ჩემი სულისაგან ყველა ხორცს, და იწინასწარმეტყველებენ თქვენი ძენი და თქვენი ასულნი, თქვენი ჭაბუკები იხილავენ ხილვას და თქვენი მხცოვანნი ნახავენ სიზმრებს, 18. ჩემს მონებსა და ჩემს მხევლებს იმ დღეებში მივაფენ ჩემი სულისაგან და იწინასწარმეტყველებენ. 19. მოვავლენ სასწაულებს მაღლა ცაში და ნიშებს - დაბლა მიწაზე, ცეცხლსა და სისხლს, და კვამლის ალმურს. 20. მზე სიბნელედ იქცევა და მთვარე სისხლად, ვიდრე დადგებოდეს დღე უფლისა, დიადი და გაცხადებული. 21. და იქნება ასე: ყველა, ვინც უხმობს სახელს უფლისას, ცხონდება". 22. კაცნო ისრაელტნო, ისმინეთ ეს სიტყვები: იესო ნაზორეველი, კაცი თქვენდამი მოვლინებული ღვთისაგან ძალით, ნიშებით და სასწაულებით, მის მიერ რომ მოახდინა ღმერთმა თქვენს შორის, როგორც თვითონვე უწყით, - 23. ღვთის წინასწარ განსაზღვრული ზრახვითა და წინასწარცოდნით გაცემული, შეიპყარით, უსჯულოთა ხელით მიალურსმეთ ჯვარს და მოკალით. 24. მაგრამ ღმერთმა აღადგინა იგი და დახსნა სიკვდილის სალმობანი, ვინაიდან შეუძლებელი იყო სიკვდილს ეძლია იგი. 25. და მართლაც, დავითი ამბობს მასზე: „ყოველთვის ჩემს წინაშე ვხედავდი უფალს, რადგანაც ჩემს მარჯვნივაა, რათა არ შევდრკე. 36. ამიტომაც გაიხარა ჩემმა გულმა და იგალობა ჩემმა ენამ; და თვით ჩემი ხორციც დაივანებს სასოებით. 27. რადგანაც ჩემს სულს არ დაუტევებ ჯოჯოხეთში და არ გასწირავ შენს წმიდას ხრწნილების ხილვად. 28. შენ მაუწყე სიცოცხლის გზანი; სიხარულით აღმავსებ შენი სახის წინაშე". 29. კაცნო, ძმანო, შეიძლება დაბეჯითებით გითხრათ მამამთავარ დავითზე, რომ აღესრულა და დაიკრძალა, და მისი სამარხი ჩვენს შორისაა დღევანდელ დღემდე. 30. მაგრამ ის წინასწარმეტყველი იყო და იცოდა, რომ ღმერთმა ფიცით შეჰფიცა, მისი წელის ნაყოფი დაესვა მისსავ ტახტზე, 31. ამიტომაც იწინასწარმეტყველა ქრისტეს აღდგომა და თქვა, რომ არ დარჩა მისი სული ჯოჯოხეთში და არ იხილა მისმა ხორცმა ხრწნილება. 32. ეს იესო აღადგინა ღმერთმა, რისი მოწმეცაა ყველა ჩვენგანი. 33. ღვთის მარჯვენით ამაღლდა იგი, მამისაგან მიიღო სული წმიდის აღთქმა და მოჰფინა ის, რასაც ხედავთ და ისმენთ. 34. დავითი ხომ არ ასულა ზეცად, არამედ თვითონვე ამბობს: „უთხრა უფალმა ჩემს უფალს: დაჯექი ჩემს მარჯვნივ, 35. ვიდრე ფეხქვეშ დაგიმხობ შენს მტრებს". 36. მაშ, მტკიცედ იცოდეს ისრაელის მთელმა სახლმა, რომ ღმერთმა უფლად და ქრისტედ შექმნა ეს იესო, რომელიც თქვენ ჯვარს აცვით. 37. ამის გაგონებისას გულის სიღრმემდე შეიძრნენ და პეტრესა და დანარჩენ მოციქულებს უთხრეს: რა ვქნათ, კაცნო, ძმანო? 38. ხოლო პეტრემ უთხრა მათ: მოინანიეთ და ყოველმა თქვენგანმა ნათელ იღოს იესო ქრისტეს სახელით ცოდვათა მისატევებლად, და მიიღებთ სული წმიდის ნიჭს. 39. ვინაიდან თქვენია აღთქმა, თქვენი შვილებისა და ყველა შორეულისა, ვისაც კი უხმობს უფალი ღმერთი ჩვენი. 40. მრავალი სხვა სიტყვითაც მოწმობდა, შეაგონებდა მათ და ამბობდა: იხსენით თავი ამ უკეთური მოდგმისგან. 41. ვინც მიიღო მისი სიტყვა, კიდეც მოინათლა, და შეემატათ იმ დღეს სამი ათასამდე სული. 42. ერთავად მოციქულთა სწავლასა და ზიარებაში, პურის გატეხასა და ლოცვაში იყვნენ. 43. შიშს შეეპყრო ყოველი სული და მრავალი ნიში და სასწაული ხდებოდა მოციქულთა მიერ. 44. ყველა მორწმუნე ერთად იყო და ყველაფერი საერთო ჰქონდათ. 45. მონაგებსა და მამულებს ჰყიდდნენ და უნაწილებდნენ თვითეულს, იმის მიხედვით, თუ ვის რა უჭირდა. 46. დღენიადაგ ერთად იყვნენ ტაძარში, სახლებში ტეხდნენ პურს და სიხარულითა და გულის უბრალოებით იღებდნენ საზრდოს, 47. ღვთის მაქებარნი და მთელი ხალხის მიერ მადლით მოსილნი, ხოლო უფალი დღითიდღე ჰმატებდა ეკლესიას დახსნილთ.


თავი მესამე

1. პეტრე და იოანე ერთად ადიოდნენ ტაძარში, რათა ელოცათ მეცხრე საათს. 2. იყო ერთი კაცი, დაბადებიდანვე დავრდომილი; ყოველდღე მოჰყავდათ და სვამდნენ ტაძრის ბჭესთან, რომელსაც ერქვა „მშვენიერი", რათა მოწყალება ეთხოვა ტაძარში შემსვლელთათვის. 3. როდესაც პეტრე და იოანე დაინახა, ტაძარში შესვლას რომ აპირებდნენ, მოწყალება სთხოვა მათ. 4. პეტრე იოანესთან ერთად დააკვირდა და უთხრა მას: აბა, შემოგვხედე. 5. მანაც იმედით ახედა, ეგებ რამე მიწყალობონო. 6. მაგრამ პეტრემ უთხრა: ოქრო-ვერცხლი მე არა მაქვს, ხოლო რაცა მაქვს, მოგცემ: იესო ნაზარეველის სახელით აღდეგ და გაიარე. 7. მარჯვენაში ჩასჭიდა ხელი და წამოაყენა; დავრდომილს უცებ გაუმაგრდა ფეხები და სახსრები. 8. წამოხტა, დადგა და გაიარ-გამოიარა; მათთან ერთად შევიდა ტაძარში, მიდიოდა, მიხტოდა და აქებდა ღმერთს. 9. მთელი ხალხი უყურებდა თავისი ფეხით მოარულს და ღვთის მაქებარს. 10. იცნეს, ვინც იყო: ტაძრის „მშვენიერ ბჭესთან" რომ იჯდა მოწყალების სათხოვად; ამიტომაც შიშითა და განცვიფრებით აღივსნენ იმის გამო, რაც მას შეემთხვა. 11. რაკი პეტრეს და იოანეს არ შორდებოდა, მთელი ხალხი განცვიფრებული მისცვივდა მათ „სოლომონის ბჭესთან". 12. ეს რომ დაინახა, პეტრემ ხალხს უთხრა: კაცნო ისრაელიტნო, რად გიკვირთ ეს? ანდა რატომ გვიყურებთ ასე? განა ჩვენი საკუთარი ძალითა და ღვთისმოსაობით ავადგმევინეთ ფეხი? 13. აბრაამის, ისააკისა და იაკობის ღმერთმა, ჩვენი მამების ღმერთმა განადიდა თავისი მსახური იესო, ... კითხვის გაგრძელება »

თავი მეთექვსმეტე

1. ეს გითხარით, რათა არ შეცდეთ. 2. გამოგყრიან სინაგოგებიდან; აჰა, მოდის დრო, როცა თქვენს ყველა მკვლელს ეგონება, რომ ამით ემსახურება ღმერთს. 3. ამას იზამენ იმიტომ, რომ ვერც მამა იცნეს და ვერც მე. 4. მაგრამ ეს გითხარით, რათა, როცა მოაწევს ჟამი, გაიხსენოთ, რომ ეს გითხარით; თავიდანვე კი არ მითქვამს, ვინაიდან თქვენთან ვიყავი. 5. ხოლო ახლა ჩემს მომავლინებელთან მივდივარ და არცერთი თქვენგანი არ მეკითხება, სად მიდიხარო. 6. თუმცა, ეს რომ გითხარით, მწუხარებით აღივსო თქვენი გული. 7. მაგრამ ჭეშმარიტებას გეუბნებით: გირჩევნიათ, რომ მე წავიდე; რადგანაც, თუ არ წავალ, არ მოვა თქვენთან ნუგეშისმცემელი, ხოლო თუ წავალ, მოგივლენთ მას. 8. და როცა მოვა, ამხილებს ქვეყანას ცოდვის, სიმართლისა და განკითხვისათვის: 9. ცოდვისათვის, რადგანაც არ მიწამეს. 10. სიმართლისათვის, რადგანაც მამასთან მივდივარ და ვეღარ მიხილავთ. 11. განკითხვისათვის, რადგანაც ამ ქვეყნის მთავარი უკვე განკითხულია. 12. კიდევ ბევრი რამ მაქვს თქვენთვის სათქმელი, მაგრამ ამჟამად ვეღარ იტვირთავთ. 13. ხოლო როდესაც მოვა იგი, ჭეშმარიტების სული, წაგიძღვებათ ყოველი ჭეშმარიტებისაკენ; ვინაიდან თავისით კი არ ილაპარაკებს, არამედ რასაც მოისმენს, იმას იტყვის, და მომავალს გაუწყებთ თქვენ. 14. ის განმადიდებს, რადგანაც ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ. 15. ყველაფერი, რაც აქვს მამას, ჩემია; ამიტომაც ვთქვი, ჩემგან მიიღებს და თქვენ გაუწყებთ-მეთქი. 16. ცოტაც და, ვეღარ მიხილავთ: კიდევ ცოტაც და, მიხილავთ, რადგანაც მამასთან მივდივარ. 17. ხოლო ზოგიერთმა მისმა მოწაფემ ერთმანეთს უთხრა: ამას რას გვეუბნება: ცოტაც და, ვეღარ მიხილავთ; კიდევ ცოტაც, და მიხილავთ, რადგანაც მამასთან მივდივარო? 18. ასე ამბობდნენ: ამას რას ამბობს: ცოტაც? ვერ გაგვიგია, რას ამბობს. 19. იესო მიხვდა, რომ შეკითხვა სურდათ, და უთხრა მათ: იმისთვის ეკითხებით ერთმანეთს, რომ ვთქვი: ცოტაც და, ვეღარ მიხილავთ; კიდევ ცოტაც, და მიხილავთ-მეთქი? 20. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: იტირებთ და ივაგლახებთ, ქვეყანა კი იხარებს; დამწუხრდებით, მაგრამ წუხილი სიხარულად გექცევათ. 21. ქალი შობისს წუხს, ვიიდან მოაწია იმისმა ჟამმა; მაგრამ ყრმას რომ შობს, სიხარულისგან აღარ ახსოვს ტანჯვა, რადგანაც ადამიანი იშვა ამქვეყნად. 22. თქვენც ასევე მწუხარენი ხართ ახლა; მაგრამ კვლავ გიხილავთ, გაიხარებს თქვენი გული და ვეღარავინ წაგართმევთ თქვენს სიხარულს. 23. ხოლო იმ დღეს ნურაფერს მკითხავთ; ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: რაც უნდა სთხოვოთ მამას ჩემი სახელით, მოგცემთ თქვენ. 24. აქამდე არაფერი გითხოვიათ ჩემი სახელით; ითხოვეთ და მიიღებთ, რათა სრულ იყოს თქვენი სიხარული. 25. აქამდე იგავებით გელაპარაკებოდით, მაგრამ მოდის დრო, როცა იგავებით კი აღარ გელაპარაკებით, არამედ გაცხადებულად გაუწყებთ მამის შესახებ. 26. იმ დღეს შესთხოვთ ჩემი სახელით, და არ გეუბნებით, რომ მე ვთხოვ მამას თქვენთვის. 27. რადგან თვით მამას უყვარხართ, ვინაიდან მე შემიყვარეთ და ირწმუნეთ, რომ ღმრთისაგან გამოვედი. 28. მამისაგან გამოვედი და ქვეყნად მოვედი; კვლავ ვტოვებ ქვეყანას და მამასთან მივალ. 29. მისმა მოწაფეებმა უთხრეს: აი, ახლა კი ცხადად გველაპარაკები და არავითარ იგავს აღარ ამბობ. 30. ახლა კი ვიცით, რომ ყველაფერი იცი; და არ გჭირდება, რომ ვინმემ გკითხოს; ამიტომაც გვწამს, რომ ღმრთისაგან გამოხვედი. 31. მიუგო მათ იესომ: ახლა კი გწამთ? 32. აჰა, მოდის ჟამი და მოვიდა კიდეც, როცა სათითაოდ გაიფანტებით და მარტო დამტოვებთ; მაგრამ არა ვარ მარტო, რადგანაც მამა ჩემთანაა. 33. ეს გითხარით, რათა მშვიდობა გქონდეთ ჩემში. ჭირი არ დაგელევათ ამ ქვეყნად, მაგრამ გამხნევდით: მე ვძლიე ქვეყანას.


თავი მეჩვიდმეტე

1. ასე რომ იუბნა იესომ, ზეცად აღაპყრო თვალი და თქვა: მამაო, მოვიდა ჟამი: განადიდე შენი ძე, რათა ძემაც განგადიდოს შენ. 2. რადგანაც მიეცი ხელმწიფება ყველა ხორციელზე, რათა ყველაფერს, რაც მიეცი, საუკუნო სიცოცხლე მისცეს. 3. საუკუნო სიცოცხლე კი ის არის, რომ გიცნობდნენ შენ, ერთადერთ ჭეშმარიტ ღმერთს, და იმას, ვინც შენ მოავლინე - იესო ქრისტეს. 4. მე განგადიდე დედამიწაზე; აღვასრულე საქმე, რომელიც მომეცა აღსასრულებლად. 5. ახლა კი შენ განმადიდე, მამაო, იმავ დიდებით, შენთან რომ მქონდა ქვეყნის შექმნამდე. 6. გამოვუცხადე შენი სახელი ადამიანებს, რომლებიც მომეცა ქვეყნისაგან; შენი იყვნენ და მე მომეცი, და დაიცვეს შენი სიტყვა. 7. ახლა შეიცნეს, რომ ყველაფერი, რაც მომეცი, შენგანაა. 8. რადგანაც შენგან მოცემული სიტყვები მათ მივეცი, ხოლო მათ მიიღეს და სცნეს ჭეშმარიტად, რომ შენგან გამოვედი, და ირწმუნეს, რომ შენ მომავლინე. 9. მათთვის გევედრები; ქვეყნისთვის კი არ გევედრები, არამედ მათთვის, ვინაიდან შენი არიან. 10. ყველაფერი ჩემი შენია, შენი კი - ჩემი; და მე ვიდიდე მათში. 11. მე უკვე აღარა ვარ ამ ქვეყნად, ისინი კი არიან; ხოლო მე შენთან მოვდივარ, წმიდა მამაო; დაიცავი ისინი შენი სახელით, ვინც მე მომეცი, რათა იყვნენ ჩვენსავით ერთნი. 12. როცა მათთან ვიყავი, შენი სახელით ვიცავდი მათ, ვინც მე მომეცი: დავიფარე ისინი და არცერთი არ დამიღუპავს, გარდა დაღუპვის ძისა, რათა აღსრულდეს წერილი. 13. ახლა კი შენთან მოვდივარ და ამას ვამბობ ქვეყნად, რათა ჰქონდეთ სრულად ჩემი სიხარული. 14. მე მათ მივეცი შენი სიტყვები და ქვეყანამ მოიძულა ისინი, ვინაიდან ამ ქვეყნისანი არ არიან, როგორც მე არა ვარ ამქვეყნიერი. 15. არ გევედრები, რომ აიტაცო ისინი ამ ქვეყნიდან, არამედ, რათა ბოროტისაგან დაიფარო ისინი. 16. ამ ქვეყნისანი არ არიან, როგორც მე არა ვარ ამქვეყნიერი. 17. გაწმინდე ისინი ჭეშმარიტებით, რადგანაც ჭეშმარიტია შენი სიტყვა. 18. როგორც შენ მომავლინე ამ ქვეყნად, ისე მე მივავლინე ისინი ქვეყნად. 19. მე მათთვის გავწმენდ ჩემს თავს, რათა ისინიც წმიდანი იყვნენ ჭეშმარიტებით. 20. მარტო მათთვის როდი გევედრები, არამედ ყველასთვის, ვისაც ვწამვარ მათივე სიტყვით. 21. რათა ყველანი ერთი იყვნენ, როგორც შენ, მამაო, ჩემში, ხოლო მე - შენში, და ირწმუნოს ქვეყანამ, რომ შენ მომავლინე. 22. დიდება, რომელიც შენ მომეცი, მე მათ მივეცი, რათა იყვნენ ჩვენსავით ერთი. 23. მე მათში, ხოლო შენ - ჩემში, რათა სრულნი იყვნენ ერთობით, და შეიცნოს ქვეყანამ, რომ შენ მომავლინე და ისე შეიყვარე ისინი, როგორც მე შემიყვარე. 24. მამაო, სადაც მე ვიქნები, მსურს იქვე იყვნენ ისინიც, ვინც მე მომეცი, რათა ხედავდნენ ჩემს დიდებას, შენ რომ მომეცი, რადგანაც შემიყვარე ქვეყნის შექმნამდე. 25. მამაო მართალო! ქვეყანამ ვერ გიცნო, მე კი გიცანი, და მათაც სცნეს, რომ შენ მომავლინე. 26. მე ვაუწყე მათ შენი სახელი და კვლავაც ვაუწყებ, რათა სიყვარული, რომლითაც შემიყვარე, მათში იყოს და მეც ვიყო მათში.


თავი მეთვრამეტე

1. ეს რომ თქვა, იესო თავისი მოწაფეებითურთ კედრონის ხევს გაღმა გავიდა, სადაც იყო ბაღი, რომელშიაც შევიდა თვითონ და მისი მოწაფეები. 2. იცოდა იუდამაც, მისმა გამცემმა, ეს ადგილი, ვინაიდან იესო და მისი მოწაფეები ხშირად იკრიბებოდნენ იქ. 3. მაშინ წაიყვანა იუდამ რაზმი და მღვდელმთავართა და ფარისეველთა მსახურნი, და მივიდა იქ ლამპრებით, ჩირაღდნებითა და საჭურვლით. 4. ხოლო იესომ იცოდა ყველაფერი, რაც მოელოდა; გამოვიდა და უთხრა მათ: ვის ეძებთ? 5. მიუგეს: იესო ნაზარეველს. უთხრა მათ იესომ: მე ვარ. ხოლო იუდაც, მისი გამცემი, მათთან იდგა. 6. როცა უთხრა მათ: მე ვარო, უკან დაიხიეს და მიწაზე დაემხნენ. 7. კვლავ ჰკითხა მათ: ვის ეძებთ? ხოლო მათ თქვეს: იესო ნაზარეველს. 8. მიუგო იესომ: აკი გითხარით, მე ვარ-მეთქი. თუ მე მეძებთ, გაუშვით ესენი, წავიდნენ. 9. რათა აღსრულდეს სიტყვა, რომელიც ითქვა: ვინც მე მომეცი, არც ერთი მათგანი არ დამიღუპავს. 10. ხოლო სიმონ-პეტრეს მახვილი ჰქონდა; იშიშვლა, დაჰკრა მღვდელმთავრის მონას და მარჯვენა ყური ჩამოათალა. ხოლო სახელი მონისა იყო მალქოსი. 11. მაგრამ იესომ უთხრა პეტრეს: ჩააგე მახვილი ქარქაშში! ნუთუ არ უნდა შევსვა სასმისი, რომელიც მამამ მომცა? 12. მაშინ მეომარმა, ათასისთავმა და იუდეველთა მსახურებმა შეიპყრეს იესო და შეკრეს იგი. 13. და მიიყვანეს ჯერ ანნასთან, ვინაიდან ის იყო სიმამრი კაიაფასი, რომელიც მღვდელმთავარი იყო იმ წელიწადს. 14. სწორედ ეს კაიაფა იყო, ვინც ურჩია იუდეველებს, უმჯობესია ერთი კაცი მოკვდეს ხალხისთვისო. 15. მისდევდა იესოს სიმონ-პეტრე და სხვა მოწაფე, ხოლო ეს მოწაფე მღვდელმთავრის ნაცნობი იყო და იესოსთან ერთად შევიდა მღვდელმთავრის ეზოში. 16. პეტრე კი გარეთ იდგა, ჭიშკართან. გამოვიდა სხვა მოწაფე, მღვდელმთავრის ნაცნობი, რაღაც უთხრა მეკარე ქალს, და შეიყვანა პეტრე. 17. ხოლო მეკარე ქალმა პეტრეს უთხრა: განა შენც ამ კაცის მოწაფეთაგანი არა ხარ? მან თქვა: არა ვარ. 18. რაკი ციოდა, ეზოში მდგომ მღვდელმთავართა მონებსა და მსახურებს ცეცხლი დაენთოთ და მიფიცხებოდნენ. პეტრეც მათთან იყო და თბებოდა. 19. ხოლო მღვდეღმთავარმა ჰკითხა იესოს, ვინ იყვნენ მისი მოწაფეები, ან რას ასწავლიდა იგი. 20. იესომ მიუგო: მე აშკარად ველაპარაკებოდი ქვეყანას; გამუდმებით ვასწავლიდი სინაგოგასა და ტაძარში, სადაც ყოველი მხრიდან იკრიბებიან იუდეველნი, და ფარულად არა მითქვამს რა. 21. მე რას მეკითხები? მსმენელებს ჰკითხე, რას ველაპარაკებოდი მათ. აი, მათ იციან, რასაც ვამბობდი. 22. ეს რომ თქეა, ერთმა იქვე მდგომმა მსახურმა სილა გააწნა იესოს და უთხრა: ასე მიუგებ მღვდელმთავარს? 23. უთხრა მას იესომ: თუ ცუდად ვთქვი, მიჩვენე ცუდი, და თუ კარგად - რატომღა მცემ? 24. მაშინ ანნამ შებოჭილი გაგზავნა იგი მღვდელმთავარ კაიაფასთან. 25. სიმონ-პეტრე კი იდგა და თბებოდა. და უთხრეს მას: განა შენც მისი მოწაფეთაგანი არა ხარ? მაგრამ მან უარყო და თქვა: არა ვარ. 26. მღვდელმთავრის ერთმა მონამ, იმისმა ნათესავმა, ვისაც ყური ჩამოათალა პეტრემ, უთხრა მას: განა მასთან ერთად არ გნახე ბაღში? 27. კვლავ უარყო პეტრემ, და მყისვე იყივლა მამალმა. 28. ხოლო კაიაფასაგან პრეტორიუმში წაიყვანეს იესო. განთიადი იყო, და თვითონ არ შესულან პრეტორიუმში. ვაითუ შევიბილწოთო, - რათა შესძლებოდათ პასექის ჭამა. 29. გამოვიდა მათთან პილატე და თქვა: რა ბრალსა სდებთ ამ კაცს? 30. მიუგეს და უთხრეს: ეს რომ ბოროტმთქმედი არ იყოს. შენ როდი გადმოგცემდით. 31. უთხრა მათ პილატემ: წაიყვანეთ და თქვენი რჯულისამებრ გა ... კითხვის გაგრძელება »

თავი მეთერთმეტე

1. ავად იყო ვინმე ლაზარე, ბეთანიელი, მარიამისა და მისი დის - მართას სოფლელი. 2. ხოლო მარიამი იყო სწორედ ის, ვინც ნელსაცხებელი სხცო უფალს და თავისი თმებით შეუმშრალა ფეხები. მისი ძმა ლაზარე ავად იყო. 3. დებმა კაცი გაუგზავნეს იესოს და შეუთვალეს: უფალო, აჰა, ვინც გიყვარს, ავად არის. 4. ეს რომ გაიგო, იესომ თქვა: ეს სნეულება სასიკვდილო კი არ არის, არამედ რათა იდიდოს ღმერთის ძე მის მიერ. 5. უყვარდა იესოს მართა, მისი და და ლაზარე. 6. როდესაც გაიგო, ავად არისო, ორი დღე კიდევ დარჩა იმ ადგილას, სადაც იყო. 7. ხოლო ამის შემდეგ თავის მოწაფეებს უთხრა: ავდგეთ და კვლავ წავიდეთ იუდეაში. 8. მოწაფეებმა მიუგეს: რაბი, იუდეველები ახლახანს ჩაქოლვას გიპირებდნენ და კვლავ იქ მიდიხარ? 9. იესომ უთხრა მათ: განა თორმეტი საათი არ არის დღეში? ვინც დღისით დადის, არაფერს წამოჰკრავს ფეხს, ვინაიდან ამ ქვეყნის ნათელსა ხედავს. 10. ღამით მოარული კი წაიბორძიკებს, ვინაიდან ნათელი არ არის მასში. 11. ესა თქვა და შემდეგ უთხრა მათ: ლაზარემ, ჩვენმა მეგობარმა, მიიძინა; მაგრამ მივალ და გავაღვიძებ მას. 12. ხოლო მისმა მოწაფეებმა თქვეს: უფალო, თუ მიიძინა, მომჯობინდება. 13. მაგრამ იესო მის სიკვდილს გულისხმობდა, მათ კი ეგონათ, რომ ძილით მიძინებაზე იტყოდა ამას. 14. მაშინ იესომ გარკვევით უთხრა მათ: ლაზარე მოკვდა. 15. და მიხარია თქვენს გამო, რომ იქ არ ვიყავი, რათა ირწმუნოთ; მაგრამ მივიდეთ მასთან. 16. ხოლო თომამ, ტყუპისცალად წოდებულმა, თანამოწაფეებს უთხრა: ჩვენც მივიდეთ, რათა მასთან ერთად მოვკვდეთ. 17. როდესაც მივიდა იესო, ნახა, რომ ის უკვე ოთხი დღეა საფლავში იწვა. 18. ხოლო ბეთანია იერუსალიმის ახლოს იყო, თხუთმეტიოდე უტევანის მანძილზე. 19. ბევრი იუდეველი მისულიყო მართასა და მარიამთან, რათა ენუგეშებინათ ძმაზე მგლოვიარენი. 20. მართამ რომ გაიგო, იესო მოდისო, გამოეგება; მარიამი კი სახლში იჯდა. 21. და უთხრა მართამ იესოს: უფალო, აქ რომ ყოფილიყავი, არ მოკვდებოდა ჩემი ძმა. 22. მაგრამ ახლაც ვიცი: რასაც სთხოვ ღმერთს, მოგცემს შენ ღმერთი. 23. უთხრა მას იესომ: აღდგება შენი ძმა. 24. მართამ მიუგო: ვიცი, რომ აღდგება უკანასკნელ დღეს აღდგომისას. 25. უთხრა მას იესომ: მე ვარ აღდგომა და სიცოცხლე. ვისაც მე ვწამვარ, კიდეც რომ მოკვდეს, იცოცხლებს. 26. ვინც ჩემში ცოცხლობს და სწამს ჩემი, არ მოკვდება უკუნისამდე. გწამს თუ არა ეს? 27. მიუგო: დიახ, უფალო, მწამს, რომ შენა ხარ ქრისტე, ძე ცოცხალი ღმრთისა, რომელიც მოდის ამ ქვეყნად. 28. ეს რომ თქვა, წავიდა. თავის დას - მარიამს უხმო და საიდუმლოდ უთხრა: მოძღვარი მოდის და გიხმობსო. 29. ხოლო ის, ამის გაგონებისთანავე, ადგა და მისკენ გასწია. 30. რადგანაც იესო ჯერ იდევ არ მისულიყო სოფელში, არამედ იმ ადგილას იყო, სადაც მიეგება მართა. 31. როცა მის სახლში სანუგეშებლად მოსულმა იუდეველებმა დაინახეს, რომ მარიამი საჩქაროდ ადგა და გარეთ გავიდა, თვითონაც უკან მიჰყვნენ, ვინაიდან ეგონათ, საფლავზე მიდის ძმის სატირლადო. 32. მარიამი კი იმ ადგილას მივიდა, სადაც იყო იესო; მისი დანახვისთანავე ფეხქვეშ ჩაუვარდა და უთხრა: უფალო, აქ რომ ყოფილიყავი, არ მოკვდებოდა ჩემი ძმა. 33. როცა იესომ დაინახა, როგორ ტიროდა იგი, და ტიროდნენ მასთან ერთად მოსული იუდეველებიც, შეიძრა სულით და შემკრთალმა თქვა: 34. სად დაკრძალეთ? უთხრეს: უფალო, მოდი და ნახე. 35. მაშინ აცრემლდა იესო. 36. იუდეველები ამბობდნენ: უყურე, როგორ ჰყვარებია იგი. 37. ზოგმა მათგანმა კი თქვა: ნუთუ არ შეეძლო ბრმის თვალის ამხელს რამე ეღონა, რომ ესეც არ მომკვდარიყო? 38. ხოლო იესო, კვლავ სულით შეძრული, საფლავთან მივიდა; ეს იყო მღვიმე, რომლისთვისაც ლოდი მიედოთ. 39. იესომ თქვა: მოაშორეთ ლოდი; ხოლო მართამ, მიცვალებულის დამ, უთხრა: უფალო, უკვე ყარს, ვინაიდან ოთხი დღის წინ დავასაფლავეთ. 40. უთხრა მას იესომ: აკი გითხარი, თუ იწამებ, ღმრთის დიდებას იხილავ-მეთქი. 41. და მოაშორეს ლოდი; ხოლო იესომ ზეცად აღაპყრო თვალი და თქვა: მამაო, გმადლობ, რომ მისმინე. 42. მე კი ვიცოდი, რომ ყოველთვის მისმენ, მაგრამ ეს ირგვლივ მდგომი ხალხის გასაგონად ვთქვი, რათა ირწმუნონ, რომ შენ მომავლინე. 43. ეს რომ თქვა, ხმამაღლა დაიძახა: ლაზარე, გამოდი გარეთ! 44. და გამოვიდა მიცვალებული, სახვევით ხელ-ფეხ შეკრული და სახეშესუდრული. უთხრა მათ იესომ: გახსენით და გაუშვით, წავიდეს. 45. მაშინ მარიამთან მისულმა ბევრმა იუდეველმა, რომლებმაც იხილეს, რაც მოახდინა იესომ, ირწმუნა იგი. 46. ზოგიერთი მათგანი კი წავიდა და უთხრა ფარისევლებს, რაც მოახდინა. 47. მაშინ შეკრიბეს მღვდელმთავრებმა და ფარისევლებმა სინედრიონი და თქვეს: რა ვქნათ? ეს კაცი მრავალ სასწაულს ახდენს. 48. თუ თავის ნებაზე მივუშვით, ყველა ირწმუნებს: მოვლენ რომაელები და წაგვართმევენ ჩვენს ადგილ-მამულსაც და ხალხსაც. 49. ერთმა მათგანმა, ვინმე კაიაფამ, რომელიც იმ წელიწადს მღვდელმთავარი იყო, უთხრა მათ: არაფერი თქვენ არ გაგეგებათ 50. და არც იმაზე ფიქრობთ, რომ უმჯობესია ერთი კაცი მოკვდეს ხალხისთვის, ვიდრე მთელი ხალხი დაიღუპოს. 51. ეს თავისით კი არ უთქვამს, არამედ იმ წელიწადს მღვდელმთავრად მყოფმა იწინასწარმეტყველა, რომ იესო უნდა მომკვდარიყო ხალხისათვის. 52. და არა მარტო ხალხისათვის, არამედ იმისთვისაც, რომ ერთად შეეკრიბა ღმრთის გაფანტული შვილები. 53. იმ დღიდან გადაწყვიტეს მოეკლათ იგი. 54. ამიტომ იესო ცხადად კი აღარ დადიოდა იუდევეღთა შორის, არამედ უდაბნოს მახლობლად მდებარე ქალაქში განმარტოვდა, რომელსაც ჰქვია ეფრაიმი, და იყო იქ თავის მოწაფეებთან ერთად. 55. ახლოვდებოდა იუდეველთა პასექი, და იმ მხრიდან მრავალი ავიდა იერუსალიმს, რათა პასექის წინ გაწმენდილიყო. 56. ეძებდნენ იესოს და ტაძარში მდგომნი ერთმანეთს ეუბნებოდნენ: როგორ გგონიათ, მოვა თუ არა დღესასწაულზე? 57. ვინაიდან მღვდელმთავრებსა და ფარისევლებს ბრძანება გაეცათ, რომ თუ ვინმე გაიგებდა, სად იყო, მათთვის უნდა ეცნობებინა, რათა შეეპყროთ.


თავი მეთორმეტე

1. პასექამდე ექვსი დღით ადრე მივიდა იესო ბეთანიაში, სადაც იყო ლაზარე, რომელიც აღადგინა მკვდრეთით. 2. იქ მოუმზადეს ვახშამი და ემსახურებოდა მართა, ლაზარე კი მისი ერთადერთი თანამეინახე იყო. 3. ხოლო მარიამმა აიღო ერთი ლიტრა წმინდა ნარდის ძვირფასი ნელსაცხებელი, ფეხებზე სცხო იესოს და თავისი თმებით შეუმშრალა ფეხები; და ნელსაცხებლის სურნელებით აივსო სახლი. 4. მაშინ ერთმა მისმა მოწაფეთაგანმა, იუდა ისკარიოტელმა, რომელსაც უნდა გაეცა იგი, თქვა: 5. რატომ არ გაიყიდა ეს ნელსაცხებელი სამას დინარად და გლახაკებს არ მიეცა ფული? 6. ხოლო ეს იმიტომ კი არ თქვა, რომ გლახაკებზე ზრუნავდა, არამედ იმიტომ, რომ ქურდი იყო; მას ჰქონდა ყულაბა, და რასაც შიგ ყრიდნენ, იპარავდა. 7. იესომ უთხრა: მოეშვი; ეგ ჩემი დამარხვის დღისათვის შემოინახა. 8. ვინაიდან გლახაკნი ყოველთვის გვერდითა გყავთ, მე კი ყოველთვის როდი გეყოლებით. 9. იუდეველთაგან ძალიან ბევრმა გაიგო, აქ არისო, და მოვიდნენ არა მარტო იესოს, არამედ ლაზარეს სანახავადაც, რომელიც აღადგინა მკვდრეთით. 10. ხოლო მღვდეღმთავრებმა განიზრახეს ლაზარეს მოკვლაც. 11. ვინაიდან მის გამო მრავალი იუდეველი მოდიოდა და აღიარებდა იესოს. 12. მეორე დღეს დღესასწაულზე მოსუღმა დიდძალმა ხალხმა, რაკი გაიგო, იესო იერუსალიმს მოდისო, 13. აიღო პალმის რტოები და შესაგებებლად გამოეფინა; ღაღადებდნენ და ამბობდნენ: ოსანა! კურთხეულია მომავალი უფლის სახელით, მეუფე ისრაელისა! 14. იესომ კი იპოვა ერთი ჩოჩორი და ზედ შეჯდა, როგორც დაწერილია: 15. ნუ გეშინია, ასულთ სიონისაო! აჰა, მოდის შენი მეუფე, ჩოჩორზე მჯდარი! 16. მისი მოწაფეები კი პირველად ვერ მიხვდნენ ამას, მაგრამ როცა განდიდებულ იქნა იესო, მაშინღა გაიხსენეს, რომ ასე იყო დაწერილი მისთვის, და ასევე მოექცნენ მას. 17. მასთან მყოფი ხალხი მოწმობდა, რომ საფლავიდან გამოიხმო ლაზარე და მკვდრეთით აღადგინა იგი. 18. ამიტომაც გამოეგება ხალხი, ვინაიდან გაეგო, რომ მან მოახდინა ეს სასწაული. 19. ხოლო ფარისევლებმა ერთმანეთს უთხრეს: ხომ ხედავთ, რომ ვერაფერს ვხდებით? აჰა, ქვეყნის ხალხი მიჰყვება მას. 20. დღესასწაულზე თაყვანისცემად ამოსულთა შორის ბერძნებიც იყვნენ. 21. მიადგნენ ფილიპეს, რომელიც გალილეის ქალაქ ბეთსაიდიდან იყო, და უთხრეს მას: ბატონო, იესოს ნახვა გვსურს. 22. მივიდა ფილიპე და უთხრა ეს ანდრიას, ფილიპემ და ანდრიამ კი იესოს უთხრეს. 23. იესომ პასუხად მიუგო მათ: მოაწია კაცის ძის განდიდების ჟამმა. 24. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: თუკი მიწაზე დავარდნილი პურის მარცვალი არ მოკვდა, ცალად დარჩება, ხოლო თუ მოკვდა, უამრავ ნაყოფს გამოიღებს. 25. ვისაც თავისი სული უყვარს, დაკარგავს მას: და ვისაც თავისი სული სძულს ამ ქვეყნად, საუკუნო სიცოცხლისათვის შეინახავს მას. 26. ვინც მე მემსახურება, მევე გამომყვეს, და სადაც მე ვიქნები, იქვე იყოს ჩემი მსახურიც. ვინც მე მემსახურება, მას პატივს მიაგებს მამა. 27. აწ შეძრწუნდა ჩემი სული და რა უნდა ვთქვა? მამაო, მიხსენ ამ ჟამისაგან; მაგრამ სწორედ ამისთვის მოვედი ამ ჟამს. 28. მამაო, განადიდე შენი სახელი! და გაისმა ხმა ზეცით: განვადიდე და კვლავაც ვადიდებ! 29. იქ მდგომმა ხალხმა ამის გაგონებაზე თქვა: იქუხაო; სხვები კი ამბობდნენ: ანგელოზი ეუბნა მას. 30. მიუგო იესომ და თქვა: ჩემთვის კი არ იყო ეს ხმა, არამედ თქვენთვის. 31. აწ განისჯება ეს ქვეყანა, აწ განდევნიან ამ ქვეყნის მთავარს. 32. და როცა ავმაღლდები ქვეყნით, ყველას ავიტაცებ ჩემთან. 33. ხოლო ამას ამბობდა, რათა ენიშნებინა, როგორი სიკვდილით უნდა მომკვდარიყო. 34. მიუგო ხალხმა: რჯულიდან გვსმენია, რომ ქრისტე უკუნისამდე უნდა ეგოს: მაშ, როგორღა ამბობ, კაცის ძე ამაღლდებაო? ვინ არის ეს კაცის ძე? 35. უთხრა მათ იესომ: ცოტა ხანს კიდევ იქნება ნათელი თქვენთან. იარეთ, სანამ გინათებთ, რათა არ მოგიცვათ ბნელმა: ვინაიდან ბნელში მოარულმა არ იცის, საით მიდის. 36. სანამ გინათებთ გწამდეთ ნათელი, რათა გახდეთ ძენი ნათლისა. ეს რომ თქვა იესომ, წავიდა და გაუჩინარდა მათგან. 37. ამდენი სასწაული მოახდინა მათ წინაშე, მაგრამ არ იწამეს იგი. 38. რათა აღსრულდეს სიტყვა ესაია წინასწარმეტყველისა, რომელმაც თქვა: უფალო, ვინ იწამა ჩემი ნათქვამი? ან ვის გამოეცხადა მკლავი უფლისა? 39. ამიტომაც ვერ იწამეს, რომ ესეც თქვა ესაიამ: 40. დაუვსო მათ თვალი და გაუქვავა გული, რათა არ იხილონ თ ... კითხვის გაგრძელება »

თავი მეექვსე

1. ამის შემდეგ გავიდა იესო გალილეის, ანუ ტიბერიადის ზღვის გაღმა. 2. თან მისდევდა დიდძალი ხალხი, ვინაიდან ხედავდნენ სასწაულებს, რომლებსაც ახდენდა სნეულთა განკურნებისას. 3. ავიდა მთაზე იესო და დაჯდა იქ თავის მოწაფეებთან ერთად. 4. ახლოვდებოდა პასექი, იუდეველთა დღესასწაული. 5. გაიხედა იესომ და მისკენ მომავალი დიდძალი ხალხის დანახვაზე ფილიპეს უთხრა: სად ვიყიდოთ პური, რომ ვაჭამოთ მათ? 6. ამ სიტყვებით მას სცდიდა, თვითონ კი იცოდა, რაც უნდა ექნა. 7. ფილიპემ მიუგო, ყველას რომ ცოტ-ცოტა ერგოს, ორასი დინარის პურიც არ ეყოფა ამათ. 8. ხოლო ერთმა მისმა მოწაფემ, ანდრიამ, სიმონ-პეტრეს ძმამ, უთხრა: 9. აქ არის ერთი ყმაწვილი, რომელსაც ხუთი ქერის პური და ორი თევზი აქვს, მაგრამ რა არის ეს ამოდენა ხალხისთვის? 10. იესომ ბრძანა, დაესხათ ხალხი, ხოლო იმ ადგილას ხშირი ბალახი იყო. და დასხდა რიცხვით ხუთი ათასამდე კაცი. 11. აიღო პურები იესომ, მადლი შესწირა და მისცა მოწაფეებს, ხოლო მოწაფეებმა ჩამოურიგეს მსხდომარეთ; ასევე თევზიც, ვისაც რამდენი სურდა. 12. როცა გაძღნენ, თავის მოწაფეებს უთხრა, აეკრიფათ ნარჩენები, რომ არაფერი დაკარგულიყო. 13. მათაც აკრიფეს და გაავსეს თორმეტი კალათი ქერის პურის ნატეხებით, რაც ჭამის შემდეგ დარჩა. 14. ხოლო ხალხმა, რომელმაც იხილა იესოს მიერ ქმნილი სასწაული, თქვა: ჭეშმარიტად ეს არის წინასწარმეტყველი, რომელიც უნდა მოსულიყო ქვეყნად. 15. იესომ იცოდა, რომ აპირებდნენ მოსვლას და მის შეპყრობას, რათა გაემეფებინათ იგი; ამიტომ კვლავ განმარტოვდა მთაზე. 16. როდესაც მოსაღამოვდა, მისი მოწაფეები ზღვაზე ჩავიდნენ; 17. ნავში ჩასხდნენ და ზღვის გაღმა, კაპერნაუმისკენ გასწიეს. ჩამობნელდა, იესო კი ჯერაც არ მისულიყო მათთან. 18. ძლიერი ქარი ქროდა და ზღვა ბობოქრობდა. 19. ოცდახუთი თუ ოცდაათი უტევანი რომ გაცურეს, დაინახეს ზღვაზე მომავალი იესო, რომელიც უახლოვდებოდა ნავს, და შეშინდნენ. 20. ხოლო იესომ უთხრა მათ: მე ვარ, ნუ გეშინიათ. 21. უნდოდათ ნავზე აეყვანათ, მაგრამ მაშინვე მიადგნენ ნაპირს, საითკენაც მიცურავდნენ. 22. მეორე დღეს ზღვის გაღმა მდგომმა ხალხმა დაინახა, რომ არ იყო იქ სხვა ნავი, გარდა იმ ერთისა, რომელშიაც ისხდნენ მისი მოწაფეები, იესო კი არ მჯდარიყო ნავში თავის მოწაფეებთან ერთად, არამედ მხთლოდ მოწაფეებს გაეცურათ. 23. ხოლო ტიბერიადიდან სხვა ნავებიც მიადგნენ იმ ადგილს, სადაც პური ჭამეს მას შემდეგ, რაც უფალმა მადლი შესწირა. 24. როდესაც ხალხმა დაინახა, რომ იქ აღარც იესოა და აღარც მისი მოწაფეები, თვითონაც ნავებში ჩასხდნენ და იესოს საძებნელად კაპერნაუმისკენ გასწიეს. 25. ზღვის გაღმა რომ მიაგნეს, უთხრეს მას: რაბი, როდის მოხვედი აქ? 26. მიუგო მათ იესომ და თქვა: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: იმიტომ კი არ მეძებთ, რომ სასწაული იხილეთ, არამედ იმიტომ, რომ პური ჭამეთ და გაძეხით. 27. ხრწნადი საზრდოსთვის ნუკი ზრუნავთ, არამედ იზრუნეთ საზრდოსთვის, რომელიც რჩება საუკუნო სიცოცხლედ, და რომელსაც მოგცემთ ძე კაცისა, ვინაიდან მამა ღმერთმა აღბეჭდა იგი. 28. მათ უთხრეს: რა უნდა ვქნათ, რომ აღვასრულოთ ღმერთის საქმენი? 29. მიუგო იესომ და უთხრა მათ: ღმერთის საქმე ისაა, რომ იწამოთ მის მიერ მოვლინებული. 30. კვლავ უთხრეს მას: რა სასწაულს მოახდენ, რომ ვიხილოთ და გიწამთთ? მაინც რას მოიმოქმედებ? 31. ჩვენი მამები მანანას ჭამდნენ უდაბნოში, როგორც დაწერილია: ზეცით მისცა მათ საზრდოდ პური. 32. უთხრა მათ იესომ: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეტყვით თქვენ: მოსემ კი არ მოგცათ პური, არამედ მამაჩემი გაძლევთ ზეცით ჭეშმარიტ პურს. 33. ვინაიდან პური ღმრთისა ის არის, რომელიც ზეცით ჩამოდის და სიცოცხლეს აძლევს ქვეყანას. 34. მაშინ უთხრეს: უფალო, ნუ მოგვიშლი ამ პურს. 35. და უთხრა მათ იესომ: მე ვარ პური სიცოცხლისა; ვინც ჩემთან მოვა, არ მოშივდება, და ვინც მიწამებს, არ მოსწყურდება არასდროს. 36. მაგრამ აკი გითხარით, რომ მიხილეთ და არ მიწამეთ. 37. ყველაფერი, რასაც მამა მაძლევს, ჩემთან მოვა, ჩემთან მოსულს კი არ გავაძევებ. 38. ვინაიდან იმისთვის როდი ჩამოველ ზეცით, რომ ჩემი ნება აღვასრულო, არამედ ნება ჩემი მომავლინებლისა. 39. ხოლო ჩემი მომავლინებლის ნება ისაა, რომ, რაც მომცა, არაფერი დავღუპო, არამედ ყველაფერი აღვადგინო უკანასკნელ დღეს. 40. ჩემი მომავლინებლის ნება ისაა, რომ ყველას, ვინც ხედავს ძეს და სწამს იგი, საუკუნო სიცოცხლე ჰქონდეს, და მე აღვაღგენ მას უკანასკნელ დღეს. 41. ხოლო იუდევეღესი დრტვინავდნენ მის გამო, რადგანაც თქვა: მე ვარ პური, რომელიც ჩამოველ ზეცით; 42. და ამბობდნენ: განა ეს არ არის იესო, იოსების ძე, ვის დედმამასაც ჩვენ ვიცნობთ? როგორღა ამბობს, ზეცით ჩამოვედიო? 43. მიუგო იესომ და უთხრა მათ: ნუ დრტვინავთ ერთმანეთს შორის. 44. ვერავინ მოვა ჩემთან, თუკი მამამ, ჩემმა მომავლინებელმა, არ მოიყვანა, და მე აღვადგენ მას უკანასკნელ დღეს. 45. წინასწარმეტყველთა მიერ დაწერილია: ყველა ღმერთის მიერ განისწავლება. ყველა, ვინც უსმენს მამას და სწავლობს, ჩემთან მოვა. 46. არა იმიტომ, რომ ვინმეს უხილავს ღმერთი, გარდა იმისა, ვინც ღმრთისაგან არის; მხოლოდ მან იხილა მამა. 47. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ვისაც სწამს ჩემი, აქვს საუკუნო სიცოცხლე. 48. მე ვარ პური სიცოცხლისა. 49. თქვენმა მამებმა მანანა ჭამეს უდაბნოში და დაიხოცნენ. 50. ესაა პური, რომელიც ჩამოდის ზეცით, რათა ვინც მას შეჭამს, არ მოკვდეს. 51. მე ვარ პური ცოცხალი, რომელიც ჩამოველ ზეცით; ვინც ამ პურს შეჭამს, უკუნისამდე იცოცხლებს. პური, რომელსაც მე მოგცემთ, ჩემი ხორცია, რასაც გავცემ ქვეყნის სიცოცხლისათვის. 52. იუდეველები ერთმანეთს ედავებოდნენ და ამბობდნენ: როგორ შეუძლია საჭმელად მოგვცეს თავისი ხორცი? 53. უთხრა მათ იესომ: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: თუკი არ შეჭამთ კაცის ძის ხორცს და არ შესვამთ მის სისხლს, არ გექნებათ სიცოცხლე თქვენში. 54. ხოლო, ვინც ჭამს ჩემს ხორცს და სვამს ჩემს სისხლს, ექნება საუკუნო სიცოცხლე, და აღვადგენ მას უკანასკნელ დღეს. 55. რადგანაც ჩემი ხორცი არის ჭეშმარიტი საჭმელი და ჩემი სისხლი არის ჭეშმარიტი სასმელი. 56. ვინც ჭამს ჩემს ხორცს და სვამს ჩემს სისხლს, ის ჩემშია, ხოლო მე - მასში. 57. როგორც მე მომავლინა ცოცხალმა მამამ და ვცოცხლობ მამით, ასევე ჩემი მჭამელიც იცოცხლებს ჩემით. 58. ეს არის პური, რომელიც ჩამოვიდა ზეცით. ისე კი არა, როგორც თქვენმა მამებმა ჭამეს მანანა და დაიხოცნენ. ამ პურის მჭამელი საუკუნოდ იცოცხლებს. 59. ესა თქვა სინაგოგაში, როცა კაპერნაუმში ასწავლიდა. 60. ბევრმა მისმა მოწაფემ ამის გაგონებისას თქვა: მკაცრია ეს სიტყვა; ვის შეუძლია მისი მოსმენა? 61. ხოლო იესომ თვითონვე იცოდა, რომ მისი მოწაფეები დრტვინავდნენ ამის გამო, და უთხრა მათ: ნუთუ ეს გაცდნებთ თქვენ? 62. მაგრამ თუ იხილავთ კაცის ძეს, იქ აღმავალს, სადაც პირველად იყო? 63. სული ცხოველმყოფელია, ხორცი კი ყოვლად ურგები; სიტყვები, მე რომ გითხარით, სული არის და სიცოცხლე. 64. მაგრამ ზოგიერთ თქვენგანს არა სწამს. ვინაიდან იესომ იმთავითვე იცოდა, ვინ არიან ურწმუნონი და ვინ არის მისი გამცემი. 65. და თქვა: ამიტომაც გითხარით, რომ ვერავინ მოვა ჩემთან, თუკი არ მიეცემა მამის მიერ. 66. ამის შემდეგ ბევრი მოწაფე ჩამოშორდა და აღარ მისდევდა მას. 67. მაშინ იესომ უთხრა თორმეტს: თქვენც ხომ არ გინდათ წასვლა? 68. ხოლო სიმონ-პეტრემ მიუგო: უფალო, ვისთან მივიდეთ? საუკუნო სიცოცხლის სიტყვები შენა გაქვს. 69. ჩვენ ვიწამეთ და შევიცანით, რომ შენა ხარ ქრისტე, ძე ცოცხალი ღმრთისა. 70. მიუგო მათ იესომ: განა თორმეტი არ აგირჩიეთ? მაგრამ ერთ თქვენგანში ეშმაკია. 71. იუდა ისკარიოტელზე, სიმონის ძეზე, ამბობდა ამას, რადგანაც მას, ერთ თორმეტთაგანს, უნდა გაეცა იგი.


თავი მეშვიდე

1. ამის შემდეგ იესო დადიოდა გალილეაში და არ უნდოდა იუდეაში ევლო, ვინაიდან იუდეველები მოსაკლავად ეძებდნენ მას. 2. მოახლოებული იყო იუდეველთა დღესასწაული, რომელსაც ჰქვია კარვობა. 3. და მისმა ძმებმა უთხრეს: გაეცალე აქაურობას და იუდეაში წადი, რათა შენმა მოწაფეებმაც იხილონ შენი ნაკეთები საქმენი. 4. ვინაიდან ფარულად არავინ აკეთებს რამეს, არამედ თავის გამოჩენას ცდილობს. თუ ყოველივე ამას აკეთებ, გამოუცხადე ქვეყანას შენი თავი. 5. ვინაიდან მის ძმებსაც კი არ სწამდათ მისი. 6. და უთხრა მათ იესომ: ჩემი დრო ჯერ კიდევ არ დამდგარა, თქვენი დრო კი ყოველთვის მზად არის. 7. თქვენ ვერ მოგიძულებთ ქვეყანა, ხოლო მე ვძულვარ, ვინაიდან ვმოწმობ იმას, რომ ბოროტნი არიან მისი საქმენი. 8. თქვენ ადით ამ დღესასწაულზე, მე კი ამ დღესასწაულზე არ ავალ, ვინაიდან ჯერ კიდევ არ გასრულებულა ჩემი ჟამი. 9. ეს უთხრა მათ და გალილეაში დარჩა. 10. მაგრამ, როცა მისი ძმები ავიდნენ, თვითონაც ავიდა დღესასწაულზე; მხოლოდ გაცხადებულად კი არა, არამედ ფარულად. 11. იუდეველები კი ეძებდნენ დღესასწაულზე და ამბობდნენ, სად არისო? 12. და იყო მასზე დიდი მითქმა-მოთქმა ხალხში; ერთნი ამტკიცებდნენ, კეთილიაო, მეორენი კი ამბობდნენ: არა, მხოლოდ ხალხს აცდუნებსო. 13. თუმცა იუდეველების შიშით აშკარად ვერავინ ლაპარაკობდა მასზე. 14. მაგრამ შუა დღესასწაულზე შევიდა იესო ტაძარში და ასწავლიდა. 15. უკვირდათ იუდეველებს და ამბობდნენ: ნუთუ უსწავლელად იცის წერილი? 16. მიუგო იესომ და უთხრა მათ: ჩემი მოძღვრება ჩემი კი არ არის, არამედ ჩემი მომავლინებლისა. 17. ვისაც სურს აღასრულოს მისი ნება, შეიცნობს, ვისია ეს მოძღვრება: ღმრთისაგან არის თუ ჩემით ვლაპარაკობ. 18. ვინც თავისით ლაპარაკობს, საკუთარ დიდებას ეძებს, ხოლო ვინც თავისი მომავლინებლის დიდებას ეძებს, ჭეშმარიტია, და უსამართლობა არ არის მასში. 19. განა მოსემ არ მოგცათ რჯული? მაგრამ არცერთი თქვენგანი არ იცავს რჯულს. რად მეძებთ მე მოსაკლავად? 20. მიუგო ხალხმა და თქვა: ეშმაკეუღი ხარ; ვინ გეძებს მოსაკლავად? 21. მიუგო იესომ და უთხრა მათ: ერთი საქმე ვქმენ და ყველას გიკვირთ. 22. მოსემ მოგცათ წინადაცვეთა (თუმცა მოსემ კი არა, მამებმა მოგცეს) და შაბათ დღეს წინადაცვეთავთ კაცს. 23. თუ კაცი წინდაცვეთას იღებს შაბათს, რათა არ დაირღვეს მოსეს რჯულღი, რაღა ჩემზე მრისხანებთ იმის გამო, რომ სულაც განვკურნე კაცი შაბათს? 24. იმის მიხედვით ნუკი სჯით, რაც გეჩვენებათ, არამედ მართალი მსჯავრით განსაჯეთ. 25. ხოლო ზოგიერთი იერუსალიმელი ამბობდა: ეს ხომ არ არის, ვისაც მოსაკლავად ეძებენ? ... კითხვის გაგრძელება »

თავი პირველი

1. დასაბამიდან იყო სიტყვა, და სიტყვა იყო ღმერთთან და ღმერთი იყო სიტყვა. 2. ის იყო დასაბამიდან ღმერთთან. 3. ყველაფერი მის მიერ შეიქმნა, და უმისოდ არაფერი შექმნილა, რაც კი შეიქმნა. 4. მასში იყო სიცოცხლე, და სიცოცხლე იყო ნათელი კაცთა. 5. ნათელი ბნელში ნათობს და ბნელმა იგი ვერ მოიცვა. 6. იყო კაცი, მოვლინებული ღმერთის მიერ, და სახელი მისი იოანე. 7. ის მოვიდა სამოწმებლად, რათა ემოწმებინა ნათლისათვის და, ამრიგად, ყველას ერწმუნა მისგან. 8. არ იყო ის ნათელი, არამედ რათა ემოწმებინა ნათლისათვის.

9. იყო ნათელი ჭეშმარიტი, რომელიც გაანათლებს ყველა კაცს, მომავალს ქვეყნად. 10. ამ ქვეყნად იყო და ქვეყანა მის მიერ შეიქმნა, და ქვეყანამ ვერ იცნო იგი. 11. თავისიანებთან მოვიდა და თავისიანებმა არ შეიწყნარეს. 12. ხოლო ყველას, ვინც შეიწყნარა იგი, მისცა ხელმწიფება ღმრთის შვილებად წოდებულიყვნენ; ყველას, ვისაც სწამს მისი სახელი; 13. და ვინც არა სისხლისაგან, არა ხორცის ნებისაგან, არა მამაკაცის ნებისაგან, არამედ ღმრთისაგან იშვნენ. 14. სიტყვა ხორცად იქცა და დაემკვიდრა ჩვენს შორის, მადლითა და ჭეშმარიტებით სავსე. და ვიხილეთ დიდება მისი, დიდება მხოლოდშობილისა მამის მიერ. 15. იოანე მოწმობს მისთვის და ღაღადით ამბობს: ეს არის იგი, ვისთვისაც ვთქვი: ჩემს შემდეგ მომავალი ჩემი წინამორბედია, ვინაიდან ჩემზე უწინარეს იყო. 16. და მისი სავსებისგან ყველამ მივიღეთ მადლი მადლისა წილ. 17. რადგან რჯული მოსეს მიერ მოგვეცა, ხოლო მადლი და ჭეშმარიტება იესო ქრისტეს მიერ იქმნა. 18. ღმერთი არავის არასოდეს უხილავს: მხოლოდშობილმა ძემ, რომელიც იყო მამის წიაღში, მან გაგვიცხადა. 19. ეს არის მოწმობა იოანესი, როცა იუდეველებმა იერუსალიმიდან წარგზავნეს მღვდლები და ლევიტელნი, რათა ეკითხათ მისთვის: ვინა ხარ შენ? 20. და აღიარა, როდი უარყო; დიახ, აღიარა: მე არა ვარ ქრისტე. 21. ჰკითხეს: მაშ, ვინ? ელია ხარ? და თქვა: არა ვარ. წინასწარმეტყველი ხარ? და მიუგო: არა. 22. მაშინ უთხრეს: მაინც ვინა ხარ? რათა პასუხი გავცეთ ჩვენს წარმომგზავნელთ: რას იტყვი შენზე? 23. მან თქვა: მე ვარ ხმა უდაბნოში მღაღადებლისა: გაამზადეთ გზა უფლისა, როგორც ბრძანა ესაია წინასწარმეტყველმა. 24. ხოლო წარმოგზავნილნი ფარისეველთაგანნი იყვნენ. 25. და ჰკითხეს მას: მაშ, რატომ სცემ ნათელს, თუკი არც ქრისტე ხარ, არც ელია და არც წინასწარმეტყველი? 26. მიუგო იოანემ და უთხრა მათ: მე ნათელს ვცემ წყლით, მაგრამ თქვენს შორის დგას იგი, ვისაც არ იცნობთ. 27. ის არის ჩემს შემდეგ მომავალი, რომელიც ჩემზე უწინარეს იყო; და მე იმის ღირსიც არა ვარ, რომ შევუხსნა ხამლის საკვრელი. 28. ეს ხდებოდა ბეთაბარაში, იორდანეს გაღმა, სადაც ნათელს სცემდა იოანე. 29. მეორე დღეს დაინახა მისკენ მომავალი იესო და თქვა: აჰა, ტარიგი ღმრთისა, რომელიც იტვირთავს ქვეყნის ცოდვებს. 30. ეს არის, ვისთვისაც ვთქვი: ჩემს უკან მოდის კაცი, რომელიც ჩემი წინამორბედია, ვინაიდან ჩემზე უწინარეს იყო. 31. მე არ ვიცნობდი მას, მაგრამ რათა მოვლენოდა ისრაელს, სწორედ ამისთვის მოვედი წყლით ნათლის ცემად. 32. მაშინ იმოწმა იოანემ და თქვა: ვიხილე სული, მტრედივით გადმომავაღი და დავანებული მასზე. 33. მე არ ვიცნობდი მას, მაგრამ ჩემმა მომავლინებელმა წყლით ნათლის ცემად, მითხრა: ვისზედაც იხილავ სულს გადმომავალს და დავანებულს მასზე, სწორედ იგია სულით წმიდით ნათლისმცემელი. 34. მე ვიხილე და ვიმოწმე, რომ ეს არის ძე ღმრთისა. 35. მეორე დღეს კვლავ იდგა იოანე თავის ორ მოწაფესთან ერთად. 36. დაინახა მომავალი იესო და თქვა: აჰა, ტარიგი ღმრთისა. 37. ამის გაგონებაზე ორივე მოწაფე იესოს გაჰყვა. 38. ხოლო იესო შემობრუნდა და მის უკან მომავალნი რომ დაინახა, უთხრა მათ: რას ეძებთ? მათ კი მიუგეს: რაბი (რაც თარგმანით ნიშნავს მოძღვარს), სად ცხოვრობ? 39. უთხრა მათ: მოდით და ნახეთ. ისინიც მივიდნენ, ნახეს, სადაც ცხოვრობდა, და იმ დღეს მასთან დარჩნენ; იქნებოდა ასე ათი საათი. 40. ხოლო ამ ორთაგან ერთი, იოანესგან რომ გაიგონა იესოს სახელი და გაჰყვა მას, ანდრია, სიმონ-პეტრეს ძმა იყო, 41. რომელმაც ყველაზე უმალ თავისი ძმა სიმონი ნახა და უთხრა მას: ვპოვეთ მესია (რაც თარგმანით ნიშნავს: ქრისტე); 42. და იესოსთან მიიყვანა იგი. ხოლო იესომ შეხედა მას და უთხრა: შენა ხარ სიმონი, იონას ძე: ამიერიდან იწოდები კეფად (რაც თარგმანით ნიშნავს: კლდე). 43. მეორე დღეს გალილეას წასვლა მოისურვა იესომ; ნახა ფილიპე და უთხრა, გამომყევიო. 44. ხოლო ფილიპე ბეთსაიდელი იყო, ანდრიასა და პეტრეს თანამოქალაქე. 45. მივიდა ფილიპე ნათანაელთან და უთხრა: ვპოვეთ ის, ვისთვისაც დაწერეს მოსემ რჯულში და წინასწარმეტყველებმა: იესო, ძე იოსებისა, ნაზარეველი. 46. და უთხრა მას ნათანაელმა: განა შეიძლება ნაზარეთიდან კეთილი გამოვიდეს რამე? უთხრა მას ფილიპემ: მოდი და ნახე. 47. მისკენ მომავალი ნათანაელი რომ დაინახა, იესომ თქვა: აჰა, ჭეშმარიტი ისრაელიტი, ვისთვისაც უცხოა ზაკვა. 48. უთხრა მას ნათანაელმა: საიდან მიცნობ მე? მიუგო იესომ და უთხრა: სანამ ფილიპე გიხმობდა, ლეღვის ქვეშ მყოფი გიხილე. 49. ნათანაელმა მიუგო: რაბი, შენა ხარ ძე ღმრთისა, ისრაელის მეფე. 50. მიუგო იესომ და უთხრა: გწამს, ვინაიდან გითხარი, ლეღვის ქვეშ მყოფი გიხილე-მეთქი; ამაზე მეტსაც იხილავ. 51. და უთხრა მას: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ამიერიდან იხილავთ გახსნილ ცას და ღმრთის ანგელოზებს, აღმავალთ და გადმომავალთ კაცის ძეზე.




თავი მეორე

1. მესამე დღეს ქორწილი იყო გალილეას კანაში, და იყო იქ იესოს დედა. 2. იესო და მისი მოწაფეებიც მიწვეულნი იყვნენ ქორწილში. 3. და რაკი ღვინიო შემოაკლდათ, იესოს დედამ უთხრა მას: ღვინო არა აქვთ. 4. ხოლო იესომ მიუგო: მერედა, რა ჩემი და შენი საქმეა, დედაო? ჯერ კიდევ არ დამდგარა ჩემი საათი. 5. დედამისმა უთხრა მსახურებს: რასაც გეტყვით, აღასრულეთო. 6. იყო იქ ექვსი ქვის კასრი, იუდეველთა განწმენდის ჩვეულებისამებრ დადგმული, რომლებშიაც ჩადიოდა ორი თუ სამი საწყაო. 7. უთხრა მათ იესომ: აავსეთ კასრები წყლით; და მათაც აავსეს პირთამდე. 8. კვლავ უთხრა მათ: ახლა კი ამოიღეთ და მიართვით თამადას. და მიართვეს. 9. როცა თამადამ გემო გაუსინჯა ღვინოდ ქცეულ წყალს (თუმცა მან არ იცოდა, როგორ მოხდა ეს: იცოდნენ მხოლოდ მსახურებმა, რომლებმაც ამოიღეს წყალი), მოუხმო სიძეს. 10. და უთხრა: ყველა კაცი ჯერ უკეთეს ღვინოს ჩამოდგამს, ხოლო როცა დათვრებიან, უარესს; შენ კი უკეთესი ღვინო აქამდე შემოგინახავს. 11. ასე დაუდო დასაბამი იესომ სასწაულებს გალილეის კანაში და გამოავლინა დიდება თვისი. და იწამეს იგი მისმა მოწაფეებმა. 12. ამის შემდეგ ჩავიდა იესო კაპერნაუმს დედამისთან, თავის ძმებსა და მოწაფეებთან ერთად, და რამდენიმე დღე დარჩა იქ. 13. ახლოვდებოდა იუდეველთა პასექი, და ავიდა იესო იერუსალიმს. 14. ნახა ტაძარში ხარებით, ცხვრებითა და მტრედებით მოვაჭრენი და მსხდომარე მეკერმენი. 15. დაწნა საბლისგან შოლტი და გამორეკა ტაძრიდან ყველა, აგრეთვე ხარები და ცხვრები; მიმოფანტა მეკერმეთა ფული და ააყირავა მათი დახლები. 16. მტრედებით მოვაჭრეებს კი უთხრა: გაიყვანეთ ეგენი აქედან და ნუ აქცევთ მამაჩემის სახლს. სავაჭრო სახლად. 17. მაშინ გაახსენდათ მის მოწაფეებს, რომ დაწერილია: შენი სახლის შური მჭამს მე. 18. მიუგეს იუდეველებმა და უთხრეს მას: რა სასწაულით გვიჩვენებ, რომ შეგიძლია ამისი ქმნა? 19. ხოლო იესომ პასუხად თქვა: დაანგრიეთ ეს ტაძარი და სამ დღეში აღვადგენ მას. 20. იუდეველებმა უთხრეს: ეს ტაძარი ორმოცდაექვს წელს შენდებოდა და შენ სამ დღეში აღადგენ მას? 21. მაგრამ ის გულისხმობდა თავისი სხეულის ტაძარს. 22. ხოლო როდესაც მკვდრეთით აღდგა, გაახსენდათ მის მოწაფეებს, რომ ამას ამბობდა, და ირწმუნეს წერილიც და იესოს სიტყვაც. 23. იერუსალიმში, პასექის დღესასწაულზე ყოფნისას, ბევრმა იწამა მისი სახელი, ვინაიდან ხედავდნენ სასწაულებს, რომლებსაც ახდენდა იგი. 24. მაგრამ თვით იესოს კი არ სწამდა მათი, ვინაიდან კარგად იცნობდა ყველას. 25. და არ სჭირდებოდა ვისიმე მოწმობა ადამიანზე, ვინაიდან თვითონ იცოდა, რა იყო ადამიანში.


თავი მესამე

1. ფარისეველთა შორის იყო ერთი კაცი, სახელად ნიკოდემე, იუდეველთა მთავარი, 2. რომელიც ღამით მივიდა იესოსთან და უთხრა: რაბი, ვიცით, რომ ღმრთისაგან მოსულხარ მოძღვრად, ვინაიდან არავის შეუძლია შენს მიერ მოხდენილ სასწაულთა ქმნა, თუკი მასთან არ არის ღმერთი. 3. ხოლო იესომ მიუგო: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ვინც არ დაიბადება ხელახლა, ვერ იხილავს ღმრთის სასუფეველს. 4. უთხრა მას ნიკოდემემ: როგორ შეიძლება დაიბადოს მოხუცი კაცი? ხომ არ შეუძლია ხელმეორედ შევიდეს დედის საშოში და კვლავ დაიბადოს? 5. მიუგო იესომ: ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ვინც არ დაიბადება წყლისა და სულისაგან, ვერ შევა ღმრთის სასუფეველში. 6. ხორცის მიერ შობილი ხორცია და სულის მიერ შობილი - სული. 7. ნუ გიკვირს, რომ გითხარი: ხელახლა უნდა დაიბადოთ-მეთქი. 8. ქარი, სადაც სურს, ქრის, და გესმის მისი ხმა, მაგრამ არ იცი, საიდან მოდის ან საით მიდის; ასევეა სულის მიერ ყველა შობილიც. 9. მიუგო ნიკოდემემ და უთხრა მას: როგორ შეიძლება ეს მოხდეს? 10. ხოლო იესომ პასუხად თქვა: ისრაელის მოძღვარი ხარ და ეგ არ იცი? 11. ჭეშმარიტად, ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ჩვენ ვამბობთ იმას, რაც ვიცით, და ვმოწმობთ იმას, რაც გვიხილავს, მაგრამ ჩვენს მოწმობას არ იღებთ. 12. თუ მიწისა გითხარით და არ ირწმუნეთ, როგორღა ირწმუნებთ, რომ გითხრათ, ცისას? 13. არავინ ასულა ზეცად, გარდა ზეცით ჩამოსული კაცის ძისა, რომელიც არის ცაში. 14. და როგორც მოსემ აღმართა გველი უდაბნოში, ასევე უნდა აღიმართოს ძეც კაცისა. 15. რათა ყოველი მისი მორწმუნე კი არ წარწყმდეს, არამედ ჰქონდეს საუკუნო სიცოცხლე. 16. ვინაიდან ისე შეიყვარა ღმერთმა ქვეყანა, რომ მისცა თავისი მხოლოდშობილი ძე, რათა ყოველი მისი მორწმუნე კი არ წარწყმდეს, არამედ ჰქონდეს საუკუნო სიცოცხლე. 17. რადგანაც ღმერთმა იმისათვის როდი მოავლინა თავისი ძე ამ ქვეყნად, რათა განესაჯა ქვეყანა, არამედ რათა ეხსნა მის მიერ. 18. ვისაც სწამს იგი, არ განისჯება, ხოლო ურწმუნო ახლავ განსჯილია, ვინაიდან არ იწამა ღმრთის მხოლოდშობილი ძის სახელი. 19. სასჯელი კი ისაა, რომ ნათელი მოვიდა ქვეყნად, მაგრამ ხალხმა უფრო შეიყვარა ბნელი, ვიდრე ნათელი, ვინაიდან ბოროტნი იყვნენ მათი ს ... კითხვის გაგრძელება »